- 23 Şubat 2012
- 353
- 266
- 103
Arkadaşlar merhaba geçen konumdan hatırlayan vardır, bilmeyenler için özet geçeyim. Sevgilimle yaşadığım sorunlar neticesinde onun narsist olduğunu düşünmüştüm. Sırf onun yaptıklarına odaklı konuştuğum için okuyanlarında böyle düşünmesine neden oldum. Narsizm tam olarak nedir ne değildir çok fazla araştırdım. Buna istemsiz neden olmak bile narsiszme yatkınlığımı gösteriyor. İlişki başlangıcında yumuşak karakterli güler yüzlü neşeli biriyken suistimal edildikçe hep daha dominant daha katı daha otoriter biri oldum. Daha önceki ilişkilerimden kalan kötü tecrübeler yüzünden suistimal edilme korkusuyla aynı tavırı takındım. Sevgilimi hatası elbette oldu zaten bu yüzden bu sert tavrı takındım ama sanırım abartmışım. Barışalı bir hafta oldu. Dün konuştuk açıkça. Her şeyden önce senin mutluluğun önemli ama böyle davrandıkça benide kendinide mutsuz ediyorsun bu tavrınla diyerek baskın tarafımdan kurtulmam gerektiğini söyledi. Kendini mutlu etmezsen ben seni nasıl edebilirim dedi. Açıkça sordum bu ilişkide baskın taraf sen olsan ne değişecek diye, o da bana, bu tavrını korumak için herhangi bir çaba göstermediğini fark ettiğinde, saldığında sadece aşkımızı hissedeceğin için daha mutlu olacaksın banada kendim olma fırsatı sunacağın için hem seni hem kendimi daha kolay mutlu edeceğim dedi. Uzun olmaması için konuşmaları tam yazmıyorum ama naif yaklaştığımda ne kadar yapıcı konuşmalar sağlayabildiğini gördüm. Empati yaptığımda şu sonuca vardım. Benden daha yumuşak biri olmamı istedikçe kendi bildiğimi okudum, manipüle etmek istiyor, beni oyuncak eder tepeme çıkar gibi algıladım istediğini ona vermedim. Onu sürekli gerdiğim için, yeri geldiğinde susmayı bilmediğim için ve hatalarını suçlayıcı, eleştirisel şekilde sivri dille söyleyip dominant davrandığım için belki o da kendi savunma mekanizmasını geliştirdi. Artık dediği gibi saldım. Takındığım bu tavrı sürdürmüyorum. Eskiden kendim gibi olduğum için bana aşık olan biri, aylardır olmadığım biri gibi davrandığımdan töleranssızlaşması ve değişmesi normal. İnanın hayatım hiç kolay değil o kadar ağır şeyler yaşadım ve yaşıyorum. bende bu savunma mekanizmam yüzünden ne kadar sert, hırçın biri olduğumu fark ettim. Ondan empati beklerken kendim daha yeni yeni yapıyorum. O zaten her şeyin farkında banada bunlar olsun sevgisini olsun vb. bir çok şeyi ispatlamakla çok uğraştı zamanında. Ben başka şeylere yordum. Töleransının bittiği yerde beni yanlış anladığı bir durumdan dolayı, doğrusunu bana sormadan direkt bitirmek istedi. Bende farklı düşünceler oldu. ( sevmiyor, takmıyor, beni bırakmayı göze alıyor vb.) Aslında o da, bu tavrımdan dolayı onu sevmediğimi düşündüğü için ayrılmakta sakınca bulmamış. Barışmak için çabalayan kişi bendim, sonra o da bu sayede onu hala sevdiğimi anladığını o yüzden hemen kabul ettiğini belirtti. Gerçekten kendimi anlamıyorum, neden yani. bunları yaşamaya hiç gerek yokmuş, neden yorup, yorulmuşum bu kadarına gerek var mıydı. İstediğine baştan izin verseydim ilişkinin yükünüde tek ben çekmeseydim belkide ikimizde bu kadar yorulmazdık çünkü baskın olmak onun doğasında var ama benim yok. Malesef insan hayatında çok fazla darbe yiyince işini şansa bırakamıyor ve her şeyi kontrolü altında tutmak istiyor. Ama bıraktım bu tür tavırlarımı artık yepyeni bir sayfa açtım kendimde ve ilişkimde. Sizede içimi dökmek istedim.
Hassas bir dönemimdeyim kırıcı veya yargılayıcı yorumlar gelmezse sevinirim.
Hassas bir dönemimdeyim kırıcı veya yargılayıcı yorumlar gelmezse sevinirim.
Son düzenleme: