Bütün suç eşinizde gereken mesafeyi koyamamış yüz göz olunmuş bu saatten sonra aile bütünlüğünü korumak icin dikkatli davranması gerekir ama onuda idrak edemiyor bebeğe meme veriyormusunuz ? Yoksa doktora gidip destek almanızı öneririm kafanızı rahatlatıp farklı bir açıdan bakmanıza yardımcı olabilirAynen öyle. Sanki oğlum bak biz ciciyiz, o kötü der gibi. Hep aynı cümleyi kuruyorlar: biz iyi niyetle yaptık. Yahu yapmayın diyoruz, inada yapıyorsunuz, bu iyi niyet mi?
Gerçekten farklı bir açısı kalmış mi sizce :) gerçekten merak ediyorum :) burada o kadar fikir aldım, nerdeyse herkes aynı şeyi söylediBütün suç eşinizde gereken mesafeyi koyamamış yüz göz olunmuş bu saatten sonra aile bütünlüğünü korumak icin dikkatli davranması gerekir ama onuda idrak edemiyor bebeğe meme veriyormusunuz ? Yoksa doktora gidip destek almanızı öneririm kafanızı rahatlatıp farklı bir açıdan bakmanıza yardımcı olabilir
Evet anlıyorum sizi. İnsan doğru olanı görüyor, biliyor ama karşı tarafa bir türlü anlatamıyor. Tamam deyip bildiğini okuyor, sizi yok sayıyor. Böyle olunca insan isyan ediyor. Kendini çıkmazda hissedip, ne yana çırpınacağını şaşırıyor.Bazen böyle yapıyorum. Ama insan işte bir anda dolup taşıyor.
Eşim aslında içten pazarlıklı, bencil bir ev arkadaşı. Evet tam anlamıyla ev arkadaşı. Paylaştığımız şey sadece aynı ev. Eskiden kazancimin hepsine de sahipti, şimdi değil
Bence önemli olan sizin iyi olmanız , siz iyi olmazsanız çocuklarınız da iyi olmaz eşinizin davranışları %100 hatalı bu konuda hemfikiriz anlatmak istediğim sizin eşinizin davranışlarından daha az etkilenmeniz gerektiği aslında . evet yanlış davranıyor siz öfkeleniyorsunuz çok haklısınız ama bu sarmal hep böyle devam ediyor o yüzden biraz kafanızı rahatlatmamız iyi olur demiştim Belliki eşiniz davranışlarını düzeltmeye Niyetli değil o kendini değiştirmiyor diye siz her seferinde sinirlenerek öfke krizleri geçirerek kendinize zarar veriyorsunuz bu döngüden kurtulmak için kendinizi rahatlatmanız lazımGerçekten farklı bir açısı kalmış mi sizce :) gerçekten merak ediyorum :) burada o kadar fikir aldım, nerdeyse herkes aynı şeyi söyledi
Adamın aile birliğini korumaya niyeti yok ki. Onun aileden anladığı şey kök ailesi. Beni geçtim çocuklar bile ikinci planda ona göre bence. Düşünün anası babası gelecekmiş ben okuldan eve geçince. Eve geldim. Kizim ben gelir gelmez emip uyur. Bebek olarak anne kucağını özlüyor, başka türlü uyumuyor, beni bekliyor. Hemen kucağıma atladı, uyudu. Eşim de ailesiyle geldi. Bir surat bir surat eşimde. Yahu ben bebeğe emme mi diyeyim. Vakti zamanında yapmisligim da var, bu insanlar gelecek diye uyutmadim. Bu seferde çocuğuma acidigini söyleyip gitti anası.
Teşekkür ederim, çok ince noktalar. Bu noktaların da farkındayım esasen.
Benim dezavantajim su: acıya karşı sistematik duyarsızlık. Can burnuma gelmezse "sorun yok" mesajı var bilincaltimin derinliklerinde
Çok teşekkür ederim, araştırayım.Evet anlıyorum sizi. İnsan doğru olanı görüyor, biliyor ama karşı tarafa bir türlü anlatamıyor. Tamam deyip bildiğini okuyor, sizi yok sayıyor. Böyle olunca insan isyan ediyor. Kendini çıkmazda hissedip, ne yana çırpınacağını şaşırıyor.
Bu yüzden diyorum bırakın, salın ipini. Yıpratmayın kendinizi. Annesi yemek gönderiyorsa otursun yesin. Çocukları tembihleyin, hijyen hakkındaki kaygılarınızı usulünce anlatın, yemelerini istemediğinizi söyleyin. Annelerin böyle bir gücü vardır. Çocuklarını ince ince işleyebilirler. Kv bilinçsizce ve olumsuz anlamda yaptığı şeyi siz doğrusunu göstermek için kullanın. Çocuklar sizi sürekli sinirli ve isyankar görmeye alışıp kanıksamasınlar. Sizi öyle hatırlamasınlar.
