Aslında biliyorum bazı şeyler için şükretmemgereli ama bu yazıyı sadece içimi döküp önerilerinize ihtiyaç duyduğum için yazıyorum. 2 aylık bir iş arama sürecinden sonra şuan bulunduğum uerde işe beşladım yaklaşık 3 hafta oldu. Ama ine insanları ne ortamı bir türlü benimseyemedim. Bulunduğum yer bir plazanın en zemin katı yani aynı zamanda depo olarak kullanılıyoru ve şuan tek bayan benim, ilk geliğim zaman hiç beenmedim ama mecbur olduğum için kabul etmek zorunda kaldım. İnanın arkadaş ortamı ii olsa bulunduğum yeri hiç önemsemicem hele patronumuz tamamen benim zıt karakterim. Hiç birşeyle onu memnun edemiyorum, hep bana "bu güne kadar hiç birşey öğrenmmişsin" diyor oysaki benim 4 yılık bir çalışma hayatım var, dolayısıyla birazda olsa tecrübem var yani... Ben he öneri sunarm o hep kendi bildiğini okutur bana e sonuç olarak benim dediğim yere baştan gelinir. İnanın 3 haftadır buradayım daha hiç bir şeyi yoluna koyamadım çünkü buna patron izin vermiyor sürekli boş boş sorularla benim iş yapmamı engelliyor. Ayrıca 42 yaşında ve bekar bazen hakkımda farklı düşündüğünü hissdiyorum, çünkü hep ailemle ilgili özel hayatımla ilgili sorular soruyor, doğum günümde hediyeler falan aldı, yani bir patronda farklı yaklaşım sergiliyor bana. Bu durum ise benim daha çok agresif olmamı sağlıyor, ve bazen ben sinirlenince hemen işten çıkarma lafını atıyor ortaya...İş arkadaşlarım hiç söylemek istemiyorum, yane yaparsam hemen patrona yetiştiriyolar, lavaboya bile gitsem patronun haberi oluyor benim yüzüme gülüyorlar ama onların samimi olduklarına hiç inanmıyorum. Şuan bile şu yazıyı yazarken etrafımda dolaşıyor ne yaptığımı görmek için...İnanın ağlamaktan bıktım çok yoruldum bunaldım, bir çıkış yolu arıyorum ama yok... Bazen evlensemde evimde otursam diye düşünüyorum çünkü buna ihtiyacım var... İstediğim desteği evdende alamıyorum, lütfen içimi rahtlatacak bişeyler yazın belki birazda olsa kenimi iyi hissetmemi sağlar...
