Hamileyim evi terkettim

Fevri davranmissiniz ama sakin kendi kendinize arayip geri donmeye kalkmayin yoksa cok degersiz olursunuz

Bir öküz ile evlenmişsiniz, normal bir insan olsaydı hamile kadınların hormonlarındaki değişimleri bilir hassas olurdu, geçmiş olsun.

Dahliadivin .!.:

Fevri davranmissiniz ama sakin kendi kendinize arayip geri donmeye kalkmayin yoksa cok degersiz olursunuz

Genişletmek için tıkla...

Kendim aramayı düşünmüyorum çünkü biliyorum tükürdüğümü yalamış olacağım. Bana çıkarken sen gittikten sonra adım atacağımı sanıyorsan yanılıyorsun. Sen laz inadıyla karşılaşmamışsın. Bu evden adımını attığın anda geri dönemezsin. Tarzında konuştu. Ama diğer hanfendinin de dediği gibi kendisi öküz olduğu için ne kadar geçerse geçsin asla adım almayacağını düşünüyorum. Ben ne yapacağım, ne kadar bekleyeceğim, boşanmalı mıyım? Bu sorular bu belirsizlik bu bekleyiş beni mahvediyor. Anne babamın evinde saatler geçmiyor.

İşte biz kadınlar böyleyiz hala kendinizi bana vurduğunu sandım diye avutuyor sunuz siz evli barklı koca insansınız gerizekalıda olmadığınıza göre vurmuş demekki! Daha beş aylık evlilikte neyin stresi acaba insan olsunlar ya işten gelmişsin çalışıyorsun iyi kötü bir maaşın var bir ev bark şu zamanda kurmuşsun çiçek gibi eşini içine koyabilmişsin neyin stresindesin acaba!!! İnsan gibi elini yüzünü yıka otur sofrana hanımınla sohbet et olmuşsa bir sıkıntı gündüzden paylaş mayını iç gül eğlen tv izle meyveni çekirdeğini ye yat zıbar . Sessiz sakin sabırlı kal bak bu çok önemli durum yazıdı foto bilgi felan paylaşma bedel ödetmezsen eğer daha çok tokat yersin

Bende şu an hamileyim. Çok şükür eşim genel olarak iyi nadiren sorun yaşıyoruz bu süreçte fakat ne kadar olursa olsun asla bizim kadar hassas anlayışlı olamıyorlar. Yani bu hamile bunun kaprisini çekeyim bir noktaya kadar olur o nedenle hani siz ona hasta mısın git tedavi ol şu bu diye sayarken dur eşim hamile saysın ne olacak diyecek erkeğin çok olmadığını düşünüyorum. Bence babanızı arayarak fevri davranmışsınız keşke bir odaya gidip kapıyı kapatıp günlerce konuşmamayı tercih etseydiniz. Komşu kardeşlerini aradığına göre büyümüş kavga. Bebeğe günah. O kadar hararetli strese niye giriyorsunuz ? Yine de üzmeyin kendinizi. Daha olay taze diye düşünüyorum ondan belki adım gelmemiştir

Not: bu yazdıklarım eşinizin gerçekten size fiziksel şiddet uygulamadığı sadece sizin ses dozunuzu ayarlamaya çalıştığı durum için geçerli

Durumunuzu zaman belirleyecek. Ondan adım gelmezse ne siz ne çocuğu umrunda değildir ki evlilik umrunda olsun.

Evi terk etmek haklı boşanma sebebi bu arada. Bu aralık zarfında o bile dava açabilir.

O evi terk ediyorsanız dönmeyeceksiniz
kavga nasıl çıktı bilmiyorum ama en azından bi tarafın sakin kalması gerek
İkiniz de körüklemişsiniz
Bence evliliğiniz bitmiş ama siz bilirsiniz gelip barışmak isterse çocuk için şans verip vermeyeceğinizi

Iste bu yuzden deniyor evliligin ilk 1 yili cocuk dusunmeyin diye
Karsimizdakini anca taniyoruz cunku
Bide aileleri dahil edince iyice yuzgoz olunuyor
Kavga sebebi neydi onu yazmamissiniz
Onu da yazsaydiniz daha saglikli yorumlar yapabilirdik
en azindan bi 10 gun bekleyin iletisim kurmayin

İkiniz de hatalısınız ama gerilimi yükselten siz olmuşsunuz...Ortada gerçekten şiddet yoksa aileyi çağırmak filan çok büyük hareketler. Çok sinirlendiyseniz başka odaya gidip sakinleşseydiniz. Veya çıkıp bir yürüyüş yapsaydınız. Kendi kendinize bir dram yaratıp tüm aileyi de içine katmışsınız.

