Hata kimde? Boşanmalı mı?

marmelat92

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
14 Ağustos 2024
32
32
32
Merhabalar. Kafam çok karışık. Buraya ilk kez yazıyorum çünkü paylaşacak kimse yok. Kamuda çalışıyorum iki çocuğum var. Eşimde kamuda memur. 12 yıllık evliliğimiz var. Ama artık kimsenin kimseye tahammülü kalmadı. Ne yapsa batıyor çünkü kendinden nefret ettirtti. Bana asla saygı duymuyor. Dediğimi yapıyor fakat bin tane şey söylemek ya da surat asarak ya da asla konuşmayarak. Hep benim dediğim oluyormuş. Mesela ev tutma sürecindeyiz ev bakıyoruz. Yükseklik korkum var ikinci katın üstünde oturamıyorum. Üçüncü kattaki eve baktırıyor sonra emlakçının yanında bana diyor ki alışırsın bir şey olmaz. Milletin yanında beni zorluyor. Mesela iki çocuğumla kayınvalidemin beşinci kattaki evinde kalmak istemediğimi söylüyorum, onun yerine yine kayınvalidemlerin düz ayak yazlık yerinde kalalım diyorum bana trip yapıyor. Sen hiçbir yerde rahat edemiyorsun diyor, yok oradaki arkadaşlarımı hiç görmedim kalsak ne olur diyor. O evde de bekar kardeşi var, eve yayılmış durumda kıyafetler bir yerde eşyaları başka bir yerlerde. Her gittiğimde etrafı düzeltip iki çocuğuma yaşam alanı açıyorum resmen. Ama o benim rahat edemememi keyfi zannediyor. Geçen eşimin teyzesi geldi, yine o evde kalma muhabbeti geçerken ben istemiyorum dedim. Teyzesi de bana hak verdi çocuklar yazlıkta daha mutlu orda eve kapanıyorlar falan dedi. İşte o zaman bana hak verdi eşim. Başkaları destekleyince benim isteklerimi ciddiye alıyor. 12 yıldır her yaz bir ay ya da daha fazla kayınvalidemlerleyiz. Bu sene iyice yüz göz olmaya başladı. Çeşit çeşit emrivakiler yapmaya başladı. Eski buzdolabımızı ve çeşitli eşyalarımızı satıp yeni ev kurarken eksiklerimizi gidermek için sattığımız eşyaların parasından yararlanacaktık. Dün yazlığa ikinci buzdolabı şartmış öyle dedi benim yanımda. Ama neymiş ikinci elçiden değil değiştiren birinden almak lazımmış. Bana olta atıyor. Eşim orda yoktu direkt ağzıyla isteyemedi. Yine o gün o akşam misafirler var eşim var konuyu yine açtı. Ben de eşimi uzaklaştırmak için bebeğin biberonuna su koy gel dedim içerden. Kaynanam hemen dedi ki burda var burdan doldur. Sonra direkt konuyu açıp eşime dedi ki siz değiştireceksiniz zaten buraya getirin. Getirir misin yok, benden icazet alan yok. Kararı kendi kendine verdi. Eşimi de biliyor yok diyemez parmağında oynattığını zannediyor küçük beyniyle. Eşim tamam dedi. Yemeğimi zor yiyip yukarı çıktım elim ayağım titriyor. Eşim anladı tabi hemen yanıma zıpladı. Ağlayarak derdimi anlatmaya çalıştım dedim en az 6 binimiz çöp mü olsun yeni ev kuracağım halısı perdesi bir sürü şey lazım olacak, almak istesem zaten binbir türlü şeyle alacağım o eksikleri (yani eşim için halı perde çok gereksiz şeylerdir yıllanmış olsa da eskileri kullanmalıyızdır) ben zaten aldırmak için mücadele vereceğim bir de parasal anlamda darbe yiyoruz. Ve kayınvalidemin işgüzarlığı yüzünden. Evinde büyük boy derin dondurucusu var buzdolabı var bir de kırk yılın başı yazlık üç dört gün kalabalık oluyor diye benim buzdolabımı istiyor üstelik evde yer de yok kömürlüğe koyacakmış. Neyse geldi eşim ben yukarı çıkınca, neymiş beş altı bin için mi ağlıyormuşum. Ben böyle bir insan mıymışım (evimiz yok barkımız yok memuruz tatbiki böyle küçük hesaplar peşinde koşacağım.) bu yaptığımı ölse unutmayacakmış her şey bitmiş. Ben defalarca ayrılalım anlaşamıyoruz diyordum her seferinde beni kandırıp bir hafta düzgün davranıp sonra unutuyordu eski haline geri dönüyordu. İnsanlık olarak çok iyidir ama evlilik asla ona göre değil. 9 yaşında kızımla kedi köpek gibiler. Çocuk gibi hareketler, her şeyi uzatır ya da kestirip atar. Oturup asla muhabbet edemeyiz. 12 yıllık evliliğimizde paylaştığımız tek şey yatak odasıdır. Ne bir film izlemişizdir ne başka bir şey yapmışızdır. Ara sıra tatillere de gider gelirdik ama o da çocuğu eğlendirme amaçlı zaten hep birileri tavsiye eder bir yerleri biz öyle gideriz. Kendiliğinden beğenip de yaptığım bir şey yok. Çift arkadaşlarımızla gideriz mesela ç. Onların eşleri seçmiş olur orayı. Biz asla risk almayız. Hayatta herkes eşimi kandırmaya çalışıyor hayatta her şey eşime göre çok pahalı. Çok yoruyor beni bunlar inanılmaz yoruyor. Anlatmadığım nice şeyler var. Sizden de fikir almak istiyorum. Buraya kadar okuyan herkese çok teşekkür ederim
 
