- 23 Ocak 2013
- 1.055
- 863
-
- Konu Sahibi herdaimumutlu
- #1
2.5 senelik evliyim bundan 8 ay önce düşük yaptım çok ama çok üzüldüm tekrar hamile kalmak için 6 ay korundum ve şimdi tekrar hamileyim sorun hamile olduğumu öğrendiğimden beri sürekli ağlıyorum sebebini bilmediğim korku ve endişe krizleri geçiriyorum geceleri uyumak çok zor bu korku bu huzursuzluk beni öldürecek nefes alamıyorum deli gibi çocuk isteyen ben bebek resmi bile görmeye dayanamıyorum onları görünce korkum artıyor bugün ilk kez doktora gittim 4hafta 6 günlük hamileyim yarında büyük ihtimal psikeatriste gidicem benim durumumda olanlar yada ilaç kullananlar varmı yardım edin 😢
ilaç kullanamassın canım yaa eşinle bişeyler yapın senınle fazla ılgılensın ılk 3 ay bnde de oldu sonra gectı elele acık havada gezın dolasın sonra gececek emın ol......
2.5 senelik evliyim bundan 8 ay önce düşük yaptım çok ama çok üzüldüm tekrar hamile kalmak için 6 ay korundum ve şimdi tekrar hamileyim sorun hamile olduğumu öğrendiğimden beri sürekli ağlıyorum sebebini bilmediğim korku ve endişe krizleri geçiriyorum geceleri uyumak çok zor bu korku bu huzursuzluk beni öldürecek nefes alamıyorum deli gibi çocuk isteyen ben bebek resmi bile görmeye dayanamıyorum onları görünce korkum artıyor bugün ilk kez doktora gittim 4hafta 6 günlük hamileyim yarında büyük ihtimal psikeatriste gidicem benim durumumda olanlar yada ilaç kullananlar varmı yardım edin 😢
hayırlı olsun Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin. seni çok iyi anlıyorum korkularının sebebi depresyon değil annelik duygusu ilk hamileliğinde düşük yapmışsın tekrar düşük yapmaktan korkuyosun anne olmayı çok istiyosun ve bebeğinin sağlıklı olmasını istiyosun bence gayet normal korkular bunlar eşinde sana yardımcı olarak bu korkularını hafifletebilirsin. sadece biraz sabret hamileliğin ilk haftalarındasın stres yapma sakin ol dua et Allaha bebeğim sağlıklı ve hayırlı olsun diye. şöyle bi 2-3 ay geçtikten sonra boşuna korkmuşum korkmam gereken bişey yokmuş diceksin emin ol
Hanımlar beni nasıl mutlu ettiniz sizden duyduklarım içime su serpti yaşadıklarım normal bir süreç olabilir diye düşünmeye başladım ve en önemlisi huzurlu olduğum zamanların değerini anladım sağlık herşey nekadar mutluymuşum meğerse ufaktefek şeyleri dert ediyormuşum inanın iyileşiyim gözümde hiçbirşey yok her an dua ediyorum Allah'a buda bir sınav atlatırım inşallah tekrar teşekkürederim💐
bu saat oldu hala uyuyamadım ağla ağla artık gözümde yaş kalmadı zaman geçmiyor iyileşecekmiyim hep böylemi kalıcam bilmiyorum bugün tam 11 gün oldu bu bugran geçmedi her gece sabah geçmiş olacak diye yatıp sabah aynı berbat hisle kalkıyorum birde moralimi bozan şeylerden biride annemin durumumun ciddiyetini anlamaması kapris yaptığımı sanıyor birkaçgün onda kaldım sonra oda bende kaldı ama daha fazla benimle uğraşamayıp oda beni bırakıp gitti beni hiç aramıyor doktorlara tek başıma gidiyorum onu herşeyden çok seviyorum oda beni çok seviyor ama normaldede biraz nazlı birisi olduğum için benim durumumu anlamıyor hoş yanımda olsada yine aynı olurdum hiç kimse,hiçbir yer,hiçbir söz beni mutlu etmiyor sanki bedenim burada ruhum beni terk etti
