Jameya her açtığınız konuda hep negatif şeyleri yazıyorsunuz. Hiç mi sizi mutlu eden bir şey yok? Eski eşinizin, ayrıldığınız sevgilinizin yaptıklarını yazıp duruyorsunuz. Bu adamlardan önce de vardınız, tek fark şimdi annesiniz. Farzedin ki eski eş beş kuruşsuz öldü gitti veya dünyanın öbür ucunda inzivaya çekildi. Onu yapmadı bunu almadı şunu vermedi... Beş para etmeyen adamlar beş paralık baba da olmuyor demek ki. Onu belli etmiyorum bunu hissettirmek istemiyorum... Evet size hak veriyorum, küçücük kız çocuğu babadan aileden mahrum kalıyor ama bunun sorumlusu siz değilsiniz. Kazık kadar adamların niye aklına gelmiyor, çocuğumun şuna buna ihtiyacı var, babasıyım tabi ki yapacağım ilgileneceğim demek?
Bizde baba problemi yok gayet normal bir aileyiz ama ben kızlarımdan hiç bir şeyi gizlemedim. Korktuğum zaman da söyledim endişe ettiğim zaman da. Paramız var paramız yok, bu ay bunu alabiliriz diğerini sonraki ay, babayla tartıştık bir iki gün onunla konuşmayabilirim veya ne bileyim yaşadığım her şeyi paylaştım onlarla. Söyleyin konuşun kızınızla. Çünkü babası dengeli stabil biri değil. En azından beklentiyle yaşamaz. Babam bir gün mutlaka yapar yerine babamın bunu yapacağını sanmıyorum diye bilse daha faydalı. Hep adamları suçluyorsunuz kendinizi mağdur kurban durumuna sokuyorsunuz. Çocuk olunca insan çok daha savunmasız kırılgan oluyor ama malesef sizin böyle bir lüksünüz yok. Senin yapacağın babalık batsın deyin vazgeçin. Dava aç diyoruz, onun için de para lazım diyorsunuz evet lazım ama bu sanki bana bahane gibi geldi. Ben oturayım evren bana göndersin olmuyor. O 5 bin tutar dediğiniz avukat parasını bulacaksınız ayarlayacaksınız.