Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Ay yavrum benim ya siz de terketmeyin diye ne yapacağını şaşırmış ağladım okurken bence vermeyin çok sevin onu o da bir can evlatHerkese merhaba,
Size içinde olduğum durumu anlatmak için biraz kendimden bahsedeyim.
32 yaşındayım, Yaklaşık 2 senelik evliyim. Eşimle son 1 senedir çocuk istiyorduk, ilk 6 ay olmayınca sonrasında doktor desteği almaya başladık, ilaçlarla vs deniyorduk yine olmamıştı, sonra bu virüs durumu olunca da bir süre erteleme kararı aldık o ay hiçbir şeye dikkat etmememize hatta korunmamıza rağmen hamile kaldım.
Dönem olarak şanssız bir dönemdi belki ama ya hiç çocuğumuz olmazsa endişesini içinde hissetmiş artık anca tüp bebekle olur diye düşünen bir çift olarak tabi ki çok sevindik. Daha kalp atışı duymadım, 2 hafta önce doktora gittim en son, dilerim küçük sürprizimiz bizimle kalır sağlıkla devam ettirebilirim bu gebeliği. Ve dilerim gönlünden bir gün anne olmayı geçirmiş herkese allah evlat sahibi olmayı sağlıkla kucağına alabilmeyi nasip eder.
Bebeği öğrendikten yaklaşık 10 gün sonra da cok yakın bir arkadaşım aradı, bir yakınları yavru köpeklerini sahiplendirmek istiyormuş, bizim de köpek sevgimizi bildiği için bize istermisiniz diye sordu. Hamileliğim ilk öğrendiğim günlerde rahat geçti, kasık ağrılarım dışında bir şikayetim olmadı bir 10 gün boyunca, hep böyle devam edecek gibi düşündüm ben de sanırım ve eşimle hemen atladık bu fikre, bir haftada 4 kişilik bir aile oluyoruz dedik, aynı akşam gidip köpüşü teslim aldık, birkaç gündür bizimle ponçik. Ama bana aşırı bağımlı davranıyor. Biz 4.eviyiz son 1 ayda 4 ev değiştirmiş ve sanırım terkedilme korkusu var.
Çok sevgi dolu bir köpek ama fazla sevgi dolu, çok ani şekilde karnıma üzerime atlıyor, sürekli bir yalama huyu var ağzım yüzüm burnum her yerimi yalıyor. Eşimle iletişim kurmuyor neredeyse, tamamen benim gözlerimin içine bakıyor sürekli ve 1 adım atsam o da benle atıyor, 5 dk duşa giriyorum çıktığımda 15dk seviniyor, 1sn bile kapıdan ayrılmıyor, gece odamzıın kapısını kapadığımızda ağlıyor, açtığımızda direkt bizimle uyuyor ama aramıza da girmiyor hep benim dibimde, çişini kakasını pede yapmayı yeni yeni öğreniyor ama tam denk de getiremiyor sürekli çiş kaka temizliyor eşim, ben de kokusundan kusmaya başladım bir anda koku hassasiyetim oluştu ve çiş kaka görünce midem bulanıyor ve artık cok beni yalasın falan da istemiyorum çünkü kokuyor gibi geliyor.
Onun o bana düşkün sevgi dolu tavrı bir yandan da cok hoşuma gidiyor ama çok da bunaltıyor beni, 4 gündür bizimle 4 gündür onunla yatıp onunla kalkıyorum, bebeğimi şimdiden resmen düşünemez oldum hep köpeğin peşindeyim ve hamilelik ilerlediğinde hatta bebek doğduğunda napıcam hiç bilmiyorum. Bebek doğduğunda bebeğin altını bile temizleyecek kadar beni salabileceğini düşünemiyorum köpüşün şu anki davranışlarına bakınca. Ya da uyutsam yatagımda ya kapıyı tırmalıcak ya üzerimize atlıcak uyandırcak bir şekilde gibi geliyor, bebeğin özellikle yenidoğan zamanlarında nasıl yönetebilicem bilmiyorum çok korkuyorum.