ay canım bunları hamılelıgın duygusallıgından yapmıyosun kı sen depresyon belırtılerı bunlar arkadasımda 3 4 ay yasamıstı bunları da sonra gectı bıraz daha zaman ılerlesın alışverış yaparsın bebegıne kafanı dagıtırsın annene bakma sen artık onların içi kaldırmıyo problemlerı bebegını düşün senın yerınde olmak ısteyen neler var bebek sahıbı olamayan bılıyorum gec demeyle gecmeyen bı iğrenç hastalık bende yasadım lıse yıllarımda da hayatımın degısık zamanlarında da ama hormon dengelerının bozulmasından kaynaklanıyodur ve bence gecıcı dr a gıt ama iyi gelıyosa sevdıgın arkadas komsu vs onlarla görüş açık havada oturmak çok ıyı gelırdı bana yada eskı türk sınemaları o en daraldıgım yok olmak ıstedıgım bunalım anlarında vaktın cabuk gecmesını saglardı neşelı günlerı yada kemal sunalın fılmlerını ızle bebegını düşün onu üzme kı güzel gelişsın tam organlarının gelişim zamanı agrı kesıcı bıle alamassın eger yazdıklarımı okursan burdanda sana gırdıkce yazarım.. inan vakıt hemen gececek bebegın gelecek sonra zaten ugraslarıyla sana dunyayı unutturacak.. sadece sabır. bı de ya şafi çek bol bol allahım yardımcın olsun....
aylar senin için su gibi geçer inşallah
bebeğine kavuştuğun an sıkıntıların uçup gidecek
Merhaba ben de 32 haftalık hamileyim ve 3 haftadır inanılmaz bunalımdayım hayat bomboş geliyor yemek yiyemiyorum zayıflıyorum doktorum eşim kızıyor ama olmuyor.psikiyatriye yönlendirdi doktorum gidiyorum ama bilmiyorum iyi olurmuyun.ilaç verdi antidepresan remeron isminde.kullanmaya korktum bebek için.intiharı bile düşündüm bu 3 haftada.bebeği istemiyorum dedim ama pişman oldum.ama hala bunalımdayım yarınım yok gibi.siz nasıl oldunuz iyileştiniz i.bşr unut iyi olurmuyum diyorum.lütfen bana yardımcı olurmusunuz nasıl oldunuz geçti mi.bu saat oldu hala uyuyamadım ağla ağla artık gözümde yaş kalmadı zaman geçmiyor iyileşecekmiyim hep böylemi kalıcam bilmiyorum bugün tam 11 gün oldu bu bugran geçmedi her gece sabah geçmiş olacak diye yatıp sabah aynı berbat hisle kalkıyorum birde moralimi bozan şeylerden biride annemin durumumun ciddiyetini anlamaması kapris yaptığımı sanıyor birkaçgün onda kaldım sonra oda bende kaldı ama daha fazla benimle uğraşamayıp oda beni bırakıp gitti beni hiç aramıyor doktorlara tek başıma gidiyorum onu herşeyden çok seviyorum oda beni çok seviyor ama normaldede biraz nazlı birisi olduğum için benim durumumu anlamıyor hoş yanımda olsada yine aynı olurdum hiç kimse,hiçbir yer,hiçbir söz beni mutlu etmiyor sanki bedenim burada ruhum beni terk etti
