- 5 Ekim 2017
- 4.790
- 3.000
- 40
- Konu Sahibi EbrarinAnnesi
- #21
seni kendime benzettim panik durumlarını..Bu hikaye Eylül ayından çok önce başladı.. Anne olmak hayatta en çok istediğimdi.. Hep içime doğan şey ise adetlerimin düzensizliğinden ötürü çocuğum olmayacağı veya çok geç olacağı yönündeydi..6 yıllık beraberliğin ardından sevdiğimle evlendik ve hiç korunmadık.. Doğru düzgün ilişkiye girebilmiş değildik ama hamile olduğumu öğrendim.. Hamileliğim çok sıkıntılı geçti panik atak anksiyete tavan yapmıştı.. İlk aylar çok iyiydim mide bulantısı vs yaşamamıştım ancak detaylı ultrasona girdikten sonra bir müddet kabus dolu günler yaşadım.. Bebeğin kalbinde parlak nokta görülmüştü ve bunun down sendromu belirtisi olabileceği söyleniyordu.. Kanda dna analizi için yurtdışına kan gönderdik sonuçlar 15 güne gelecekti ve ben stresten evde duramıyordum çok dua ettim 8 günde sonuç geldi bebek sağlıklıydı.. O günler hiç bitmeyecek gibiydi bir an evvel kucağıma almak istiyordum nitekim 34. haftada nstde düzenli sancılarım çıkmaya başlayınca bu kez erken doğum telaşı sardı.. İlaçlarla geciktirdik ve nihayet 38.haftaya ulaştık.. Bu arada doğum şeklim baştan itibaren sezeryandı doktorum da panik halimden dolayı bunu uygun görüyordu ancak son haftalarda ameliyattan korkmaya başladım normali düşünebiliyordum artık.. Her şey yolunda giderse normal yapabilirdim belki de.. Ancak benim normalden kastım tamamen doğal doğumdu kesinlikle suni sancı istemezdim.. 7 temmuz günü doktor kontrolüm vardı ancak elektiriklerin olmaması neticesinde iptal oldu ertesi güne randevu almıştım bu sırada annemde kalıyordum.. Gündüz adet sancısı gibi sancılar yaşadım ufak tefek ancak 34. haftadan beri sıklıkla yaşadığımdan önemsemedim.. Gece 12 gibi yemek yedim yatağa girdim birden bi çıt sesi geldi arkasından kovayla su döker gibi su boşaldı.. Hiç hazır değildim kol çantamla anneme gelmiş eşim de yanımda yoktu.. Kalbim hızlı hızlı atmaya başladı anneme koştum suyum geldi anne kalk diye bir yandan titriyorum sanıyorum ki hastaneye gidene kadar su bitecek oğluma bir şey olacak :) Hemen eşimi aradım çabuk gel doğum başladı diye annem kalkmış heycandan kıyafetlerini giyemiyor abimleri arıyoruz eşimden önce onlar geliyor babamlar da yeni araba almışlar daha koltukları jelatinli ben diyorum suyum geliyo binemem bu arabaya :) öyle bişey ki durduramıyorsun bacaklarımdan akıyor rezalet :) neyse doktorumu arıyorum hastaneye git yatışın yapılsın sabah gelirim diyor gaziosmanpaşa hastanesinin yolunu tutuyoruz annem yengem abim ben.. Muayeneye alıyolar 1 cm açıklık var su seviyesi normal.. Yatış yapılıyor bu sırada hastanenin yatağını da ıslatıyorum :) nst takılıyor derken hafif sancılar başlıyor ama ben alışkın olduğumdan ağrı hissetmiyorum.. Ebeye dedim suyum biterse ne olacak dedi o doğuma kadar gelcek merak etme sıkıntı yok.. Garip şekilde bi sakinlik var üzerimde normalde doktor kontrolünde heycanlanan ben gayet rahatım.. Saat 2de suyum geldi ve 3te 1 cmdi açık bekliyorduk ama sancım çok olmuyordu ebeye sordum bu durumda ne olur dedi ki 12 saat beklenir su geldiği durumlarda.. Neyse sabah oluyor saat 9 gibi doktorum geliyor bakıyor açıklık hala 1,5 cm süreci hızlandırmak gerekli suni verelim diyor işte bende film burda kopuyor kendime güvenemiyorum suni verilir çok acı çekerim açılma olmaz veya ben çark ederim boşuna acı çekerim bebek sıkıntıya girer türlü türlü senaryolar.. Doğumdan sonra doktorum gelip beynin çok aktif çalışıyor biraz meditasyona yönel demişti :) Doğumhanede ebenin de açıklığa bakış tarzından sonra çektiğim acı nihayetinde aile ve dr um bi araya geliyor karar verelim diyor bizimkiler normal yapsın diyor doktorum bana bırakıyor ve ben riske atmak istemiyorum çünkü suni verildikten sonra 10 cmi bulacağımız kesin değil bende de yavaştan panik başlıyor nabzım 110lara çıkıyor.. Acilen karar veriyorum sezeryan olacağım.. Asansörde doktor selfimizi çekiyor atarım sana vatsaptan diyor yanaklarımı sıkıyor rahatlatıyor beni..Asansöre küvez koyuyorlar o zaman anlıyorum gerçetken içimde bi bebe var ve dışarı çıkacak :)) Ameliyathane hep karanlık korkunç yeşil bi yer gibi gelirdi bana burası oda gibi beyaz ışıklı soğuk.. Ama ekip çok şahane biri damar yolu açıyor biri tansiyon aleti bağlıyor oğlanın adını soruyorlar ömer ali diyorum göbek adı ne olsun diye konuşuyorlar ben diyorum ne zaman bayıltcaksınız ben kolay bayılmam:) bura niye soguk bebek üşümez mi diyorum yok ısıtıcıya koycaz hemen diyolar en son doktorumu görüyorum ellerini sabunluyor başıyla işaret ediyor solumdaki adam iyi uykular diyor dudaklarım uyuştu diyorum normal diyor kulaklarım duymuyor en son zzzz diye bi ses.. Sonra hıçkırarak ağlıyorum uyanıyorum biri diyor ağlamayın dikişleriniz zarar görecek ben bebek nerde diyorum bebek odada iyi diyolar en son odada zangır zangır titrediğimi hatırlıyorum çok tatlı oğlun oldu diyolar doktorumu görüyorum baş ucumda derin nefes al tut ver diyor.. Ne güzel bişey doğurdun kız sen diyor ben doğurmadım ki siz doğurttunuz diyorum biraz kendime gelince :) Ağrım sızım var bebeğe odaklanamıyorum bu nedenle o anlarda ne hissettim hatırlamıyorum sadece bu babasına benzemiyor diye düşünmüştüm nedense hep ona benzeyecek gibi geliyordu.. Oğlum 2950 gram 48 cm doğmuş bal suratlı mis kokulu bir şey.. Allah isteyen herkese nasip etsin dünyanın en güzel şeyi annelik.. Biraz uzattım kusura bakmayın sezeryan hiç hafife alınacak bir şey değil herkesin bünyesi farklı ama ben biraz zorluk yaşadım bugün 1 haftalık olduk yeni yeni iyileşiyor gibiyim yine de onun için değer yüzüne baktıkça ağrım sızım kalmıyor bu benim mi diyorum karnımda bu mu vardı diyorum bakıp bakıp ağlıyorum.. Allah evlatlarımızı korusun bize bağışlasın..
şu anda nasılsın panik konuusnda iyileşme var mı?
bu arada sağlıkla büyüt bebeğinin