Koku olayı her geçen gün beni daha da rahatsız etmeye başladı ilk 2 gün hiç koku almamıştım ama sürekli duş almama rağmen şu an kendim bile köpek kokuyorum gibi geliyor anlık öğürtülerle koşuyorum ve salya çiş kaka korkulu rüyam oldu evde, bir de eğitmek için gerektiğinde sert davranmak gerekiyor ona sert hayır demem bazen kızmam gerekiyor, o zamanlarda da duygulanıyorum geriliyorum ve stres oluyorum. tüm hamileliği böyle geçirmek de istemiyorum bilmiyourm anlatabildim mi
Bir yanım bize çok alışmadan ona yeni bir ev arayalım diyor, bir yanım da sabretmelisin o da bir bebek daha bu kadar sabırsız olma diyor. Çok ikilemdeyim, siz olsaydınız napardınız diye fikir almak istedim.
Herkese sağlıklı günler
Değiller maalasef. Sokakta baktıklarımın hepsini eve toplayabilsem keşke. Her gördüğümde başka yerleri yaralanmış, kızgınlık dönemindeyse zayıflamış bir deri bir kemik oluyorlar. Kışın zaten hepsi hasta. Gürül gürül öksürüyorlar. Her kış baktığım kedilerin yarısı kaybediyorum. Bir daha görmüyorum. Muhtemelen ölüyorlar. Diğer yarısını da diğer kış bir daha göremiyorum. Sefalet içinde çırpınıyorlar maalesef. Keşke sokaklarda hiç hayvan olmasa.Hayvanlar sokakta daha mutlu. Hem ozgurler hem de terk edilme duygusu yaşamıyorlar.
Değiller maalasef. Sokakta baktıklarımın hepsini eve toplayabilsem keşke. Her gördüğümde başka yerleri yaralanmış, kızgınlık dönemindeyse zayıflamış bir deri bir kemik oluyorlar. Kışın zaten hepsi hasta. Gürül gürül öksürüyorlar. Her kış baktığım kedilerin yarısı kaybediyorum. Bir daha görmüyorum. Muhtemelen ölüyorlar. Diğer yarısını da diğer kış bir daha göremiyorum. Sefalet içinde çırpınıyorlar maalesef. Keşke sokaklarda hiç hayvan olmasa.
Evet haklısınız. Ben yanlış yorumladım. Sokaktaki hayvanı eve alıştırıp sonra sokağa atmaktansa hiç eve getirmemek. Vebalini almamak daha doğru.Sizin gibiler çok yok.
Ev ortamına ya da bir insana alıştıktan sonra sevgisizlik ve yordam bilmezlikten hasta olacağına sokakta kalsınlar.
Bu yüzden sokaklar dedim.
Bence başkasına vermeyin inanın çok iyi arkadaş olacaklar bebintoylaHerkese merhaba,
Size içinde olduğum durumu anlatmak için biraz kendimden bahsedeyim.
32 yaşındayım, Yaklaşık 2 senelik evliyim. Eşimle son 1 senedir çocuk istiyorduk, ilk 6 ay olmayınca sonrasında doktor desteği almaya başladık, ilaçlarla vs deniyorduk yine olmamıştı, sonra bu virüs durumu olunca da bir süre erteleme kararı aldık o ay hiçbir şeye dikkat etmememize hatta korunmamıza rağmen hamile kaldım.
Dönem olarak şanssız bir dönemdi belki ama ya hiç çocuğumuz olmazsa endişesini içinde hissetmiş artık anca tüp bebekle olur diye düşünen bir çift olarak tabi ki çok sevindik. Daha kalp atışı duymadım, 2 hafta önce doktora gittim en son, dilerim küçük sürprizimiz bizimle kalır sağlıkla devam ettirebilirim bu gebeliği. Ve dilerim gönlünden bir gün anne olmayı geçirmiş herkese allah evlat sahibi olmayı sağlıkla kucağına alabilmeyi nasip eder.