Merhabalar. Kafam çok karışık. Buraya ilk kez yazıyorum çünkü paylaşacak kimse yok. Kamuda çalışıyorum iki çocuğum var. Eşimde kamuda memur. 12 yıllık evliliğimiz var. Ama artık kimsenin kimseye tahammülü kalmadı. Ne yapsa batıyor çünkü kendinden nefret ettirtti. Bana asla saygı duymuyor. Dediğimi yapıyor fakat bin tane şey söylemek ya da surat asarak ya da asla konuşmayarak. Hep benim dediğim oluyormuş. Mesela ev tutma sürecindeyiz ev bakıyoruz. Yükseklik korkum var ikinci katın üstünde oturamıyorum. Üçüncü kattaki eve baktırıyor sonra emlakçının yanında bana diyor ki alışırsın bir şey olmaz. Milletin yanında beni zorluyor. Mesela iki çocuğumla kayınvalidemin beşinci kattaki evinde kalmak istemediğimi söylüyorum, onun yerine yine kayınvalidemlerin düz ayak yazlık yerinde kalalım diyorum bana trip yapıyor. Sen hiçbir yerde rahat edemiyorsun diyor, yok oradaki arkadaşlarımı hiç görmedim kalsak ne olur diyor. O evde de bekar kardeşi var, eve yayılmış durumda kıyafetler bir yerde eşyaları başka bir yerlerde. Her gittiğimde etrafı düzeltip iki çocuğuma yaşam alanı açıyorum resmen. Ama o benim rahat edemememi keyfi zannediyor. Geçen eşimin teyzesi geldi, yine o evde kalma muhabbeti geçerken ben istemiyorum dedim. Teyzesi de bana hak verdi çocuklar yazlıkta daha mutlu orda eve kapanıyorlar falan dedi. İşte o zaman bana hak verdi eşim. Başkaları destekleyince benim isteklerimi ciddiye alıyor. 12 yıldır her yaz bir ay ya da daha fazla kayınvalidemlerleyiz. Bu sene iyice yüz göz olmaya başladı. Çeşit çeşit emrivakiler yapmaya başladı. Eski buzdolabımızı ve çeşitli eşyalarımızı satıp yeni ev kurarken eksiklerimizi gidermek için sattığımız eşyaların parasından yararlanacaktık. Dün yazlığa ikinci buzdolabı şartmış öyle dedi benim yanımda. Ama neymiş ikinci elçiden değil değiştiren birinden almak lazımmış. Bana olta atıyor. Eşim orda yoktu direkt ağzıyla isteyemedi. Yine o gün o akşam misafirler var eşim var konuyu yine açtı. Ben de eşimi uzaklaştırmak için bebeğin biberonuna su koy gel dedim içerden. Kaynanam hemen dedi ki burda var burdan doldur. Sonra direkt konuyu açıp eşime dedi ki siz değiştireceksiniz zaten buraya getirin. Getirir misin yok, benden icazet alan yok. Kararı kendi kendine verdi. Eşimi de biliyor yok diyemez parmağında oynattığını zannediyor küçük beyniyle. Eşim tamam dedi. Yemeğimi zor yiyip yukarı çıktım elim ayağım titriyor. Eşim anladı tabi hemen yanıma zıpladı. Ağlayarak derdimi anlatmaya çalıştım dedim en az 6 binimiz çöp mü olsun yeni ev kuracağım halısı perdesi bir sürü şey lazım olacak, almak istesem zaten binbir türlü şeyle alacağım o eksikleri (yani eşim için halı perde çok gereksiz şeylerdir yıllanmış olsa da eskileri kullanmalıyızdır) ben zaten aldırmak için mücadele vereceğim bir de parasal anlamda darbe yiyoruz. Ve kayınvalidemin işgüzarlığı yüzünden. Evinde büyük boy derin dondurucusu var buzdolabı var bir de kırk yılın başı yazlık üç dört gün kalabalık oluyor diye benim buzdolabımı istiyor üstelik evde yer de yok kömürlüğe koyacakmış. Neyse geldi eşim ben yukarı çıkınca, neymiş beş altı bin için mi ağlıyormuşum. Ben böyle bir insan mıymışım (evimiz yok barkımız yok memuruz tatbiki böyle küçük hesaplar peşinde koşacağım.) bu yaptığımı ölse unutmayacakmış her şey bitmiş. Ben defalarca ayrılalım anlaşamıyoruz diyordum her seferinde beni kandırıp bir hafta düzgün davranıp sonra unutuyordu eski haline geri dönüyordu. İnsanlık olarak çok iyidir ama evlilik asla ona göre değil. 9 yaşında kızımla kedi köpek gibiler. Çocuk gibi hareketler, her şeyi uzatır ya da kestirip atar. Oturup asla muhabbet edemeyiz. 12 yıllık evliliğimizde paylaştığımız tek şey yatak odasıdır. Ne bir film izlemişizdir ne başka bir şey yapmışızdır. Ara sıra tatillere de gider gelirdik ama o da çocuğu eğlendirme amaçlı zaten hep birileri tavsiye eder bir yerleri biz öyle gideriz. Kendiliğinden beğenip de yaptığım bir şey yok. Çift arkadaşlarımızla gideriz mesela ç. Onların eşleri seçmiş olur orayı. Biz asla risk almayız. Hayatta herkes eşimi kandırmaya çalışıyor hayatta her şey eşime göre çok pahalı. Çok yoruyor beni bunlar inanılmaz yoruyor. Anlatmadığım nice şeyler var. Sizden de fikir almak istiyorum. Buraya kadar okuyan herkese çok teşekkür ederim
Adamın diğer huyları, aranızdaki ilişki sizin tercihinizdir ancak eşinizin 9 yaşındaki kızınıza davranışı çok çirkin. Ne sizin ne de çocuklarınızın mutlu olmadığı bu evliliği sürdürmenizi sağlayan nedir ? Madem eşya da önemsiz eşiniz için; alsın ceketini, çıksın evden; siz de çocuklarınızla yeni bir hayata başlayın.
 
