öncelikle anneler genelde haklıdır ve sen bu yaşadıklarından annenin ikazını (geç olsada) onaylayarak ilk dersini almışsın zaten:))) bu bir kazanımdır....
olayların ilk aşamasında sanırım büyük görümce namzedi ile yaptığın görüşmede sana verdiği tepki çok yerinde ve kesinlikle dozunda idi (bence)...seni şöyle bir güzel sarsarak hata yaptığın konusunda ikaz etmiş.....gönül isterdiki sende bunu kavrayabilip olayların akışını farklı bir yöne aktarabilse idin...ama olmamış sende aynı şiddette savunmaya geçmişin (öfke baldan tatlıdır hele yaş genç,hormonlar bu kadar aktif,ve beden enerji dolu iken:)))
sonrasında onların yaptığı herşey külliyen hata!!! keşke tarzını koruyabilse idi "
insanları o kadar ajite etmişinki artık onlarda yaşı başı olgunluğu bir tarafa atıp seviyeyi sana ayarlayıp (yanlış anlama yaş olarak) senin anlayacağını düşündükleri tarz ve dilde sana tepkilerini koymaya başlamışlar" ben bu davranışlarını yukarda yazmış olduğum ilk mesajımdaki bu paragrafta belirttiğim gibi yorumladım...ama keşke böyle yapacaklarına seni yukarıya çekebilselerdi.....sanırım onlarında öfkelerini kontrol altına almakta bir sorunları olmuş.....yani probleminiz ilerledikçe sürekli karşılıklı hatalara dönüşmüş....ne bileyim facebooklarda atışmalar,msn de kapışmalar,ağız aramalar,ucuz oyunlar vs. vs. brezilya dizilerindeki entrikalarla boy ölçüşecek durumlar hasıl olmuş...."iyi mi oldu böyle yapınca??"diye soruyorsunda hayatım ...hangi sağduyu sahibi biri "evet iyi olmuş"diyebilir...pek tabiiki olmamış ...ama olmuş ....olmuşla ölmüşe çare yok....neticeye ve bu yaşananların sizleri sürükleyeceği ortamlara bakmak gerekli artık...ki onuda ancak zaman gösterecek...yapılacak bir şey yok....çok zor bir yola sokmuşunuz bu ilişkiyi (hadi el birliği ile diyelim)....ben kahin değilim ama hayat tecrübelerim ve annelik hislerim bu iş zor diyor
((( umarımki yanılayım umarımki sonuç sizi mutlu edecek nitelikte olsun....yukarda da belirttiğim gibi yaşıtın bir oğlum var buda benim sizlerin yaş grubuna sahip tüm gençlere karşı annelik iç güdülerimi çoşturuyor.....istiyorumki hatalar yapmayın,üzülmeyin hayatı bu kadar yıpranarak tabiri caizse kendinizi yerden yere vurarak öğrenmek yerine izleyip,yorumlayıp dersler çıkararak öğrenin...ama maalesef sanırım bu eşyanın tabiatına aykırı ...çünkü geçmişten geleceğe bakıyorum ve gördüğüm daha çok hatalar yaparak,acılar çekerek ve bedeller ödeyerek hayatı tanıyoruz...benim tüm gençler için dilediğim yöntemi ise pek az genç uyguluyor daha doğrusu böylede bir yol olduğunun farkına varıyor diyelim...işte o gençlerin aileleri daha az yoruluyor,daha az endişleniyor ve doğal olarak daha az üzü
lüyor...(bende bunu bildiğim için belkide bencillik yaparak kendiminde rahatını düşünerek bunu istiyorumdur......... belki:)))....ama ne kadar hata yapsanızda, bu hatalar bir ebeveyn olarak sizi sevmemize,her düşüp dizinizi kanatıp ağlayarak geldiğinizde yaralarınızı temizleyip sizi yine yeniden ve belki kaçıncı kez avutup teselli etmemize engel değil....ama lütfen sizlerde kendinizi,en az bizim sizi sevdiğimiz kadar sevin...sevinki bizde üzülmeyelim...sen anneciğinle paylaş herşeyini,bırak onun tecrübeleri yol ışığın olsun...onun sözlerini,ikazlarını dikkate al ve beyninde yorumla....şu yeryüzünde koşulsuz ve "ama"sız bulup bulabileceğin tek sevgi onda çünkü...umarım her şey olması gerektiği gibi olur senin için. sevgiler...........:Saruboceq:a.s.