Hayat motivasyonum yok

berenns

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
11 Ocak 2025
35
20
3
25
O kadar doluyum o kadar mutsuzum ki buraya içimi dökmekten başka bir şey yapamiyorum. Hayata dair yaşama dair hiçbir motivasyonum enerjim yok hani insani hayata bağlayan şeyler olur ya bende hicbir sey yok boşuna yasiyormusum gibi geliyor. Zaten bu yaşıma kadar boşa yaşadığımı düşünüyorum. Arkadaşlarla bir araya geldiğimizde anlatacak hicbir şeyim olmuyor çünkü hicbir sey yaşamadım ve yaşamamaya devam ediyorum. Sadece günleri ayları yılları deliriyorum evden çık işe git (iş yerinde de mutsuzum) işten eve gel. Sosyalleş diyeceksiniz ama sosyalleşmek de içimden gelmiyor. Yaşıtlarım enerjik mutlu geziyor tozuyor aşık oluyor sevgilileriyle eşleriyle hayatın tadını cikariyolar bir de kendime bakıyorum ne gezme isteği var ne de aşka dair bir şey. Sevilmeme duygusu beni bitiriyor süründürüyor resmen. Bu zamana kadar herhangi birinin aşık olduğu kiz olamamak, hep yalniz olmak ve yıllar geçmesine rağmen bu konuda herhangi bir ilerleme katedemememk bütün enerjimi sömürüyor ne yapacağımı bilmiyorum
 
O kadar doluyum o kadar mutsuzum ki buraya içimi dökmekten başka bir şey yapamiyorum. Hayata dair yaşama dair hiçbir motivasyonum enerjim yok hani insani hayata bağlayan şeyler olur ya bende hicbir sey yok boşuna yasiyormusum gibi geliyor. Zaten bu yaşıma kadar boşa yaşadığımı düşünüyorum. Arkadaşlarla bir araya geldiğimizde anlatacak hicbir şeyim olmuyor çünkü hicbir sey yaşamadım ve yaşamamaya devam ediyorum. Sadece günleri ayları yılları deliriyorum evden çık işe git (iş yerinde de mutsuzum) işten eve gel. Sosyalleş diyeceksiniz ama sosyalleşmek de içimden gelmiyor. Yaşıtlarım enerjik mutlu geziyor tozuyor aşık oluyor sevgilileriyle eşleriyle hayatın tadını cikariyolar bir de kendime bakıyorum ne gezme isteği var ne de aşka dair bir şey. Sevilmeme duygusu beni bitiriyor süründürüyor resmen. Bu zamana kadar herhangi birinin aşık olduğu kiz olamamak, hep yalniz olmak ve yıllar geçmesine rağmen bu konuda herhangi bir ilerleme katedemememk bütün enerjimi sömürüyor ne yapacağımı bilmiyorum
Siz kendinizi sevin , değer verin inanın her şey insanın kendini sevmesiyle başlıyor. Bu kadar negatif olmanıza gerek yok belkide nasibinizdeki kişi daha karşınıza çıkmamıştır. Bu kadar yüklenmeyin kendinize. Bi kaç ilişki deneyimim oldu benim ama keşke doğru düzgün insanlarla konuşsaydım diyorum.Umarım karşınıza gerçekten sizi çok seven bir çıkar 💙
 
O kadar doluyum o kadar mutsuzum ki buraya içimi dökmekten başka bir şey yapamiyorum. Hayata dair yaşama dair hiçbir motivasyonum enerjim yok hani insani hayata bağlayan şeyler olur ya bende hicbir sey yok boşuna yasiyormusum gibi geliyor. Zaten bu yaşıma kadar boşa yaşadığımı düşünüyorum. Arkadaşlarla bir araya geldiğimizde anlatacak hicbir şeyim olmuyor çünkü hicbir sey yaşamadım ve yaşamamaya devam ediyorum. Sadece günleri ayları yılları deliriyorum evden çık işe git (iş yerinde de mutsuzum) işten eve gel. Sosyalleş diyeceksiniz ama sosyalleşmek de içimden gelmiyor. Yaşıtlarım enerjik mutlu geziyor tozuyor aşık oluyor sevgilileriyle eşleriyle hayatın tadını cikariyolar bir de kendime bakıyorum ne gezme isteği var ne de aşka dair bir şey. Sevilmeme duygusu beni bitiriyor süründürüyor resmen. Bu zamana kadar herhangi birinin aşık olduğu kiz olamamak, hep yalniz olmak ve yıllar geçmesine rağmen bu konuda herhangi bir ilerleme katedemememk bütün enerjimi sömürüyor ne yapacağımı bilmiyorum
Her rüzgar vaktinde eser bunu unutma.
Bazen uzaktan bakıp özendiğin şeyler aslında göründüğü gibi olmayabilir.
Düşünsene İnsanlar bir gecede tüm ailesini kaybetti. :(
Mutlu olmak çok kolay asıl mutsuz olmak zor.
Sahip olduğun şeylerin farkına var 🤗
 
