Bir evlatlık hikayesi
Biz oğlumuza kavuşalı bir yıl geçti. Ben kurumu aramıştım sıradan bir gün belki sıramı azalmıştır diye önümde beş kişi daha var dedi uzman içim bi burkuldu ama sizden önceki ailelerin ertelemesi var siz aramasını biz sizi arayacaktım dediler.. Dediler de benim elim ayağım birbirine girdi günlerden cuma Bekle bekleyebilirsin.. hafta sonu hemen beşik baktık ufak tefek bişeyler falan ama uyuma yok yeme yok bizde bir asır bekledik sanki pazartesi akşam aradılar salı günü gelin diye Allah ım nasıl sabah olacak neyse gittik 9 dosya gösterildi içlerinden biz tercih yaptık en küçük oğlum ve başka bir bebek daha vardı onlar seçtik.. Sonra oğlumu kaldığı kuruma gittik bekle bekle heyetinde uçuk çıktı..bi bebek getirdiler tam ayağa kalktım yok o değil dediler sanki şamdan geliyo sonra odanın içine bir güneş doğdu ama nasıl görseniz şaşkın bakışlar durgun tuhaf tuhaf bakıyo en önemlisi çok mutsuz bit bebek ama benim içine nur gibi düştü yüreğimin ağzıma geldiğini hissettim nasıl ağlıyorum aptal gibi oldum onu gördüğüm o birkaç saniye neler geçti aklımdan sonra kucağıma aldım inanın titriyorum o kadar güzel kokuyordu ki cennet meyvesi dedikleri bu olsa gerek.. Ben geldim oğlum annen geldi nefesimmm biz geldik.. Tabi diğer bebeği unuttuk onu görmeye gitmedik bile inşallah oda bir aileye kavuşmuştur.. Sonra kuruma dönüp sözleşmeyi imzalamak gerekiyordu öğlen paydosuna denk geldi bizde paydos bitene kadar yanında kalalım dedik.. Eşim nasıl mutlu bunca yıl onu hiç böyle görmemiştim.. Kolay mı aile olduk hayat bulduk..
Bakıcı kadın biberon getirdi biz yedirelim diye bir türlü yemiyor nasıl horluyor nasıl durgun bildiğiniz depresyona girmiş oğlum onu öyle gördükçe şimdi aklım geldiğin de bile ağlıyorum..Sonra kuruma gittik zeynepelif in ailesiyle karşılaştık hala görüşüyoruz aynı gün anne olduk çok şükür...sonrası kocaman bir mutluluk tarifi yok benzeri yok uçuyoruz anne olmak aile olmak küçücük bir bedenin varlığıyla yaşam bulmak..gelecek planlarınız oluyor umutlarınızı mutlu güzel anılar biriktiriyorsunuz yaşıyorsunuz kısacası.. Ama işte o ama oğlum 6 aylık oldu kasılmalar fark ettim uzatmadan anlatıyorum çünkü her saniyesi beni kahrediyor doktora götürdük beyin filmi falan çekildi ve teşhis West sendromu anlayacağınız dilden konuşma görme yürüme duyma hatta oturma bile yok yüzüme karşı evladımın het geçen gün avuçlarından kayıp gitmesini seyreteceksin dediler dünyamız yıkıldı.. Allahım benim oğlum daha yürümeye başlamadı ki konuşmadı ki nasıl yani diyorum çaresi yook..topraklar yapılsın ben içine gireyim ve en acısı koskoca profesör bana üst üste ısrarla getiren verin bakımı zor olacak demesi hiç unutmayacağım ne kadar zalimlik benimi beğenmedin anneliğimi yakıştıramadım sevgimden mi şüphe ettin nasıl bir cahillik hüngür hüngür ağlayan bir anneye ısrarla geri verin demek karpuz aldık ya biz bu olmamış yenisini verin bende laf anlatmaya çalışıyorum siz yavrunuzu verebilirmisin ben vereyim doğurmadık ya anada olamıyoruz malesef... Hastane hastane doktor doktor geziyoruz sonuç aynı..ama bizi görseniz uyuma yok yeme yok eritik eşimle beraber saatlerce ağladık ama napalım bir yolunu bulup evladımız mutlu edicez dedik o bize anne baba olmayı yaşattı yaaa onun için her çileye değer aylarca böyle geçti...şimdi sıkı durun ilaç falan kullanmadan anne baba duasıyla rabbimiz izniyle oğlum turp gibi gören şokta hatta doktorlar bile şaşkın bu hastalığın dönüşü yok nasıl olur diyolar Rabbim dilerse olur... Oğlumu bana veren rabbime hamd olsun... Onsuz nasıl yaşamışız yıllarca bilmiyorum bildiğim varlığıyla evimize yüreğimize güneş gibi doğdu...