Annelik ve mutsuzluk

İzledim ya. Bende de var gibi. O yüzden sordum. İnşallah yanılıyorumdur. Kadın doğumcuya söyledim. Bakalım dedi. Unuttuk diğer testlerden, memeden bahsederken. Halletmem lazım

Üzüldüm. Uğraş gerektiriyor düzeltmek de. İnşallah çözersiniz.
Inşallah yanılıyorsunuzdur ve inşallah ben de çözerim. Bel ağrısı yapıyor ve bazen karın kasları da ağrıyor ağır kaldırınca uzun süre yani bebeğim uyuturken genelde. 🥲 Şu sıralar hiç vakit bulamıyorum evi götüren götürüyor... Yemek temizlik derken ayaklarım ağrıyor akşamı ediyorum öylece. Allah yardımcımız olsun...
 
  • Beğen
Reactions: Gao
Randevum yarın :) geç bile kaldım
Umarım fayda eder 🙏 bence biz anneleri desteksizlik yalnızlık da çok yoruyor. eşim beklediğim kadar destek olmuyor. annem, kayınvalidem ve arkadaşlarım da öyle. Arkadaşlar zaten evli veya çocuklu değilse hemen eleniyor. Yaşı kaç olursa olsun çocuk bakımı zor. Allah yardımcınız olsun 💖
 
İnanın geçiyor. Dediklerinizin aynisini ben de yaşadım. Ne yediğimi ne içtiğimi ne de en basit şeyleri bile hatırlamıyordum. Hepsi uykusuzluktan oluyormuş. Bebeğim şimdi 21 aylık eskiye göre daha iyi uyuyor artık, ben de yeni yeni kendime geliyorum. Ne yapacağımı şaşırmış halde bebeğim tüm vaktimi alıyordu, o uyuyunca tek derdim ben de uyuyayım da azıcık dinleneyim oluyordu. Hiçbir şeye gücüm enerjim yoktu evden çıkmak zor geliyordu bebekle. Hepsi büyüdükçe azaldı 1 yaşından sonra onunla daha kolay vakit geçirmeye başladık yürüyünce daha rahat biraz olsun kendi vakit geçiriyor o arada ben de kahvemi içiyorum o oynarken. Yemeğini kendi yemeye başladı ben de rahatça yemek yemeye başladım gibi gibi. Eski hayatım hâlâ yok ama çok daha iyi bir hayatım var artık ölmek istemiyorum. Gece deliksiz uyumasam da artık 2 3 kez kalkıyor uykumu alıyorum. Hepsi geçecek biraz daha sabırlı olun inanın kolay değil ama geciyor. Eski aklım da yavaş yavaş yerine gelmeye başladı.
Diş süreçleri nasıl geçiyordu peki? Bebeğim dün 4 buçukta kalktı sabaha kadar yarım saat bir defa uyudu sadece ve hala ayakta. Çok uykulu oluyor ama dalamiyor ağrıdan büyük ihtimalle ağrı kesici de 3 4 saate etkisiz kalıyor doktor 8 saatte bir ver dedi. 1 yaş şuanda azı dişleri çıkıyor galiba emin değilim üst arkada görünüyor diş yatağı
 
Diş süreçleri nasıl geçiyordu peki? Bebeğim dün 4 buçukta kalktı sabaha kadar yarım saat bir defa uyudu sadece ve hala ayakta. Çok uykulu oluyor ama dalamiyor ağrıdan büyük ihtimalle ağrı kesici de 3 4 saate etkisiz kalıyor doktor 8 saatte bir ver dedi. 1 yaş şuanda azı dişleri çıkıyor galiba emin değilim üst arkada görünüyor diş yatağı
Şu an benim oğlum da dis çıkarıyor gece 10da uyudu 12de kalktı 1de kalktı 3bucukta tam kalktı 6da geri uyudu 7de yine kalktı. Ağrı kesici doktor bize 4 saatte bir verebilirsin günde 4ü geçmesin demişti. Ben dün gece 1 ölçek verdim yatmadan ama ağrısı oluyor yapacak bir şey yok. Bugünler hala canımız çıkıyor yapacak bir şey yok. Azı dişi öyle birden görünüyor çok arkada olduğu için ben bir baktım çıkmış ondekiler gibi yarık görmemiştim.
 
