• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

geçim zorluğu maddi kaygılarım

kurupasta

Üye
Kayıtlı Üye
12 Mayıs 2024
128
30
13
29
ben mi çok kaygılıyım bilmiyorum ama bazen düşünmekten geceleri zor uyur oldum. Kendi harcama düzenimi söyleyeyim. kıyafete fazla para harcamam. az kıyafetim var diyemem ama 200 tlye aldığım pantolon 500 tlye aldığım ayakkabılarla bile kombin yaparım. İş yerinde öğle yemeğini dışarıda yemek yerine küçük atıştırmalıklar koyarım. Çocuğum için pek kısmam ataölyelere tiyatrolara götürmeye çalışırım ya da okulunda etkinlikler olduğunda katılmasını sağlarım. kronik rahatsızlığım düzenli kullanmam gereken bazı ihtiyaçlarım oluyor onlara aylık bin liraya yakın gidiyor şu anda bir de diyetisyene gidiyorum aylık yine 1500 veriyporum. tek lüksüm haftasonu genelde bir gün hava güzelse dışarıda vakit geçiririm. Tabi bu da masraflı oluyor neredeyse bin lira gidiyor. Ama bakıyorum hayatıma herşeyden kısıyorum aslında yine de birşey olmuyor. Tamam az çok geçiniyorum bugün ama yarın için elimde birşey yok. Çocuğuma ne bırakabileceğim bilmiyorum. tip 1 diyabetim bu beni korkutuyıır belki 5 10 yıl sonra çalışamam. Hadi diyelim erken emekli oldum. Ama 15 bin ile ne yapacağım bilmiyorum. Başımı sokacak bir evim olsaydı belki daha rahat ederdim bilmşyorum. benimle aynı maaşı alan arkadaşlara bakıyorum çocuklarının özel doktorları var arabaları var ayakkabıları 2 bin 3 bin. bu arada maaşım 35 civarı. acaba aileden mi zenginler eşlerinden mi kaynaklı ben bir türlü çözemedim. gerçi aralarında 10 yıllık çalışanlar da var. ama şu da gerçek ki ben 7 yıl sonra o refaha kavuşamayacağım gibi geliyor. eskiden krediyle herkes herşeyini aldı. şimdi ancak malı olan birşeyler labiliyor. ekonomi kanallarında da sürekli kredi kartlarını kapatın borçları biitirin şu olcak bu olcak dedikçe daralıyorum. var mı yol gösterebilcek olanınız?
 
ben mi çok kaygılıyım bilmiyorum ama bazen düşünmekten geceleri zor uyur oldum. Kendi harcama düzenimi söyleyeyim. kıyafete fazla para harcamam. az kıyafetim var diyemem ama 200 tlye aldığım pantolon 500 tlye aldığım ayakkabılarla bile kombin yaparım. İş yerinde öğle yemeğini dışarıda yemek yerine küçük atıştırmalıklar koyarım. Çocuğum için pek kısmam ataölyelere tiyatrolara götürmeye çalışırım ya da okulunda etkinlikler olduğunda katılmasını sağlarım. kronik rahatsızlığım düzenli kullanmam gereken bazı ihtiyaçlarım oluyor onlara aylık bin liraya yakın gidiyor şu anda bir de diyetisyene gidiyorum aylık yine 1500 veriyporum. tek lüksüm haftasonu genelde bir gün hava güzelse dışarıda vakit geçiririm. Tabi bu da masraflı oluyor neredeyse bin lira gidiyor. Ama bakıyorum hayatıma herşeyden kısıyorum aslında yine de birşey olmuyor. Tamam az çok geçiniyorum bugün ama yarın için elimde birşey yok. Çocuğuma ne bırakabileceğim bilmiyorum. tip 1 diyabetim bu beni korkutuyıır belki 5 10 yıl sonra çalışamam. Hadi diyelim erken emekli oldum. Ama 15 bin ile ne yapacağım bilmiyorum. Başımı sokacak bir evim olsaydı belki daha rahat ederdim bilmşyorum. benimle aynı maaşı alan arkadaşlara bakıyorum çocuklarının özel doktorları var arabaları var ayakkabıları 2 bin 3 bin. bu arada maaşım 35 civarı. acaba aileden mi zenginler eşlerinden mi kaynaklı ben bir türlü çözemedim. gerçi aralarında 10 yıllık çalışanlar da var. ama şu da gerçek ki ben 7 yıl sonra o refaha kavuşamayacağım gibi geliyor. eskiden krediyle herkes herşeyini aldı. şimdi ancak malı olan birşeyler labiliyor. ekonomi kanallarında da sürekli kredi kartlarını kapatın borçları biitirin şu olcak bu olcak dedikçe daralıyorum. var mı yol gösterebilcek olanınız?
Ev alma düşünceleri falan hepimiz için rafa kalktı zaten. (90-91 doğumlulardan itibaren özellikle.) Çocuğunuzun temel manada ana ihtiyaçlarını karşılayıp sevgi veriyorsanız, eğitimine de destek olacaksanız arkanızda hiçbir şey bırakmak zorunda hissetmeyin.(ev araba mal mülk anlamında) Anneme babama diyorum ben hep, yiyin için gezin bizim için birikim yapmayın artık hepimiz okuduk, siz üzerinize düşeni yaptınız diye. Siz de böyle bi sorumluluk hissetmeyin, çocuğu sağlam ve güzel bi şekilde büyütün yeter.
 
