Surekli dinliyorum vucudumu tabiki.Bende de fibrokistik meme var.Surekli kontrol altindayim.Bir ara cenem agriyordu,doktor doktor gezdim.Doktorun soyledikletine inanmama,kisa sureli rahatlayip sonra tekrardan kafaya takmaya devam etme ,her sey mevcut.Sizin nasıl peki durumunuz, vücudunuzu inceliyor musunuz
ilaçlı tedavi almanız şart gibiAma etrafımdaki kimse kendini incelemiyor.hatta yakınlarıma sordum, benimde koltuk altımda vardı ama hiç kafama takmadım kendi kendine geçti dedi. Ben hayatım boyunca hep doktora mı gidicem böyle. Sonu gelmedi ki 8 aydır hep böyleyim. Kendim bitse çocuğuma satıyorum onu inceliyorum. Babamın da koltuk altında bir şişlik vardı 1 ay önce aldırdı patolojiye gitti o hiç stres yapmadı ben yaptım onun yerine her gün sordum, çok şükür birşey çıkmadı. Ben yakınlarım içinde endişeleniyorum.
Yanlış anlamayın ne dertlet var benimki basit geliyor ama inanın uyku uyuyamıyorum eşimde değil kendimden nefret etmeye başladım. Terapiye de gidiyorum düzelmiyor bu durum
Bende doktora inanmıyorum, başka doktora gidiyorum. Benim dış gebelik ameliyatımda doktorun hatası yüzünden tekrar ameliyata alınma durumum olucaktı ama Allahtan beta değerim düşünce ikinci amelyatı olmadım. Bu yüzden doktorlara olan güvenim de gittiSurekli dinliyorum vucudumu tabiki.Bende de fibrokistik meme var.Surekli kontrol altindayim.Bir ara cenem agriyordu,doktor doktor gezdim.Doktorun soyledikletine inanmama,kisa sureli rahatlayip sonra tekrardan kafaya takmaya devam etme ,her sey mevcut.
Psikologta aynısını söyledi. Ben dış gebelikten sonra böyle olduğum için ona bağladım ama o çocukluktan kaynaklandığını söyledi. Ama hastalık hastalığı ile çocukluk neden bağlantılı, o zaman daha önce olmazmıydı.Açıkçası bende kendimi hiç incelemem belki şuan her yerimde şişlik olabilirçocukluğa dayanan sıkıntılar ve travmalar belirli bir yaşa gelince mantar gibi çıkıyor işte ama siz dış gebelikten olduğunu dusunuyosunuz
Hayır çocuklukta olan travmalar kötü anılar içimize attığımız için belirli bir yaşa gelince bir hastalık sonrası veya kötü bir durum sonrasında bir anda ortaya çıkıyor bazen seneler sonra bazen aylar sonra bunu yaşıyoruz zaten sizinle detaylı konuşmadan çocukluğunuzda neler olduğunu kimse bilemez alanında uzman bir psikologla görüşüp çocukluğunuza inip sizi o kaldığınız yerden kurtarması gerekebilir Allah yardımcınız olsun inşallah tek bir sorum var sizi sürekli eleştiren veya bir şey yapamadığınız için kızan kötüleyen bir aileniz var mıydıPsikologta aynısını söyledi. Ben dış gebelikten sonra böyle olduğum için ona bağladım ama o çocukluktan kaynaklandığını söyledi. Ama hastalık hastalığı ile çocukluk neden bağlantılı, o zaman daha önce olmazmıydı.
