Merhabalar, öncelikle sakin olun ve lütfen bu süreci psikolojik olarak daha verimsiz hale getirmeyin. Ben de 5,5 yıllık evliyim. 3 yıldır istiyoruz olmuyor. 1 sene dr'lar oyaladı, 1 sene pandemi sebebi ile biz bekledik, baktık olmuyor, kasım ayında tedaviye başladık. Sorun şuan bende görünüyor, benim yumurtalarım büyüyüp gelişmiyor.
İlk tedavimde klomen kullandım büyümedi, gelişmedi. O ay tedaviyi sonlandırdık, takibi bıraktık dr'umla.
Şimdi perşembe günü yeniden 2. ay oluyor klomen tedavisine başladık tekrar, haftaya salı dr. kontrolüm var büyümüşler mi göreceğiz.
Ben 33 yaşındayım, eşim 37. Bizim de çevremizde çocuksuz aile yok. Bizden 4 yıl sonra bile evlenenlerin çocukları oldu. Bu biraz nasip, biraz kişilerin şansı mı, bizim genetik yapımız mı bilinmez ama kendinizi kıyaslamayı bırakırsanız daha stressiz bir süreç geçirir, bedeninize pozitif yüklemeler yaparsınız. Lütfen üzülmeyin.
Biliyorum ve sizi çok iyi anlıyorum, benim de her ay hüsranla birlikte içime kapandığım günler haftalar oluyor. Neredeyse hiçkimseyle telefon ya da yüz yüze görüşmüyorum ve sosyal medyaya fazla girmiyorum. İnsanlar ilk iletişimde direk ''bebiş yok mu?'' , ''çocuk ne zaman?'' gibi sorular soruyorlar. Ben de hala ısrarla her sorana ''şuan düşünüyorum'' diyorum. 2. kez sormaya hadleri olmadığını vurgulamak için. Basit bir şekilde ''şuan düşünmüyorum'' deyin, neden diye sorarlarsa yine ''düşünmüyorum gayet açık'' deyin. Bu kez artık sormayacaklar.
Olabildiğince sosyal medyada çocuklu arkadaşlarınızın , tanıdıklarınızın hikayelerini ''sessize alın'' tıklayıp bakmayın. Çünkü herkes ama herkes sadece çocuğunu paylaşıyor. Bu da bizler gibi süreçte olanların canını yakıyor. Paylaşmaları normal. Tercih meselesi. Siz sadece kendinizce bu şekilde mini tedbirler alarak, kendinize giden yolu ferahlatabilirsiniz. :)
Hepimize bol şans, hepimize sağlıklı, hayırlı, tez zamanda güzel haberler diliyorum. :)