süt artması hususunda seda76 ya katılıyorum. nasıl arttırıcam stresini kafadan atınca artıyo.. tabi biraz da bünye meselesi.. kimi kadının her halükarda foşur foşur sütü oluyo, kimininki de en ufak şeyden etkileniyo.. herşeyde bu böyle değil midir zaten.. herkes bir olmaz..
benim de sütüm oldu olası azdı, göğüs uçlarım da sizden beter olmasın çatlak patlak.. buna rağmen ağlaya ağlaya da olsa emzirmeye çalışıyordum. ama bebeğim yeterince doyamıyordu. sütüm artsın diye sık emzirmeye çalışıyordum ama doyuramıyorum diye de üzülüyordum bi de etraftan senin sütün az senin sütün az diyip duruyolar yetmezmiş gibi.. bebeğimi benden çok düşünürler ya.. zaten bu düşünceyle süt artmaz ki.. sonra mamaya başladık, ilk başlarda zehir zemberek veriyomuş gibi hissediyordum, gene stresliydim kısacası.. sonra "amaaaaan ne yapalım bu mamalarda da zehir yok ya, sonuçta bebeğim olan sütümün hepsini gene emecek, mamayı sadece karnı doysun diye veriyorum" diye düşündüm. ve o gün daha iyi sütüm olduğunu şaşırarak görmüştüm..
hamilelikte anne sütünün faydalarını filan okurken ister istemez farkında olmasak da strese giriyoruz bence "ya ben bebeğime bu faydalı sütü veremezsem" diye..
göğüslerimin de tutma yanlışlığından kaynaklı çatladığını düşünmüyorum pek.. çünkü ilk baştan beri dikkat ettim kahverengi kısmın çoğunu vermeye.. buna rağmen baya kötü oldu.. kanamıyordu Allaha şükür ama 2 ay sonra anca geçti acısı diyebilirim. biraz cilt hassaslığıyla da ilgili sanırım. göğsü hiç çatlamadan emziren anneler sanki çok düzgün emzirdiklerinden mi? arkadaşım var, denk geldiği gibi emziriyor ama hiç daha acımadı göğsüm diyor. bence cilt tipinden kaynaklanıyor..
dediğiniz gibi o acı doğumdan beter bence de.. ben hep dua ederdim emzirirken, "doğum sancısında edilen dua kabul oluyorsa bu hayli hayli kabul olur" derdim:teselli:
benim de sütüm oldu olası azdı, göğüs uçlarım da sizden beter olmasın çatlak patlak.. buna rağmen ağlaya ağlaya da olsa emzirmeye çalışıyordum. ama bebeğim yeterince doyamıyordu. sütüm artsın diye sık emzirmeye çalışıyordum ama doyuramıyorum diye de üzülüyordum bi de etraftan senin sütün az senin sütün az diyip duruyolar yetmezmiş gibi.. bebeğimi benden çok düşünürler ya.. zaten bu düşünceyle süt artmaz ki.. sonra mamaya başladık, ilk başlarda zehir zemberek veriyomuş gibi hissediyordum, gene stresliydim kısacası.. sonra "amaaaaan ne yapalım bu mamalarda da zehir yok ya, sonuçta bebeğim olan sütümün hepsini gene emecek, mamayı sadece karnı doysun diye veriyorum" diye düşündüm. ve o gün daha iyi sütüm olduğunu şaşırarak görmüştüm..
hamilelikte anne sütünün faydalarını filan okurken ister istemez farkında olmasak da strese giriyoruz bence "ya ben bebeğime bu faydalı sütü veremezsem" diye..
göğüslerimin de tutma yanlışlığından kaynaklı çatladığını düşünmüyorum pek.. çünkü ilk baştan beri dikkat ettim kahverengi kısmın çoğunu vermeye.. buna rağmen baya kötü oldu.. kanamıyordu Allaha şükür ama 2 ay sonra anca geçti acısı diyebilirim. biraz cilt hassaslığıyla da ilgili sanırım. göğsü hiç çatlamadan emziren anneler sanki çok düzgün emzirdiklerinden mi? arkadaşım var, denk geldiği gibi emziriyor ama hiç daha acımadı göğsüm diyor. bence cilt tipinden kaynaklanıyor..
dediğiniz gibi o acı doğumdan beter bence de.. ben hep dua ederdim emzirirken, "doğum sancısında edilen dua kabul oluyorsa bu hayli hayli kabul olur" derdim:teselli:
