Gelme Artık
İçim o kadar senle doluyken, bu kadar çok içimdeyken istemiyorum artık gelme.. Zaten gelirsen ben bırakamam artık Seni.. Yanımda olmana cesaretim olmasada bırakmam Seni bu defa, bırakamam.. O kadar hasretken sana gitmene dayanamam..
Gitme diyemem ama bırakamam Seni.. Tek sana hasretim bu dünyada.. Ne olurdu ki yanı başımda olsaydın, beni bırakmasaydın hiç .. Ne olurdu? En çok ihtiyacım olduğu anda bıraktın gittin beni.. Hiç mi korkmadın kara haberimi alacaksın diye??
Hiç mi korkmadın bıraktığımda ne yapıcak, ne olucak diye? Korkmazsın tabi, Çünkü Sana bir şey olmadıki... Sen Benim gibi hissetmedin ki.. Benim gibi sevmedin ki.. Sevseydin bırakırmıydın Sevgili?
Sana nasıl ihtiyacı vardı halbuki.. Yapayalnız bıraktın beni koskocaman dünyada. Küçücük halimle ne yapacağımı bilemeden gezdim.. Bıraktın beni. Düşünmeden halimi, ne yapacağını bilemeyen küçücük bir çocuk gibiydim. Annesinin terk ettiği gibi sende beni terkettin. İnanmak istemedim, her zamanki gibi gördüğüm kâbuslardan zannettim bunuda, öyle inandırdım kendimi kâbus dedim bunada. Ama gün kadar, güneş kadar gerçekti terk edip gidişin..
Ben buna dayanamasamda terk etti beni sevdan.. İçim acısada terk etti beni Sen’liğin.. Bana kalan Sensiz’liğin..
Bunca zaman sonra şimdi Gelme Artık bana.. Gelsende bırakamam. Bırakamasamda isteyemem Seni.. İstememem lazım Seni.. Sen yoksun artık hayatımda.. Yalnız Bir ben, birde hayallerim aslında hayallerim bile yok artık.. Sadece yaşadıklarım var. Unutmaya çalıştığım yaşadıklarım...
O yüzden ARTIK GELME... (alıntı)