Ev alma düşünceleri falan hepimiz için rafa kalktı zaten. (90-91 doğumlulardan itibaren özellikle.) Çocuğunuzun temel manada ana ihtiyaçlarını karşılayıp sevgi veriyorsanız, eğitimine de destek olacaksanız arkanızda hiçbir şey bırakmak zorunda hissetmeyin.(ev araba mal mülk anlamında) Anneme babama diyorum ben hep, yiyin için gezin bizim için birikim yapmayın artık hepimiz okuduk, siz üzerinize düşeni yaptınız diye. Siz de böyle bi sorumluluk hissetmeyin, çocuğu sağlam ve güzel bi şekilde büyütün yeter.
benim kendi ailemden hiçbir şey kalmadı bu manada. evet sağolsun okuttular ben zor şartlarda büyüdüm maddi olarak o yüzden çalışınca daha farklı olacağını düşünmüştüm ama dönem eskisi gibi değil işte.
 
Maasimiz yakın ve ben de zaman zaman benzer kaygıları yasiyorum sizi cok iyi anlıyorum, saglik sorunlarim da var ve hep hayalim bir arabaydi alabilirsem kendimi mutlu hissedecegim. Keske evim olsaydi diye düşünmeyin yani bunu şundan dolayi yaziyorum kaygili biriyimdir ama cok uzun süreli planlar yapmamaya çalışıyorum çünkü bu da kaygıları arttiran bir faktör.
Anladigim kadariyla bosanma surecindesiniz. Cocugunuz icin nafaka isteyin onun hakki neticede.
Şimdiki durumlar üzerinden giderseniz maas 35 bin, 15 bin kira kalaniyla da idare edersiniz. Tabii ki kolay olmayacak ama baskalariyla kendinizi kiyaslamayin oyle bakarsanız yeni atanan kuzenim evi gecindiriyor kocasi calismiyor ama arabalari var her haftasonu geziyorlar. Baska bir arkadas 5 sene falan oluyor atanali oncesinde çalışmıyordu dugun altinlariyla araba almisti simdi ev araba da aldılar yani ben de bakinca tek basina bunlari yapamiyorum ama hayiflanmiyorum da herkesin kendi butcesi/hayati. Siz de kendinize ve cocugunuza harcayın, birikim zor olsa da misal altin hesabı ya da gümüş hesabi açarsiniz kendinize, belki 300 belki 1000 lira da olsa hesaba atarsiniz birikir. Büyük hayaller kurup ulaşamayinca üzülmek yerine ulasilabilir hayaller kurup o küçük seylerle de mutlu olmaya çalışın. Hayat herkese zor, bu zorluklarla cogumuz mücadele ediyoruz. Benim kendi adıma kaygıları dogru yönetebilmek için düşüncem biraz daha az gelecegi düşünmek, daha anda kalmaya ve kisa vadeli hayallere hedeflere odaklanmak. Diger türlü düşünüp sonuca varamamak daha yipratici oluyor.
 
