nisan ayı idi 2005 yılı...
kızkardeşim hamile olduğu için müthiş midesi bulanıyor ve bir şeyler yiyemiyordu.. bana telf. açıp abla buraya gel birlikte kahvaltı edelim. belki sizin sayenizde ben de birşeyler yerim dedi... tamam dedim telf. kapattım çocuklara seslendim... hadi kalkın teyzen bizi kahvaltıya bekliyor dedim .. onlarda bir oyana bir buyana sallana sallna mırın kırın ediyorlar...bende tekrar onlara seslenerek bir taraftan da tuvalete gidiyorum... aman allahım tuvaletin önünde kaymam ile kart diye bir ses ama ... sanki odun kırma sesi... feryat figan nasıl bağırıyorum... ortalığı inletiyorum... o yataktan kalkmayan çocuklar bir fırladı.. ben tuvaletin önünde yerde çocuklar da başımda...hemen teyzelerini aradılar ... teyzeleri şaka yapıyor sanmış ilk önce.. haklı tabi kadın.. telf.u kapattım 2 dak. sonra çocuklar annem ayağını kırdı diye aradı... benim feryatlarımı duyunca şaka olmadığını anlamış... sonra çocuklar ambulans çağırdılar kardeşimde eşini aramış.. ama ben tuvalete giderken düşdüm ya o acıyla üzerime çiş yapmışım... oğlum hemen bir iç çamaşır bir de pantolon getirdi ... benim üstümü değiştirmeye kalktı.. ama ben utanıyorum.. oğluşum bana -neden utanıyorsun anne ?insan hiç evladından utanır mı deyince ben ağlıyordum zaten daha beter ağlamaya başladım... ambulans geldi beni alıp götürdü ayağım alçıya alındı eve geldim... sabah sabah ev dağınıkdı.. ev toparlanmış herşey yerli yerinde yataklar düzelmiş... falan... dedimki herhalde aşağıda ki komşum yaptı... çocuklar okullarına gitmişler.. komşum yanıma çıkınca dedim ki Allah razı olsun evi toparlamışsın. çok teşekkür edrim.kadın bana dönüp-yooo ben hiç bir şey yapmadım hepsini çocuklar yaptı ortalığı temizlediler.. kahvaltılarını yapıp onları da ttopladılar.. üstlerini giyinip servis gelince kapıyı da çekip gittiler deyince benim gene gözlerim doldu ağladım..Allah evlatlarımdan sonsuz kere razı olsun...