Adamın diğer huyları, aranızdaki ilişki sizin tercihinizdir ancak eşinizin 9 yaşındaki kızınıza davranışı çok çirkin. Ne sizin ne de çocuklarınızın mutlu olmadığı bu evliliği sürdürmenizi sağlayan nedir ? Madem eşya da önemsiz eşiniz için; alsın ceketini, çıksın evden; siz de çocuklarınızla yeni bir hayata başlayın.
 
Eşimle nişanladığımda daha üniversiteyi bile kazanmamıştım o destek oldu kazandım evlendik üniversite okudum dört yıl sonra çocuk oldu KPSS ye hazırlanamadım, 3 yıl bekledim kreş yaşı geldi kreşe verdim sonra oturdum ders çalıştım. O aşamada da hep destek oldu. Yani şimdi bizi tanıyan herkes bizim için beni okuttu büyüttü diye laf atar şakasına. Ben de bunların hayrına her hatasını görmezden geldim vicdan yaptım ama artık katlanamıyorum. Aramızda 11 yaş var ve onu bırakıp gitmek bana tüm yaptığı iyiliklerden sonra ihanet olacakmış gibi geliyor. Nankör olmakla suçlanıyordum zaten ama şimdi herkes beni kötü bilecek. Evliliğin içimde neler yaşanıyor kimse bilmiyor. Bir de çevrem hep eşimin tanıdıkları ve arkadaşlarından oluşuyor. Kendime ait çok azdır. Onları kaybetmekten de korkuyorum. İki çocuğumla hem çalışıp hem evi yönetmek ev kurmak çok zor geliyor. Büyük kızım okula gidiyor ama küçüğü bakıcıya muhtaç olacak. Maddi anlamda her ne kadar maaşım olsa da ev kirası ve bakıcı derken diğer ayı zor getireceğim. Aile desteği de yok maalesef. Bunları beni alıkoyuyor. Her şeyi geçtim beni okutması destek olması beni ona borçlu bırakıyor. İşin içinden çıkamıyorum.
 
Eşimle nişanladığımda daha üniversiteyi bile kazanmamıştım o destek oldu kazandım evlendik üniversite okudum dört yıl sonra çocuk oldu KPSS ye hazırlanamadım, 3 yıl bekledim kreş yaşı geldi kreşe verdim sonra oturdum ders çalıştım. O aşamada da hep destek oldu. Yani şimdi bizi tanıyan herkes bizim için beni okuttu büyüttü diye laf atar şakasına. Ben de bunların hayrına her hatasını görmezden geldim vicdan yaptım ama artık katlanamıyorum. Aramızda 11 yaş var ve onu bırakıp gitmek bana tüm yaptığı iyiliklerden sonra ihanet olacakmış gibi geliyor. Nankör olmakla suçlanıyordum zaten ama şimdi herkes beni kötü bilecek. Evliliğin içimde neler yaşanıyor kimse bilmiyor. Bir de çevrem hep eşimin tanıdıkları ve arkadaşlarından oluşuyor. Kendime ait çok azdır. Onları kaybetmekten de korkuyorum. İki çocuğumla hem çalışıp hem evi yönetmek ev kurmak çok zor geliyor. Büyük kızım okula gidiyor ama küçüğü bakıcıya muhtaç olacak. Maddi anlamda her ne kadar maaşım olsa da ev kirası ve bakıcı derken diğer ayı zor getireceğim. Aile desteği de yok maalesef. Bunları beni alıkoyuyor. Her şeyi geçtim beni okutması destek olması beni ona borçlu bırakıyor. İşin içinden çıkamıyorum.

O zaman konu açmanızın nedeni nedir ?
 
Yazdığım gibi kafam çok karışık. Akıl almak için yazdım

Adamdan, onun sayesinde sahip olduğunuz arkadaş, çevre ve imkanlardan vazgeçmek istemiyorsunuz. Adamın kızınıza davranışı bile önemsiz geliyor size.

Siz akıl değil, sihirli değnek istiyorsunuz; o da yok maalesef.
 
Diğer çocuk kaç yaşında?
Ev işlerinde yardımcı mi?
Ya da çocukların okul işlerinde?
Üzerinizdeki yükü aliyir mu?
Ayrilsani aileniz destek olur mu?
Hepsini düşünmeniz lazim.
 
Açıkçası eşya konusunda haksizsiniz ikiniz de memurmussunuz değiştireceğim hiç bir eşyayı ikinci ele satmadim istiyaci ilan birine vermek daha mantıklı ordan gelecek para öyle tatmin edici de değil ki ağlayıp kendinizi uzmussunuz.birde yazlıkta sizde kalıyorsunuz. Diğer konularda elalem den daha çok sizin ne hissettiğiniz daha önemli. Yazdıklarızdan eşinizi çok da sevmediginizi anladım. Sevmediginiz biri ile bir ömür elalem için evli kalamazsiniz
 
Adamdan, onun sayesinde sahip olduğunuz arkadaş, çevre ve imkanlardan vazgeçmek istemiyorsunuz. Adamın kızınıza davranışı bile önemsiz geliyor size.

Siz akıl değil, sihirli değnek istiyorsunuz; o da yok maalesef.
Önemsiz geliyor derken? Nereden biliyorsunuz? Kavgalarımızın yüzde ellisi çocuğumuza davranışları yüzündendir. Ben diğer çekincelerimi de belirtmek adına hepsini sıraladım.
 
