• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Gitsem mi?

dEePsEe

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
Herkese merhaba. Ben 3 yıldır Almanyadayim. Geldiğimde 6 yaşında oğlumla geldim. Eşim para konusunu çoğunlukla halletti. 1/3nü de babam verdi sağolsun. Ben burada yüksek lisans yaptım. Kendi ülkemde doğru-düzgün bir işim yoktu.

Almanya'ya geldikten sonra oğlumla yalnız başıma bir çok şey atlattım. Param bitti, öğrenci işlerinde çalıştım, bir yandan da oğlumla ilgilendim, okuluydu, hastaligiydi ve s. Aynı zamanda tez yazma dönemimdi. Neyse ki, kısacası çok uğraştım ve şükür ki yüksek lisansı tamamladım. Sonra iş buldum, online çalıştım. Eşimi aile birleşimi vizesiyle buraya getirdim.

Gelelim asıl konuya - eşimle kendi ülkemde dahi iyi bir evliliğim yoktu. Beni çoğu kez aşağıladi, fiziksel şiddet gösterdi. Almanya'ya yalnız gelme fikri onundu (ben burada okuyup onu da getireyim, oğlumuz burada büyüsün diye) ama ben de kabul ettim. Oradan ne şekilde olursa olsun ayrilmakti fikrim. Kararlıydım bir daha ülkeme dönmeyecektim. Ailem de arkamda durmamışti çünkü.

Gel gör ki ben maddi olarak verdiyi para için, yani o parayı geri ödemek amacıyla onu da Almanya'ya gelmesine yardım ettim. Düşündüm ki artık değişmiştir, bir işim var, bir düzen kurdum, oğlumuz için bir şans verelim evliliğimize. Bu arada oğluna tapar.

Ama nafile. Yine aşağılama, karşılık verdiğimde şiddet girdi işin içine. Şimdi durum şöyle ben onu şikayet edersem vizesi benim üzerimden olduğu için büyük ihtimalle ülkeden atılacak. Ve oğlumun babasını ne zaman göreceği belli olmayacak. Uzlaşmaya hiç yanaşmıyor. Az önce de konuştum, sen suçlu olmazsan ben yapmam diyor.

Oğlum onu çok seviyor. Ama çocuğa kötü örnek oluyor. Ben çok çaresizim. Ülkeden atılmasına neden olmak istemiyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Uyuyamadım şu saatte.

Türk değilim. Yazım hatalarım affola.
Ne yapmam gerek bilmiyorum. Bana akıl verin lütfen.
 
Atsınlar defolsun gitsin. Mümkünse bizim ülke de almasın, çöp möp bir yere konamıyor mu bu defolular?
Ben şunu anlamıyorum, fiziksel şiddet bir insanın ya içinde vardır ya yoktur.
Bakın öfkeli fevri hareketlerden bahsetmiyorum, bir cana bilinçli şekilde zarar vermek ciddi anlamda psikolojik olarak rahatsızlıktır.
Size yapan, oğluna da yapar, sokaktakine de yapar.
Böyle bir babayla büyümesi ki kaç zamandır görmemiş zaten, hak mı bu?
Ya da oğluna yapmasa bile annesine zarar veren bir babayla çocuğunuza ne öğretmeyi amaçlıyorsunuz, o da mı böyle zorbalık eden, gücünün yettiğine kaba kuvvet kullanan biri olsun?
Ona benzeyecek diye çok korkuyorum aslında. En çok ta bu yüzden ayrılmam lazım zaten.
 
Şiddet var şiddet olmasa açıkça güzellikle ayrılalım yoksa seni deport ettirmek zorunda kalacağım diyin, tehdit edin derdim. Ama bu adamın neler yapabileceğini de kestiremiyorum. İlla ki sonuna kadar denemek istiyorsanız evden geçici bir süreliğine ayrılın, sığınma evi vesaire mümkünse gidin ve uzaktan uzağa bunu söyleyin, uzlaşacak gibi olursa avukatla yürürsünüz, yoksa şikayet eder attırırsınız.

Evden temelli gitmeniz çözüm değil, izinizi kaybettirmek de onun sınır dışı edilmesi ile aynı kapıya çıkmıyor mu? Boşuna çocuğunuzun düzenini bozmayın, evinizden ayrılmayın, gidecek olan o, güzellikle ya da zorla. Umarım sizim için her şey iyi olur.
 
Ona benzeyecek diye çok korkuyorum aslında. En çok ta bu yüzden ayrılmam lazım zaten.
Kesinlikle öyle.
Bana göre yanlış figürler yanlış toplumlara sebebiyet verir.

