Her çatının derdi başka diye boşuna demiyorlar.
O hesap... Herkesin sınavı da farklı, sıkıntısı da.
Allah yardımcımız olsun.
Kıymet bilmezler.
Bizim de eşimin abisi çalışmaz, yıllardır.
Şimdi yeni bir iş açtılar bakalım, gırtlağa kadar borçla.
Eşimi aradı bir gün "bana 20 bin verebilir misin" diye.
Eşim de bana söyledi, ben sadece şunu dedim "içim hiç rahat değil, böyle bir mebla vermeni istemem, ancak abindir, zor zamanında sana gelmeyecekte kime gidecek, o yüzden lafım yok, benden yana diyeceğim tek şey iyi ölç tart ona göre davran"...
Eşim de politik davranmış.
"Abi olsa tabii ki veririm, ancak benim de hazırımda yok o kadar para, ama istersen 5 bin kredi çekebilirim senin için, işini görmez ama ek bir yardım olur sana" demiş. Abisi de teşekkür edip konuyu kapatmış.
Ya zaten bizim elimizde avucumuzda olsa niye yardım etmeyelim.
Kirada otururuyoruz ve 2 çocuğumuz var, bugün biri kreşe gidiyor yarın belki diğeri de başlayacak.
Kendimize göre sabit giderlerimiz var ve hiç kimse kusura bakmasın karı koca eşşek gibi çalışıyoruz.
Abisi de bu güne kadar postu yaymasaydı da çalışıp para biriktirseydi.
Biz kimseye demedik "bugün kiram geldi ödeyin, bugün oğlumun okul masrafı var ödeyin" hep böyle yaşadılar ben evlendim evleneli ki bunun önceside var.
Bir de ben evlendikten sonra bir dönem eşim abinisin doğalgaz + elektrik masrafını ödemeye başlamıştı.
Ödüyoruz kimse sormuyor bu giderleri kim ödüyor diye.
2. çocuğuma hamileyken bir gün tepem attı "yeter artık abine yardım ettiğin, hem kıymet bilmiyor surat bin karış gidince, lafını da boru boru söylüyor, hem de ben karnım burnumda çalışırken o yan gelip yatıyor ne işe gidiyor ne birşey, ben mecbur muyum çocuklarımın rızkını abine yedirmeye" diye sinirlenince eşim bi daha ödememeye başladı.
Abisine de ödemediğini bildirdi ki elektriği doğalgazı kesilmesin diye. Ha bu arada doğalgaz sadece ocakta vardı, yoksa öbür türlü zaten hiç bir şekilde ödemesine izin vermezdim. Merkezi sistem olduğu için bina, o ödeme kiraya dahildi.
Nitekim ne zaman evlerine gitsek el kol dolu, etinden tavuğuna, makarnasından sütüne alırdım.
Sonra baktım bir önemi yok bu yardımın, çünkü gayet herkes hayatından memnun, sanki üst düzey şirketlerde çalışıyor karı koca, bir hava bir tafra, bir de lafı gediğine koyma halleri.
Sinirlerim bozuldu.
Artık eskisi gibi almıyorum birşeyler.
Sadece onun da oğlu var, arada ona birşeyler götürüyorum o kadar.
Yeterli zaten, öbür türlü ağadan ağa, paşadan paşa oluyorlar.
Benim de zoruma gitmeye başladı.
Onlar çalışmadıkları için paraları yok, ben it gibi çalışıyorum yeri gelince.
Ne farkımız var? Elleri kolları tutuyor hepsinin, bana niye düşüyor tasası diye sinirlendim kendime.
Bir de üstüne üstlük kıymet bilmek şöyle dursun teşekkürü bile çok gördüklerinden.
Üzülüyordum.