- 20 Nisan 2024
- 215
- 217
- 23
- Konu Sahibi civciv annesii
- #1
(Eleştirin arkadaşlar ama lütfen aşağıdaki tüm konuşulanları da okuyun ve saygı çerçevesinde konuşalım. Zaten üzgünüm kızmayın artık 
)
Arkadaşlar moralim çok bozuk. Benim de bir evladım var ve bazen acaba otizm mi diye düşünüyorum 8 aylık ve durmadan kanat çırpıyor kafasını sağa sola sallıyor ve babıldamıyor. Neyse konu şuan benim bebeğim değil. Yan tarafımıza 1 hafta önce bir kadın taşındı. 3 yaşında bir oğlu var. Evime davet ettim. Moralim çok bozuktu bebeğimin hareketlerinden bahsettim ki bebeğim o sırada durmadan yapıyordu. Acaba Otizm mi dedim. 29 yaşında genç bir anne olmasına rağmen Otizmin ne olduğunu bilmiyordu. Neyse anlattım belirtilerin neler olduğunu tek tek. O da dinledi. Neyse bugün dedim ki gel alışverişe çıkalım. Oğlunu hiç hörmemiştim. Onu da getirdi. Çocuğu 3.5 yaşında ve bir tek anlamlı kelimesi dahi yok ve hâlâ altı bezli. Olabilir her çocuğun gelişimi farklıdır. Alışverişte tursile bulaşık detarjanına bile istiyorum diye ağladı. Ama nasıl ağlama. Kendini parçalarcasına ve bebek arabasında geriye ata ata. Annesi hep böyle olduğu için asla bebek arabasından çıkarmadığını ve hep kemerlerini sıkıca bağladığını söyledi. Neyse bu da olur dedim. He rçpcuk ağlayabilir bir şeylere. Sonra bize geçtik. Bir kahve içelim bir şeyler yiyelim dedim. Çocuğu hiç oturmuyordu sürekli ayakta dolanıyordu. Ben de iletişim kurmak istedim. Ama asla sanki ben hiç konuşmuyormuşum gibi o kadar oyun oynamaya çalışmama sevmeme rağmen bir göz teması seslendiğimde bakma veya bir tepki göremedim. Durmadan kendi kendine bağırıyordu. Ya da kendi kendine aniden kahkaha tarzı gülüyordu. Sonra otizm konusunu annesine tekrar açmaya çalıştım. Çocuğuna 3 aydan beri gece gündüz telefon veriyormuş. Acaba uyaran eksikliği mi var çocukta dedim ve uyaran eksikliğinn ne olduğunu söyledim. Ama asla çocuk otizmli demedim ne haddime bir doktor değilim ben. Annesi oğlum göz teması kuruyor seslennce bakıyor dedi ama hayır sadece o öyle sanıyordu. Bakıyordu ama gözlerine değil. Çok dalgın ve boş bakışlar… seslennce keyfi isterse. Sonra annesinden bir şey isterken annesinin elini tutup annesini götürüyordu her yere. Annesine bu da bak belirti diyince işaret edip gösteriyor bana bir şeyleri dedi. Neyse sustum sonuçta ben sadece 2 saat gördüm çocuğu. Ama annesi sanırım bana küstü. Hiç bir şey yiyip içmedi ve kalkıp evine gitti. O kadar üzüldüm ki. Yanlış mı yaptım. Bu dilimi tutsamıydım bilmiyorum.
