Bi kaç satırlar hamilelik nasıl anlatılır bilmiyorum ama elimden geldiğince anlatmaya çalışacağım..
Şuan 27 haftalık gebeyim, ikinci gebeliğim..
İlk gebeliğimde küçüktüm 18 yaşındaydım cahildim yeni evliydim sorunlu bir yaşamın içinde evet biraz agresiflik vardı...
Şuan 29 yaşında sorunsuz bir evlilikte ( elhamdülillah) ikinci gebeliğimi yaşıyorum ve evet yine biraz sinirlilik halim mevcut... Ama ilkini baz alacak olursam kırk kat iyi prensesler gibi bir gebelik geçiriyorum... Hamilelik döneminde abla anne kardeş gibi desteklerden ziyade eş desteği ilgisi şefkati o sinirlilik halini alıyor yok edecek kadar aza indiriyor... Önemli olan gerçekten iyi bir eş seçebilmek...
Evet hamilelikte Bi sürü hormon yükseliyor ama en çok salgılanan hormon östrojen hormonu... Bir insan duygusalsa hamilelikte daha kırılgan daha ağlak herşeye alınan bir insana dönüşebilir veya bu duyguları kızgınlık olarak dışa vurabilir... Farkında olmadan yapar bunları..
Beni zaman zaman gözleri dolan kırılgan zaman zaman kırıldığı şeylere sinirlenen esip gürleyen birine dönüştürdü...
Ben bunun farkında bir hamile olarak geçiriyorum ve en aza indirmek için kendimi telkin ediyorum ve işe de yarıyor...
İşe yaramayan zamanlaraysa şöyle örnek verebilirim mesela bu sabah sinirliymişim farkında değildim sağlık ocağına tahlile gitmiştik ve eşim sakinleş sevdam sorun yok dedi ve ben sinirli miyim farkında değilim pardon dedim sustum kendimi telkin ettim...
Bazı zamanlardaysa karşımdaki insan bu halime sinirle karşılık verdiğinde içimde volkan patlıyor gibi titremeye uyuşmaya öylesi yüksek bir krize girecekmişim gibi hissetmeye başlıyorum ve beni o hale getiren kişi bunun farkında olarak yinede beni tahrik ediyorsa evet tamda tarif ettiğin gibi canavar olabiliyorum lakin önemli bir not düşeyim insan kendini normalde o radde de durduran biri olsa bile hamileyken durduramıyor, kriz geçince azalınca ağlama krizleri bile gelebiliyor..
27. Haftaya kadar sadece bir kere yaşadım o hali oda eşimle kavga ettiğimiz içindi
Aileme karşı ise yine olabildiğince kendimi frenleyerek yaklaşıyorum
Ama inan bazen o kadar çok kırılıyorum ki yaygara çıkarmamak için zor tutuyorum kendimi, ağladığımı sakladım kaç kere kendimi yedim ama göstermedim...
Bir hamileyi anlamak çok zordur hamilelik geçirmedikçe
Şımarıklık denir bilerek yapıyor denir kullanıyor denir...
Ama hiç biri değil...
Mesela ablam, iki hamileliğinde de geçinmesi zor birine dönüştü evet ama kolay geçirsin diye elimizden geleni yaptık, ona rağmen bugün alındığı kırıldığı şeyleri unutmamış olsada kırdığı anları unutmuş durumda
hiç önemli değil unutsun ve bu çok normal çünkü hamilelikle birlikte beyin düşünce algı yapısı da değişiyor doğumdan sonra iki ay daha sürüyor bu durum...
Kimsenin elinde olan birşey değil bu...
Bunlar dışında hislere gelecek olursak dış etkenler etki etmediği sürece
Elim karnımda şuan bile gülümsüyorum
Aşk doluyum eşime çocuklarıma kendime hayata karşı..
Ne yaşarsam yaşayayım bu süreçte geçecek biliyorum bildiğim için takmıyorum sadece bebeğime çocuklarıma yuvama odaklıyım
Evim dediğim bir eş huzur eğlence dediğim çocuklara sahibim...
Benden sana tek tavsiye vakti geldiğinde yaşayacaklarını ve yaşatacaklarını düşünme sadece hissedeceğin güzellikleri düşün
Ve şuan içinde kardeşini el üstünde tutmaya devam et bırak kırsın döksün sonra otursun ağlasın ama lütfen onun karşısında onu sakinleştirmek yerine kavgacı tutumla durma...
Hepsi geçecek emin ol yiğenin doğacak hormonlar düşecek ve kardeşin yine geri gelecek