Şu an benim oğlum da dis çıkarıyor gece 10da uyudu 12de kalktı 1de kalktı 3bucukta tam kalktı 6da geri uyudu 7de yine kalktı. Ağrı kesici doktor bize 4 saatte bir verebilirsin günde 4ü geçmesin demişti. Ben dün gece 1 ölçek verdim yatmadan ama ağrısı oluyor yapacak bir şey yok. Bugünler hala canımız çıkıyor yapacak bir şey yok. Azı dişi öyle birden görünüyor çok arkada olduğu için ben bir baktım çıkmış ondekiler gibi yarık görmemiştim.
Anladım kolaylıkla gelsin bebislerin dişleri inşallah 🙏🌸 demekki diş süreçleri hep böyle. Yapacak bişey yok maalesef evet... Iki gündür gece uyanık kalıyor böyle. Uykusu olduğu için de huzursuz🥲 bugünlerde hep kendi kendime ikinci çocuğu unut diyorum saçmalama 😅 onun kardeşi olsun istiyorum ama psikolojik sağlığımı düşününce yok yok bir yeter diyorum.
 
Inşallah yanılıyorsunuzdur ve inşallah ben de çözerim. Bel ağrısı yapıyor ve bazen karın kasları da ağrıyor ağır kaldırınca uzun süre yani bebeğim uyuturken genelde. 🥲 Şu sıralar hiç vakit bulamıyorum evi götüren götürüyor... Yemek temizlik derken ayaklarım ağrıyor akşamı ediyorum öylece. Allah yardımcımız olsun...
Benim her yerlerim fıtık, yırtık. Onların ağrıları diye düşünmüştüm 😄
 
Herkese merhaba. Beni oldukça üzen bir durum hakkında sizlere danışmak istedim. Evliliğimizin 4. yılında gayet planlı ve isteyerek evlat sahibi olduk. Mutlu giden evliliğimizde zor ama güzel bir yola gireceğimizi düşünüyordum. Zor kısmı doğruymuş ama hayat benim için hiç güzel değil maalesef. Bebeğim aşırı zor bir bebek. Gazlı, öfkeli, abartılı tepkili. Ben kendimi sakin bilirdim hatta herkes ne kadar sakinsin derdi bana ama hiç öyle değilmişim. Elimden gelen her şeyi yapıyorum ama mızırdanması hiç bitmiyor. Emmiyor, uyumuyor, oyun oynamıyor. Anlamıyorum ne istediğini ki hamileyken birçok kitap okudum. Şu an youtube'tan videolar izliyorum. Hayattan o kadar sıkıldım ve bezdim ki! Aşırı mutsuzum. Ben görece iyi bir üniversitede okudum, başarılı biriydim ama şimdi hiçbir şeye kafam basmıyor. 2 yabancı dil biliyordum en basit kelimeleri bile unuttum. Her kelimeyi yanlış söylüyorum. Diyeceğim lafı unutuyorum. Yaşadıklarım bu sabah mıydı dün sabah mıydı hiç hatırlamıyorum. Hamilelikte gelen güzellik doğumla birlikte uçtu gitti. O kadar çirkinim ki aynaya bakmak istemiyorum. Annelik böyle bir şey de herkes yalan mı söyledi güzel diye? Tüm anneler ve normal doğum savunucuları rol yapıyor sanırım. Ben çektim onlar da çeksin gibi bir düşünceyle bu ikisi aşırı güzelleniyor gibi hissediyorum. Siz ne düşünüyorsunuz? Hayat hep böyle mi olacak yoksa ben psikiyatristin yolunu mu tutayım?
Valla ben normal doğurdum ama burda hamileler korkmasın diye çok bahsetmedim. Normal doğumdan sonra 6 ay ilişkiye girmedim. Ondan sonra ayda 1 kere oldu. Hâlâ kadın doğuma kontrole gidemiyorum bir korku var. Ama diğer anlattığınız şeyleri bende yaşadım. Çünkü aklımız bebekte.uyutayim bekleyim etkinlik yapalim. Çok normal ama düzeliyor ya. İnan düzeliyor. Umudunu birakma😁😁
 
Anladım kolaylıkla gelsin bebislerin dişleri inşallah 🙏🌸 demekki diş süreçleri hep böyle. Yapacak bişey yok maalesef evet... Iki gündür gece uyanık kalıyor böyle. Uykusu olduğu için de huzursuz🥲 bugünlerde hep kendi kendime ikinci çocuğu unut diyorum saçmalama 😅 onun kardeşi olsun istiyorum ama psikolojik sağlığımı düşününce yok yok bir yeter diyorum.
Valla benim de hiç cesaretim yok ikinci çocuğa. Ben yapamam fiziksel olarak oğluma zor yetiyorum ikinci bir yenidoğan olduğunu evde hayal bile edemiyorum. Kardeş güzel şey ama devir de degisti artık tek çocuk kalsa maddi imkanı daha iyi olacak diye düşünüyorum. Belki biraz daha büyüdüğü zaman kardeş daha kolay görünür bize de.
 