YouTube da bağ kesme çalışmaları var, bilmem ilgilenir misiniz? Sizi mutsuz ve huzursuz eden insanlardan ve olumsuz duygulardan bağınızı kesiyorsunuz. Onları hayatınızda olsa bile artık o olumsuz duygular sizi etkilemiyor. Bir denemenizi tavsiye ederim.
Çok teşekkür ederim. Dönüp dolaşıp aynı girdaba giriyorum işte. Tam sakinlesiyorum derken yeni bir şey patlatiyorlar. Sogumama izin yok. Belki tamamen umursamamam lazım, aklıma başka bir şey gelmiyor rahatlamak için. Bakalım belki bu rahatlama için önerisi olan olurBence önemli olan sizin iyi olmanız , siz iyi olmazsanız çocuklarınız da iyi olmaz eşinizin davranışları %100 hatalı bu konuda hemfikiriz anlatmak istediğim sizin eşinizin davranışlarından daha az etkilenmeniz gerektiği aslında . evet yanlış davranıyor siz öfkeleniyorsunuz çok haklısınız ama bu sarmal hep böyle devam ediyor o yüzden biraz kafanızı rahatlatmamız iyi olur demiştim Belliki eşiniz davranışlarını düzeltmeye Niyetli değil o kendini değiştirmiyor diye siz her seferinde sinirlenerek öfke krizleri geçirerek kendinize zarar veriyorsunuz bu döngüden kurtulmak için kendinizi rahatlatmanız lazım
Demek istediğim şuydu: Başta kestirip atamadım çünkü olan bitene anlam veremedim. canımı çok sıktılar ama dediğim gibi ben niyeyse sorunları büyütmemek gerek diye düşünürüm hep. Zaten şikayet edince de cevremdekilerden veto yedim. Böyle uzadı gitti. Şimdi görüyorum açıkça sorunun büyüklüğünü. Duygusal ihmal, psikolojik ve ekonomik şiddet çekmişim yillarca.O zaman soyle dusunelim bir insan neden hayatina birini alir? Anlasildigini/duyuldugunu hissetmek, degerli hissetmek, biri tarafindan cekici bulundugunu hissetmek, asik oldugunu/olundugunu hissetmek, biri ile ayni yolda yurudugunu hissetmek icin. Bunlar saglikli iliskinin olmazsa olmazi ve bu iliski icinde bu ihtiyaclarinizin karsilanmasi gerekiyor. Sizin hangi ihtiyaciniz karsilaniyor, bu iliski size ne katiyor ki? Sorun olmasi icin ne gerekiyor tam olarak? Ya da soyle diyeyim cocuklarinizin duygusal ihtiyaclari karsilanmayan bir anne ile buyumeleri yeterince buyuk bir sorun degil mi?
Getirmiyordum aslında. Her şeye rağmen düzenli ziyaret edip hediye falan alıyordum. Sonra baktım ki anneme tam anlamıyla düşman gibi davranıyor. Anasi da beni ve ailemi kotuluyormus gizliden. E o zaman ben niye susayım dedim.Ailesi ile ilgili düşünceleri bu kadar acık dile getirmesen.
Hakkkkklısın. Ama işte dile gitirdiğinde adını koymuş oluyorsun. Kv magdur olacagına sen magdur ol. Azıcık politik ol.Getirmiyordum aslında. Her şeye rağmen düzenli ziyaret edip hediye falan alıyordum. Sonra baktım ki anneme tam anlamıyla düşman gibi davranıyor. Anasi da beni ve ailemi kotuluyormus gizliden. E o zaman ben niye susayım dedim.
Haklısınız hem de cok. Konu ise mikrop değil esasenÇocuğunuz samar oglanı mı?
Kocanız öfkesini ondan çıkarır,
Siz yanında esinize şiddet uygulayıp kendinizi kaybedersiniz.
Ne hakkınız var?
Ayrılmanız mümkün değilse susup oturun.
alt tarafı yemek gelmiş eve, yedirdim diyin dökün çöpe.
yada bırakın yesinler.
verdiğiniz zarardan daha korkunc değil mikrop.
