Konuyu bulmuşken bende yazmak istiyorum. Hayvanlara karşı bi fobim var sebebini bilmiyorum hangi hayvan olursa olsun elim ayağım titriyor kalp atışım hızlanıyor ve terliyorum
asla ve asla dokunamıyorum hatta dokunma mesafesine yaklaşamıyorum. Benim bu fobim yüzünden eşim sevdiği kuşunu annesinde bırakmak zorunda kaldı. Malesef herkes bu korkumun farkında ben gelmeden zavallı hayvanı kafesine tıkıyorlar çünkü tedirgin oluyorum rahat oturamıyorum
çok aşırı titizlik hastası bir annenin kızıyım hastalık diyorum çünkü annem fazlaca titiz. Bilinç altımda çocukluğumdan kalan bişey bu galiba annemin tutumundan kaynaklı belki. Ve asıl sorunuma geleyim eşim tam bir hayvan sever hayvan dostu onları kucaklamayı öpmeyi çok seviyor ve benim canım kızımda öyle . Kedi köpek görse içi gidiyor hemen sarılıp öpmek istiyor ve nasıl bişey bilmiyorum henüz 2 yaşında ve asla korkmuyor ürkmüyor. Babası çok büyük destekçisi. Bende asla yapma demiyorum ama destekte olamıyorum
kızım yavru köpekleri kucaklayıp taşıyor oturup kucağında seviyor. Ben sadece ona uzaktan bakabiliyorum . Babası hep yanında onların bu sevgisi beni çok sevindiriyor. Ya ben nasıl bir anneyim kızıma bi kedi alabilsem dünyanın en mutlu çocuğu olur. Eşim zaten durumumu bilmese eve ne kadar sevimli kedi kuş var doldurur. Allahtan anlayışlı benim gerçekten çok korktuğumu biliyor. Nasıl kurtulabilirim bu durumdan . Psikoloğa gidip yardım almayı denedik fakat hiç bir etkisi olmadı. Eşim yanımda yaklaşmayı deniyorum resmen bayılma aşamasına geliyorum. Benim çocuklarımda benim gibi olacak diye korkuyorum.