Bebeği öğrendikten yaklaşık 10 gün sonra da cok yakın bir arkadaşım aradı, bir yakınları yavru köpeklerini sahiplendirmek istiyormuş, bizim de köpek sevgimizi bildiği için bize istermisiniz diye sordu. Hamileliğim ilk öğrendiğim günlerde rahat geçti, kasık ağrılarım dışında bir şikayetim olmadı bir 10 gün boyunca, hep böyle devam edecek gibi düşündüm ben de sanırım ve eşimle hemen atladık bu fikre, bir haftada 4 kişilik bir aile oluyoruz dedik, aynı akşam gidip köpüşü teslim aldık, birkaç gündür bizimle ponçik. Ama bana aşırı bağımlı davranıyor. Biz 4.eviyiz son 1 ayda 4 ev değiştirmiş ve sanırım terkedilme korkusu var.
Çok sevgi dolu bir köpek ama fazla sevgi dolu, çok ani şekilde karnıma üzerime atlıyor, sürekli bir yalama huyu var ağzım yüzüm burnum her yerimi yalıyor. Eşimle iletişim kurmuyor neredeyse, tamamen benim gözlerimin içine bakıyor sürekli ve 1 adım atsam o da benle atıyor, 5 dk duşa giriyorum çıktığımda 15dk seviniyor, 1sn bile kapıdan ayrılmıyor, gece odamzıın kapısını kapadığımızda ağlıyor, açtığımızda direkt bizimle uyuyor ama aramıza da girmiyor hep benim dibimde, çişini kakasını pede yapmayı yeni yeni öğreniyor ama tam denk de getiremiyor sürekli çiş kaka temizliyor eşim, ben de kokusundan kusmaya başladım bir anda koku hassasiyetim oluştu ve çiş kaka görünce midem bulanıyor ve artık cok beni yalasın falan da istemiyorum çünkü kokuyor gibi geliyor.
Onun o bana düşkün sevgi dolu tavrı bir yandan da cok hoşuma gidiyor ama çok da bunaltıyor beni, 4 gündür bizimle 4 gündür onunla yatıp onunla kalkıyorum, bebeğimi şimdiden resmen düşünemez oldum hep köpeğin peşindeyim ve hamilelik ilerlediğinde hatta bebek doğduğunda napıcam hiç bilmiyorum. Bebek doğduğunda bebeğin altını bile temizleyecek kadar beni salabileceğini düşünemiyorum köpüşün şu anki davranışlarına bakınca. Ya da uyutsam yatagımda ya kapıyı tırmalıcak ya üzerimize atlıcak uyandırcak bir şekilde gibi geliyor, bebeğin özellikle yenidoğan zamanlarında nasıl yönetebilicem bilmiyorum çok korkuyorum.
Koku olayı her geçen gün beni daha da rahatsız etmeye başladı ilk 2 gün hiç koku almamıştım ama sürekli duş almama rağmen şu an kendim bile köpek kokuyorum gibi geliyor anlık öğürtülerle koşuyorum ve salya çiş kaka korkulu rüyam oldu evde, bir de eğitmek için gerektiğinde sert davranmak gerekiyor ona sert hayır demem bazen kızmam gerekiyor, o zamanlarda da duygulanıyorum geriliyorum ve stres oluyorum. tüm hamileliği böyle geçirmek de istemiyorum bilmiyourm anlatabildim mi
Bir yanım bize çok alışmadan ona yeni bir ev arayalım diyor, bir yanım da sabretmelisin o da bir bebek daha bu kadar sabırsız olma diyor. Çok ikilemdeyim, siz olsaydınız napardınız diye fikir almak istedim.
