Hayata geç mi kaldım

kararsizbirisi

Üye
Kayıtlı Üye
7 Mayıs 2021
274
268
Daha önce çok kez konu açtım ama kısa özet geçeyim
Ailemin tanımadan yöre farkı nedeniyle reddetiği bir sevgilim vardı.
Bizim ilişkmiz de her ne kadar seviyor da olsak sorunluydu.
Baskıcı biriydi kısıtlıyordu. Bir iki kez ayrıldık ama sonra her şeye rağmen geri barışıp bir kaç yıl bekleyelim ailem belki kabul eder diye devam etmiştik.
Aslında mantıklı bakınca ikimiz de ayrılacağımızın farkındaydık. Her neyse
Ben 22 yaşındayım lise mezunuyum dinlenmek ve kendimi geliştirmek istediğim için zaten çok da iyi olmayan işimi bırakıcam ve madem ufukta evlilik hazırlığı falan da yok üniye hazırlanayım dedim.
Karşı taraf açıktan oku dedi ben örgün istedim derken ayrılık kararı aldık. Bu okuma olayı da biraz bahane oldu.
Şuan çok kötü değilim sadece nedense içimde bi korku var.
bu kişi ve çevremdeki diğer kişiler bana örgün üniversite için geç kaldığımı, en erken 28 yaşımda mezun olacağımı, sonra hemen iş bulamayacağımı, evlilik için de geç olacağını vs savunuyor.
Açıktan oku hem de İmam hatip çıkışlı olduğum için sen KPSS ile bi şekilde diyanette iş bulmaya bak diyorlar. Ki bu çok çok zor.
Halbuki ben zaten hem örgün üniye gidip hem de bir yandan KPSS ile alanıma göre bir iş bakacağım.
bilmiyorum geç mi kaldım içimde hep bi korku var. Yıllar sonra da keşke açıktan okusaydım hayata geç kaldım demekten korkuyorum.
Çünkü benim üniye başladığım yaşta insanlar mezun olup işe başlamış oluyor.
Bir de dersanede bir yıl boyunca tamamen buna odaklanıp çalışacağım haliyle ailemin de beklentisi olacak.
Kazanamazsam “biz sana demiştik” denmesi vs cabası.
 
Geç kalmadın.
Daha başındasın.
Sen daha kararsız kalırsan geç kalacaksın ama.
Hayatta bir şeyler nasibimizde varsa bizde doğru gayreti gösterirsekulaşırız.
Yaşım 29.
Lise biter bitmez çok iyi bir üniversiteyi dereceyle kazandım, 5 yıllık idi fakültem.
Bu süreçte hep çalıştım da gerek sosyal işler olsun gerek mesleki anlamda.
Okul bittikten sonraki yıl içinde nişanlandım, aksilikler oldu nişanlı kaldık.
Bir türlü kısmet olmadı atanamadım, senelerce başarılı bir öğrenci iken defalarca olmadığını gördüm.
2. Üniversiteyi de okudum süreç içinde. Ne oldu hala işsizim, şimdi bir de hamileyim. Akşam işsizim ben diye ağladım. Çalışmadığım için mi olmadı hayır elimden ne geldiyse yaptım ama olmadı bir türlü.
Hayatta bir şeylerin sorumluluğunu alacağız olmadıysa da olmadı diyeceğiz ne yapalım.
Gerekirse ağlayıp sızlarız ama başkasını suçlamak yada başkasının lafını duymak bizim hayatımızdaki kararları etkilememeli.
 
Geç kalmadın.
Daha başındasın.
Sen daha kararsız kalırsan geç kalacaksın ama.
Hayatta bir şeyler nasibimizde varsa bizde doğru gayreti gösterirsekulaşırız.
Yaşım 29.
Lise biter bitmez çok iyi bir üniversiteyi dereceyle kazandım, 5 yıllık idi fakültem.
Bu süreçte hep çalıştım da gerek sosyal işler olsun gerek mesleki anlamda.
Okul bittikten sonraki yıl içinde nişanlandım, aksilikler oldu nişanlı kaldık.
Bir türlü kısmet olmadı atanamadım, senelerce başarılı bir öğrenci iken defalarca olmadığını gördüm.
2. Üniversiteyi de okudum süreç içinde. Ne oldu hala işsizim, şimdi bir de hamileyim. Akşam işsizim ben diye ağladım. Çalışmadığım için mi olmadı hayır elimden ne geldiyse yaptım ama olmadı bir türlü.
Hayatta bir şeylerin sorumluluğunu alacağız olmadıysa da olmadı diyeceğiz ne yapalım.
Gerekirse ağlayıp sızlarız ama başkasını suçlamak yada başkasının lafını duymak bizim hayatımızdaki kararları etkilememeli.
Yorumunuz için teşkkür ederim hangi bölümleri okudunuz acaba?
İnşallah bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alıp bir an önce güzel bir iş bulurusnuz🙏🏻
 
