Birbirlerine kırılan iki arkadaştan biri, uzun bir aradan sonra diğerinin kapısını çalar.
_"Kim o?" diye seslenir, içerdeki.
_"Benim" der kapıyı çalan.
"Burada ikimize birlikte yer yok!" diye cevap verir öbürü.
Aradan uzunca bir zaman geçer. Yeni bir umutla tekrar çalar sevdiği arkadaşının kapısını.
_"Kim o?" diye sorar yine içerdeki.
_"Sen'im" der bu sefer ve kapı sonuna kadar açılır.
Hz.Mevlana da; "Birinin kalbinde taht kurmak, sevgisini kazanmak istiyorsanız, öylesine sevmelisiniz ki, benliğinizi bırakıp adeta 'O' olmalısınız" diye anlatır hakiki muhabbeti...
Arkadaşlar küçük bir kıssadan hisse ...buraya adım attığımızda, hepimizin acısı aynı idi, bunda eminim hepimiz hemfiriz,sonra içimizden bazı arkadaşlarımızın acısı dindi ve mutluluk gözyaşlarına boğuldular,ama dikkat edersek yine aramızda kalıp bize destek oldular ,kimi arkadaşlarımız bu sevincin ardından bebeklerini kaybetti daha büyük acı çekti...kimilerimiz 10 yılın üzerinde bekledi güzel haberi,kimilerimiz 10 ay kimilerimiz 1 ay ama duygu aynı duyguydu ...ailelerimize en yakınlarımıza bile anlatamadıklarımızı burada bizler birbirimizi görmeden ama hisssederek anlattık,ağlaştık,gülüştük şimdi gelin sarılalım birbirimize,bütün bunları yaşarken bile birbirimizi anlayamıyorsak toplumda bize bazı yakıştırmaları yapan insanları hiç yadırgamayalım değilmi ...biz kader arkadaşlarıyız bunu iyi düşünüp yolumuza sahip çıkalım....