Merhaba hatunlar
Başlık ne kadar da naif değil mi? Oysa ki yaşananlar hiç öyle değil. Kaba tabirle sevgili oğlum şu an hayatımın orta yerinde hacet gideriyor. Kendisi 46 aylık ve askere gitmeden önce bezden kurtulalım istedim. Tuvalet eğitimi ile ilgili her şey okundu, çeşitli forumlarda öneriler ezberlendi, e yaşı da kemale erdiğine göre niye tuvalete yapmasındı? Yapmadı.
Kabul ediyorum henüz çok erken. Dört gün oldu bezi çıkaralı. Ancak ömrümden dört yıl gitti diyebilirim. İlk gün tahmin edileceği gibi evin çeşitli yerlerine salıverdi. Olur dedim daha yeni çıkardık bezi. İkinci gün mucizevi bir şekilde tuvalete her götürdüğümde küçük tuvaletini yaptı. Bir de ne duyayım, benim sıpa "anne kaka geldi, yolda geliyor" diyerek yanıma geldi. Bağırsak yolu uzun ve çetrefilli olduğundan gelişini haber verdi. Allahım dedim bu bir mucize olmalı. Henüz ikinci gündeyiz üstelik. Hacet için bu kadar sevineceğim aklıma gelmezdi. Velhasılı benim kendinden coşkulu yavrucuğum lazımlıkta tuvaletini yaptı, kalktı ve olanlar oldu. Dehşetle manzaraya bakıp "korktum, çok korktum" dedi. Hacetine yaptığım güzellemeler ki hacetten bahsediyoruz, bir işe yaramadı. Üçüncü günün tamamında kendini tuttu ve günün sonunda gelişine saldı. Dördüncü gün yine kendini tutup yine saldı. Konuşmalar, hikayeler, şarkılar, güzellemeler işe yaramıyor. Ki zaten hepsini reddediyor. İçinde tuvalet geçen tüm şarkı, masal ve konuşmaları duymazdan gelip "aaa ne kadar da değişik bir örümcek doğrusu" diyerek konuyu dağıtıyor.
Pek sevgili analar, ömrünün bir kısmını lazımlık ve çamaşır makinesi arasında bırakmış cefakar kadınlar, bir miktar hacet görme umudu ile yıpranan hemcinslerim, bana tecrübelerinizi anlatın. Ne kadar sürdü bu süreç ve dahi sorunlarla nasıl başa çıktınız. Her türlü fikre, umuda ve dahi analık tecrübesine açım şu anda.
Bir de oğlumun tuvalet dışında çeşitli isyankar halleri de var. Kesinlikle altına yaptığında kızmıyorum. Olur öyle, yanlışlıkla kaçtı bir dahaki sefere tuvalete yaparız diyorum. Ancak sonrasında olanlarla çileden çıkıyorum. Mesela bugün oturma odasının tam ortasına bırakıverdi. Oğlum yerinde kal burayı temizleyeyim dedim. İnat ve ısrarla üstüne basmak istedi ve benim muhteşem sesim bir anda tiz bir hal alıverdi. Hani altına kaçırmasına kızmıyor olsam da devamında olanlara kızıyorum. Çünkü durmuyor efenim.
Bir müddet sonra haceti sahiplenen ruh hastası analar gibi "kakamız mı geldi yoksa, hanimiş kakişimiz" demekten çok korkuyorum. Kaka bizim değil, onun çünkü. Kakiş ise evlerden ırak.
Şimdiden tüm fikirler için teşekkürler efem.
Sonra farkli yerlere yapmaya basladi. Mayin tarlasina donuyordu fayanslar
Allah yardimcin olsun idrak
elbette alışacak.
