Öncelikle herkese merhaba
Benim 3 yaşında kızım var daha önce konusunu açmıştım ama kısa bı ozet geçeceğim konuyu daha iyi açıklayabilmek adına.
Kübra 3 yaşında konuşmama şikayeti ile doktora gittik ( çocuk piskyatrsi) bize otizim denildi.. Ram ' a gönderdi.
Ram kararsız kaldı rapor vermekte otizm diyemeyiz uyaran eksikliği dikkat dağınıklığı olabilir kreş önerdi.
İçim rahat etmedi özel bı çocuk piskyatrsine daha çıktık uyaran eksikliği dedesi oda.
Kreşe verdim 3 gün gitti bronşit oldu ilk dönem göndermedim. 2. Dönem baslayacak bu arada dil terapistine başlıyacak pazartesi on görüşmede dil terapist hocamız. Dikkat dağınıklığı var duyu bütünleme almalı dedi duyu bütünleme hocası ile görüştük benlik bı durum yok şimdilik kreşe verin bol bol sosyallessin dedi. ( Tabi çocuğu gözlemledi bu kararı verdi.)
Ama beni kafam halen karışık
Örneğin; Kübra diye sesleniyorum Hıııhh diyo ama göz teması kurmuyor.( Oyun oynerken falan kuruyor ama) Başka odadan ismi ile cagiriyorum geliyor biliyo ismini ama hıh diyo bakmiyo.
Bazen de bakiyo canı isterse.
Ama göz teması yok diyemem oyun oynerken falan gayet güzel
Kelimesi çok meyvelerin ismini hayvanların ismini renkleri vs anne baba dede gibi 50 ye yakın kelimesi var ve anlamlı kullanıyor.
Ama bazı davranışları var
Kaşıkları catallari siraliyo sonra dağıtıyor.
Anlamsız koşması var. Üzerini giymek çıkartmak pek istemiyor ama sonra giyiyor
Dönen neslelere ilgisi yok. Oyuncaklarıyla amacına uygun oynar. İki bebeğini almış karşılıklı konuşturuyordu bu sabah mesela.
Bazen diyorum ki kesin bir şey var bazen diyorum ki yok.
Bir de koserken elini kaldırıyor o çok canımı sıkıyor.
Algısı açık komut alıyor ve ogreniyorda çok güzel taklit ediyor.
Acaba uyaran eksikliğinden mi kaynaklanıyor yoksa otizim mi bilemedim
Canım çok sıkıldı sadece yazmak istedim hepinize teşekkür ediyorum simdiden
Telaşınızı endişenizi anlıyorum. Benim kız kardeşim de 4 yaşına kadar düzgün kelime söylemezdi, mesela kitap için ilk heceyi söylerdi sadece, yürüyüşü balerin gibiydi. Annem baya endişe etmişti. Annem de ilgili bir anneydi, çalışmıyordu, hep bizleydi, ben büyük olduğum için kardeşim benim anaokuluma, ilkokuluma geldi, sınıftaki etkinlikleri katıldı. Ama her çocuğun gelişimi farklı. İşitme testi gibi bir sürü şeyle uğraşıldı, en son bir konuşma terapistine götürdüler. Terapistin seansları çok iyi geldi, iki seansa bizimki değişime uğradı. Gayet normal konuşmaya başladı kısa sürede. Çocuklara anne babalar istedikleri kadar eğitim versinler, bir eğitimcinin eğitimi farklı oluyor. Konuşma terapisti de aslında özel bir şey yapmadı, onunla masal kitabı okudu, hayvanları tanıttı. Ama daha sabırla, daha öğretici yolla öğrettiği için bizimkinde baya fark etti. Birde yabancıyla evden tanıdığı birine davranışları çok farklı oluyor çocukların.
Siz ya da evde babası, anneannesi seslendiğinde göz teması kurmak istememesi o an için normal. Siz çünkü evden tanıdığı birisiniz, kendince oyun bile oynuyor olabilir. Birde sizlerden çekinmez. Mesela size kısa yanıt verirken, gidecrğiniz terapiste uzun cümlelerle konuşup, sizi şaşırtabilir.
Otizm çok fazla genelleme yapılabilecek özelliklere sahip bir tanı, çeşitleri de var. İlk doktorun takip etmeden otizm demesi de normal. Ama 3 yaşına kadar, kız bebeğinde daha erken teşhiş edilebilir bir tanı. Yani siz değil ama çocuk doktorunuz fark ederdi diye düşünüyorum. Zaten ilk doktor otizm demese bile sizin aklınızdaki "acaba" şüphesi geçmezdi. Okula başlayıp, yaşıtlarından farklı olmadığını gözlemleyene kadar içiniz rahat etmezdi. Şuan buraya ne yazılsa, çocuğunuzun gelişiminin yaşıtlarına göre normal olduğunu kendiniz gözlemlemeden içiniz rahat etmez.
İşi bırakmayı da düşünmeyin, şuan için sizin iş bırakıp, ona bakmanıza ihtiyacı yok. Ama ilkokul sürecinde gelişim durumuna göre işe ara vermeyi düşünebilirsiniz.