Yanlış anlamayın da bu dünyada her şeyin başı önce sağlık sonra para. Ayrıldıktan sonra maddi olarak gücünüz var ise dibe çökmezsiniz.Selam kizlar,
Koronanin stresi mi, iki küçük çocuğun sorumluluğu mu sıkıntımı olduğundan büyük hissettiriyor bilmiyorum. Koca (!) kişisi ve ailesiyle çözülmeyen sorunlarım var biliyorsunuz. Evet ne yapsam çözemedim. Gerekli tepkiyi vermedigim için aynı şeyleri yaptıklarıni söylediniz. Bu yüzden tepkimin dozunu da artırdım. En son ailesiyle telde ilk kez kavga etmiştik, hakarete vardı. Esim ona rağmen her hafta yanlarına gitmeyi, sık sık telefon açmayı ihmal etmedi. İki aydır eşimle gerekmedikçe iletişim kurmuyoruz birbirimizle. Kızım bu süreçte çok etkilendi. Biraz daha hoş iletişim kurmaya çalışayım dedim. Bir iki hafta buna uğraşırken beyfendi ailesinden dönerken yemek getirmiş. Defalarca söylemiştim korona zamanı yemek getirme diye. Çünkü tuvaletten çıkıp elini sabunlamadigina şahit olduğum biri anası. O elleriyle disini karıştırır, ayağını ovar, ağzından bir şey çıkarıp avucunda tutar ama yıkamaz elini. Üstelik bana hakaret eden insanların yemeğini istemiyorum. Hem yollayıp hem zıkkım olsun dediklerini düşünüyorum. Ayrıca büyüden korkuyorum. Çünkü babası ve halası daha önce evimize arapça yazılı kağıtları sarıp sarmalayip getirmişlerdi duvara asalım diye. Akrabaları da hep birbirini suçlar bu konuda. O suna büyü yaptı, bu buna yaptı diye. İster istemez insanın içine şüphe düşüyor.
Neyse güzellikle tekrar söyleyeyim dedim ama eşim yemekleri ben yemesem de o ve çocukların yiyeceğini söyledi. Sonra da annesinin ben seviyorum diye yaptigini söyledi. Tam bu cümlede benim gözüm gerçekten karardı, sartel atmış gibi. "Beni düşünen insan telefonu yüzüme kapatıp şikayet etmek için seni arar mi? Bana salak terbiyesiz der mi? Sen kör müsün? Bana bildiklerini yapıp sana farklı gösteriyorlar kendilerini. Ben kötü olayım da kendileri mağdur görünsün diye. Saman mi var kafanın içinde? Allah senin de ananın da belasını versin." diye bağırıp kollarina vurdugumu hatırlıyorum. Sonra fark ettim kolu kanamisti, cizmisim galiba. Kızımın çığlık atıp ağlamasına kendime geldim. Ne olacak benim halim? Ayrılmayi düşünüyorum ama daha beter dibe vurmaktan korkuyorum. Çünkü görüyorsunuz psikolojim bozulmuş. Kontrolü kaybedip çocuklarla ilgilenememekten, onlara psikolojik eziyet etmekten korkuyorum.
Bugün sadece dertleşmek için yazdım. Bu suratsız nemrut iki aydır sıfır iletişime rağmen iyileştirici bir şey yapmıyor. Aksine bazen ofkesini kızımdan çıkarıyor kızarak. Çok bunaldım
Diyorum ya konu esasen pislik ya da maddiyat değil. Çıldırttılar beni. Sürekli anormal şeylerle karşıma geliyorlar. Ben de dengemi şaşırdım. Dengemi toplamam lazım, böyle anne olmamaliyimYanlış anlamayın da bu dünyada her şeyin başı önce sağlık sonra para. Ayrıldıktan sonra maddi olarak gücünüz var ise dibe çökmezsiniz.
Butun yük eşiniz hayatınızda iken de sizdeymis zaten.
Şunun cevabini vermeye calisin eşiniz yaşı ilerledikçe temizlik kavramını öğrenecek mi yoksa daha da pis bir insan mi olacak.
Mikrop olmadığının farkındayım,sadece o çocuklar o yemeği yese en fazla nolur diye düşündüğüm için mikrop yazdım.Haklısınız hem de cok. Konu ise mikrop değil esasen
Bence eşiniz ile birlikte terapiste gidin. Anne baba kavgası çocukta ilerleyen yasta kaygı bozukluğuna neden oluyor.Diyorum ya konu esasen pislik ya da maddiyat değil. Çıldırttılar beni. Sürekli anormal şeylerle karşıma geliyorlar. Ben de dengemi şaşırdım. Dengemi toplamam lazım, böyle anne olmamaliyim
Gittik. Mal bu, duzelmiyorBence eşiniz ile birlikte terapiste gidin. Anne baba kavgası çocukta ilerleyen yasta kaygı bozukluğuna neden oluyor.
Ben de bunun farkındayım o yüzden buraya yazıp danisiyorum ki belki bu yoğun kaygı halinde görmediğim bir şey gösteren olur. Bilinçsiz biri değilim ama gerçekten bazen çok zorda kaliyorumMikrop olmadığının farkındayım,sadece o çocuklar o yemeği yese en fazla nolur diye düşündüğüm için mikrop yazdım.
Çünkü en fazla hasta olurlar, iki ateşlenirler geçer.
Ama bu sahneye şahit olmak geçmez.
Dolmuş dolmuş taşmışsınız, haklısınızdır da ama ceremesini çocuk çekmemeli.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?