Dokunun mısralarıma...
Yüreğimde ki burukluğun acısı parmaklarınıza değer mi ki acaba...
Taze hıckırıklarımı anlayailir misiniz sus pus olmuş çehremden..
Yüreğim çok incindi bu sabah, bir kez daha kimsesizliğini anımsadı...
çok kırıldım bu sabah, bir kez daha avuçlarım sızladı...
Kalbinim yamalı kanatları bir kez daha kırıldı,
Yarım kalmış dünyam amansız bir yıkıma uğradı..
Gönlümün sarayları depreme yenik..
Acıdı bu sabah canım yine çok acıdı...
Kelimelerim kifayetsiz belki de kalbimin bu kırıklığına..
Kimsesiz,çaresiz bitkin ve yenik kaldım sanki..
Ağlıyorum, içimde bir kor alevlendi yetişemiyorum yangınına..
Yanıyorum.. Yanıyorum...
Kanıyor dudaklarımın emsalsiz büküklüğü..
Anlatamıyorum, avaz avaz haykıran gönlümü de susturamıyorum..
Çaresiz kaldım, kimsesiz ve sessiz..
Anlatamıyorum yalnızlığımı, susturamıyorum...
Mısralarımda duyabildiniz mi hüznün buruk şarkısını?
Gözyaşlarımın ılıklığı canınızı acıttı mı..
Belki de anlatabilseydim,
Yada baktığınız da ışığı sönük gözlerime, anlayabilseydiniz..
Benim buselerim, yüreği yanık hayallerimde kaldı..
İncindim bu sabah..
Kırıldım, kanadım..
Çok ağladım..
Yüreğimde sızıyan kalbi kırık şarkılarımı susturamadım..
ağladım, ağladım, hiç durmadan sızıdım bu sabah çok kanadım...