Merhaba benim eşim asker . Biz evlenmeden hemen önce yurt dışı görevine gitmişti 1 sene orada kaldı bende o arada hem okula gidip hem çalışıyordum biraz ben biriktirdim sonra babamdan borç aldım ve araba aldım . Babamdan aldığım borcu evlenene kadar çalışıp ödedim. Eşim de yurt dışından gelince ev aldık üzerine de kredi çektik ödemeye devam ettik evlendikten sonra 2 sene ödedik birde kv oturdu eve kira vs almıyoruz 7 sene oldu . Onun dışında eşimin ailesinden bir çöp gelmeyecek bize . Evlenirken sadece eşyalarımızı ailemiz ortaklaşa ödediler . Benim ailemin mal varlığı çok maddi sorunları yok çok şükür. Beni okuttular hiç bir maddi yardım almıyoruz onlardan . Evlendikten sonra çok maddi sorun yaşadık hem kira ödedik hem ev kredisi sonra kendimizi sıkalım benim arabamı değiştirelim dedik vs uğraştık . Sonra çocuk oldu 2 kere taşındık kimseden maddi desteğimiz yok . Çocuklarımızı okutursak iyi eğitim alıp iyi insan olurlarsa bence gerisi boş artık ev vs alınmaz o işler bitti gitti
 
ben mi çok kaygılıyım bilmiyorum ama bazen düşünmekten geceleri zor uyur oldum. Kendi harcama düzenimi söyleyeyim. kıyafete fazla para harcamam. az kıyafetim var diyemem ama 200 tlye aldığım pantolon 500 tlye aldığım ayakkabılarla bile kombin yaparım. İş yerinde öğle yemeğini dışarıda yemek yerine küçük atıştırmalıklar koyarım. Çocuğum için pek kısmam ataölyelere tiyatrolara götürmeye çalışırım ya da okulunda etkinlikler olduğunda katılmasını sağlarım. kronik rahatsızlığım düzenli kullanmam gereken bazı ihtiyaçlarım oluyor onlara aylık bin liraya yakın gidiyor şu anda bir de diyetisyene gidiyorum aylık yine 1500 veriyporum. tek lüksüm haftasonu genelde bir gün hava güzelse dışarıda vakit geçiririm. Tabi bu da masraflı oluyor neredeyse bin lira gidiyor. Ama bakıyorum hayatıma herşeyden kısıyorum aslında yine de birşey olmuyor. Tamam az çok geçiniyorum bugün ama yarın için elimde birşey yok. Çocuğuma ne bırakabileceğim bilmiyorum. tip 1 diyabetim bu beni korkutuyıır belki 5 10 yıl sonra çalışamam. Hadi diyelim erken emekli oldum. Ama 15 bin ile ne yapacağım bilmiyorum. Başımı sokacak bir evim olsaydı belki daha rahat ederdim bilmşyorum. benimle aynı maaşı alan arkadaşlara bakıyorum çocuklarının özel doktorları var arabaları var ayakkabıları 2 bin 3 bin. bu arada maaşım 35 civarı. acaba aileden mi zenginler eşlerinden mi kaynaklı ben bir türlü çözemedim. gerçi aralarında 10 yıllık çalışanlar da var. ama şu da gerçek ki ben 7 yıl sonra o refaha kavuşamayacağım gibi geliyor. eskiden krediyle herkes herşeyini aldı. şimdi ancak malı olan birşeyler labiliyor. ekonomi kanallarında da sürekli kredi kartlarını kapatın borçları biitirin şu olcak bu olcak dedikçe daralıyorum. var mı yol gösterebilcek olanınız?
Ben kendimce şöyle bir yola gittim. Herşeyden değil de bir ya da birkaç şeyden kısıyorum.
Mesela kıyafete çok para harcamıyorum. Mesela iş yerimde öğle yemeğim çok şaşaalı yemiyorum zaten acıkmıyorum, kahvaltıyı sıkı yaptığım için gibi...
Onun dışında eve eşya hevesim yok (bu biraz karakter sanırım), öyle sürekli şunu alayım bunu alayım derdinde değilim.
Gezmemden, tatilimden ve çocuklarımdan ödün vermiyorum.
İyi gidiyor şimdilik ileride ne olur bilemiyorum.
 
