merhaba arkadaşlar..
ben 7 aylık evliyim.eskişehirliyim eşim sakarya adapazarlı.ben evlenince adapazarına yerleştim.eşimi çok seviyorum.onun için aşırı derecede bağlı olduğum ailemi bırakıp buralara kadar geldim.eşimin ailesi ilede aram çok iyi.bana hiç gelin muamelesi yapmadılar.evden birisi olarak gördüler.kayınvalidem çok hoşsohbet birisi.herhangi bir arkadaşımla konuşabileceğim herşeyi onunla konuşabiliyorum.
buraya kadar herşey çok güzel çok olumlu..
ama bir sorun var.bilmiyorum bu süreci her evli bayan yaşıyormu.ben son 1 2 aymı çok huzursuz geçiriyorum..
eskişehir ve adapazarı birbirinden çok farklı şehirler..
esk te çok çeşitli insanlar var.başta üniversite şehri.yani neredeyse yarısı yabancı.ama hiç bir ayrım söz konusu değildir.nasıl anlatsam mor saçlısı da var mavi saçlısıda ateistide var sosyalistide var inançlısıda var.dediğim gibi çok çeşitlilik var.ama insanlar birbirine karşı çok hoşgörülüdür ve kimse birbirini yadırgamaz ve yargılamaz..ben böyle bir ortamda büyüdüm.
adapazarındada çok çeşitlilik var ama buradaki çeşitlilik daha çok millet olarak.laz kürt çerkes boşnak macır vs.
ve inanılmaz bir ayrım inanılmaz bir ırkçılık inanılmaz bir eleştiri söz konusu.herkes kendi kültürünü yaşatmaya çalışıyor ve hep karşısındakini kınıyor.adetlerine çok bağlılar ve burada sonuna kadar yaşatmaya çalışıyorlar.
ben eşimin ailesine uyum sağladım.zaten herkesle kolay anlaşan uyum sağlayan buna rağmen dik durabilen bir yapım vardır.vardı yani:) eşimin ailesinin adetlerine ve hayatına uyumluluk gösterdim.onlar benden daha muhafazakar ama beni yadırgamıyorlardı en başta.bende zaten kapalı bir bayanım çok uç bir tip değilim onlara göre..
ama anlattığım gibi burada kendi gibi olmayan herkesi eleştirme hastalığı olduğu için kayınvalidemde kendi düşünce tarzına uymayan herşeyi eleştirir.ama herşeyi.beni bu zamana kadar hiç eleştirmemişti.ben o herşeyi eleştirdiği için çok dikkat ediyordum hareketlerime.başkalarını eleştiren benide eleştirir mutlaka diye.ve bu hyunu görmezden geliyordum çünkü gerçekten normalde çok iyi birisi.ama bende 1 2 aydır kendimi kasmaktan kendim gibi olamamaktan gerginlikler başladı.yani gerginliğimin sebebi sanırım bu.önceleri aile özlemim vardı.sonra sanki aileme birşey olacak her an onların ölüm haberini alacakmışım korkusu yaşamaya başladım.rüyamda 2 gün üst üste abimi görüyorum neden gördüm bu bi işaretmiydi acaba abime birşeymi olacak diye bütün gün kendimi kurabiliyorum mesela..bütün günümü mahediyorum bu düşünceyle.kayınvalidemle olduğum zamanlarda kendimi kasmaktan bitap düşüyorum.kendim gibi olamamaya başladım aile özlemi yeni hayatıma adapte olayımderken 1 2 aydır nefeslerim kesilmeye başladı.çok derin nefes alma ihtiyacı hissediyorum.bazen uykudan uyanıyorum nefesimin yetmediğini hissediyorum birdaha uyuyamıyorum.