Merhaba ismimi vermek istemiyorum,zaten yaşadıklarım o kadar ani oldu ki en yakınlarıma bile olanları yalan yanlış anlatıp sıyrılmaya çalışıyorum.18 yaşındayım ve 3.5 ay önce annemi kaybettim. Nasıl mı? Kendisinin psikolojik sorunları vardı ve kendimi bildim bileli sürekli intihar eylemine teşebbüs eden bir kadındı.Güzeldi,çok güzeldi ve yaşını hiç göstermeyen bir fiziğe sahipti,masmavi gözleri vardı,istediği herkesi çabucak etkileyebilirdi.Son günlerde onda bir durgunluk vardı,daha önce hiç böyle hissetmediğim bir durgunluk.Hatta bir gün onu izlerken içimden 'Kadının yüzüne nur inmiş,herhalde sayılı zamanı mı kaldı ne?' Diyip gülmüştüm. 8Mayısı Cumartesiye bağlayan gece o gün erken yatmış,ve sabah sınavımın acelesiyle erken kalkmıştım.Saat 7:12.Evimiz 2katlıydı ve lüks bir hayatımız vardı. Salonda uyumuştum o gün.. Kalktığımda yanımdaki yatağın hiç ellenmemiş olduğunu gördüm.Paniklemiştim,çünkü havada garip bir sessizlik vardı ve daha hiç bir şey görmeden kötü birşeyler olduğunu hemen anlamıştım.Kalktım ve salonun ortasına geldim,dünden açık bırakılmış televizyonumuz artık mavi ekran olmuş korku filmlerini aratmayacak bir şekilde karşımdaydı. Aniden kafamı giriş kapısına yönelttim ve kapının girişinde olan evin merdiveninde annemi asılı vasiyette,üstünde geceliğiyle gördüm.Ölmüştü.Çığlık atmamla üst kattaki ablamla eşinin aşağı inmesi bir oldu.Tabi inerken annemi merdivenin Korkuluklarına kendisini köpeğimizin tasmasının ipiyle astığını görünce onlarda yerle bir oldu.Aslında böyle bir durumda ilk önce yaşayıp,yaşamadığını kontrol ederiz değil mi,ama ben ona 2 saniye odaklanınca işin çoktan bittiğini,birşeyin yapılamayacağını anlamıştım.112yi aradım,geldiler..Onlar gelmeden eniştemle annemi ipten alıp,koltuğun üstüne yatar vaziyette yerleştirmiştik.En son ne olur birşey yapın hayata döndürün dediğimi hatırlıyorum,bir görevli annemin bu işi en az 4-5 saat öncesinde yaptığını söyledi.Haklıydı,cunku o beyaz teni mosmor olmuş,parmağındaki tektaşlar şişmesiyle boğulmuş vaziyetteydi.Ve sol eli havada boğazına yakın asılı kalmıştı.Sanırım son anda vazgeçmek istemişti,ama hiçbirimiz o gece adeta ölüm sessizliğine dalmıştık,köpeğimiz dahi havlamamıştı..Herneyse,2 yıllık bir beraberliğim olan sevgilim vardı ve annemin vefatından 1 ay sonra meğer 7 aylık hamile olduğumu öğrendim. Şok mu oldunuz? Bende olmuştum.Ben adet olmayışımı fazla kilolarımdan ve evdeki huzursuzluktan kaynaklanan regl gecikmesine bağlamıştım. Ve karnım asla bir hamileninki gibi gözükmüyordu meğerse karın içi sıvım çok azmış ve zaten çocuğum 36haftalık dünyaya geldi.18 yaşında evli bir anneydim artık,daha 3.5ay önce kendi annemin ölümüne ağlayan bir çocuk iken..Eşimin ailesiyle inanılmaz olaylar yaşadık,kavgalarımız oldu. ben daha annemin travmasını atlatamamışken kendimi kayınvalide evine kapanmış çocuk bakar vaziyette buldum.Evden kaçıp,eski evimize gittim.Kayınbabam geri döndüğümde beni hesaba çekip 'Ne var yani,Herkesin annesi ölüyor' demesiyle sinirlerimi alt üst edip baba evine dönmem bir oldu. Yaklaşık 1 ay sonra eşim ayrı bir ev tuttu ve en azından lanet ailesinden ayrı kalıp mutlu olurum ümidiyle geri döndüm. Ama işler sandığım gibi değil,çok mutsuzum çok güçsüzüm,kimsem yok babam benden bin kilometre uzakta.. ailemiz dağıldı artık bir ailem yok. İnsanlara anlatmaktan çok yoruldum artık,anlatmadan beni hisseden anneme çok ihtiyacım var.Herkes evlenmeden ilişki yaşıyor ki ben hayatımda ilk kez böyle birşey yapmıştım ve pahalıya patladı. Artık yaşamak istemiyorum ne yapacağıma dair bir fikrim yok,belki birazda olsa bana Umut olursunuz..tesekkur ederim