Evladıma yapabildiğim en büyük yatırım iyi bir eğitim alması

Sağ olsun o da hakkını veriyor . yolları açık olsun.

Benim bile bir evim + arabam yokken ona bırakacağım bir şeyim yok.

aileden kalacak birşey de yok.

Şimdilik böyle yuvarlaıp gidiyoruz ama nereye kadar göreceğiz
 
Merhaba sevgili konu sahibi ben de tip 1 dm.yim.Kaygılarını anlayabiliyorum.Benim tavsiyem cocuk küçükse ve cok büyük anlaşmazlik yoksa birkaç yıl ailenizle kalmanız.Tabi anne ve babanızın evi müsaitmi bilemem ama en azından biraz birikim yaparsınız.Böylece ayrı bir eve çıktığınızda kaygınız azalır.Pompa kullanıyomusunuz yada enjeksiyonlamı ilerliyosunuz.Ben stripleri cok az ücrete sensör kullanan arkadaşlardan alıyorum ordan biraz kurtariyorum.Bir de pompa kullanıyodum toujeoya geçtim dunya varmış hem maddi açidan hem de regülasyon açisından.Bir de online psikologlar var uygun fiyatlara biraz destek almanız iyi olabilir.Malum biz kronik hastalığı olqn bireylerin anksiyetesi oluyor bu kaçınılmaz.Son olarak Allah yardımcınız olsun.Inançlıysanız eğer inşirah suresini bolca okuyun iyi gelir
 
Merhaba sevgili konu sahibi ben de tip 1 dm.yim.Kaygılarını anlayabiliyorum.Benim tavsiyem cocuk küçükse ve cok büyük anlaşmazlik yoksa birkaç yıl ailenizle kalmanız.Tabi anne ve babanızın evi müsaitmi bilemem ama en azından biraz birikim yaparsınız.Böylece ayrı bir eve çıktığınızda kaygınız azalır.Pompa kullanıyomusunuz yada enjeksiyonlamı ilerliyosunuz.Ben stripleri cok az ücrete sensör kullanan arkadaşlardan alıyorum ordan biraz kurtariyorum.Bir de pompa kullanıyodum toujeoya geçtim dunya varmış hem maddi açidan hem de regülasyon açisından.Bir de online psikologlar var uygun fiyatlara biraz destek almanız iyi olabilir.Malum biz kronik hastalığı olqn bireylerin anksiyetesi oluyor bu kaçınılmaz.Son olarak Allah yardımcınız olsun.Inançlıysanız eğer inşirah suresini bolca okuyun iyi gelir
pompa kullanmıyorum ama ücrrtlerinin çok yüksek olduğunu duydum. Temin edebileceğim daha uyguna bir yer varsa bilgi verebilirseiniz çok sevinirim. vitamin desteğii alıyorum çubuk iğne uçları vs derken bin lira harcıyorum ayda. ailemle anlaşmazlık yok tabi hayıflanıyorlar düzgün biriyle evlenmediğim için ama alnında yazmıyordu evlenirken ne yapabilirim. bir süre ailemle kalacağım sanırım tek başına yaşamaktan da biraz çekiniyorum esasen şekerim düşer o anda yapayalnız çocukla ne yaparım düşüncesi geliyor aklıma.
 