Açıkçası eşya konusunda haksizsiniz ikiniz de memurmussunuz değiştireceğim hiç bir eşyayı ikinci ele satmadim istiyaci ilan birine vermek daha mantıklı ordan gelecek para öyle tatmin edici de değil ki ağlayıp kendinizi uzmussunuz.birde yazlıkta sizde kalıyorsunuz. Diğer konularda elalem den daha çok sizin ne hissettiğiniz daha önemli. Yazdıklarızdan eşinizi çok da sevmediginizi anladım. Sevmediginiz biri ile bir ömür elalem için evli kalamazsin

Açıkçası eşya konusunda haksizsiniz ikiniz de memurmussunuz değiştireceğim hiç bir eşyayı ikinci ele satmadim istiyaci ilan birine vermek daha mantıklı ordan gelecek para öyle tatmin edici de değil ki ağlayıp kendinizi uzmussunuz.birde yazlıkta sizde kalıyorsunuz. Diğer konularda elalem den daha çok sizin ne hissettiğiniz daha önemli. Yazdıklarızdan eşinizi çok da sevmediginizi anladım. Sevmediginiz biri ile bir ömür elalem için evli kalamazsiniz
Evet siz de haklısınız. Ben de yaşıyorum yazlıkta fakat senede sadece 2 gün yoğun oluyor o da kendi akrabaları falan geliyor o nedenle. Ayrıca benim kızdığım nokta kayınvalidemin işgüzarlığı ve eşimin bunu normal kabul etmesi
 