Çocuklarımın her şeylerinde ben varımdır, arkamı dönemem güvenemem, ha güveneyim desem eksik gediktir hep.
Ki çok basit bu akşam evimde kavga vardı, güya derslerini baba yaptırıyor bana da söyleniyor ilgilenmiyorsun diye.
İngilizce ödevi hadi ben yaptırayım dedim, aaa çocuk ne okuyabiliyor ne yazabiliyor.
Ama sistemden ödev kontrolü yaptığımda hep sadece 1 2 yanlışı çıkıyordu testlerde, sordum nasıl oluyor bu diye, bildiğini yapıyor gerisini babası tamamlıyormuş!!!
Yeni öğrendim ben bunu!
Kavga kaos gürültü tabii ki, amaç ödev yapmak mı öğretmek mi, benden bu kadar oluyor dedi çekildi.
Ulan 1,5 dakikada yaparım ben ödevi
kime yaranıyoruz yalanla dolanla riyayla???
1 saat konuşma yaptım oğlumla, program belirledim resmen iki sene öncesinden başlayıp sıfırdan temelden ben öğreteceğim şimdi.
Hayattaki amacımızın hep denemek olması gerektiğini, sonuçların sadece değiştirilemez olgular olduğunu ama sürecin bize beler kattığının önemini vurguladım.
Bilmeğimiz ve yapamadıklarımızı asla başkalarının tamamlayamayacağını ancak çabalarsak kimseye ihtiyaç duymadan ayakta kalabileceğimizi vs vs.
Şaka gibi yani, alın size kıssadan hisse.

Kaldı ki şiddet diyorsunuz, ben şu meselede sahtekarlığı farkedip değiştirecek doğru rol model olup yanlışı gösterecek durumdayım lakin sizin elinizden bir şey gelmiyor çünkü karşıdakinin eylemini kesemiyor ve çocuğu koruyamıyorsunuz.
 
Şiddet var şiddet olmasa açıkça güzellikle ayrılalım yoksa seni deport ettirmek zorunda kalacağım diyin, tehdit edin derdim. Ama bu adamın neler yapabileceğini de kestiremiyorum. İlla ki sonuna kadar denemek istiyorsanız evden geçici bir süreliğine ayrılın, sığınma evi vesaire mümkünse gidin ve uzaktan uzağa bunu söyleyin, uzlaşacak gibi olursa avukatla yürürsünüz, yoksa şikayet eder attırırsınız.

Evden temelli gitmeniz çözüm değil, izinizi kaybettirmek de onun sınır dışı edilmesi ile aynı kapıya çıkmıyor mu? Boşuna çocuğunuzun düzenini bozmayın, evinizden ayrılmayın, gidecek olan o, güzellikle ya da zorla. Umarım sizim için her şey iyi olur.
Aslında bugün konuştum. Ama yok nafile. Sen sebep oluyorsun diyor. Açıkça söyledim, ben kötülük yapmak istemiyorum. Ya normal insan gibi yaşayalım, ya da ben gideceğim, ben gidersem seni burda tutmazlar. Bana fark etmez diyor adam. Hiç mi çocuğunu düşünmez insan. Oğlumuz için diyorum. Bana diyor ki, ben seni Azerbaycan döndürmesini bilirim. Sanki ben terrosist falanim da beni ülkeme teslim edecek Almanya.
 
Kesinlikle öyle.
Bana göre yanlış figürler yanlış toplumlara sebebiyet verir.

Çocuklarımın her şeylerinde ben varımdır, arkamı dönemem güvenemem, ha güveneyim desem eksik gediktir hep.
Ki çok basit bu akşam evimde kavga vardı, güya derslerini baba yaptırıyor bana da söyleniyor ilgilenmiyorsun diye.
İngilizce ödevi hadi ben yaptırayım dedim, aaa çocuk ne okuyabiliyor ne yazabiliyor.
Ama sistemden ödev kontrolü yaptığımda hep sadece 1 2 yanlışı çıkıyordu testlerde, sordum nasıl oluyor bu diye, bildiğini yapıyor gerisini babası tamamlıyormuş!!!
Yeni öğrendim ben bunu!
Kavga kaos gürültü tabii ki, amaç ödev yapmak mı öğretmek mi, benden bu kadar oluyor dedi çekildi.
Ulan 1,5 dakikada yaparım ben ödevi
kime yaranıyoruz yalanla dolanla riyayla???
1 saat konuşma yaptım oğlumla, program belirledim resmen iki sene öncesinden başlayıp sıfırdan temelden ben öğreteceğim şimdi.
Hayattaki amacımızın hep denemek olması gerektiğini, sonuçların sadece değiştirilemez olgular olduğunu ama sürecin bize beler kattığının önemini vurguladım.
Bilmeğimiz ve yapamadıklarımızı asla başkalarının tamamlayamayacağını ancak çabalarsak kimseye ihtiyaç duymadan ayakta kalabileceğimizi vs vs.
Şaka gibi yani, alın size kıssadan hisse.