Kıyamam sizi çok iyi anlıyorum... inanamıyorum ya daha yeni doğmuş bebeğe bal mi verilir Allah korumuş bebeginizi. Baldaki bir bakteri ölümcül bir enfeksiyon yapabiliyormus bebekler için. O yüzden 1 yaş öncesi yasak. Aynısı ya benim kv de. Bebeğim 1.5 aylıkken 6 kilo olmuş diye seviniyorduk kv (eşim için) benim oğlum 30 günlükken 6 kiloydu dedi. eşim de saçmalama anne mümkün değil dedi 😅😡 Yani sevincimizi de kursağımizda bıraktı hep. Asla bu konuda takdir etmedi artık daha da etmesini beklememeliyim. Benim hatam geçen yine kontrolden gelince kilosunu boyunu söyledim sevinçle maalesef kursağımda kaldı. Hadi ya inşallah yaza kilo alır diyor. Daha neyine alacak kilosu normal doktor gelişimi çok iyi dedi falan diye sinirlendim artik. Yani napayım doktordan belge alıp çocuğun boynuna mi asayım? Zaten anne olarak kendimiz endişe ediyoruz başkalarının bizi böyle kaygilandirmasina sinir oluyorum. Ama benim aptallığım sanki beni takdir edecekmiş gibi niye anlatıyorsam. Allah'a şükür eşimden biraz korkuyor yine çok fazla karışmıyor benim kv. Ama özellikle ilk başlarda eşim de onun gazına gelip mama ver diye baskı yapiyordu. Sonra tartıştık falan vermedik ama hala anlatamadım hala mama gerekirse veririz diyor. Bizim bebeğimiz doğumda benim dikiş atılma sürecim uzun sürdüğü kanamam çok olduğu için doğduktan 3 saat sonra falan emebildi o yüzden aç kaldığı için fizyolojik sarılık oldu. Ama hiç ilerlemedi bin şükür. Doktorlar emzir dedi mama verme dedi sütüme baktılar var dediler. Ama kv ikna olmadi. Onlar da durmadan mama verelim baskısı yaptı... şimdi de hâlâ onu ver bunu ver diyor da ben hayır doktor vermeyin dedi diyorum.
Aynı şeyleri bende yaşıyorum ve çok iyi anlıyorum. Çok zor laf anlamayan birine laf anlatmak, benim kayınvalidemde asla beni yeterli görmüyor. Hep onların bebekleri kilolu, hep onların sütleri duvara fışkırıyor ama bizlerde süt yok bizler bakamıyoruz(!) Ah ah bu konuda çok dertliyim. Sürekli milletin kilolu tosun gibi bebeklerini dinlemekten, bilmem kimin sütünün çok olduğundan, komşunun çocuğuna nasıl güzel annelik yaptığını dinlemekten gına geldi. Sanki kendileri çocuklarına dört dörtlük bakıp ilgilenmişler gibi bizi beğenmiyorlar. Artık çocukla ilgili hiçbişey anlatmayacağım onu anladım
 
Kıyamam ya. Eşiniz ne düşünüyor bu konuda en önemlisi o bence. Siz bişey söylerseniz kötü gelin olursunuz maalesef ama eşiniz söyler sınır koyarsa daha iyi ve kolay olur gelin kv ilişkisi için. Eşim sınır koymasa benim kv neler yapardı tahmin bile edemiyorum.
Eşim bana hak veriyordu ama misal kv mama ver diyince ben hayır vermeyeceğim emzirdim diyordum. Kv aç aç beklettin desene çocuğu diyordu. Bende sinirleniyordum inatla mama vermiyorum diyordum, versem bile söylemiyordum. Eşim mama verdim de geç neden inatlaşıyorsun ki ne kaybedersin derdi. Sadece o konuda çatışırdık ama neden kayınvalideme bişeyler ikna etmek zorundayım ki, bu sefer onu desem mamayla büyüttün derdi. Neden emzirdiğim, sütümle büyüdüğü halde mamayla büyüttük desin ki eşimde bunu anlamıyordu. Erkekler anlamıyor yinede. Annelere yapılan baskı babalara yapılmıyor çünkü
 
