- 11 Aralık 2018
- 40.439
- 251.220
- 598
- Konu Sahibi Dilandilan
-
- #41
Alışır bir müddet sonra. Ama ailelerin tutumu en büyük etmen. Annen gidip yanında ağlar ederse alışması gecikir.
ben fazla duygusal bakıyorum sanırım yoksa ben de bakımevlerinin böyle yerler olduğunun farkındayım. ilk götürüldüğünde anlamamış ama sonra fark etmiş evde olmadığını çok ağlamış beni burada bırakmayın diye.
Evet bence de iyi bakılıyordur o şartlar evde zor ama kadın kalmak istemiyormuş , terkedilmişlik hissi ağır basıyor sanırım. Hastanede kalmaktan farkı yok aslında ama duygusal olarak hissettirdikleri farklı
Umarım öyle olurHiç biri kalmak istemiyor ilk birkaç ay. Sonra eve gitmek istemiyorlar.
Millet laf eder deyip istemeyen kimDüşündüm ama çok uzaktayız o yolculuğu yapabilecek kadar iyi değil sağlıklıyken bile müsaade etmediler hem de millet laf eder diye istemediler hem bakmıyorlar hem de millet bakmıyorlar der diye çekiniyorlar akraba kanserden beter
DayımlarMillet laf eder deyip istemeyen kim
Kendi alsın o zaman çok biliyorlarDayımlar
Allah sıze de muhtac durumunuzda yardım edecek bırılerını gondersın ınsallah bu hayrınız boşa değil inanın. Ötekilere de merhamet versin terbiyesiz ahlaksızlar......Güncelleme...
Hemen hemen 2 haftayı geçmiş ben bu postu açalı. 2 gün önce nenemin bacağını kestiler damar tıkanıklığından dolayı. Şu an hala yoğun bakımda. Kardeşim geldi. Annem babam orada tek. Bir yandan hala gitmek istiyorum bir yandan üst üste olan depremler beni korkutuyor onları burada tek bırakıp gidemiyorum. Allah herkese hayırlı sağlıklı bir ömür nasip etsin. Yazmak istedim
Allah razı olsun sağolunAllah sıze de muhtac durumunuzda yardım edecek bırılerını gondersın ınsallah bu hayrınız boşa değil inanın. Ötekilere de merhamet versin terbiyesiz ahlaksızlar......
öncelikle çok geçmiş olsun eşin allahdan anlayışlıymıs bence git gör içinde rahat etsinKızlar merhaba bu saat oldu hala çok üzgün olduğum, düşüncelerimin içinden çıkamadığım için sizlere yazmak istedim...
Ben ailemden 1400 km uzakta yaşıyorum neredeyse 1.5 senelik evliyim yıllardır ailemden uzaktayız ben ve 2 ablam. Sadece erkek kardeşim ailemin yanında, o da üniversite sınavına hazırlanmak için buraya gelecek. Anneannem bir süredir yoğun bakımdaydı öncesinde dönüşümlü bakıyorlardı ama yoğun bakımdan çıkınca normal odaya aldılar ve ertesi gün duyumlar alıp bakımevine resmen terk etmiş kadını. Ben geçen sene yeni evlenmeme rağmen allah razı olsun eşimin git demesiyle gidip bir ay kaldım annemle baktım neneme. Annem aynı zamanda çocuk baktığı için tek başına bakamıyor, çocuğu da bırakamıyor..
dün annemle konuştuğumda telefonda çok ağladı hastanede o halde olduğu için dayımlar ve diğer kız kardeşleri hiçbir şekilde yardımcı olmadığı için. Şimdi erkek kardeşim de gelecek tek başına kalacak diye çok üzgündü. Ben ne kadar teselli etmeye çalışsam da içim paramparça oldu çok ağladım dün gece. Kendime kızdım niye bu kadar uzaktayım diye. Bir kere neneme bakarken çok sinirlenip sen ölürsen gelmeyeceğim cenazene demiştim o sinir harbiyle. O sözüm aklımdan çıkmıyor vicdan azabı çekiyorum. Eşim şimdi istiyorsan yine git gör annenin yanında ol gerekirse alın bakım evinden bakın diyor. Bi yanda annem bir yanda eşime karşı sorumluluklarım. Kafam allak bullak daha ocak ayında gidip 35 gün kaldım neneme baktım. Eşim destekçi ama bir yandan onu da burada yalnız bırakmak istemiyorum ne yapmalıyım Allah vermesin ama siz yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Esinizle gitmediniz anneannenizin cenazesineEşinize bravo anlayışlı bir insanmış o izin vermiş sonuçta.Rahmetli anneannem hastaydı o da uzaktaydı bırakın bakmayı cenazesine bile yollamadılar.Hala üzülür.Benim fikrimce gitmeniz bol dua alırsınız.Eşinizi de düşünüyorsunuz en azından fazla kalmazsınız.Hem annenize de moral olur.Rabbim şifa versin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?