Kaldı ki şiddet diyorsunuz, ben şu meselede sahtekarlığı farkedip değiştirecek doğru rol model olup yanlışı gösterecek durumdayım lakin sizin elinizden bir şey gelmiyor çünkü karşıdakinin eylemini kesemiyor ve çocuğu koruyamıyorsunuz.
Çok haklısınız. Bir taraftan da korkuyorum aslında evden git demeye. Diyorum, ters ters bakıyor. Polisle hem mahallede, hem çocuğun yanında dram yaşansın istemiyorum. O yüzden gitmem iyi olur diye düşünüyorum
 
Herkese merhaba. Ben 3 yıldır Almanyadayim. Geldiğimde 6 yaşında oğlumla geldim. Eşim para konusunu çoğunlukla halletti. 1/3nü de babam verdi sağolsun. Ben burada yüksek lisans yaptım. Kendi ülkemde doğru-düzgün bir işim yoktu.

Almanya'ya geldikten sonra oğlumla yalnız başıma bir çok şey atlattım. Param bitti, öğrenci işlerinde çalıştım, bir yandan da oğlumla ilgilendim, okuluydu, hastaligiydi ve s. Aynı zamanda tez yazma dönemimdi. Neyse ki, kısacası çok uğraştım ve şükür ki yüksek lisansı tamamladım. Sonra iş buldum, online çalıştım. Eşimi aile birleşimi vizesiyle buraya getirdim.

Gelelim asıl konuya - eşimle kendi ülkemde dahi iyi bir evliliğim yoktu. Beni çoğu kez aşağıladi, fiziksel şiddet gösterdi. Almanya'ya yalnız gelme fikri onundu (ben burada okuyup onu da getireyim, oğlumuz burada büyüsün diye) ama ben de kabul ettim. Oradan ne şekilde olursa olsun ayrilmakti fikrim. Kararlıydım bir daha ülkeme dönmeyecektim. Ailem de arkamda durmamışti çünkü.

Gel gör ki ben maddi olarak verdiyi para için, yani o parayı geri ödemek amacıyla onu da Almanya'ya gelmesine yardım ettim. Düşündüm ki artık değişmiştir, bir işim var, bir düzen kurdum, oğlumuz için bir şans verelim evliliğimize. Bu arada oğluna tapar.

Ama nafile. Yine aşağılama, karşılık verdiğimde şiddet girdi işin içine. Şimdi durum şöyle ben onu şikayet edersem vizesi benim üzerimden olduğu için büyük ihtimalle ülkeden atılacak. Ve oğlumun babasını ne zaman göreceği belli olmayacak. Uzlaşmaya hiç yanaşmıyor. Az önce de konuştum, sen suçlu olmazsan ben yapmam diyor.

Oğlum onu çok seviyor. Ama çocuğa kötü örnek oluyor. Ben çok çaresizim. Ülkeden atılmasına neden olmak istemiyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Uyuyamadım şu saatte.

Türk değilim. Yazım hatalarım affola.
Ne yapmam gerek bilmiyorum. Bana akıl verin lütfen.
Fiziksel şiddet varsa çocuğunuz babasını görmesin zaten.O adam nasıl baba olup çocuğuna örnek olacak.Çocuğunuz onu gördükçe şiddet uygulamayı öğrenir sadece.Çocuğunuzunda eşiniz gibi yetişmesini ister misiniz.
 
Fiziksel şiddet varsa çocuğunuz babasını görmesin zaten.O adam nasıl baba olup çocuğuna örnek olacak.Çocuğunuz onu gördükçe şiddet uygulamayı öğrenir sadece.Çocuğunuzunda eşiniz gibi yetişmesini ister misiniz.
Çok üzgünüm, ama gitmekten başka seçeneğim yok gibi. Düzelmez bu adam, 10 yıldır değişen bir şey yok
 
Hayır, ben ayrilmak istiyorum. Ama ülkeden atılmasını istemiyorum. Oğluyla görüşme şansı olmayacak diye üzülüyorum. Söylediklerinizde haklısınız. Ben de biliyorum, çocuk beni korumaya çalıştığında onu da tehdit etti zaten. Çocuk korkup ağlayınca sevmeye başladı.
Yapmayin şunu çoucugunuza. 3 sene ayri kalmis babasindan ölmemis. Boyle siddet egilimli adam ayrildiniz diye sizi oldurebilir bile orda kalsa. Donsun madem haketmiyo.
 
