Gebelik depresyonu - Anksiyete

tazeanne32

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
16 Mart 2025
8
4
1
32
Hamileliğimin 30. haftasında balkonda keyifle kahvemi içerken yakalandım bu hastalığa birden oldu zaten birden oluyormuş ne yapacağımı bilemedim içimde ki o sıkıntıyla ölürüm sandım o gece ölmedim hamileyim diye kimse beni doktora da götürmedi insanlar ne yaşadığımı anlamadı gerçi benim anlamam da uzun sürdü sonra nice böyle geceler yaşadım karnımda bebeğimle delirdiğimi düşünmeye başladım sonra hayattan keyif almayı bırakmıştım içim bomboş olmuş umuda dair hiç bir şeyim kalmamıştı oysa karnımda koca bir umut taşıyordum terapilere gittim haftalarca sonrası devam eden bir iyi bir kötü olma durumuyla hayal kırıklıklarım büyük oldu sonunda beni doktora götürün dedim ve psikiyatriye gittim ve bana gebelik depresyonu yaşadığımı iyi ki geldiğimi söyledi sonra hamilelerinde içebileceği bir antidepresana başladım zamanla daha iyi oldu daha yaşanır hale geldim sonra çok daha iyi oldum bebeğimi de sağlıkla kucağıma aldım hala da kullanıyorum süt verirken doktor kontrolüyle tabi ki çok az daha zamana ihtiyacım var benimde böyle olan hamileler varsa ne yaşadığını anlamayan ya da yeni anneler delirmiyorsunuz geçiyor geçmeyecek gibi geliyor ama geçiyor ve mutlu anne mutlu bebek her şeyden daha önemli ben çok umutsuzdum kimse iyi olmuş halini yazmamıştı belki bir anneye umut olurum.

Siz de deneyimlerinizi bu konu altında paylaşırsanız bir sürü kadına umut olabiliriz :)
 
Hamileliğimin 30. haftasında balkonda keyifle kahvemi içerken yakalandım bu hastalığa birden oldu zaten birden oluyormuş ne yapacağımı bilemedim içimde ki o sıkıntıyla ölürüm sandım o gece ölmedim hamileyim diye kimse beni doktora da götürmedi insanlar ne yaşadığımı anlamadı gerçi benim anlamam da uzun sürdü sonra nice böyle geceler yaşadım karnımda bebeğimle delirdiğimi düşünmeye başladım sonra hayattan keyif almayı bırakmıştım içim bomboş olmuş umuda dair hiç bir şeyim kalmamıştı oysa karnımda koca bir umut taşıyordum terapilere gittim haftalarca sonrası devam eden bir iyi bir kötü olma durumuyla hayal kırıklıklarım büyük oldu sonunda beni doktora götürün dedim ve psikiyatriye gittim ve bana gebelik depresyonu yaşadığımı iyi ki geldiğimi söyledi sonra hamilelerinde içebileceği bir antidepresana başladım zamanla daha iyi oldu daha yaşanır hale geldim sonra çok daha iyi oldum bebeğimi de sağlıkla kucağıma aldım hala da kullanıyorum süt verirken doktor kontrolüyle tabi ki çok az daha zamana ihtiyacım var benimde böyle olan hamileler varsa ne yaşadığını anlamayan ya da yeni anneler delirmiyorsunuz geçiyor geçmeyecek gibi geliyor ama geçiyor ve mutlu anne mutlu bebek her şeyden daha önemli ben çok umutsuzdum kimse iyi olmuş halini yazmamıştı belki bir anneye umut olurum.