Merhabalar. Kafam çok karışık. Buraya ilk kez yazıyorum çünkü paylaşacak kimse yok. Kamuda çalışıyorum iki çocuğum var. Eşimde kamuda memur. 12 yıllık evliliğimiz var. Ama artık kimsenin kimseye tahammülü kalmadı. Ne yapsa batıyor çünkü kendinden nefret ettirtti. Bana asla saygı duymuyor. Dediğimi yapıyor fakat bin tane şey söylemek ya da surat asarak ya da asla konuşmayarak. Hep benim dediğim oluyormuş. Mesela ev tutma sürecindeyiz ev bakıyoruz. Yükseklik korkum var ikinci katın üstünde oturamıyorum. Üçüncü kattaki eve baktırıyor sonra emlakçının yanında bana diyor ki alışırsın bir şey olmaz. Milletin yanında beni zorluyor. Mesela iki çocuğumla kayınvalidemin beşinci kattaki evinde kalmak istemediğimi söylüyorum, onun yerine yine kayınvalidemlerin düz ayak yazlık yerinde kalalım diyorum bana trip yapıyor. Sen hiçbir yerde rahat edemiyorsun diyor, yok oradaki arkadaşlarımı hiç görmedim kalsak ne olur diyor. O evde de bekar kardeşi var, eve yayılmış durumda kıyafetler bir yerde eşyaları başka bir yerlerde. Her gittiğimde etrafı düzeltip iki çocuğuma yaşam alanı açıyorum resmen. Ama o benim rahat edemememi keyfi zannediyor. Geçen eşimin teyzesi geldi, yine o evde kalma muhabbeti geçerken ben istemiyorum dedim. Teyzesi de bana hak verdi çocuklar yazlıkta daha mutlu orda eve kapanıyorlar falan dedi. İşte o zaman bana hak verdi eşim. Başkaları destekleyince benim isteklerimi ciddiye alıyor. 12 yıldır her yaz bir ay ya da daha fazla kayınvalidemlerleyiz. Bu sene iyice yüz göz olmaya başladı. Çeşit çeşit emrivakiler yapmaya başladı. Eski buzdolabımızı ve çeşitli eşyalarımızı satıp yeni ev kurarken eksiklerimizi gidermek için sattığımız eşyaların parasından yararlanacaktık. Dün yazlığa ikinci buzdolabı şartmış öyle dedi benim yanımda. Ama neymiş ikinci elçiden değil değiştiren birinden almak lazımmış. Bana olta atıyor. Eşim orda yoktu direkt ağzıyla isteyemedi. Yine o gün o akşam misafirler var eşim var konuyu yine açtı. Ben de eşimi uzaklaştırmak için bebeğin biberonuna su koy gel dedim içerden. Kaynanam hemen dedi ki burda var burdan doldur. Sonra direkt konuyu açıp eşime dedi ki siz değiştireceksiniz zaten buraya getirin. Getirir misin yok, benden icazet alan yok. Kararı kendi kendine verdi. Eşimi de biliyor yok diyemez parmağında oynattığını zannediyor küçük beyniyle. Eşim tamam dedi. Yemeğimi zor yiyip yukarı çıktım elim ayağım titriyor. Eşim anladı tabi hemen yanıma zıpladı. Ağlayarak derdimi anlatmaya çalıştım dedim en az 6 binimiz çöp mü olsun yeni ev kuracağım halısı perdesi bir sürü şey lazım olacak, almak istesem zaten binbir türlü şeyle alacağım o eksikleri (yani eşim için halı perde çok gereksiz şeylerdir yıllanmış olsa da eskileri kullanmalıyızdır) ben zaten aldırmak için mücadele vereceğim bir de parasal anlamda darbe yiyoruz. Ve kayınvalidemin işgüzarlığı yüzünden. Evinde büyük boy derin dondurucusu var buzdolabı var bir de kırk yılın başı yazlık üç dört gün kalabalık oluyor diye benim buzdolabımı istiyor üstelik evde yer de yok kömürlüğe koyacakmış. Neyse geldi eşim ben yukarı çıkınca, neymiş beş altı bin için mi ağlıyormuşum. Ben böyle bir insan mıymışım (evimiz yok barkımız yok memuruz tatbiki böyle küçük hesaplar peşinde koşacağım.) bu yaptığımı ölse unutmayacakmış her şey bitmiş. Ben defalarca ayrılalım anlaşamıyoruz diyordum her seferinde beni kandırıp bir hafta düzgün davranıp sonra unutuyordu eski haline geri dönüyordu. İnsanlık olarak çok iyidir ama evlilik asla ona göre değil. 9 yaşında kızımla kedi köpek gibiler. Çocuk gibi hareketler, her şeyi uzatır ya da kestirip atar. Oturup asla muhabbet edemeyiz. 12 yıllık evliliğimizde paylaştığımız tek şey yatak odasıdır. Ne bir film izlemişizdir ne başka bir şey yapmışızdır. Ara sıra tatillere de gider gelirdik ama o da çocuğu eğlendirme amaçlı zaten hep birileri tavsiye eder bir yerleri biz öyle gideriz. Kendiliğinden beğenip de yaptığım bir şey yok. Çift arkadaşlarımızla gideriz mesela ç. Onların eşleri seçmiş olur orayı. Biz asla risk almayız. Hayatta herkes eşimi kandırmaya çalışıyor hayatta her şey eşime göre çok pahalı. Çok yoruyor beni bunlar inanılmaz yoruyor. Anlatmadığım nice şeyler var. Sizden de fikir almak istiyorum. Buraya kadar okuyan herkese çok teşekkür ederim
zor bir durum sizi anlayabiliyorum, eşlerin tahammül seviyeleri bu şekilde iyice düşüyor... eşiniz anladığım kadarıyla karakter olarak çok olgun değil ve sizi çok ciddiye almıyor ve bu da sizi kırıyor haklı olarak. Peki eşiniz durumun ciddiyetini anlasa çift terapisi almaya yanaşır mı?
 
zor bir durum sizi anlayabiliyorum, eşlerin tahammül seviyeleri bu şekilde iyice düşüyor... eşiniz anladığım kadarıyla karakter olarak çok olgun değil ve sizi çok ciddiye almıyor ve bu da sizi kırıyor haklı olarak. Peki eşiniz durumun ciddiyetini anlasa çift terapisi almaya yanaşır mı?
Bildiğinden vazgeçmeyen biri olduğu için terapi alsak da değişen bir şey olacağını sanmıyorum. Beni anladığınız için çok teşekkür ederim. Bazen burda nasıl olsa kimse kimseyi tanımıyor diye kaba konuşmalar olabiliyor. Kibarlığınız için ayriyeten teşekkür ederim
 