Herkese merhaba. Ben 3 yıldır Almanyadayim. Geldiğimde 6 yaşında oğlumla geldim. Eşim para konusunu çoğunlukla halletti. 1/3nü de babam verdi sağolsun. Ben burada yüksek lisans yaptım. Kendi ülkemde doğru-düzgün bir işim yoktu.

Almanya'ya geldikten sonra oğlumla yalnız başıma bir çok şey atlattım. Param bitti, öğrenci işlerinde çalıştım, bir yandan da oğlumla ilgilendim, okuluydu, hastaligiydi ve s. Aynı zamanda tez yazma dönemimdi. Neyse ki, kısacası çok uğraştım ve şükür ki yüksek lisansı tamamladım. Sonra iş buldum, online çalıştım. Eşimi aile birleşimi vizesiyle buraya getirdim.

Gelelim asıl konuya - eşimle kendi ülkemde dahi iyi bir evliliğim yoktu. Beni çoğu kez aşağıladi, fiziksel şiddet gösterdi. Almanya'ya yalnız gelme fikri onundu (ben burada okuyup onu da getireyim, oğlumuz burada büyüsün diye) ama ben de kabul ettim. Oradan ne şekilde olursa olsun ayrilmakti fikrim. Kararlıydım bir daha ülkeme dönmeyecektim. Ailem de arkamda durmamışti çünkü.

Gel gör ki ben maddi olarak verdiyi para için, yani o parayı geri ödemek amacıyla onu da Almanya'ya gelmesine yardım ettim. Düşündüm ki artık değişmiştir, bir işim var, bir düzen kurdum, oğlumuz için bir şans verelim evliliğimize. Bu arada oğluna tapar.

Ama nafile. Yine aşağılama, karşılık verdiğimde şiddet girdi işin içine. Şimdi durum şöyle ben onu şikayet edersem vizesi benim üzerimden olduğu için büyük ihtimalle ülkeden atılacak. Ve oğlumun babasını ne zaman göreceği belli olmayacak. Uzlaşmaya hiç yanaşmıyor. Az önce de konuştum, sen suçlu olmazsan ben yapmam diyor.

Oğlum onu çok seviyor. Ama çocuğa kötü örnek oluyor. Ben çok çaresizim. Ülkeden atılmasına neden olmak istemiyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Uyuyamadım şu saatte.

Türk değilim. Yazım hatalarım affola.
Ne yapmam gerek bilmiyorum. Bana akıl verin lütfen.
Bu gun sizi döven yarin çocugunuda dover atin bu adami ülkeden
 
Aslında bugün konuştum. Ama yok nafile. Sen sebep oluyorsun diyor. Açıkça söyledim, ben kötülük yapmak istemiyorum. Ya normal insan gibi yaşayalım, ya da ben gideceğim, ben gidersem seni burda tutmazlar. Bana fark etmez diyor adam. Hiç mi çocuğunu düşünmez insan. Oğlumuz için diyorum. Bana diyor ki, ben seni Azerbaycan döndürmesini bilirim. Sanki ben terrosist falanim da beni ülkeme teslim edecek Almanya.
Salak adam kurtulun şundan ne kadar sizden uzaksa o kadar iyi çocugunda sevmiyor zatem
 
Siz nereye gidiyosunuz?
1 haftalığına kadın sığınmada kalıp durumu anlatıp, o evden çıkarıldıktan sonra dönmeyi istiyorum. Mahallede ve çocuğumun göreceği şekil evden alınmasıni istemiyorum. Hem kadın sığınma bana başka konularda da destek olacak, şiddet görmüş bir kadın olarak
 
Ben de o potansiyeli gördüm, çocuk beni korumaya çalıştı, çocuğu tehdit etdi, korktu yavrucak, ağladı da, öyle sakinleştirdi çocuğu.
Ya yazik çocuga piskolojisi bozulmuşdur şimdi kucuk çocugu tehdit etmek neya boyle babami olur kurtulmazsaniz yarin çocuguda dover o zaman buna katlanamazsiniz geç olur
 
Back
X