- 18 Temmuz 2007
- 861
- 5
Ben şimdi anladım gerçek aşkın ne olduğunu...gerçek aşk fedakarlıkmış, sevdiğini göremesen de ona dokunamasan da aynı aşkla sevmekmiş....için kan ağlasa da, her gece yastığın sırılsıklam olsa da,ondan vazgeçmemekmiş...
Üzülmesin diye ağlaya ağlaya neşeli mesajlar atmakmış...
Şarkıda diyor ya "En güzel aşk zor olanmış" diye...güzel mi bilmem ama gerçek olduğu kesin...
Ne kadar durmadan hediye alıp, güzel sözler söylemese, ihtiyacım olduğunda yanımda olamasa bile bunlara rağmen onun sevgisinden şüphe etmiyorsam onu gerçekten seviyorum ben.Bütün bunlara rağmen ondan vazgeçmiyorsam, bencil değilim, zaten bencil olamam ki aşıkken..
Aşk acıtır.Acı çekmeyi göze almaktır.
Öyle bir olgunlaştırır ki insanı...
Ben bunları daha çok yeni anladım...aşk sandığım şeylerin aşk olmadığını...
Sandım ki hep benimle ilgilenmiyorsa,arayıp sormuyorsa o iş olmaz,beni sevmiyodur, umurunda değilimdir o da umrumda değildir...
Böyle değilmiş işte benim aşkım böyle sevmemiş beni o beni gerçekten sevmiş...ilgilenememiş bazen arayamamış, göremememiş beni ama hep sevmiş,hep içindeymişim onun beni sevmesi için bana dokunması beni görmesi gerekmemiş...
Beni üzmemek için neler düşünmüş neler yapmış farkına varmamışım ben hiç anlamamışım ki...Hala da içindeki korkunun benim yüzümün gülmemesi olduğunu bilememişim...belki sadece bu yüzden benden vazgeçebileceğini anlamamışım...Belki ben de bir gün onun yüzü gülsün diye ondan vazgeçeceğim ama o güne kadar çok seveceğim onu, ve o an gelse bile ömrüm boyunca içimde olacak o benim...
Aşkın şımarıklık olmadığını anladım ben çok olgunlaştım bir anda bunları anladığımda...
Ne yaparsa yapsın ikimizin iyiliği için olduğunu düşüneceğim, bir gün gitse bile böyle olduğu için gittiğini bileceğim...
Ben artık aşkımı böyle yaşıyorum ve ben buna dünden razıyım...
Aşkımın hikayesi,öncesi, nasıl başladığı hiç önemli değil...
Önemli olan şu iki gün önce anladığım ve bundan sonra aşkımdır...
Ona sevgimi haykırırken seni seviyorum az kalıyor,bu anlattıklarım bir cümlede toplansa onu söyleyebilsem keşke...
Üzülmesin diye ağlaya ağlaya neşeli mesajlar atmakmış...
Şarkıda diyor ya "En güzel aşk zor olanmış" diye...güzel mi bilmem ama gerçek olduğu kesin...
Ne kadar durmadan hediye alıp, güzel sözler söylemese, ihtiyacım olduğunda yanımda olamasa bile bunlara rağmen onun sevgisinden şüphe etmiyorsam onu gerçekten seviyorum ben.Bütün bunlara rağmen ondan vazgeçmiyorsam, bencil değilim, zaten bencil olamam ki aşıkken..
Aşk acıtır.Acı çekmeyi göze almaktır.
Öyle bir olgunlaştırır ki insanı...
Ben bunları daha çok yeni anladım...aşk sandığım şeylerin aşk olmadığını...
Sandım ki hep benimle ilgilenmiyorsa,arayıp sormuyorsa o iş olmaz,beni sevmiyodur, umurunda değilimdir o da umrumda değildir...
Böyle değilmiş işte benim aşkım böyle sevmemiş beni o beni gerçekten sevmiş...ilgilenememiş bazen arayamamış, göremememiş beni ama hep sevmiş,hep içindeymişim onun beni sevmesi için bana dokunması beni görmesi gerekmemiş...
Beni üzmemek için neler düşünmüş neler yapmış farkına varmamışım ben hiç anlamamışım ki...Hala da içindeki korkunun benim yüzümün gülmemesi olduğunu bilememişim...belki sadece bu yüzden benden vazgeçebileceğini anlamamışım...Belki ben de bir gün onun yüzü gülsün diye ondan vazgeçeceğim ama o güne kadar çok seveceğim onu, ve o an gelse bile ömrüm boyunca içimde olacak o benim...
Aşkın şımarıklık olmadığını anladım ben çok olgunlaştım bir anda bunları anladığımda...
Ne yaparsa yapsın ikimizin iyiliği için olduğunu düşüneceğim, bir gün gitse bile böyle olduğu için gittiğini bileceğim...
Ben artık aşkımı böyle yaşıyorum ve ben buna dünden razıyım...
Aşkımın hikayesi,öncesi, nasıl başladığı hiç önemli değil...
Önemli olan şu iki gün önce anladığım ve bundan sonra aşkımdır...
Ona sevgimi haykırırken seni seviyorum az kalıyor,bu anlattıklarım bir cümlede toplansa onu söyleyebilsem keşke...