Bende incelemek istemiyorum, ama ya birşey varsa ya geç kalırsam diye kendi kendimi yiyip bitiriyorum
Evet annem öyle, çok fedakar bir kadın ama eleştiren, dediği olmayınca kızan bir kişiHayır çocuklukta olan travmalar kötü anılar içimize attığımız için belirli bir yaşa gelince bir hastalık sonrası veya kötü bir durum sonrasında bir anda ortaya çıkıyor bazen seneler sonra bazen aylar sonra bunu yaşıyoruz zaten sizinle detaylı konuşmadan çocukluğunuzda neler olduğunu kimse bilemez alanında uzman bir psikologla görüşüp çocukluğunuza inip sizi o kaldığınız yerden kurtarması gerekebilir Allah yardımcınız olsun inşallah tek bir sorum var sizi sürekli eleştiren veya bir şey yapamadığınız için kızan kötüleyen bir aileniz var mıydı
O zaman kendinizi terapisti bize bırakın tek başına altından kalkınacak bir yük değil geçmiş olsunİnan sürekli kafamı dağıtıyorum, geziyorum ama eve geldiğim an yada vücudumda birşey fark ettiğim an bütün neşem gidiyor. İştahım kaçıyor, uyku uyuyamıyorum
Öyle bir dert ki birilerinden bir şey duymak tekrar tekrar duymak istiyor insan. Sizi neden bu kadar ilgilendirdi ? Yazsın rahatlasın size ne ki ?Sürekli bu konuyu açıyorsunuz yüzlerce yorum geldiği halde tekrar ediyorsunuz . Bizden ne dememizi istiyosunuz zaten ne desek tatmin olmuyosunuz en iyisi bir piskolaga anlatmak demek ki
Kendine kızma lütfen. Herkesin derdi ayrı. Bu bizimki çok farklı. Hastalık hastalığı gerçek hasta olmadan bütün belirtileri yaşamak. Ben hastaneye kalp krizi diye gidiyorum doktorlar korkup her şeye bakıyorlar. Öyle kötü oluyorum ki. Çok şükür tabii sonuçta hasta çıkmıyoruz ama yaşamayan bilemez kimse acı kıyaslamasına girmesin herkesin derdi kendine.Haklısınız çok geçmiş olsun, bende kendime kızıyorum zaten. İnsanlar ne kadar sıkıntılar yaşıyor ben neden böyleyim diye ağlayıp duruyorum. Şuan ki düşündüğüm yirmilik dişimin ordaki şişlik değil koltuk altımdaki şişlik bunu kafama takıyorum. Etrafımdaki herkesi üzüyorum
Çok sevindim sizin adınıza inşAllah benimde geçer ya inan 1 sene oldu 1 gün iyiysen 2. Gün mutlaka birşeyim çıktı. Kendim bıktım etrafımdaki herkeside bıktırdım. Birde bana sen bekliyorsun çok kafana çok takıyorsun gibi şeyler söylediklerinde daha da takıyordumBu bende de vardı bir dönem ama çok şükür aştığımı düşünüyorum. Onca tahlil, tetkik hiç bir şey yok. En son bir doktora gittim. Gittiğim bölümle ilgili doktor tertemiz, çok güzel dedi. Çıktım dışarı dedim ki kendi kendime, yok bende bir sıkıntı var, her şey temiz ama bende sıkıntı var, o da kafamda :) Sorun illa ki bir sorun olduğuna inanan zihnimde. Bunu kendime niye yapıyorum ben dedim. Yazık değil mi bana? Tahlil sonuçlarına bakardım. Artık hiç bakmıyorum. Doktor bakıp bir şey yok mu dedi. Tamam. Asla internetten hastalık aramıyorum, hastalıkla ilgili yazıları okumuyor, geçiyorum. Bir de bunun kökeninde ölüm korkusu olduğunu fark ettim ve yüzleştim büyük ölçüde. E bir gün öleceğim ne yapayım herkes ölecek. Rabbim var. O yeter bana her anımda. Ara ara aklıma gelecek senaryoları geliyor ama hayır diyorum hayatın hakkında falcılık yapma. Gaybı yalnız Allah bilir. Zaten bir şey isabet edecekse insana şaşmaz, etmeyecekse de dünya bir araya gelse olmaz. Bunları kendime hatırlata hatırlata ve başka şeylere yoğunlaşarak, kendimi boş bırakmayarak çok şükür bitti. İnşaAllah siz de bırakırsınız.