Merhaba benim eşim asker . Biz evlenmeden hemen önce yurt dışı görevine gitmişti 1 sene orada kaldı bende o arada hem okula gidip hem çalışıyordum biraz ben biriktirdim sonra babamdan borç aldım ve araba aldım . Babamdan aldığım borcu evlenene kadar çalışıp ödedim. Eşim de yurt dışından gelince ev aldık üzerine de kredi çektik ödemeye devam ettik evlendikten sonra 2 sene ödedik birde kv oturdu eve kira vs almıyoruz 7 sene oldu . Onun dışında eşimin ailesinden bir çöp gelmeyecek bize . Evlenirken sadece eşyalarımızı ailemiz ortaklaşa ödediler . Benim ailemin mal varlığı çok maddi sorunları yok çok şükür. Beni okuttular hiç bir maddi yardım almıyoruz onlardan . Evlendikten sonra çok maddi sorun yaşadık hem kira ödedik hem ev kredisi sonra kendimizi sıkalım benim arabamı değiştirelim dedik vs uğraştık . Sonra çocuk oldu 2 kere taşındık kimseden maddi desteğimiz yok . Çocuklarımızı okutursak iyi eğitim alıp iyi insan olurlarsa bence gerisi boş artık ev vs alınmaz o işler bitti gitti
7 senedir kv oturuyor sizin satın aldiğinız evde siz kiradasınız. Doğru mu anladim 🙈
 
Yemekten kısmayın atıştırmalık demişsiniz kendi adınıza.Ben boğazdan kismayi doğru bulmuyorum .Beslenme iyi olmalı yani dengeli.Bence elinizden geleni yapıp sağlığınıza dikkat edip kaygıyı bırakın Yarınlar belli olmaz.Evet belki mantıklı olursak bir çok şey olumsuz.Ama şöylede bir kavram var her an herşey degisebilir inşallah olumluya doğru iyiye doğru bir gidişat başlasın sizin içinde
 
Valla nişan düğün kına eşyalar vs eşimle birlikte yaptık eşimin ailesinden bir lira gelmedi benim ailem bazı eşyaları aldı. Yıllarca düğün borcu ödedik, ardından da ev alamıyorduk bari araba alalım dedik. Araba desen gün geçtikçe yaşlandı zaten iyi bir şey almamıştık sadece sıfır almak istemiştik. Çocuk yok ancak şu dönemde zar zor kartları ödeyebiliyoruz.
Ev almak hayal oldu, kendi başına düğün yapıp ilk yıllar düğün eşya borcu ödeyenler hele hiç bir şey alamaz oldu. O borç bitmeden diğerine girmeyim ayağımı yorgana göre uzatayım demek hataymış meğer 0,36 dan alacaktık bizim salaklığımız işte.
Şu an yarınımızın ne olacağı meçhul yaşım geçiyor çocuk yapmaktan korksam da yapma zamanı geldi artık. Ancak o çocuğu bu buhranlı dönemde büyütmek istemiyorum.

İki çalışan insan nasıl olur da çocuk yapmaktan maddiyat yüzünden vazgeçer kısmını da anlatayım, ben çalıştığım için ve ailelerden uzak şehirde olduğumuz için mecbur bakıcı tutulacak + büyüdüğünde kreşe gidecek+ okul sistemi çöktü özel okula yollamak isticem, başlangıçta ki doktoruydu mamasıydı beziydi kısmına girmiyorum bile, büyüdü etti kursuydu dershanesiydi basketboluydu yüzmesiydi vs vs.. Tüm bunların sonunda o çocuk güç bela büyüyecek ancak ona bir ev bile bırakamamış olacak anasıyla babası. Şu an ekonominin özeti bu. Sadece günlük şeylere paramız yetiyor kesinlikle birikimle bir taşınmaz arsa ev alamaz olduk. Yaşlandığımda da kirada olursam ve 10k maaş alıp 20k kira verirsem o çocuğa da yük olurum sadece allah annemi alsa da kurtulsam der. Neyse işin özeti ekonomi çok kötü arkadaşlar.
 
gerçekten o adamdan ayrıldınız mı?

tebrik ederim sizi, şu an bu kaygılarda olmanız da çok normal o yüzden, belirsizlik içinde sayılırsınız, biraz zaman verin kendinize.
 