Merhaba,ben hepsini atlattım çok şükür,anladığım kadarıyla daha önceki düşüğünde etkisiyle depresyona girmişsiniz,içiniz sıkıldıkça olumlu olmaya çalışın,küçük hobiler edinin,bebeğinizin odası için küçük bir şeyler yapabilirsiniz mesela,alın bi etamin,bebek odasına uygun birşey işleyin rengarenk,çok iyi gelecek size emin olun,ben o dönemde küçük el işleri yaptım ,hala canım sıkıldıkça alırım bi boyama kitabı renkli kalemlerle onları boyarım,şimdi D&R larda filan çeşit çeşit var,çokta ucuz tam zaman geçirmelik şeyler.Ben hala bir bebek hasreti ile yanıp tutuşuyorum,tekrar hamile kalmış olmanın ve hamileliğinizin sağlıklı bir şekilde ilerliyor olmasının tadını çıkarın.Depresyonda olduğunuz için bebeği istemiyorsunuz,ben o dönem o hamileliği o kadar çok istememe rağmen,hamile olduğumu öğrendiğim an ben bu bebeği istemiyorum diye ağlamaya başlamıştım.Psikoloji işte,insana neler söyletiyor,neler yaptırıyor.Durumunuz,geçici ve birçok hamile bayan bu yollardan geçiyor maalesef.Sabır gösterin,kendinizi salmayın. İntihar vs. gibi düşünceler geldiğinde evet bunları düşünüyorum ama bu düşünceler şuan ki rahatsızlığımdan kaynaklanıyor,hepsinin geçeceğini biliyorum diye telkin edin kendinizi,geçmeyecekmiş gibi geliyor insana ama emin olun geçiyor sadece zamana ihtiyacınız var.Çoğu bitmiş,azıcığı kalmış zaten pamuk yumağınıza kavuşmanıza,çok çok geçmiş olsun.Merhaba ben de 32 haftalık hamileyim ve 3 haftadır inanılmaz bunalımdayım hayat bomboş geliyor yemek yiyemiyorum zayıflıyorum doktorum eşim kızıyor ama olmuyor.psikiyatriye yönlendirdi doktorum gidiyorum ama bilmiyorum iyi olurmuyun.ilaç verdi antidepresan remeron isminde.kullanmaya korktum bebek için.intiharı bile düşündüm bu 3 haftada.bebeği istemiyorum dedim ama pişman oldum.ama hala bunalımdayım yarınım yok gibi.siz nasıl oldunuz iyileştiniz i.bşr unut iyi olurmuyum diyorum.lütfen bana yardımcı olurmusunuz nasıl oldunuz geçti mi.
Merhaba,ben hepsini atlattım çok şükür,anladığım kadarıyla daha önceki düşüğünde etkisiyle depresyona girmişsiniz,içiniz sıkıldıkça olumlu olmaya çalışın,küçük hobiler edinin,bebeğinizin odası için küçük bir şeyler yapabilirsiniz mesela,alın bi etamin,bebek odasına uygun birşey işleyin rengarenk,çok iyi gelecek size emin olun,ben o dönemde küçük el işleri yaptım ,hala canım sıkıldıkça alırım bi boyama kitabı renkli kalemlerle onları boyarım,şimdi D&R larda filan çeşit çeşit var,çokta ucuz tam zaman geçirmelik şeyler.Ben hala bir bebek hasreti ile yanıp tutuşuyorum,tekrar hamile kalmış olmanın ve hamileliğinizin sağlıklı bir şekilde ilerliyor olmasının tadını çıkarın.Depresyonda olduğunuz için bebeği istemiyorsunuz,ben o dönem o hamileliği o kadar çok istememe rağmen,hamile olduğumu öğrendiğim an ben bu bebeği istemiyorum diye ağlamaya başlamıştım.Psikoloji işte,insana neler söyletiyor,neler yaptırıyor.Durumunuz,geçici ve birçok hamile bayan bu yollardan geçiyor maalesef.Sabır gösterin,kendinizi salmayın. İntihar vs. gibi düşünceler geldiğinde evet bunları düşünüyorum ama bu düşünceler şuan ki rahatsızlığımdan kaynaklanıyor,hepsinin geçeceğini biliyorum diye telkin edin kendinizi,geçmeyecekmiş gibi geliyor insana ama emin olun geçiyor sadece zamana ihtiyacınız var.Çoğu bitmiş,azıcığı kalmış zaten pamuk yumağınıza kavuşmanıza,çok çok geçmiş olsun.