Merhabalar. Kafam çok karışık. Buraya ilk kez yazıyorum çünkü paylaşacak kimse yok. Kamuda çalışıyorum iki çocuğum var. Eşimde kamuda memur. 12 yıllık evliliğimiz var. Ama artık kimsenin kimseye tahammülü kalmadı. Ne yapsa batıyor çünkü kendinden nefret ettirtti. Bana asla saygı duymuyor. Dediğimi yapıyor fakat bin tane şey söylemek ya da surat asarak ya da asla konuşmayarak. Hep benim dediğim oluyormuş. Mesela ev tutma sürecindeyiz ev bakıyoruz. Yükseklik korkum var ikinci katın üstünde oturamıyorum. Üçüncü kattaki eve baktırıyor sonra emlakçının yanında bana diyor ki alışırsın bir şey olmaz. Milletin yanında beni zorluyor. Mesela iki çocuğumla kayınvalidemin beşinci kattaki evinde kalmak istemediğimi söylüyorum, onun yerine yine kayınvalidemlerin düz ayak yazlık yerinde kalalım diyorum bana trip yapıyor. Sen hiçbir yerde rahat edemiyorsun diyor, yok oradaki arkadaşlarımı hiç görmedim kalsak ne olur diyor. O evde de bekar kardeşi var, eve yayılmış durumda kıyafetler bir yerde eşyaları başka bir yerlerde. Her gittiğimde etrafı düzeltip iki çocuğuma yaşam alanı açıyorum resmen. Ama o benim rahat edemememi keyfi zannediyor. Geçen eşimin teyzesi geldi, yine o evde kalma muhabbeti geçerken ben istemiyorum dedim. Teyzesi de bana hak verdi çocuklar yazlıkta daha mutlu orda eve kapanıyorlar falan dedi. İşte o zaman bana hak verdi eşim. Başkaları destekleyince benim isteklerimi ciddiye alıyor. 12 yıldır her yaz bir ay ya da daha fazla kayınvalidemlerleyiz. Bu sene iyice yüz göz olmaya başladı. Çeşit çeşit emrivakiler yapmaya başladı. Eski buzdolabımızı ve çeşitli eşyalarımızı satıp yeni ev kurarken eksiklerimizi gidermek için sattığımız eşyaların parasından yararlanacaktık. Dün yazlığa ikinci buzdolabı şartmış öyle dedi benim yanımda. Ama neymiş ikinci elçiden değil değiştiren birinden almak lazımmış. Bana olta atıyor. Eşim orda yoktu direkt ağzıyla isteyemedi. Yine o gün o akşam misafirler var eşim var konuyu yine açtı. Ben de eşimi uzaklaştırmak için bebeğin biberonuna su koy gel dedim içerden. Kaynanam hemen dedi ki burda var burdan doldur. Sonra direkt konuyu açıp eşime dedi ki siz değiştireceksiniz zaten buraya getirin. Getirir misin yok, benden icazet alan yok. Kararı kendi kendine verdi. Eşimi de biliyor yok diyemez parmağında oynattığını zannediyor küçük beyniyle. Eşim tamam dedi. Yemeğimi zor yiyip yukarı çıktım elim ayağım titriyor. Eşim anladı tabi hemen yanıma zıpladı. Ağlayarak derdimi anlatmaya çalıştım dedim en az 6 binimiz çöp mü olsun yeni ev kuracağım halısı perdesi bir sürü şey lazım olacak, almak istesem zaten binbir türlü şeyle alacağım o eksikleri (yani eşim için halı perde çok gereksiz şeylerdir yıllanmış olsa da eskileri kullanmalıyızdır) ben zaten aldırmak için mücadele vereceğim bir de parasal anlamda darbe yiyoruz. Ve kayınvalidemin işgüzarlığı yüzünden. Evinde büyük boy derin dondurucusu var buzdolabı var bir de kırk yılın başı yazlık üç dört gün kalabalık oluyor diye benim buzdolabımı istiyor üstelik evde yer de yok kömürlüğe koyacakmış. Neyse geldi eşim ben yukarı çıkınca, neymiş beş altı bin için mi ağlıyormuşum. Ben böyle bir insan mıymışım (evimiz yok barkımız yok memuruz tatbiki böyle küçük hesaplar peşinde koşacağım.) bu yaptığımı ölse unutmayacakmış her şey bitmiş. Ben defalarca ayrılalım anlaşamıyoruz diyordum her seferinde beni kandırıp bir hafta düzgün davranıp sonra unutuyordu eski haline geri dönüyordu. İnsanlık olarak çok iyidir ama evlilik asla ona göre değil. 9 yaşında kızımla kedi köpek gibiler. Çocuk gibi hareketler, her şeyi uzatır ya da kestirip atar. Oturup asla muhabbet edemeyiz. 12 yıllık evliliğimizde paylaştığımız tek şey yatak odasıdır. Ne bir film izlemişizdir ne başka bir şey yapmışızdır. Ara sıra tatillere de gider gelirdik ama o da çocuğu eğlendirme amaçlı zaten hep birileri tavsiye eder bir yerleri biz öyle gideriz. Kendiliğinden beğenip de yaptığım bir şey yok. Çift arkadaşlarımızla gideriz mesela ç. Onların eşleri seçmiş olur orayı. Biz asla risk almayız. Hayatta herkes eşimi kandırmaya çalışıyor hayatta her şey eşime göre çok pahalı. Çok yoruyor beni bunlar inanılmaz yoruyor. Anlatmadığım nice şeyler var. Sizden de fikir almak istiyorum. Buraya kadar okuyan herkese çok teşekkür ederim
Yazlığa gidip 1 ay kalıp eski dolabınızı mı vermek istiyorsunuz?
1 haftalık ortalama otel tatili 100 bin TL, siz bedava tatil yapıyorsunuz farkında mısınız?

