merhaba
ben istanbulluyum. 6-7 aydır fransadayım. alışmaya çalışıyorum işte. üniversiteye gitmek istiyorum, hemde çalışmak istiyorum parttime. ama önce fransızca bilmek gerekiyor. günlerim fransızca çalışmakla ve dışarı çıkıp gezmekle geçiyor. alışveriş merkezleri falan dolanıyorum. türkiyedeki hayatımı burada sürdürememenin burukluğu var içimde. türkiyede birsürü arkadaşım vardı, insanlar içinde belli bir statüm vardı, ünide asistandım. eşim için, sevdiğim için bıraktım herşeyi arkamda geldim. şimdi burada bir hiçim. en büyük sıkıntım maddiyat ve oturum izni. henüz oturum iznim yok. prefecture'e başvurduk ağustosta ama hala bir cevap yok. bugün tam 3 ay oldu. bugün yarın gelir herhalde bi cevap. eşim fransız asıllı olmasına rağmen hala bir cevap yok. bedava fransızca kursu buldum, oraya gidiyorum haftada 8 saat. evde de çalışıyorum epeyce, ayrıca eşimde yardımcı oluyor.
oturum iznimi alırsam üniversite başvurularını yapıcam. ve de iş arıcam. şu an fransızcam A2 seviyede, iş bulurmuyum bilemiyorum. bakalım artık, zaman herşeyin ilacı. seninde kızın varmış, allah analı babalı büyütsün. görüyorumki sende çabalıyorsun benim gibi, burada biryerlere gelebilmek için. gurur duydum gerçekten. biz bayanlar böyle olmalıyız. ben kocamın eline bakmak istemem ileride. öğrenimimi bitirip iş hayatına atılmak istiyorum. inşallah hakkımızda iyi şeyler olur. bol şans diliyorum arkadaşım.