Daha önce çok kez konu açtım ama kısa özet geçeyim
Ailemin tanımadan yöre farkı nedeniyle reddetiği bir sevgilim vardı.
Bizim ilişkmiz de her ne kadar seviyor da olsak sorunluydu.
Baskıcı biriydi kısıtlıyordu. Bir iki kez ayrıldık ama sonra her şeye rağmen geri barışıp bir kaç yıl bekleyelim ailem belki kabul eder diye devam etmiştik.
Aslında mantıklı bakınca ikimiz de ayrılacağımızın farkındaydık. Her neyse
Ben 22 yaşındayım lise mezunuyum dinlenmek ve kendimi geliştirmek istediğim için zaten çok da iyi olmayan işimi bırakıcam ve madem ufukta evlilik hazırlığı falan da yok üniye hazırlanayım dedim.
Karşı taraf açıktan oku dedi ben örgün istedim derken ayrılık kararı aldık. Bu okuma olayı da biraz bahane oldu.
Şuan çok kötü değilim sadece nedense içimde bi korku var.
bu kişi ve çevremdeki diğer kişiler bana örgün üniversite için geç kaldığımı, en erken 28 yaşımda mezun olacağımı, sonra hemen iş bulamayacağımı, evlilik için de geç olacağını vs savunuyor.
Açıktan oku hem de İmam hatip çıkışlı olduğum için sen KPSS ile bi şekilde diyanette iş bulmaya bak diyorlar. Ki bu çok çok zor.
Halbuki ben zaten hem örgün üniye gidip hem de bir yandan KPSS ile alanıma göre bir iş bakacağım.
bilmiyorum geç mi kaldım içimde hep bi korku var. Yıllar sonra da keşke açıktan okusaydım hayata geç kaldım demekten korkuyorum.
Çünkü benim üniye başladığım yaşta insanlar mezun olup işe başlamış oluyor.
Bir de dersanede bir yıl boyunca tamamen buna odaklanıp çalışacağım haliyle ailemin de beklentisi olacak.
Kazanamazsam “biz sana demiştik” denmesi vs cabası.
yasin genc. hayat senin. ne istiyorsan onu yap derim.
evlilik icin geç ne demek
kader kısmet bu isler.
ayrica iyi bir okuldan mezun olup 2 yil issiz kaldım, kimisi mezun olur 1 aya ise girer..
kriter size kararınız olsun, kimse degil..
not: 37 de evlendim iyi ki de bu yasta evlendim derim hep..
 
Daha önce çok kez konu açtım ama kısa özet geçeyim
Ailemin tanımadan yöre farkı nedeniyle reddetiği bir sevgilim vardı.
Bizim ilişkmiz de her ne kadar seviyor da olsak sorunluydu.
Baskıcı biriydi kısıtlıyordu. Bir iki kez ayrıldık ama sonra her şeye rağmen geri barışıp bir kaç yıl bekleyelim ailem belki kabul eder diye devam etmiştik.
Aslında mantıklı bakınca ikimiz de ayrılacağımızın farkındaydık. Her neyse
Ben 22 yaşındayım lise mezunuyum dinlenmek ve kendimi geliştirmek istediğim için zaten çok da iyi olmayan işimi bırakıcam ve madem ufukta evlilik hazırlığı falan da yok üniye hazırlanayım dedim.
Karşı taraf açıktan oku dedi ben örgün istedim derken ayrılık kararı aldık. Bu okuma olayı da biraz bahane oldu.
Şuan çok kötü değilim sadece nedense içimde bi korku var.
bu kişi ve çevremdeki diğer kişiler bana örgün üniversite için geç kaldığımı, en erken 28 yaşımda mezun olacağımı, sonra hemen iş bulamayacağımı, evlilik için de geç olacağını vs savunuyor.
Açıktan oku hem de İmam hatip çıkışlı olduğum için sen KPSS ile bi şekilde diyanette iş bulmaya bak diyorlar. Ki bu çok çok zor.
Halbuki ben zaten hem örgün üniye gidip hem de bir yandan KPSS ile alanıma göre bir iş bakacağım.
bilmiyorum geç mi kaldım içimde hep bi korku var. Yıllar sonra da keşke açıktan okusaydım hayata geç kaldım demekten korkuyorum.
Çünkü benim üniye başladığım yaşta insanlar mezun olup işe başlamış oluyor.
Bir de dersanede bir yıl boyunca tamamen buna odaklanıp çalışacağım haliyle ailemin de beklentisi olacak.
Kazanamazsam “biz sana demiştik” denmesi vs cabası.
Sen daha başlamadan başaramamayı kabullenmişsin, böyle olmaz önce kendine güveneceksin. Ha olduda başaramadın tekrar deneyeceksin başarana kadar uğraşacaksın. Elimden geleni yaptım diyene kadar pes etmeyeceksin. Yaşın çoook çok genç. Hayatın başındasın. Sana 50 sinden sonra lise-üniversite okuyan çok örnek veririm. Bir tanıdığım torunu ödevlerde yardım istiyor yardımcı olamayıp küçücük çocuğa mahçup oluyor diye açıktan liseyi bitirdi, okumanın başarmanın tadını aldı bir de üniversite okudu.
aksi örnekler vardır ama ben ayrılacak kadar problemli bir ilişkinin barışılıp huzurlu bir hale gelip yuva kurulacağına inanmıyorum.
Hem üniversite okuyup hem çalışabilirsin. Hem üniversite okuyup hem çalışıp hem de evlenebilirsin. Önündeki tek engel sensin.
 