Yüzde yüz sağlıklı insan olamaz ki dünyada. Mutlaka nezle oluruz, bir yerimiz uyuşur, ağrır. Ama sorun bunları çok büyük görmek. Bende de oluyordu evet, zihin öyle ilginç bir şey ki hastalık belirtisi okuyup o belirtiyi kopyalayabilir. Bu yüzden güzel şeylere odaklanmak lazım. Ben iyiyim, her şey yolunda, sağlıklıyım. Bunları dedikçe sakinleşiriz. Rahatlarız. Kendinizi dinlemektense ilginizi, enerjinizi dışarıya, somut şeylere vermeye çalışın. Kitap okumak( tabii olumlu konusu olan) herhangi bir hobi, komik filmler, videolar. Zihninizin olumlu, iyi şeylere ihtiyacı var. Çocuğunuz gibi görün kendinizi. Çocuğunuzun psikolojisi bozulmasın diye siz ne yapardınız, neler izletir düşündürürdünüz?Çok sevindim sizin adınıza inşAllah benimde geçer ya inan 1 sene oldu 1 gün iyiysen 2. Gün mutlaka birşeyim çıktı. Kendim bıktım etrafımdaki herkeside bıktırdım. Birde bana sen bekliyorsun çok kafana çok takıyorsun gibi şeyler söylediklerinde daha da takıyordum
Aslında bana sizinde dediğiniz gibi olacak olduktan sonra her türlü olur, olucaksa ne yaparsam yapayım olmaz gibi düşündükçe rahatlatıyor ama yinede bazı zamanlar kötü oluyorum
Sizinde mide ağrınız vs oldu mu, ben özellikle yemeklerden sonra çarpıntı sorunu yaşıyorum, midem ağrıyor, bir ishal bir kabız gibi oluyorum vs bir çok şey yaşıyorum
Tabiki her şeyi takmıyorumYüzde yüz sağlıklı insan olamaz ki dünyada. Mutlaka nezle oluruz, bir yerimiz uyuşur, ağrır. Ama sorun bunları çok büyük görmek. Bende de oluyordu evet, zihin öyle ilginç bir şey ki hastalık belirtisi okuyup o belirtiyi kopyalayabilir. Bu yüzden güzel şeylere odaklanmak lazım. Ben iyiyim, her şey yolunda, sağlıklıyım. Bunları dedikçe sakinleşiriz. Rahatlarız. Kendinizi dinlemektense ilginizi, enerjinizi dışarıya, somut şeylere vermeye çalışın. Kitap okumak( tabii olumlu konusu olan) herhangi bir hobi, komik filmler, videolar. Zihninizin olumlu, iyi şeylere ihtiyacı var. Çocuğunuz gibi görün kendinizi. Çocuğunuzun psikolojisi bozulmasın diye siz ne yapardınız, neler izletir düşündürürdünüz?
Ama etrafımdaki kimse kendini incelemiyor.hatta yakınlarıma sordum, benimde koltuk altımda vardı ama hiç kafama takmadım kendi kendine geçti dedi. Ben hayatım boyunca hep doktora mı gidicem böyle. Sonu gelmedi ki 8 aydır hep böyleyim. Kendim bitse çocuğuma satıyorum onu inceliyorum. Babamın da koltuk altında bir şişlik vardı 1 ay önce aldırdı patolojiye gitti o hiç stres yapmadı ben yaptım onun yerine her gün sordum, çok şükür birşey çıkmadı. Ben yakınlarım içinde endişeleniyorum.
Yanlış anlamayın ne dertlet var benimki basit geliyor ama inanın uyku uyuyamıyorum eşimde değil kendimden nefret etmeye başladım. Terapiye de gidiyorum düzelmiyor bu durun
Nasıl oldun bende aynıyım suanTabiki her şeyi takmıyorum
Mesela ağzımın içinde yara çıktı, başım ağrıdı takmadım bunları ama mide ağrım çarpıntım mesela kafama takılıyor. Mesela ishal gibi oluyorum takıyorum, kabız gibi oluyorum yine takıyorum. Midem geçse çarpıntım oluyor o geçse başka birşey
Kendime sarmasam kızıma sarıyorum ya bu zor bir durum. Elimden gelen herşeyi yapıyorum. Evde hiç durmuyorum. Kafamı dağıtacak beni mutlu eden herşeyi yapıyorum
Ama kızım anne şuram ağrıyor desin işte o an kötü oluyorum. Mesele şuan yemek yedim çarpıntım var bunu takıyorum
Birde kızım 11 yaşında geçen gün sol göğsü acıyormuş, baktım sol memesi şişmiş sertti ama sağda birşey yoktu
Bir kaç kızı olan tanıdığıma sordum büyüdüğü için olur dediler ama o kafamın Bir yerine yerleşti işte ne yaparsam yapayım gitmiyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?