Siz de deneyimlerinizi bu konu altında paylaşırsanız bir sürü kadına umut olabiliriz :)
Benim de bebeğim planliydi hani isteyerek oldu ama hep basimdan beri zor geçti yorumluyorsunuz şuan 34 haftadayim korkuyorum ya hiç uyumazsam hep ağlarsa napıcam diye kendimi yalnız hissediyorum.Lakin annem eşim yanımda olucak.Cok yoruldum bu düşüncelerden.Ya bebeğimi sahiplenemezsem diyorum
 
Bebeğimi sahiplenememekten bende korkuyordum ama öyle olmadı başta sahiplenmezseniz bile sonra sahiplenirsiniz :) bunlar sadece bir düşünce gerçeklik payları olmayan zihnimizin bir oyunu aslında ama insan elinde değil anlayabiliyorum herkes kucağınıza aldığınızda her şey değişecek inanılmaz birsey diyecekler belki diyorlardır ama biz bilgisayar değiliz birden birseyler yüklenmiyor evet çok güzel bir duygu ama bunu zamanla anlıyorsunuz endişelenmeyin herkes büyük büyük laflar ediyor kimse dürüst değil ama annelikte emek verdikçe gün geçtikçe anlaşılan birsey bebeğinizi seveceksiniz başlarda genelde uyuyorlar merak etmeyin :)
 
Bende de depresyon 5. Haftada başladı 16 ya kadar sürdü tam iyiyim derken 27. Haftada tekrar başladı. Evde tekken bunalıyorum özellikle sürekli uyumak istiyorum ve halsizim. Belki hormonlardandır ama insana hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor
 
Bende gebelik depresyonu değil ama ağır anksiyeteden şüphelenmeye başladım. Vücudumda gebelikten dolayı sürekli değişik şeyler oluyor ister istemez ve ben hepsini kansere yoruyorum. Eşim sürekli benimle doktora gelmekten bıktı, ailem sürekli uyarıp bana kızıyor bir gün düzeltmeye çalışıyorum ertesi gün yine aynı. Özellikle yalnızken çok fazla düşünmeye ve Google araştırması yapmaya başlıyorum. Geçtiğimiz Haziran ayında anneannemi yumurtalik kanserinden kaybettim ve daha önce hiç belirti vermediği için hastalığını son evrede farkettik, 1 ay içinde vefat etti. O günden sonra bende travma oldu anksiyete tetiklendi. Ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten. Gebeligim kimse yüzünden degil kendim yüzünden zor geçiyor. Zehir ettim resmen kendime. İlaç da kullanılmıyor gebelikte, psikiyatri bana yardımcı olabilir mi?
 
Bende gebelik depresyonu değil ama ağır anksiyeteden şüphelenmeye başladım. Vücudumda gebelikten dolayı sürekli değişik şeyler oluyor ister istemez ve ben hepsini kansere yoruyorum. Eşim sürekli benimle doktora gelmekten bıktı, ailem sürekli uyarıp bana kızıyor bir gün düzeltmeye çalışıyorum ertesi gün yine aynı. Özellikle yalnızken çok fazla düşünmeye ve Google araştırması yapmaya başlıyorum. Geçtiğimiz Haziran ayında anneannemi yumurtalik kanserinden kaybettim ve daha önce hiç belirti vermediği için hastalığını son evrede farkettik, 1 ay içinde vefat etti. O günden sonra bende travma oldu anksiyete tetiklendi. Ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten. Gebeligim kimse yüzünden degil kendim yüzünden zor geçiyor. Zehir ettim resmen kendime. İlaç da kullanılmıyor gebelikte, psikiyatri bana yardımcı olabilir mi?
 
Benimde zaten anksiyetenin getirisiyle depresyona girmiştim ve psikiyatriye gittim tabi ki size yardımcı olacaktır hamile olabilirsiniz ama insansınız ve çaresiz değilsiniz bir çaresi var yardım alın ben gebeliğimde ilaç kullanmaya başlamıştım
 
hormonların büyük etkisi var tabi ki ama tek başınıza baş edemiyorsanız yardım alabilirsiniz piskoterapi gibi az kalmış doğuma sağlıkla alın kucağınıza gecicek ama ne kadar zor geçtiğini iyi bilirim
 
Back
X