Yakınlarda kontrolünüz filan var mı? Eşinizi arayıp kontrole birlikte gitmeyi teklif edin. Sonra da bir yerde oturup sakin sakin konuşun.

Evliliklerde saygı bitince bir daha tekrar onu telafi etmek, o saygıyı sürdürmek zor oluyor malesef. İkinizde de hata var, ikinizde çok fevri davranmışsınız. Hemen ailenizi devreye sokmuşsunuz, siz affedip bu olayı unutsanız aileniz unutmayacak artık ve eşinize tavırları değişecek, bu da yeni sorunları doğuracak. Bundan sonrası ne olur bilemem ama barışacaksanız da lütfen eşiniz gelip özür dilemeden kendiniz bebek için gidip barışmayın. Onun gözünde haksız duruma düşersiniz Bundan sonra da asla özür dilemez.
Valla bu hikayede olan yine masum, günahsız çocuğa olmuş. İnsanlar keşke biraz olsun bilinçli olsa, korunmanın hangi durumda olursa olsun gerektiğini öğrenci artık!

wttrress .!.:

Merhabalar, ben 1 senedir evli, 5 aylık da hamileyim. Evde saçma sapan bir sebepten kavga çıktı, ben de sürekli eşimin gergin, sinirli olmasından bıktığım ve dolduğum için çok yükseldim ve hakaret etmeye başladım. "Senin derdin ne? Hastaysan tedavi ol. Durduk yere ortalığı ayağa kaldırıyorsun, ruh hastası mısın? " gibi cümleler sarfetmeye başladım. Sesim çok yükseldiği için geç saat olduğu için sus demek istercesine ağzımı kapatma girişimi olduğu için eli dudağıma çarptı. Tabii ben o anda idrak edemedim ve bana vurduğunu sanarak iyice yükselmeye başladım. "Ben hamileyim sen bana nasıl el kaldırırsın diye ona saldırdım, ve o anlık sinir boşalması ile biranda babamı arayarak beni almaya gelmesini söyledim. O da topla bütün eşyalarını git dedi. Binadan komşumuz ses geldiği için kardeşlerini aramış kardeşleri karşı apartmanda oturuyor, onlar geldiler bana abilerini savunur tarzında konuştular. Gitme, etme, evlilikte olur böyle şeyler, yanlışlıkla vurmuş bilerek yapmamış vs vs vs. Ama ben artık çok dolduğum için kararımda kesin davrandım. Annem babam ile birlikte eve döndüm. 2 gün oldu ne arıyor ne soruyor. Eğer hamile olmasaydım kararım %100 boşanmak olurdu. Ama kahroluyorum o bebeğin suçu ne diye. Çok ağrıma gidiyor yaptığı davranış. Sürekli bağırıp çağırması laf sokması hakaret etmesi, beni aşağılaması.. ben hamileyim el üstünde tutulup benim kaprislerim çekilmesi gerekirken bana bağırılıyor. Eğer benim bir yerde hatam olmuşsa lütfen bana bunu söyleyin , ama doğru yaptığımı düşünüyorsanız da lütfen söyleyin çünkü ben 2 gündür kendimde değilim. Zaman geçmiyor ağlıyor üzülüyorum. Kendime mi üzülüyorum, bebeğe mi onun beni aramamasına mı bilmiyorum. O kadar kötü hissediyorum ki.. çok mu zor ilişki içerisinde kalp kırmamaya çalışmak, bağırmamak, sevdiğinin yüzünü güldürmek için çaba sarfetmek. Eşim sözde beni sevdiğini söylüyor ama davranışlarında ben bunu hiç bir şekilde hissedemiyorum. Evlendikten sonra çok değişti. Ne iltifat eder oldu , ne beni kaybetmekten korkar oldu, ne bir çiçek bir hediye aldı. Evliliğin ilk aylarıdır alışma sürecidir derken sürpriz bir şekilde bebek olduğunu öğrendik. Madem böyle bir ilişkiniz vardı neden çocuk yaptınız diyecek olanlar çok haklı. Onu da şöyle açıklayayım benim kadın doğum doktorum bana bende polikistik over sendromu olduğunu, hormonlarımın bozuk olduğunu, çocuğumun olmasının çok kolay olmayacağını tedavi görmem gerekeceğini söylemişti. Ben de onun sözlerine güvenerek korunmadım. Fakat öğrendiğimde de çok mutlu oldum. 1 yıldır git gide kötüye giden kavgalar, benim yorgunluğum, tahammülsüzlüğüm, artık sabrımın kalmaması ve eşimle defalarca konuşsam da bir karşılık alamayışımdan dolayı yitirdiğim inancım, kendime olan güvenimi kaybetmem, kendimi çok yalnız hissetmem ve sevgisizlikten dolayı yavaş yavaş solmamdan ötürü bugün bu haldeyiz. Benim artık gücüm kalmadı.

