Annem aynı senin gibiydi belki daha fazla.. korkudan bayılacak gibi olurdu. Sistematik duyarsızlaşma diye bişey var belki duymuşsundur bi psikolog olarak onu uyguladım anneme. Öncelikle görüntü olarak büyük korkunç olmayan hayvan seçtim o da yavru Ankara kedisiydi minicik ve çok sevimli. İlk önceleri camlı geniş bi odada bakıyordum annem onu camın diğer tarafından izliyordu arada cam olması güven veriyordu ve izledikçe çok korkunç olmadığını o da anladı sonraki aşamada camlı odanın kapısını açıp yem bırakıp kaçmaya başladı onada alıştıktan sonra ben elimde sıkıca tuttum annem dokundu. Böyle kademe kademe derken şimdi kediciğe o kadar düşkün ki evden çıkıp onu bırakıp gezmeye gidesi gelmez.
Senin korku da aynı şekilde bi anda bi hayvanı sevip alışamazsın nasıl bi anda korkun başlamadı kademe kademe olduysa tam tersi korkunun geçmesi sempati kazanmanda zamanla kademe kademe olacaktır
Kızının hayvan sevgisi ile büyümesi de çok güzel küçük kız 1 yasına gelene kadar korkunu yenersen evde bir kedi onların gelişimine süper katkı sağlar
)