anadolu lisesini 7 sene okuyan tayfadanım. 18de liseden mezun oldum, bir sene daha hazırlanmak istedim. 19 da üniye girdim, hazırlık ile 5 yıl okudum yaş 24.
iki yıl yüksek lisans, bir sene iş arama derken 27 yaşında iş buldum.
10 senedir çalışıyorum aynı yerde.
28 geç olmaz yani.
görüşmelerde de hayatınızı samimiyetle anlatıp eğitime önem verdiğinizi, bu yüzden geç de olsa okula döndüğünüzü anlatırsanız pek çok kişinin hoşua gider.
 
30 yaşında olduğunuzu hayal edin ve şu cümleyi kurduğunuzu “Keşke örgün okusaydım”. Sizin için hangisi adım atmanızda daha uygun. Benim size vereceğim cevap yine aynı olurdu. Örgün olmazsa Açıköğretime kayıt yaptırabilirsiniz. Kaybedecek bir şeyiniz yok ama çok şey kazanabilirsiniz. Öncelikle şansınızı örgünde deneyin. Fakat iş bulmanızı bi tık daha kolaylaştıracak bir meslek seçmeye çalışın. İyi bir araştırma yapmanız lazım. Yeteneklerinizi ve ilgi alanlarınızı göz ardı etmeyin. Bir hedefiniz olmalı o mesleği birçok rakibinize rağmen en iyi şekilde yapabileceğinize inanmalısınız. Zaman zaman umutsuzluğa kapılsanızda asla vazgeçmemelisiniz. Geç mi kaldım sorusuna gelince. Öğretmen olan bir danışanım vardı. En büyük hayali avukat olmakmış. 38 yaşında 2 yıllık açıköğretimde Adalet okudu. Sonra DGS ile Erzurum Atatürk Üniversitesinde Hukuk kazandı. 1. sınıftan başladı devam zorunluluğu yoktu sınav zamanları Erzurum'a giderdi başarıyla bitirdi. Şimdi stajını yapıyor ve hayalini yaşıyor. Kolay mı oldu hayır.. Maddi zorlukları, sağlık sorunları ama vazgeçmedi ve başardı. Bu şekilde başaran bir sürü insan var. Sen de olabilirsin. Her şeyden önce gerçekten isteyip buna inanmalısın ve bir yerden başlamalısın. Şimdiden başarılar..
 
Ben 30 yaşımdayım ve bu yıl hem sosyolog ya da düz memur olabilmek için KPSS'ye gireceğim hem de hukuk için üniversite sınavına gireceğim. Evliyim, çocuk da düşünüyorum. Stajla birlikte 37 yaşında avukat olacağım. Ama bunu başarabilmek hayattaki en büyük hayalim. Kesinlikle yaşa takılma 22 yaş çok çok genç 😊
 
39 bitiyor 40 diyelim yaşıma lisans+yüksek lisans biteli çok oluyor ama 2 çocuk var biraz buyusunler tekrar gireceğim sınava. Belki çocuklarımla bile tekrar girerim motivasyon olsun diye.
 