çok huzursuzum.bu durumumu bir hafta önce eşime açıkladım.beni anlayışla karşıladı.kimseyi memnun etmek zorunda değilsin ben senden çok memnunm zaten gerisini neden takıyorsun diye beni teselli etti ve rahatlattı.1 haftadır çok daha iyiydim.taki dün kayınvalideme gidene kadar.pembe renkte bir pardesü giymiştim.içeri girer girmez bakışı değişti ilk önce.sonra konu biryerlerden açıldı benim dar ve renkli pardesüler giymeme geldi.ben herkese kızıyordum yüzlerine söylüyordum şimdi bak onun gelini giyiyo diyecekler dedi şakacı bir dille.bende güldüm geçtim.yani geçmeye çalıştım.ama bombardıman bitmedi.haftaya bi akrabaya gidiyoruz sakın bu pardesüyü giyme ben onu hep eleştirirdim sen giyersen bana ne der sonra dedi.sonra eleştiriler devam etti.renkli çantalar takıyodu o ben ona kırmızı çanta aldı diye hayat kadını çantası bu dedim dalga geçtim şimdi onun gelini takıyo diyecekler dedi.yani bana kibarca gülerek şakayla karışık ayar verdi.eve giderken hadi giy geceliğini resmen gecelikle çıkıyosun şuan sokağa dedi.sakın kırılma ben herkese düşüncemi söylüyorum sanada söylerim söylemezsem samimiyet olmaz dedi.o söyledi rahatladı ama ben 2 gündür çok kötüyüm.elimden geldiğince uyum sağladım ben onlara neden o beni olduğum gibi kabullenemiyor.ki dediğim gibi bende kapalı bir bayanım çok büyük bir zıtlıklarımız yok.kaldıki olsa ne olacak insanım bende sonuçta.herkes kadar iyi herkes kadar kötü.dünden beri nefes alamama durumum şiddetli birşekilde başgösterdi.zaten bu şehri sevemedim bu olayda üstüne bne hiç iyi değilim.şu saate kadar uyuyamadım.kapıyı açıp temiz havayı solyorum ama yetmiyor.eşimede birşey söyleyemedim sonuçta onun annesi ve şikayet etmek istemiyorum.ama gücümü kaybediyorum.eski neşemi kaybediyorum.kendim olmaktan çıktım artık.bunun üstesinden nasıl gelebilirim kimseyi kırmadan kırılmadan..çok uzun yazdım biliyorum zahmet edip okursanız bana fikir verebilirmisinz?
ben 7 aylık evliyim.eskişehirliyim eşim sakarya adapazarlı.ben evlenince adapazarına yerleştim.eşimi çok seviyorum.onun için aşırı derecede bağlı olduğum ailemi bırakıp buralara kadar geldim.eşimin ailesi ilede aram çok iyi.bana hiç gelin muamelesi yapmadılar.evden birisi olarak gördüler.kayınvalidem çok hoşsohbet birisi.herhangi bir arkadaşımla konuşabileceğim herşeyi onunla konuşabiliyorum.
buraya kadar herşey çok güzel çok olumlu..
ama bir sorun var.bilmiyorum bu süreci her evli bayan yaşıyormu.ben son 1 2 aymı çok huzursuz geçiriyorum..
eskişehir ve adapazarı birbirinden çok farklı şehirler..
esk te çok çeşitli insanlar var.başta üniversite şehri.yani neredeyse yarısı yabancı.ama hiç bir ayrım söz konusu değildir.nasıl anlatsam mor saçlısı da var mavi saçlısıda ateistide var sosyalistide var inançlısıda var.dediğim gibi çok çeşitlilik var.ama insanlar birbirine karşı çok hoşgörülüdür ve kimse birbirini yadırgamaz ve yargılamaz..ben böyle bir ortamda büyüdüm.
adapazarındada çok çeşitlilik var ama buradaki çeşitlilik daha çok millet olarak.laz kürt çerkes boşnak macır vs.
ve inanılmaz bir ayrım inanılmaz bir ırkçılık inanılmaz bir eleştiri söz konusu.herkes kendi kültürünü yaşatmaya çalışıyor ve hep karşısındakini kınıyor.adetlerine çok bağlılar ve burada sonuna kadar yaşatmaya çalışıyorlar.
ben eşimin ailesine uyum sağladım.zaten herkesle kolay anlaşan uyum sağlayan buna rağmen dik durabilen bir yapım vardır.vardı yani:) eşimin ailesinin adetlerine ve hayatına uyumluluk gösterdim.onlar benden daha muhafazakar ama beni yadırgamıyorlardı en başta.bende zaten kapalı bir bayanım çok uç bir tip değilim onlara göre..