7 senedir kv oturuyor sizin satın aldiğinız evde siz kiradasınız. Doğru mu anladim 🙈
Evet çünkü biz tayinle çalışıyoruz ya zaten o şehirde değiliz 🤣 kv ler 7 sene önce biz nişanlanırken evleri kentsel dönüşüme girecekti sobalı ev diye bizim aldığımız eve oturdular . Orada bir türlü kentsel dönüşüme girmedi 😅 daha bekliyoruz bence en az 5 senesi daha var .
 
ben mi çok kaygılıyım bilmiyorum ama bazen düşünmekten geceleri zor uyur oldum. Kendi harcama düzenimi söyleyeyim. kıyafete fazla para harcamam. az kıyafetim var diyemem ama 200 tlye aldığım pantolon 500 tlye aldığım ayakkabılarla bile kombin yaparım. İş yerinde öğle yemeğini dışarıda yemek yerine küçük atıştırmalıklar koyarım. Çocuğum için pek kısmam ataölyelere tiyatrolara götürmeye çalışırım ya da okulunda etkinlikler olduğunda katılmasını sağlarım. kronik rahatsızlığım düzenli kullanmam gereken bazı ihtiyaçlarım oluyor onlara aylık bin liraya yakın gidiyor şu anda bir de diyetisyene gidiyorum aylık yine 1500 veriyporum. tek lüksüm haftasonu genelde bir gün hava güzelse dışarıda vakit geçiririm. Tabi bu da masraflı oluyor neredeyse bin lira gidiyor. Ama bakıyorum hayatıma herşeyden kısıyorum aslında yine de birşey olmuyor. Tamam az çok geçiniyorum bugün ama yarın için elimde birşey yok. Çocuğuma ne bırakabileceğim bilmiyorum. tip 1 diyabetim bu beni korkutuyıır belki 5 10 yıl sonra çalışamam. Hadi diyelim erken emekli oldum. Ama 15 bin ile ne yapacağım bilmiyorum. Başımı sokacak bir evim olsaydı belki daha rahat ederdim bilmşyorum. benimle aynı maaşı alan arkadaşlara bakıyorum çocuklarının özel doktorları var arabaları var ayakkabıları 2 bin 3 bin. bu arada maaşım 35 civarı. acaba aileden mi zenginler eşlerinden mi kaynaklı ben bir türlü çözemedim. gerçi aralarında 10 yıllık çalışanlar da var. ama şu da gerçek ki ben 7 yıl sonra o refaha kavuşamayacağım gibi geliyor. eskiden krediyle herkes herşeyini aldı. şimdi ancak malı olan birşeyler labiliyor. ekonomi kanallarında da sürekli kredi kartlarını kapatın borçları biitirin şu olcak bu olcak dedikçe daralıyorum. var mı yol gösterebilcek olanınız?
Çok normal. Bu enflasyonda paranın değeri yokki. Sizin aldığınız maaş gayet iyi geliyornkulağa ama öyle değil. Kira zaten 15 olsa siz ne yiyip iceceksiniz. Ekonomi düzelir inş ama mevcut durumda çok düşünmeyin günü kurtarın. Çocuğunuza gerekeni yapıyorsunuz zaten ilaçlarınız ve haftada bir dısarı çıkmayı tabiki dert etmeyin. Çocuğunuz büyüyünce iyi olur inş kendi alır. Ya da ilerde siz. Ama şuan bunları düşünmeyin. Ev araba alanlar o dönem aldı bitti şuanda kredi ile ev alınmıyor malesef. Şuanda kendinizi gecindirin çocugunuzu aynı şekilde. Annenizdeyseniz yine köşeye 10 atmaya çalısın kiraya çıkarsanız zor olmasın diye. Kiraya çıkınca köşeye atılmaz zaten onu dert etmeyin bir düzen tutturup yaşar gidersiniz
 
Back