Herkese sağlıklı günler
Lütfen bilgi sahibi olmadan fikir beyan etmeyelim. Toksoplazma sadece hayvandan geçmez, iyi yıkanmamış yeşillik, çiğ et gibi farklı sebeplerle de bulaşır. Ayrıca köpeklerden değil sadece kedilerden bulaşabilir. Ayrıca kedinin evden gönderilmesine gerek de yoktur. Sadece tuvaletine dokunmamak yeterlidir. Eğer dokunmak gerekiyorsa da eldiven kullanılmalı.Gebelikte bulaşan ve direk bebeğe geçen hayvanlardan bir hastalık var toxoplasma diye bilmem duydunuz mu ben olsam başkasına emanet ederim bebeğim daha değerli olurdu ❤
Bu kadın zaten iki aya kasık ağrısı ani harekette kasılma gibi şeyler yaşayacak o köpek de sürekli oyun isteyecek atlayacak zıplayacak Bi yaramaz çocuktan farksız olacak. Ki tüyü vb. De bence gebe biri için sakıncalı. Şimdi vermese Bi kaç ay sonra ağırlaşınca illa başkasına emanet edecek.. Bi kaç ay geçip hayvan ın iyice bağlanması sonrası başka eve emanet edilmesi mi yoksa yol yakınken mi emanet edilmesi?? Tabi ki yol yakınken çok bağlanmadan emanet edilmesi. Gebelik normal kolay Bi durum değil farkında mısınız belki kese de kanama olacak 7/24 ayakları yukarda yatacak belki bi bardak su bile kokacak kusacak o köpek nasıl kokar biliyor musunuz? Topik açıldı ise fikir istiyor demektir ben de fikrimi önerdim size ne?Lütfen bilgi sahibi olmadan fikir beyan etmeyelim. Toksoplazma sadece hayvandan geçmez, iyi yıkanmamış yeşillik, çiğ et gibi farklı sebeplerle de bulaşır. Ayrıca köpeklerden değil sadece kedilerden bulaşabilir. Ayrıca kedinin evden gönderilmesine gerek de yoktur. Sadece tuvaletine dokunmamak yeterlidir. Eğer dokunmak gerekiyorsa da eldiven kullanılmalı.
Eğer bebek yüzünden evden evcil hayvan gidecekse ya çocuk yapmamalıyız ya da hiç hayvan sahiplenmemeliyiz. Hayvanlar bizim canımız isteyince sahiplenip istemeyince başkasına 'emanet' edebileceğimiz cansız varlıklar değillerdir.
Yanlış bilgi verirseniz banane olmaz maalesef. Yoksa fikrinizi söyleyin. Size fikrinizi söylemeyin diyen yok. Ama hastalıklar bizim fikrimize göre farklı yerlerden bulaşmaz.Bu kadın zaten iki aya kasık ağrısı ani harekette kasılma gibi şeyler yaşayacak o köpek de sürekli oyun isteyecek atlayacak zıplayacak Bi yaramaz çocuktan farksız olacak. Ki tüyü vb. De bence gebe biri için sakıncalı. Şimdi vermese Bi kaç ay sonra ağırlaşınca illa başkasına emanet edecek.. Bi kaç ay geçip hayvan ın iyice bağlanması sonrası başka eve emanet edilmesi mi yoksa yol yakınken mi emanet edilmesi?? Tabi ki yol yakınken çok bağlanmadan emanet edilmesi. Gebelik normal kolay Bi durum değil farkında mısınız belki kese de kanama olacak 7/24 ayakları yukarda yatacak belki bi bardak su bile kokacak kusacak o köpek nasıl kokar biliyor musunuz? Topik açıldı ise fikir istiyor demektir ben de fikrimi önerdim size ne?
Hı hı evetYanlış bilgi verirseniz banane olmaz maalesef. Yoksa fikrinizi söyleyin. Size fikrinizi söylemeyin diyen yok. Ama hastalıklar bizim fikrimize göre farklı yerlerden bulaşmaz.
Ayrıca gebelikte hayvan besleyen insanlar var. İleride vermek zorunda kalacak diye bir kural yok. Gerekirse eşi ilgilenir. İyi günler.