Herkese merhaba. Beni oldukça üzen bir durum hakkında sizlere danışmak istedim. Evliliğimizin 4. yılında gayet planlı ve isteyerek evlat sahibi olduk. Mutlu giden evliliğimizde zor ama güzel bir yola gireceğimizi düşünüyordum. Zor kısmı doğruymuş ama hayat benim için hiç güzel değil maalesef. Bebeğim aşırı zor bir bebek. Gazlı, öfkeli, abartılı tepkili. Ben kendimi sakin bilirdim hatta herkes ne kadar sakinsin derdi bana ama hiç öyle değilmişim. Elimden gelen her şeyi yapıyorum ama mızırdanması hiç bitmiyor. Emmiyor, uyumuyor, oyun oynamıyor. Anlamıyorum ne istediğini ki hamileyken birçok kitap okudum. Şu an youtube'tan videolar izliyorum. Hayattan o kadar sıkıldım ve bezdim ki! Aşırı mutsuzum. Ben görece iyi bir üniversitede okudum, başarılı biriydim ama şimdi hiçbir şeye kafam basmıyor. 2 yabancı dil biliyordum en basit kelimeleri bile unuttum. Her kelimeyi yanlış söylüyorum. Diyeceğim lafı unutuyorum. Yaşadıklarım bu sabah mıydı dün sabah mıydı hiç hatırlamıyorum. Hamilelikte gelen güzellik doğumla birlikte uçtu gitti. O kadar çirkinim ki aynaya bakmak istemiyorum. Annelik böyle bir şey de herkes yalan mı söyledi güzel diye? Tüm anneler ve normal doğum savunucuları rol yapıyor sanırım. Ben çektim onlar da çeksin gibi bir düşünceyle bu ikisi aşırı güzelleniyor gibi hissediyorum. Siz ne düşünüyorsunuz? Hayat hep böyle mi olacak yoksa ben psikiyatristin yolunu mu tutayım?
Ben kızım emmeyi bırakıp bezi bırakana kadar gece uykusu uyumadım. 9 aylıktı bakıcı kucağına verdiğimde. Şu an kızım 29 aylık vücudum uykusuzluğa o kadar alışmış ki daha 2 aydır gece de 5 ya da 6 saat kesintiz uyuyorum. İşin yorgunluğu da cabası. Bu arada 1 aydır makyaj yapabiliyorum. Ama eskisinden daha güzelim. Kızma tel başıma baktığım zamanlarda duşa bile giremezdim uzunca bir müddet kzımla beraber banyo yaptık. Şimdilerde beraber yemek yapıyoruz yani işten eve gelipte o uyuyana kadar yine beraberiz. Bir çocuğun tam bağımsızlığı 4 yaş diye tahmin ediyorum o saatten sonra inşallah kraliçe tacımı takıp hayatıma devam edeceğim.

Sizde çok güzelsinizdir sadece yorgunluk sizi yıpratıyor az daha sabır. B12 vitaminini ve omega3 vitamini eksik etmeyin unutkanlığınıza iyi gelir.
 
Aynı şeyleri bende yaşıyorum ve çok iyi anlıyorum. Çok zor laf anlamayan birine laf anlatmak, benim kayınvalidemde asla beni yeterli görmüyor. Hep onların bebekleri kilolu, hep onların sütleri duvara fışkırıyor ama bizlerde süt yok bizler bakamıyoruz(!) Ah ah bu konuda çok dertliyim. Sürekli milletin kilolu tosun gibi bebeklerini dinlemekten, bilmem kimin sütünün çok olduğundan, komşunun çocuğuna nasıl güzel annelik yaptığını dinlemekten gına geldi. Sanki kendileri çocuklarına dört dörtlük bakıp ilgilenmişler gibi bizi beğenmiyorlar. Artık çocukla ilgili hiçbişey anlatmayacağım onu anladım
Ya kesinlikle anlatmamamiz lazım ben de anladım bunu. Ama insan içerde bir yerde emek emek tek başına uğraşıp büyüttüğü bebesi için bu kadar küçümsenmek yerine bi takdir bekliyor. Tombul tombul yağ tulumu gibi olursa bile memnun olmazlar bence yine kusur bulurlar. Ben de aynısını yaşıyorum maalesef. Sütüm akıyor diye seviniyorum doğum yapmışım minnacık bebekle yara bere içinde emziriyorum.. kv hiç abartısız diyor ki benim bir göğsümde bebek emerdi diğerinden fışkırırdi kayınbaban zor yetişip kapatirdi diyor 🤦🤦 yani bu duvara fışkırma konusu asla abartılmıyor. Bu geçmiş nesilin baskısı hiç bitmiyor. Ya kendileri ne travmalar yaşatmışlar sanki en mükemmel anne onlar.. Bıraksınlar yalanı. Kv diyor ki çocuk durmuyorsa bağlarsın ayağından bir yere sen işini yaparsın. Bunu diyen insandan ne bekleyeceksin ki?? 1 yaş bebeği ne demek bağlamak ya ? Işim kenarda dursun evi götüren götürsün ne olacak sanki. O çocuk katıla katıla ağlamaz mi bağlayıp bıraksam of düşünemiyorum. Bir de ben akranlarima annelik zor, çok zorlanıyorum diye anlatırken yüzünü çevirip triple valla ben çok mutluyum iyi ki anne olmuşum hayattaki en güzel şey diyor. eşimin onun hakkında anlattıklarını dinleyen ben inanmıyorum tabi ki.
 