ama anlattığım gibi burada kendi gibi olmayan herkesi eleştirme hastalığı olduğu için kayınvalidemde kendi düşünce tarzına uymayan herşeyi eleştirir.ama herşeyi.beni bu zamana kadar hiç eleştirmemişti.ben o herşeyi eleştirdiği için çok dikkat ediyordum hareketlerime.başkalarını eleştiren benide eleştirir mutlaka diye.ve bu hyunu görmezden geliyordum çünkü gerçekten normalde çok iyi birisi.ama bende 1 2 aydır kendimi kasmaktan kendim gibi olamamaktan gerginlikler başladı.yani gerginliğimin sebebi sanırım bu.önceleri aile özlemim vardı.sonra sanki aileme birşey olacak her an onların ölüm haberini alacakmışım korkusu yaşamaya başladım.rüyamda 2 gün üst üste abimi görüyorum neden gördüm bu bi işaretmiydi acaba abime birşeymi olacak diye bütün gün kendimi kurabiliyorum mesela..bütün günümü mahediyorum bu düşünceyle.kayınvalidemle olduğum zamanlarda kendimi kasmaktan bitap düşüyorum.kendim gibi olamamaya başladım aile özlemi yeni hayatıma adapte olayımderken 1 2 aydır nefeslerim kesilmeye başladı.çok derin nefes alma ihtiyacı hissediyorum.bazen uykudan uyanıyorum nefesimin yetmediğini hissediyorum birdaha uyuyamıyorum.çok huzursuzum.bu durumumu bir hafta önce eşime açıkladım.beni anlayışla karşıladı.kimseyi memnun etmek zorunda değilsin ben senden çok memnunm zaten gerisini neden takıyorsun diye beni teselli etti ve rahatlattı.1 haftadır çok daha iyiydim.taki dün kayınvalideme gidene kadar.pembe renkte bir pardesü giymiştim.içeri girer girmez bakışı değişti ilk önce.sonra konu biryerlerden açıldı benim dar ve renkli pardesüler giymeme geldi.ben herkese kızıyordum yüzlerine söylüyordum şimdi bak onun gelini giyiyo diyecekler dedi şakacı bir dille.bende güldüm geçtim.yani geçmeye çalıştım.ama bombardıman bitmedi.haftaya bi akrabaya gidiyoruz sakın bu pardesüyü giyme ben onu hep eleştirirdim sen giyersen bana ne der sonra dedi.sonra eleştiriler devam etti.renkli çantalar takıyodu o ben ona kırmızı çanta aldı diye hayat kadını çantası bu dedim dalga geçtim şimdi onun gelini takıyo diyecekler dedi.yani bana kibarca gülerek şakayla karışık ayar verdi.eve giderken hadi giy geceliğini resmen gecelikle çıkıyosun şuan sokağa dedi.sakın kırılma ben herkese düşüncemi söylüyorum sanada söylerim söylemezsem samimiyet olmaz dedi.o söyledi rahatladı ama ben 2 gündür çok kötüyüm.elimden geldiğince uyum sağladım ben onlara neden o beni olduğum gibi kabullenemiyor.ki dediğim gibi bende kapalı bir bayanım çok büyük bir zıtlıklarımız yok.kaldıki olsa ne olacak insanım bende sonuçta.herkes kadar iyi herkes kadar kötü.dünden beri nefes alamama durumum şiddetli birşekilde başgösterdi.zaten bu şehri sevemedim bu olayda üstüne bne hiç iyi değilim.şu saate kadar uyuyamadım.kapıyı açıp temiz havayı solyorum ama yetmiyor.eşimede birşey söyleyemedim sonuçta onun annesi ve şikayet etmek istemiyorum.ama gücümü kaybediyorum.eski neşemi kaybediyorum.kendim olmaktan çıktım artık.bunun üstesinden nasıl gelebilirim kimseyi kırmadan kırılmadan..çok uzun yazdım biliyorum zahmet edip okursanız bana fikir verebilirmisinz?
