Sıkılacaklar bu bölümü okumasın, paylaşasım geldi
Hastamın adı Elif, Elif’in babası babamın teyzesinin oğlu, çocuğunu karısını bile bile aç bırakan bir babanın çocuğu, hayırsız bir erkek kardeşi akli dengesi çok normal olmayan bir kız kardeşi vardı, annesini hastalıktan daha çocukken kaybetmiş, üvey anne elinde nispeten şefkat görmüş….hafif saf, çok ağır şeker hastası bir adamcağızdı.
Annesi görüp görebileceğim en cefakar vefakar kadındı. Baba, anne, kardeş çok kayıp vermiş kendini çocuklarına adamış hem ana hem babaydı. Elif normal bir çocuktu ama kardeşi doğumda oksijensiz kaldığı için engelli oldu, oğlan altına yapar annesini döver sürekli nöbet geçirirdi, doktorlar imkansız dedi ama o anne pes etmedi, sırtında taşıdı kendinden iri oğlunu her Allah ın günü özel eğitime tedavilere taşıdı, şuan çocuk sadece kısmi fiziksel engelli gibi, tam bir sevgi pıtırcığı, ahlaklı merhametli dürüst pırlanta gibi bir delikanlı….ömrünün sonuna kadar bakıma ve ilaç tedavisine ihtiyacı var…..
Elif hormon problemleri yaşayan bir kızdı, evlendi hastalığı ilerledi, hormon problemlerinin böbrekleri yüzünden olduğunu öğrendi diyaliz alma noktasına gelmişti ki hamileymiş, sekiz ay hastanede yattı, doktorlar bebeği alırsak tedavi olup yaşayabilirsin dediler kabul etmedi, sekizinci ayda şekerinin ve tansiyonunun aşırı çıkması sebebiyle acil doğuma alındı, bebek iki ay yoğun bakımda kaldı, daha sonra aynı hastanenin yoğun bakımında annesini kaybetti.
Annesi bir gün rahatsızlandı, öyle böyle derken by pass günü verildi çıktılar kapının önüne anneyi hastaneye yolcu ettiler tam eve girecekler baba kalp krizi geçirdi, yoğun bakıma alındı, bunu duyan anne ameliyatı iptal ettirip koştu kocasına….on gün hayırlı haber almayı bekledik ama olmadı kaybettik.
Annesi sık sık aradı beni, çok samimiydik, dertleşirdik, çok sırlarım vardır Rahmetlide, hep gız gızıııım biz birbirimizi çok seviyormuşuz ben gocama aşıkmışımha bende gidecem yanına çok kalmayacam dedi durdu.
Bir gün damadı aradı annemi hastaneye kaldırdık dedi, gecenin 11i, atladım taksiye gittim, duramadım evde içimdeki çok bilmiş koş yetiş dedi durdu, gördüm konuştum başka bir hastaneye götürdüm yoğun bakıma yatırdım, yoğun bakım doktoruyla yalnız konuştum ümit yok çocuklarını buna hazırla dedi, 15 gün kadar sonra eşinin ölümünün tam 40.günü rahmetli oldu canım yengem
ben 4-5 yaşlarındayken Elif doğmuş, her hafta tuttururmuşum Elif bebek diye ya onlar gelir bizde kalırmış ya biz gider onlarda kalırmışız. Onlar da biz de o kadar fakirmişiz okadar birbirimizi severmişiz ki birimiz bir karpuz alsa diğerleri gelmeden kesilip yenmezmiş, birimiz bir kilo hamsi alsak diğerleri olmadan asla yenmezmiş….annelerimiz can dostuymuş….çocukluk bittikten sonra Elif le uzaklaştık annesiyle yakınlaştık, ben oldum olası kendimden büyük insanlarla dostluk ederim zaten, babaannemin ahiretliği en iyi arkadaşımdı mesela….
Elif’in bebeği gelip duruyor gözümün önüne….
hiç elim kolum tutmuyor çok kötü hissediyorum kendimi hiçbirşey yapacak gücüm yok. Oğlan televizyonda pizza görmüş canı istemiş yaparmısın annezim dedi, sürüne sürüne yaptım, yedi evladım. O küçücük bebeğinde annesi her istediğini pişirsin nazlasın istiyorum. Oğlanın şu hayatta bari ablası yanında olsun istiyorum. Eşi gencecik karısını kaybedip kızıyla acı çekmesin istiyorum.
Umarım hayırlı haberler verirsiniz bize 