Genişletmek için tıkla...

Boyle bir adamdan kesin kaza ile hamile kalmissinizdir degil mi? Bence kesin oyledir. Hala hamile olmasaydim kararim bosanmak olurdu dediginize gore kesin oyledir. 2 gun oldu ne ariyor ne soruyor dediginize gore ben cok kararli gordum sizi kesin bosanirsiniz.

Toksik bir evlilikte kadın baba evine dönüp de adamın pişman olup geri döndüğünü görmedim şimdiye kadar.

Hatasını anlasın diye bekliyor genelde kadınlar ama pişman olma erdemi yok ki böyle kocalarda.

Pişman olacak insan çok büyük hatalar yapmaz.

Yarın öbür gün yine barışırsınız ama eğer gerçekten evlilikten kocanızdan bir beklentiniz yoksa evi terkedin bundan sonra.

Filmlerde o karısını döndürmek için sürüm sürüm sürünen erkekler.

wttrress .!.:

Merhabalar, ben 1 senedir evli, 5 aylık da hamileyim. Evde saçma sapan bir sebepten kavga çıktı, ben de sürekli eşimin gergin, sinirli olmasından bıktığım ve dolduğum için çok yükseldim ve hakaret etmeye başladım. "Senin derdin ne? Hastaysan tedavi ol. Durduk yere ortalığı ayağa kaldırıyorsun, ruh hastası mısın? " gibi cümleler sarfetmeye başladım. Sesim çok yükseldiği için geç saat olduğu için sus demek istercesine ağzımı kapatma girişimi olduğu için eli dudağıma çarptı. Tabii ben o anda idrak edemedim ve bana vurduğunu sanarak iyice yükselmeye başladım. "Ben hamileyim sen bana nasıl el kaldırırsın diye ona saldırdım, ve o anlık sinir boşalması ile biranda babamı arayarak beni almaya gelmesini söyledim. O da topla bütün eşyalarını git dedi. Binadan komşumuz ses geldiği için kardeşlerini aramış kardeşleri karşı apartmanda oturuyor, onlar geldiler bana abilerini savunur tarzında konuştular. Gitme, etme, evlilikte olur böyle şeyler, yanlışlıkla vurmuş bilerek yapmamış vs vs vs. Ama ben artık çok dolduğum için kararımda kesin davrandım. Annem babam ile birlikte eve döndüm. 2 gün oldu ne arıyor ne soruyor. Eğer hamile olmasaydım kararım %100 boşanmak olurdu. Ama kahroluyorum o bebeğin suçu ne diye. Çok ağrıma gidiyor yaptığı davranış. Sürekli bağırıp çağırması laf sokması hakaret etmesi, beni aşağılaması.. ben hamileyim el üstünde tutulup benim kaprislerim çekilmesi gerekirken bana bağırılıyor. Eğer benim bir yerde hatam olmuşsa lütfen bana bunu söyleyin , ama doğru yaptığımı düşünüyorsanız da lütfen söyleyin çünkü ben 2 gündür kendimde değilim. Zaman geçmiyor ağlıyor üzülüyorum. Kendime mi üzülüyorum, bebeğe mi onun beni aramamasına mı bilmiyorum. O kadar kötü hissediyorum ki.. çok mu zor ilişki içerisinde kalp kırmamaya çalışmak, bağırmamak, sevdiğinin yüzünü güldürmek için çaba sarfetmek. Eşim sözde beni sevdiğini söylüyor ama davranışlarında ben bunu hiç bir şekilde hissedemiyorum. Evlendikten sonra çok değişti. Ne iltifat eder oldu , ne beni kaybetmekten korkar oldu, ne bir çiçek bir hediye aldı. Evliliğin ilk aylarıdır alışma sürecidir derken sürpriz bir şekilde bebek olduğunu öğrendik. Madem böyle bir ilişkiniz vardı neden çocuk yaptınız diyecek olanlar çok haklı. Onu da şöyle açıklayayım benim kadın doğum doktorum bana bende polikistik over sendromu olduğunu, hormonlarımın bozuk olduğunu, çocuğumun olmasının çok kolay olmayacağını tedavi görmem gerekeceğini söylemişti. Ben de onun sözlerine güvenerek korunmadım. Fakat öğrendiğimde de çok mutlu oldum. 1 yıldır git gide kötüye giden kavgalar, benim yorgunluğum, tahammülsüzlüğüm, artık sabrımın kalmaması ve eşimle defalarca konuşsam da bir karşılık alamayışımdan dolayı yitirdiğim inancım, kendime olan güvenimi kaybetmem, kendimi çok yalnız hissetmem ve sevgisizlikten dolayı yavaş yavaş solmamdan ötürü bugün bu haldeyiz. Benim artık gücüm kalmadı.

Genişletmek için tıkla...

Koskoca kadınlar neden kendine çocuk muamelesi yapıp anasına babasına gel beni al der aklım almıyor.bu arada konu hamilelikse doktorların ne dediğinin hiçbir önemi yoktur.bunu da her seferinde yazacağım.tamamen kader... koskoca doktorlar bilmiyor yaa bu gerçeği o da ayrı gariplik.

wttrress .!.:

ben hamileyim el üstünde tutulup benim kaprislerim çekilmesi gerekirken bana bağırılıyor.

Genişletmek için tıkla...

Kimse kimsenin kaprisini çekmek zorunda değil. Bu konuda haklı değilsiniz.

Genel olarak kocanızın tavrı kötü. Hamile olmadan önce de bu adam size böyle davranıyormuş. Hakaret eden aşağılayan küfür eden bir adamın nasıl bir baba olacağını düşünün bakalım. aynı evin içinde o çocuk nasıl büyüyecek?
Siz de ondan aşağı kalmamış aşırı yükselmişsiniz. Adam zaten odun bir de siz yükselince ortalık pazar yeri.
Bu hikayede tek masum o bebek.

Bir kadın değersiz hissedince maalesef agresiflesiyor .
Senin yapmak istediğin eşinin senin için ne kadar çaba gösterdiğini görmek .
Çünkü adamın hiç çabası yok .
Ben seni haklı buldum .
Ama eşin maalesef değişmez böyle burnundan kıl aldırmayan bir tip belli ki .
Sen durup dururken bu noktaya gelmemissin belli .
Biraz ilgi şefkat beklerken yapılan muamele yüzünden gözün dönmüş.
Allah eşine vicdan versin.
Kardeşlerinin de koşup gelmesi ne alaka onlara ne .