Eşim bana hak veriyordu ama misal kv mama ver diyince ben hayır vermeyeceğim emzirdim diyordum. Kv aç aç beklettin desene çocuğu diyordu. Bende sinirleniyordum inatla mama vermiyorum diyordum, versem bile söylemiyordum. Eşim mama verdim de geç neden inatlaşıyorsun ki ne kaybedersin derdi. Sadece o konuda çatışırdık ama neden kayınvalideme bişeyler ikna etmek zorundayım ki, bu sefer onu desem mamayla büyüttün derdi. Neden emzirdiğim, sütümle büyüdüğü halde mamayla büyüttük desin ki eşimde bunu anlamıyordu. Erkekler anlamıyor yinede. Annelere yapılan baskı babalara yapılmıyor çünkü
Of aç aç beklettin ne ya gerçekten çok sinir bozucu. Kesinlikle mamayla büyüttün derdi. Zaten süt talebe göre üretildiği için mama verince bebek daha az emiyor süt de otomatik olarak azaliyor. Gel de anlat... Erkekler anlamıyor gerçekten kesinlikle. Keşke annecim bırak kız nasıl isterse öyle beslesin açlıktan ölecek değil ya o da onun annesi aciktiysa en iyi o anlar diyebilse, diyebilseler... Keşke. Maalesef benim eşim de mama versen ne olur sanki deyip durdu. Zehir mi sanki dedi. Sadece ben istemiyorum ısrar ediyorum diye annesine vermeyecegiz artık dedi. Hâlâ daha aynı kafada maalesef 2. yi düşünürsek kesin mama ver diye söyleyecek eşim yine ama ben de bu sefer istediğim gibi besleyip büyütemeyeceksem 2. Olmasın diyeceğim. Kesinlikle erkeklere bebek konusunda hiçbir baskı yok. Baba olmak vardı.
 
Valla benim de hiç cesaretim yok ikinci çocuğa. Ben yapamam fiziksel olarak oğluma zor yetiyorum ikinci bir yenidoğan olduğunu evde hayal bile edemiyorum. Kardeş güzel şey ama devir de degisti artık tek çocuk kalsa maddi imkanı daha iyi olacak diye düşünüyorum. Belki biraz daha büyüdüğü zaman kardeş daha kolay görünür bize de.
Kesinlikle çok haklısınız hem maddi hem manevi zor olabilir yakın zamanda olursa.. eşim biraz baskı yapıyor 2 yaşından sonra düşünelim diye. Ama geceleri uykusuz kalan benim, evi toparlayan benim, çocuğu besleyen giydiren temizleyen benim. Şuan o kadar zorlanıyorum ki fiziksel ve psikolojik olarak. Lohusalık zor geçti şimdi o günler aklıma gelince ayrı bi korkuyorum şu uykusuzluklarda tek başıma dayanmaya çalışınca ayrı korkuyorum 2 numara için 😅 hem çok haklısınız ben de düşünüyorum bazen tek çocuk olursa maddi imkanı daha iyi olacak diye. Zaten şuan eşimin iş durumları ve maddi sorunlarımız var onlar iyice netleşip çözülmeden hiç düşünmüyorum.
 
