Merhaba Arkadaslar
Benim 3 aylik bir bebegim var ve malesef kolik bir bebek. Yurtdisinda dogum yaptim geleli 6 ay oldu. Yeni duzen kuruyoruz. Ama cok rahat bir hamilelik ve dogum gecirmeme rağmen ve 2. Cocugum olmasina ragmen cok zorlaniyorum.
Ilk cocugumda kolikti hatta daha beterdi. Ama niyeyse bunda tahammul edemiyorum. Esim yanimda beraber bakiyoruz ona ragmen bebek aglamaya basladiginda sanki bende tramva yasiyorum. Bu bebek hep aglayacak diyorum. Bu döngü hic bitmeyecek gibi geliyor. Halbuki ben bu filmi izledim geciyor biliyorum.
Yastan mi yasanmisliklardan mi bilmiyorum cok zorlaniyorum. 34 yasinda anne oldum galiba onun fiziksel yorgunlugu da var.
Kovit olduk zaten cok zor emen bebek emmeyi de birakti. Bazen buna da cok üzülüyorum. Bebege bagimli olmak ve onun hep aglamasi beni vok bunaltiyor. Bazen ozellikle geceleri nefessiz kalkiyorum.
Oglumu vok seviyorum ama rahat zamanlarimi cok özlüyorum
sonrada boyle düşündüğüm icin üzülüyorum. Isteyerek olan bir bebek ama nedense bazen cok bunaliyorum. Bildigim halde gecmeyecek gibi geliyor. Kendime telkin vermekten yoruluyorum.
Cok uzattim. Lutfen kusura bakmayin. Bir oneriniz var mi? Bu döngüyü nasil kirarim? Yada oglum icin ne yapabilirim?
Benim 3 aylik bir bebegim var ve malesef kolik bir bebek. Yurtdisinda dogum yaptim geleli 6 ay oldu. Yeni duzen kuruyoruz. Ama cok rahat bir hamilelik ve dogum gecirmeme rağmen ve 2. Cocugum olmasina ragmen cok zorlaniyorum.
Ilk cocugumda kolikti hatta daha beterdi. Ama niyeyse bunda tahammul edemiyorum. Esim yanimda beraber bakiyoruz ona ragmen bebek aglamaya basladiginda sanki bende tramva yasiyorum. Bu bebek hep aglayacak diyorum. Bu döngü hic bitmeyecek gibi geliyor. Halbuki ben bu filmi izledim geciyor biliyorum.
Yastan mi yasanmisliklardan mi bilmiyorum cok zorlaniyorum. 34 yasinda anne oldum galiba onun fiziksel yorgunlugu da var.
Kovit olduk zaten cok zor emen bebek emmeyi de birakti. Bazen buna da cok üzülüyorum. Bebege bagimli olmak ve onun hep aglamasi beni vok bunaltiyor. Bazen ozellikle geceleri nefessiz kalkiyorum.
Oglumu vok seviyorum ama rahat zamanlarimi cok özlüyorum
sonrada boyle düşündüğüm icin üzülüyorum. Isteyerek olan bir bebek ama nedense bazen cok bunaliyorum. Bildigim halde gecmeyecek gibi geliyor. Kendime telkin vermekten yoruluyorum.Cok uzattim. Lutfen kusura bakmayin. Bir oneriniz var mi? Bu döngüyü nasil kirarim? Yada oglum icin ne yapabilirim?
Bizimki de tam olarak boyle. Kizim alt degistirirken susardi beyfendi de bu da yok. Ama sunu gozlemledim 4. Aydan sonra cogu kolik azalmis. Say say gun bitmiyor ama iste bir ümit. Size de ayri dua edecegim
Hepsi geçecek elbette senin de bildiğin gibi ama evet o, geçti kısmına gelene kadar şuan da, iken zor oluyor. Hormonlarla ilgili olabilir lohusalık dönemini 2. İde farklı geçiriyor da olabilirsiniz. 34 ileri değil harika bir yaş 