Kızlar ya yine linçleyeceksiniz beni. Ama belki çocuğu bi psikoloğa dil terapistine götürür diye uyardım. Çocukla ne oyun oynuyormuş ne kitap okuyormuş sadece tv telefon. Uyardım onu. Verme dedim. İlgilen kitap oku oyun otna görevler ver dedim. Kızlar çok mu burnumu soktum Ama dayanamadım. Be yapmalı şimdi. Sizce o bana çok mu darıldı. Ama gerçekte çn güzel bir dille iyilikle söyledim. Sizce haksız mıydım? Bence biraz haklı biraz da haksızım peki sizce? Vicdanım nasıl olmalı? (Başlığı böyle açmamın sebebi dikkat çekmek arkadaşlar üyeler gelip okusun diye)
)Arkadaşlar moralim çok bozuk. Benim de bir evladım var ve bazen acaba otizm mi diye düşünüyorum 8 aylık ve durmadan kanat çırpıyor kafasını sağa sola sallıyor ve babıldamıyor. Neyse konu şuan benim bebeğim değil. Yan tarafımıza 1 hafta önce bir kadın taşındı. 3 yaşında bir oğlu var. Evime davet ettim. Moralim çok bozuktu bebeğimin hareketlerinden bahsettim ki bebeğim o sırada durmadan yapıyordu. Acaba Otizm mi dedim. 29 yaşında genç bir anne olmasına rağmen Otizmin ne olduğunu bilmiyordu. Neyse anlattım belirtilerin neler olduğunu tek tek. O da dinledi. Neyse bugün dedim ki gel alışverişe çıkalım. Oğlunu hiç hörmemiştim. Onu da getirdi. Çocuğu 3.5 yaşında ve bir tek anlamlı kelimesi dahi yok ve hâlâ altı bezli. Olabilir her çocuğun gelişimi farklıdır. Alışverişte tursile bulaşık detarjanına bile istiyorum diye ağladı. Ama nasıl ağlama. Kendini parçalarcasına ve bebek arabasında geriye ata ata. Annesi hep böyle olduğu için asla bebek arabasından çıkarmadığını ve hep kemerlerini sıkıca bağladığını söyledi. Neyse bu da olur dedim. He rçpcuk ağlayabilir bir şeylere. Sonra bize geçtik. Bir kahve içelim bir şeyler yiyelim dedim. Çocuğu hiç oturmuyordu sürekli ayakta dolanıyordu. Ben de iletişim kurmak istedim. Ama asla sanki ben hiç konuşmuyormuşum gibi o kadar oyun oynamaya çalışmama sevmeme rağmen bir göz teması seslendiğimde bakma veya bir tepki göremedim. Durmadan kendi kendine bağırıyordu. Ya da kendi kendine aniden kahkaha tarzı gülüyordu. Sonra otizm konusunu annesine tekrar açmaya çalıştım. Çocuğuna 3 aydan beri gece gündüz telefon veriyormuş. Acaba uyaran eksikliği mi var çocukta dedim ve uyaran eksikliğinn ne olduğunu söyledim. Ama asla çocuk otizmli demedim ne haddime bir doktor değilim ben. Annesi oğlum göz teması kuruyor seslennce bakıyor dedi ama hayır sadece o öyle sanıyordu. Bakıyordu ama gözlerine değil. Çok dalgın ve boş bakışlar… seslennce keyfi isterse. Sonra annesinden bir şey isterken annesinin elini tutup annesini götürüyordu her yere. Annesine bu da bak belirti diyince işaret edip gösteriyor bana bir şeyleri dedi. Neyse sustum sonuçta ben sadece 2 saat gördüm çocuğu. Ama annesi sanırım bana küstü. Hiç bir şey yiyip içmedi ve kalkıp evine gitti. O kadar üzüldüm ki. Yanlış mı yaptım. Bu dilimi tutsamıydım bilmiyorum.
Kızlar ya yine linçleyeceksiniz beni. Ama belki çocuğu bi psikoloğa dil terapistine götürür diye uyardım. Çocukla ne oyun oynuyormuş ne kitap okuyormuş sadece tv telefon. Uyardım onu. Verme dedim. İlgilen kitap oku oyun otna görevler ver dedim. Kızlar çok mu burnumu soktum Ama dayanamadım. Be yapmalı şimdi. Sizce o bana çok mu darıldı. Ama gerçekte çn güzel bir dille iyilikle söyledim. Sizce haksız mıydım? Bence biraz haklı biraz da haksızım peki sizce? Vicdanım nasıl olmalı? (Başlığı böyle açmamın sebebi dikkat çekmek arkadaşlar üyeler gelip okusun diye) Son düzenleme:
↕