Ya kesinlikle anlatmamamiz lazım ben de anladım bunu. Ama insan içerde bir yerde emek emek tek başına uğraşıp büyüttüğü bebesi için bu kadar küçümsenmek yerine bi takdir bekliyor. Tombul tombul yağ tulumu gibi olursa bile memnun olmazlar bence yine kusur bulurlar. Ben de aynısını yaşıyorum maalesef. Sütüm akıyor diye seviniyorum doğum yapmışım minnacık bebekle yara bere içinde emziriyorum.. kv hiç abartısız diyor ki benim bir göğsümde bebek emerdi diğerinden fışkırırdi kayınbaban zor yetişip kapatirdi diyor 🤦🤦 yani bu duvara fışkırma konusu asla abartılmıyor. Bu geçmiş nesilin baskısı hiç bitmiyor. Ya kendileri ne travmalar yaşatmışlar sanki en mükemmel anne onlar.. Bıraksınlar yalanı. Kv diyor ki çocuk durmuyorsa bağlarsın ayağından bir yere sen işini yaparsın. Bunu diyen insandan ne bekleyeceksin ki?? 1 yaş bebeği ne demek bağlamak ya ? Işim kenarda dursun evi götüren götürsün ne olacak sanki. O çocuk katıla katıla ağlamaz mi bağlayıp bıraksam of düşünemiyorum. Bir de ben akranlarima annelik zor, çok zorlanıyorum diye anlatırken yüzünü çevirip triple valla ben çok mutluyum iyi ki anne olmuşum hayattaki en güzel şey diyor. eşimin onun hakkında anlattıklarını dinleyen ben inanmıyorum tabi ki.
Gerçekten bende çok sinir oluyorum neden bizi yetersiz görüyorlar. Beni en yakın arkadaşım olsun, eşim olsun asla anlamıyorlar bu konuda. Ne var canım o da babaannesi torununun iyiliğine söylüyor sen abartıyorsun diyorlar. Her yaptığım yedirdiğim ne varsa bir müdahale aşırı sinir oluyorum. Sen 9 ay karnında taşı, acılarla doğur emek ver besle,gözünün içine bak biri gelip yok karnı aç yok zayıf kalmış dediği zaman ister istemez çıldırırım.
Bu arada gerçekten 1 yaş çocuk nereye bağlanacak ya tövbe tövbe ne için hangi önemli iş için. Işte böyle düşünürler bizim anneliğimizi beğenmezler.
Benim kv de bir keresinde benden bi yemek yapmamı istedi bende bebeğimi beşiğine koyup yapmaya koyuldum gelmiş kızıma diyor annen seni buraya mı attı yavrum vah diye güler mısın ağlar mısın. Yahu aynı anda hem çocuk bakıp hem o işi nasıl yapabilirim. Artık çekemiyorum gerçekten bana karışmasın ben bebeğime bakarım beni yoran oymuş bunu anladım. Eşimden duymasan bende çok iyi annelik yaptığına inanacağım.
 
Varlığım ile yokluğum bir deme sebebim şuydu: ben giderken hiç ağlamıyor. Döndüğümde de sevinmiyor. Benim dışımda herhangi biriyle daha rahat vakit geçiriyor. Aynalıyor olabilir haklısınız. Ama o mutluyken ben de mutluyum. O mutsuzken sakinliğimi ve mutluluğumu koruyamıyorum.
Tam 24 ay oğlumun bana yakın olmasını bekledim. Babasına adeta aşıktı, zaten babası büyüttü, ben evden çalıştığım için babası ilgileniyordu. Buna rağmen bütün gece ben oğlumla uyurdum, emzirerek uyuturdum, gecede 15 kere uyanırdım. Ama karşılığını görememek çok yıpratıyordu beni.
Ne olduysa 2 yaşından sonra oldu, anniiee, anniieee, anniieee! Kuyruğum gibi oldu resmen. Gelip durduk yere öpmeler, okşamalar, sevmeler. Şunu anladım ne olursa olsun (ki en çok zaman geçiren, oynatan, bakan kişi babasıydı), annenin yeri ayrıymış. Endişe etmeyin o yüzden :)
 
Tamamiyle aynı hisleri yaşıyorum. 2 ya da 3 çocuk yapanlar çok mu güçlü yoksa ben konforuma çok mu düşkündüm diyorum ve böyle hissettiğim için vicdan azabı mahvediyor beni. DÜZELTME == Bu duygular geçiciymiş gerçekten şimdi bebeğimle aşk yaşıyoruz iyi ki iyi ki diyorum. 🥹🥰🥰🥰
 
Back
X