Evlilik için belli bir standart yaş aralığı mı var? İnsanlar 35 te evlenip 40 ta çocuk sahibi oluyor.Yapmayın lütfen. 22 yaşındayken ileride hayata geç kalabileceğini düşünmek büyük karamsarlık. Hayata nasıl geç kalırsınız söyleyim. Okumaz etmez, millete kulak verip de kendi aklınızla hareket etmezseniz. Hayata geç kalmamak (!) için lise mezunu olarak evlenip çoluk çocuğa karışıp temizlik, bulaşık işiyle boğuşurken şöyle bir kafanıza dank edip hyatınızı gözden geçirince geç kalırsınız işte. O zaman bir meslek sahibi olmak için, hedeflediğiniz üniversiteyi kazanmak için çok geç kalmış olursunuz. Ben istediğim okulu okuyup iyi bir mesleğe sahip olduğum halde meslek konusunda keşkelerim var ve içimde istediğim meslek konusunda geç kalmışlık hissi oluyor zaman zaman ve bu geç kalmışlık hissi inanın sizi üzer.
Hedeflerinin peşinde koş. Üniversiteyi mutlaka oku ufkun açılacak, hayata bakışın değişecek. Ama öyle uzaktan değil. Fakültenin yollarından gitsin ayakların. En güzel zamanlar üniversite yılları. Hayatta sana yeni bir pencere açılıyor. Üniversiteyi kazanarak en güzel yıllarını yaşa ve mutlaka ama mutlaka evlenmeden önce ekonomik özgürlüğünü kazan.
 
22 yaşında hayata geç kalmak mı?siz okuyun iyi eş adayı bulursanız evlilikle birlikte okulu bitirirsin iş ararsın.Yeter ki iyi insan çıksın karşına sana destek olsun hayallerine ortak olsun.
Hayat bitmediği sürece herşey her zaman yapılır
 
İkinci üniversitemi okumaya başladığımda 22 yaşımdaydım. Hiç geç kalmış hissi yaşamadım. Eskidendi o koştur koştur hayatlar. 65 orta yaş sayılıyor artık. İnsan ömrü uzadı, emeklilik yaşı bizden uzaklaştıkça uzaklaşıyor. Neye, kime geç kaldınız. Evlilik için konuşuyorsanız spesifik olarak, gerçekten sizi seven, sizin mutluluğunuzu önemseyen kişi okulu bitirmenizide sınava girmenizi de sabırla bekler. Beklemeyeni siz postalayın zaten.
 
Daha önce çok kez konu açtım ama kısa özet geçeyim
Ailemin tanımadan yöre farkı nedeniyle reddetiği bir sevgilim vardı.
Bizim ilişkmiz de her ne kadar seviyor da olsak sorunluydu.
Baskıcı biriydi kısıtlıyordu. Bir iki kez ayrıldık ama sonra her şeye rağmen geri barışıp bir kaç yıl bekleyelim ailem belki kabul eder diye devam etmiştik.
Aslında mantıklı bakınca ikimiz de ayrılacağımızın farkındaydık. Her neyse
Ben 22 yaşındayım lise mezunuyum dinlenmek ve kendimi geliştirmek istediğim için zaten çok da iyi olmayan işimi bırakıcam ve madem ufukta evlilik hazırlığı falan da yok üniye hazırlanayım dedim.
Karşı taraf açıktan oku dedi ben örgün istedim derken ayrılık kararı aldık. Bu okuma olayı da biraz bahane oldu.
Şuan çok kötü değilim sadece nedense içimde bi korku var.
bu kişi ve çevremdeki diğer kişiler bana örgün üniversite için geç kaldığımı, en erken 28 yaşımda mezun olacağımı, sonra hemen iş bulamayacağımı, evlilik için de geç olacağını vs savunuyor.
Açıktan oku hem de İmam hatip çıkışlı olduğum için sen KPSS ile bi şekilde diyanette iş bulmaya bak diyorlar. Ki bu çok çok zor.
Halbuki ben zaten hem örgün üniye gidip hem de bir yandan KPSS ile alanıma göre bir iş bakacağım.
bilmiyorum geç mi kaldım içimde hep bi korku var. Yıllar sonra da keşke açıktan okusaydım hayata geç kaldım demekten korkuyorum.
Çünkü benim üniye başladığım yaşta insanlar mezun olup işe başlamış oluyor.
Bir de dersanede bir yıl boyunca tamamen buna odaklanıp çalışacağım haliyle ailemin de beklentisi olacak.
Kazanamazsam “biz sana demiştik” denmesi vs cabası.
Üniversite okuma arkadaşım iyi bi Üniversite kazanmak şu an için senin açından çok zor meslek öğren bunun yerine. Terzilik kuaförluk vs
 
Ben 30 yaşımdayım ve bu yıl hem sosyolog ya da düz memur olabilmek için KPSS'ye gireceğim hem de hukuk için üniversite sınavına gireceğim. Evliyim, çocuk da düşünüyorum. Stajla birlikte 37 yaşında avukat olacağım. Ama bunu başarabilmek hayattaki en büyük hayalim. Kesinlikle yaşa takılma 22 yaş çok çok genç 😊
Başarılar dilerim 💕
 
X