İki memur insan 6 bin TL kavgası da hiç hoş değil, 3 akşam dışarda yemek yeseniz 5 bin TL eder zaten.

Kv küçük beyin ifadesi, siz ne kadar büyük insansınız dedirtti bana.

Evliliğinizde sorunlar olması kaçınılmaz, değer yargılarınızı gözden geçirin, gönlü yüce insan olmaya çaba harcayın derim.
 
Eşya olayını çok fazla abartmışsınız yani ben kendim teklif ederim eskiyi buraya getirelim diye bunun işin bu kadar ağlamanız çok enteresan geldi bana sizde kalıyorsunuz orada . Tepkileriniz fazla.
Merhabalar. Bütün kış bunun planını yaptık. Beyaz eşyalarımın hepsini toplu olarak sattığımda 20 bin para ediyor. Evim yok iki çocuğum var. Bir birikimim yok. Kayınvalidemin evinde benim almaya cesaret edemediğim o malum marka düdüklü tencereden üç adet var boy boy. Ayrıca beni ağlatan şeyin yüzde yetmişli kısmı kayınvalidemin beni hiçe sayarak eşimin yanında sorması ve oldu bittiye getirmesi
 
Yazlığa gidip 1 ay kalıp eski dolabınızı mı vermek istiyorsunuz?
1 haftalık ortalama otel tatili 100 bin TL, siz bedava tatil yapıyorsunuz farkında mısınız?

İki memur insan 6 bin TL kavgası da hiç hoş değil, 3 akşam dışarda yemek yeseniz 5 bin TL eder zaten.

Kv küçük beyin ifadesi, siz ne kadar büyük insansınız dedirtti bana.

Evliliğinizde sorunlar olması kaçınılmaz, değer yargılarınızı gözden geçirin, gönlü yüce insan olmaya çaba harcayın derim.
Evet yazlık deyince bayağı keyfim yerinde gibi anlaşıldı kusura bakmayın. Siz de durun kayınvalide ve kayınpederinizle bir ay ya da daha fazla bakalım size de tatil gibi gelecek mi.
 
Bildiğinden vazgeçmeyen biri olduğu için terapi alsak da değişen bir şey olacağını sanmıyorum. Beni anladığınız için çok teşekkür ederim. Bazen burda nasıl olsa kimse kimseyi tanımıyor diye kaba konuşmalar olabiliyor. Kibarlığınız için ayriyeten teşekkür ederim
şöyle, bazı erkekler (buna benim babam da dahil) inatlaşmayı bişey zannediyorlar. terapi için en azından siz kendinize düşen payı yapabilirsiniz - ben herşeyi denedim, ama o yanaşmadı dersiniz ilerde. çünkü iletişime açık biri değil anladığım kadarıyla. kayınvalideniz açık gözlü, kurnaz biri belli. oğluna yaptırabiliyor sizi de özellikle o ortamda buna şahit ediyor. hiç hoş değil malesef. Ama bu durumda daha politik yaklaşabilirsiniz eşinize - ağladığınızda o hemen sizi suçlucak çünkü. Ama bunun yerine sakin ve soğuk bir şekilde buna rızanızın olmadığını, ortak eşyalar ve konular için sizin fikrinizi almanızı istediğinizi söyleyin ve bunda ısrarcı olun
 
X