Gerçek bir prens kollarımda uyuyor :)...

handerya .!.:

Uzun zamandır yazmaya niyetlenip bir türlü zaman bulamadığım için ancak şimdi yazabiliyorum hikayemizi...9 haziran pzt günü bebeğimin hareketleri çok yavaşlamıştı ve artık 40. haftanın içindeydik ve ben sabırsız anne ne zaman gelcek bu sancılar diye bekler durumdaydım ,akşam eşim geldi ve acile gittik ultrasonla bakıldı,ardından nst ve ilkkk kez çatı muyenesi yapıldı( çok acı vericiydi yaaa.. ) ve benim tansiyonum çok yüksek çıktı oğlumun da suyu azalmıştı beni hemen hastaneye yatırdılar ne olduğunu anlayamadan kendimi hastane giysileri içinde buldum çok heyecanlı ve tedirgin ediciydi ve ben malasefff o geceyi yoğun bakımda geçirdim oda 6 kişilikti ve karşımda 17-18 yaşlarında bir kız bağıra bağıra düşük yaptı(bebeği karnında ölmüş) ,onun yanında bir kadın dayanılmaz doğum sancıları çekiyordu( bu arada her yerden bağırış sesleri geliyordu,korkunçtu..) yanımda yine taşradan gelmiş bir kızcağız epiduralle doğum yapmış bacaklarım tutmuyor felç oldum diye ağlayıp duruyordu(hemşireler bir türlü anlatamadı epidurali) ve ben tüm bunları sabaha kadar izleyip bir dakika uyumadım,çok korktum normal doğumdan ve o an vazgeçtim ertesi gün nihayet özel odaya geçebildim ve bebeğim ultrasonda iri bebek çıktı ( ne kadar olduğunu söylemediler) neyse uzatmıyım doğuma saatler kalmıştı ve istediğim gibi mecburen sezeryan olcaktı doğum ,öncesinde gelip sonda taktılar çok acı verici bişeydi o ana kadar iyi olan enerjim düşmeye başladı resmen...ameliyathaneye doğru yola çıkmadan önce tüm sevdiklerim yanımdaydı ailem,arkadaşlarım ve asansörün kapısı kapandı eşimi son kez asansörün aynasından gördüm endişeli,tedirgin bana bakıyordu. Ameliyathaneye çıktık ,sonda beni halaa çok rahatsız ediyordu ve canımı yakıyordu neyse anestezi uzmanı geldi ve iğneyi yaptı belimden acıyacağını sanmıştım ama hiç hissetmedim ve anında bacaklarım uyuşmaya başladı,önümü örtülerle kapattılar ve ben meleğimi beklemeye başladım karnım dalgalı deniz gibi oynuyordu bir o yana bir bu yana hemşire benimle sohbet ediyor dikkatimi başka taraflara yönlendirmeye çalışıyordu sabret birazdan bebeğin kollarında olacak onun heyecanını yaşa diyip beni daha da sabırsızlandırıyordu veee o sesssssss aşkımınnnn sesini duydum ardından, bir tosunum olmuştu 4850gr duyunca ben bile çok şaşırdım çünkü 3 hafta önce 3kilo çıkmıştı.ve hemen yanımda minik mucizemi temizlemeye başladılar onu gördüğüm anda ağlamaya başladım tarifi zor eşsiz bir duyguydu kesinlikle sevinç gözyaşının başka tarifi yok!gözlerimi ondan alamıyordum ve en çok da inanamıyordum anne olmuştum ve o bebek benim bebeğimdi ,canımdan çıkan canımdı...ben tabi bunları yaşarken tansiyonum yine hoplayıp zıplıyordu ve hemşireler uyarmaya başladılar derin nefes al diye ve bende oğluma bakmaya ara verdim çünkü ona baktığımda tam bir duygu curcunası yaşıyordum ameliyat 25 dak sürdü çok çabuk bitti herşey ve ben çok sabırsızlanıyordum oğlumla odama dönmek için ve odamızdaydıkkkk tüm ailemiz orada sabırsızlıkla bizi bekliyordu ama en çok da babamız heyecan içinde elinde kamerayla bize bakıyordu ve resmen titriyordu ,gözleri dolu dolu bize bakıyordu çok duygusal bir andı benim için artık biz aile olmuştuk Teoman Asrın'ım küçük mucizemiz kolarımızdaydı :dance:

Genişletmek için tıkla...

MaVili_06 .!.:

Çok korktum ben şimdi yaaa.Nerdende okudum.Offf.Kıyamet günü gibi anlatmışsın.Normal doğuma olan bütün konsantrasyonum gitti.İçim titremeye başladı.Herşey canımı fena yaktı demişsin.Keşke bu kadarını yazmasaydın.Neyse artık okudum geriye dönüş yok. Allah analı babalı büyütsün.

Genişletmek için tıkla...