Psikiyatriste gitmelisiniz. Ben gitmeyi yıllarca erteledim en son iyi ki gitmişim dedim, dehb tanısından şüphelenmişti daha yeni tekrar gittim ilaç yazdı tekrar gelmemi söyledi ve birkaç şey daha.. Birisiyle görüşmek hepimize şart (böyle hissedenler için söylüyorum) en büyük dert isteksizlik. Çok tehlikeli bir dert gerçekten
 
O kadar doluyum o kadar mutsuzum ki buraya içimi dökmekten başka bir şey yapamiyorum. Hayata dair yaşama dair hiçbir motivasyonum enerjim yok hani insani hayata bağlayan şeyler olur ya bende hicbir sey yok boşuna yasiyormusum gibi geliyor. Zaten bu yaşıma kadar boşa yaşadığımı düşünüyorum. Arkadaşlarla bir araya geldiğimizde anlatacak hicbir şeyim olmuyor çünkü hicbir sey yaşamadım ve yaşamamaya devam ediyorum. Sadece günleri ayları yılları deliriyorum evden çık işe git (iş yerinde de mutsuzum) işten eve gel. Sosyalleş diyeceksiniz ama sosyalleşmek de içimden gelmiyor. Yaşıtlarım enerjik mutlu geziyor tozuyor aşık oluyor sevgilileriyle eşleriyle hayatın tadını cikariyolar bir de kendime bakıyorum ne gezme isteği var ne de aşka dair bir şey. Sevilmeme duygusu beni bitiriyor süründürüyor resmen. Bu zamana kadar herhangi birinin aşık olduğu kiz olamamak, hep yalniz olmak ve yıllar geçmesine rağmen bu konuda herhangi bir ilerleme katedemememk bütün enerjimi sömürüyor ne yapacağımı bilmiyorum
Bedeninizi seviyor musunuz?
 
Hayatın bizi mutlu etme borcu yok. Ben de bu aralar sizin gibiyim. Önce kendinize değer verin kendinizi sevin. Üç günlük dünya işte bugün varız ama iki dk sonramız belli değil.
Tadını çıkarmaya bakın. Mutlu olmanız birine endeksli olmasın.
 
Ruh beden uyumu yaşamımızı büyük ölçekte şekillendiren bir durum. Özgüvenli, yüksek enerjili auraya sahip olmak istiyorsanız bedeninizi sevmelisiniz. Sevmediğiniz yanları neden sevmediğinizi bulmalı ve o duyguların üzerinde çalışmalısınız. Bedeninizi tam manasıyla kabul edip sevdiğinizde auranızda değişecek ve o zaman hayatınızın nasıl değişeceğine şaşıp kalacaksınız. Birebir yaşadığım için bu kadar emin konuşuyorum. Sevilmeme duygusu sizi süründürüyorsa tüm algılarınızı dış dünyaya değil kendinizi sevmeye adayın. Kendinizi sevmek için bir sebebe ihtiyacınız yok.
 
Arkadaşlar öyle bir yazıyorsunuz ki ‘çık gez dolaş’ ‘ yeni yerler gör’ ; ‘arkadaş edin’, falan. Şey de yazın isterseniz ‘bol su iç, duşa gir, kitap oku güneşi selamla hayatı sev falan güzellemeleri😂 Bu resmen hastalık, isteksizlik depresyon bunlar çabuk toparlanmıyor. Siz sanıyorsunuz ki (ya da bazınız) depresyonda da olsak, ölsek de kalsak da, o kuyudan kendimiz rahatlıkla çıkabiliriz çok güçlü olmalıyız falan filan. O öyle değil işte bazen insan güçlü olamıyor bazen depresyondan çıkacak gücü asla kendinde bulamıyorsun. Gez dolaş arkadaş bul derken bile hayalimde 500 tl kaybettim şuan. Her şey parayla malesef. Yardım almakta fayda var direkt psikiyatriste gidin derim
 
O kadar doluyum o kadar mutsuzum ki buraya içimi dökmekten başka bir şey yapamiyorum. Hayata dair yaşama dair hiçbir motivasyonum enerjim yok hani insani hayata bağlayan şeyler olur ya bende hicbir sey yok boşuna yasiyormusum gibi geliyor. Zaten bu yaşıma kadar boşa yaşadığımı düşünüyorum. Arkadaşlarla bir araya geldiğimizde anlatacak hicbir şeyim olmuyor çünkü hicbir sey yaşamadım ve yaşamamaya devam ediyorum. Sadece günleri ayları yılları deliriyorum evden çık işe git (iş yerinde de mutsuzum) işten eve gel. Sosyalleş diyeceksiniz ama sosyalleşmek de içimden gelmiyor. Yaşıtlarım enerjik mutlu geziyor tozuyor aşık oluyor sevgilileriyle eşleriyle hayatın tadını cikariyolar bir de kendime bakıyorum ne gezme isteği var ne de aşka dair bir şey. Sevilmeme duygusu beni bitiriyor süründürüyor resmen. Bu zamana kadar herhangi birinin aşık olduğu kiz olamamak, hep yalniz olmak ve yıllar geçmesine rağmen bu konuda herhangi bir ilerleme katedemememk bütün enerjimi sömürüyor ne yapacağımı bilmiyorum
Hayat inişlerle çıkışlarla dolu. Yolculuğa kendinizi sevmekle başlayın. Kendinize değer verdikçe gerisi gelir. Tabiki herkesin sevmeye , sevilmeye ihtiyacı vardır. Ama bazen olmuyorsa zorlamamak lazım. Akışına bırakın. Hayat bir süreç, sonuca odaklanmayın. Her güzel şeyin bir zamanı vardır. Şuan belki de psikolojik olarak böyle karamsar düşündüğünüz için hayatınıza birisi girmiyor olabilir. Enerjiniz değiştikçe, kendinize ruhsal, fiziksel öz bakım yaptıkça özgüveniniz de artar. İnsanlara yaydığınız enerji de hissedilir . Karşınıza iyi birisi çıkar bir gün. Ümidinizi yitirmeyin.
 
Arkadaşlar öyle bir yazıyorsunuz ki ‘çık gez dolaş’ ‘ yeni yerler gör’ ; ‘arkadaş edin’, falan. Şey de yazın isterseniz ‘bol su iç, duşa gir, kitap oku güneşi selamla hayatı sev falan güzellemeleri😂 Bu resmen hastalık, isteksizlik depresyon bunlar çabuk toparlanmıyor. Siz sanıyorsunuz ki (ya da bazınız) depresyonda da olsak, ölsek de kalsak da, o kuyudan kendimiz rahatlıkla çıkabiliriz çok güçlü olmalıyız falan filan. O öyle değil işte bazen insan güçlü olamıyor bazen depresyondan çıkacak gücü asla kendinde bulamıyorsun. Gez dolaş arkadaş bul derken bile hayalimde 500 tl kaybettim şuan. Her şey parayla malesef. Yardım almakta fayda var direkt psikiyatriste gidin derim
Yardım alınca da maalesef bunlar söyleniyor. Konu sahibinin yazdıkları ve yanında ek olarak bazı sorunlar da var hayatımda. Uzman desteği de alıyorum, depresyonda olduğum söylendi. Fakat neredeyse her seansın sonu bu döngüden ancak benim cabamla çıkacağım noktasına geliyor. Ama dediğiniz gibi insan bu durumdayken de o gücü bulamıyor kendinde. Çabalıyorum ama boşa kürek çekiyormuşum gibi geliyor. Bir noktadan sonra da insan nasıl cabalayacigini bilemiyor, yoruluyor.
Konu sahibinin konusunu da dağıtmak istemem ama yorumunuzu görünce yazamadan gecemedim. Bu konulara çabala vs demek bana da bazen saçma geliyor çünkü insan bu noktaya gelince çok yorgun hissediyor. Cabalamaya da gücü kalmamış gibi ama psikologa da gitsen o da aynısını diyor 🥲
 
Back
X