- 31 Mayıs 2024
- 360
- 164
- 31
Herkese merhaba,
Doğum yaklaşırken bana inanılmaz bir rehavet çöktü. Duygusalım,endişeliyim,sorguluyorum genel olarak mutsuz biri oldum.
hamilelikten önce nispeten cıvıl cıvıl bir kimliğim vardı ha olumsuzluklardan etkilenip hemen düşen ve etkilenen bir yapım var. Kendimi o zamanlar yükseltebiliyordum ama şimdi en ufacık şeyden etkileniyorum.
Zaten kafamda bir ton soru işareti varken yeni sorulara yer yokmus gibi eklendiği an ben patlama noktasına ulasıyorum.
Eşim için genel olarak şanslı olduğumu söyleyebilirim ama dün bunun aksini düşündürdü bana.
yine bebekle ilgili bir konu hakkında soru cevap yapıyoruz vs benim suratım düştü içime sinmeyen bir durum olduğu için tamam bana hiç bir şey sorma ne yapmak istiyorsan onu yap bende bir şeyi düşünmeden hazır halini görmüş olayım yüküm hafiflesin dedim. ( bu süreçte ne kendi ailem ne eş ailesi manevi anlamda destekçi değiller yani gün içinde annem arar ne yapıyorsun vs bu kadar yalandanda olsa yapabileceğimiz bir şey var mı vs diyen yok maddi anlamda demiyorum bakın sadece fikir alayım destek göreyim azıcıkta olsa derdimi paylaşayım istiyorum ama kesinlikle yok) ve sanırım bundan dolayı patladım. Kendimi asla affetmeyeceğim bir şey yaptım ve tüm gün 2 parça ceviz ve muz ile durdum. Cocuğa haksızlık yaptım diye bunun için ayrıca ağladım. Sustum bir şeyler izledim etkilendim onun için ağladım. Dün kendimden nefret ettim tam olarak. Gece uyuyamadım tekmelerden vs eşim gördü önemsememiş olacakki sorma ihtiyacı duymadı salonda uyuyakalmışım. Sabaha karşı yatağıma geçtim. Şimdi ise yine aynı tek kelime etmiyoruz birbirimize. 9 gündür karı koca ilişkimiz yok. Ben yanasmasam asla yanasmaz beni sadece bir anne figürü olarak gördüğünü düşünüyorum. Eskiden kesinlikle böyle değildi. Ne zaman hamile kaldım eski kimliğim bitti onun için. İnanılmaz saçma bir durumun içindeyim. Kendimi yiyorum mutsuzum içimden hiç bir şey gelmiyor. Şuan onu görmeye bile tahammülüm yok. Ne yapmalıyım lütfen yardımcı olun
Doğum yaklaşırken bana inanılmaz bir rehavet çöktü. Duygusalım,endişeliyim,sorguluyorum genel olarak mutsuz biri oldum.
hamilelikten önce nispeten cıvıl cıvıl bir kimliğim vardı ha olumsuzluklardan etkilenip hemen düşen ve etkilenen bir yapım var. Kendimi o zamanlar yükseltebiliyordum ama şimdi en ufacık şeyden etkileniyorum.
Zaten kafamda bir ton soru işareti varken yeni sorulara yer yokmus gibi eklendiği an ben patlama noktasına ulasıyorum.
Eşim için genel olarak şanslı olduğumu söyleyebilirim ama dün bunun aksini düşündürdü bana.
yine bebekle ilgili bir konu hakkında soru cevap yapıyoruz vs benim suratım düştü içime sinmeyen bir durum olduğu için tamam bana hiç bir şey sorma ne yapmak istiyorsan onu yap bende bir şeyi düşünmeden hazır halini görmüş olayım yüküm hafiflesin dedim. ( bu süreçte ne kendi ailem ne eş ailesi manevi anlamda destekçi değiller yani gün içinde annem arar ne yapıyorsun vs bu kadar yalandanda olsa yapabileceğimiz bir şey var mı vs diyen yok maddi anlamda demiyorum bakın sadece fikir alayım destek göreyim azıcıkta olsa derdimi paylaşayım istiyorum ama kesinlikle yok) ve sanırım bundan dolayı patladım. Kendimi asla affetmeyeceğim bir şey yaptım ve tüm gün 2 parça ceviz ve muz ile durdum. Cocuğa haksızlık yaptım diye bunun için ayrıca ağladım. Sustum bir şeyler izledim etkilendim onun için ağladım. Dün kendimden nefret ettim tam olarak. Gece uyuyamadım tekmelerden vs eşim gördü önemsememiş olacakki sorma ihtiyacı duymadı salonda uyuyakalmışım. Sabaha karşı yatağıma geçtim. Şimdi ise yine aynı tek kelime etmiyoruz birbirimize. 9 gündür karı koca ilişkimiz yok. Ben yanasmasam asla yanasmaz beni sadece bir anne figürü olarak gördüğünü düşünüyorum. Eskiden kesinlikle böyle değildi. Ne zaman hamile kaldım eski kimliğim bitti onun için. İnanılmaz saçma bir durumun içindeyim. Kendimi yiyorum mutsuzum içimden hiç bir şey gelmiyor. Şuan onu görmeye bile tahammülüm yok. Ne yapmalıyım lütfen yardımcı olun