Evet eşiniz maalesef bir öküz ancak hamilelik de ne yaparsam yapayım yanıma kar kalcak diye bişey yok. Bize nasıl anne olmanın stresi yukleniyorsa onlara da baba olmanın stresi yükleniyor ama çok yavaş, özellikle böylesi bir ekonomik dönemde, üstelik bunun heyecanını da tam anlayamiyorlar, biz hormonal olarak iliklerimize kadar yaşarken hamileliği, çocuğumuza bağlanırken onlar henüz baglanamadiklari çocuk fikrine alışmaya çalışıyorlar ve bilemiyorlar hayatları nasıl değişiyor o yüzden çok kavrayamiyorlar. Bir de benim terapistim erkeklerin baba olma döneminde biraz itilmiş, ilgisiz kalmış ya da dışlanmış hissettiklerinden de bahsetmişti. Yani biraz dengeli olmakta fayda var. Tabi ki daha çok dikkat etmeli karşı taraf ama çok da yüklenmemek lazım ki çocuk olduğunda çoktan evden eşinden soğumuş kendini ailenin içine dahil olamamış hisseden bir babaya dönüşmesin.

Karşılıklı fazlaca fevri davranmissiniz, ancak sizin olayı bu derece dramatik şekilde buyutmeniz de öyle kolay sindirilebilir bir şey değil, adamın düştüğü durumu da değerlendirin. Ha şu var sakın siz arayıp dönmeye barışmaya çalışmayın, zaten hamilesiniz eşinizin çevresi onun o laz damarını zaten kiracaktir ama zaman alır siz evi bu şekilde konu komşuya duyura duyura araya babayı dahil ederek terk etmeseydiniz iki gündür aramayisi anlaşılmazdi, ancak bu durumda karşı tarafı da zor bir hale sokmussunuz. O sebeple sabırlı olun, sakin kalın boş yere kendinizi de doldurmayın. Sizi seviyorsa illaki eşiniz bi arayıp soracaktır, sakinliginizi gördüğü zaman da adım atacaktır. Ama dediğim gibi inat damarı sonuna kadar şansını zorlayacak siz kendiliğinden dönün diye sakın bunu yapmayın. Bırakın uğraşsın, biraz emek versin. Çabası sonucu düzelsin aranız. Aradığında sakin olun ama bu bı senedir size nasıl davrandığını oysa sizin ne beklediğinizi bı çiçek bile almadığını, çok kirildiginizi, hayal kırıklığına uğradığınızı da söyleyin. Kendisinin farkına varsın, eşiniz müneccim değil kendinizi anlatın öküz olduğu için de dusunemeyebilir siz ekin o düşünce tohumlarını zamanla da bakın bakalım sizi dinlemiş mi, önem verip bu konuda kendini torpuluyor mu? Yani hem ona da bir fırsat vermiş olursunuz, uygulamaz aynı okuzlukle devam ederse de, mal buymus o zaman düşünürsünüz demek ki gelişime de açık değil bunla hayat geçer mi diye. Keşke bu değerlendirmeleri çocuk yokken yapabilseydiniz. İlk sene zaten insanların birbirini tanıma, anlama, değerlendirme süreci aslında, hatta bence ilk iki sene.

Laz inadiymis sevmiyorum şöyle adlandirmalari
Kararinizda kalın asla geri adım atmayın. Zamanla her şey yoluna girer.

Isabella_7 .!.:

Bir kadın değersiz hissedince maalesef agresiflesiyor .
Senin yapmak istediğin eşinin senin için ne kadar çaba gösterdiğini görmek .
Çünkü adamın hiç çabası yok .
Ben seni haklı buldum .
Ama eşin maalesef değişmez böyle burnundan kıl aldırmayan bir tip belli ki .
Sen durup dururken bu noktaya gelmemissin belli .
Biraz ilgi şefkat beklerken yapılan muamele yüzünden gözün dönmüş.
Allah eşine vicdan versin.
Kardeşlerinin de koşup gelmesi ne alaka onlara ne .

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız ama herkes eşini tanır. Hangi durumda nasıl tepki vereceğini bilmediğimiz bir adamla evlenmiyoruz sonuçta. Mesela ben sinirlenince eşimle çok ters konuşurum ama 2 dakika sonra deli gibi pişman olup özür dilerim. Eşim de bunu bilir ve söylediklerimi alttan alır. Yani insan hayatını birleştirdiği insanı bilir (veya bilmelidir).

Yaptığınız tespit çok doğru. Konu sahibi eşinin çabaladığını görmek istiyor. Ama işte sonuç ne? Konu sahibi pişman olmuş, babasının evinde eşinden bir ses çıkmasını bekliyor.