Ölen üyenin eşinin açtığı konuyu okudum. Bazen insanların nasıl bu kadar acımasız olabildiğine şaşırıyorum.
3.5 ay hastanede, 1 ay yoğun bakımda yaşam mücadelesi veren babamın ölüm haberini kadir gecesi saat 3.15 te aldık. Resmi saati ise sabah 7 de bildirildi.
Yoğun bakıma koştum, dayım eniştem tutmaya çalıştı, iki ızbandut gibi adam beni tutamadı. Yoğun bakımdaki doktorlar da tutamadı. Girdim yanına, tüm cihazlar "0" ı gösteriyordu..Konuştum yine de babamla. Öptüm, vedalaştım..Biraz da kızdım..Onca badireyi atlatan babam, neden kendini bıraktı diye..Halbuki bir hafta önce bilincini yitirmişti ve o bir hafta direndi hayatta kalmak için.
Odaya getirdiler beni..Yatağını parçaladım, bu yatak aldı babamı diye..Annemle ablam daha dirayetliydi. Zaten Annem beni kolaçan etmekten acısını yaşayamadı kadın. 46 yıllık eşi..Ve inanın hala birbirlerine aşıklardı. 3.5 ay boyunca insan bir kere evinde banyo yapmak istemez mi? Gelmez mi evine? Annem gelmedi.
Ve hala facebooktan babamla ilgili şeyler paylaşıyor, slaytlar yapıyor falan..O gün o da facebooktan bildirdi, hep elinde telefon yorumları okudu.
Neyse, telefonu aldım elime,
Mune
ye yazdım..Fal topiğine yazdım..Farzetkiye yazdım..Çünkü babamın durumunu paylaştığım insanlar vardı..Hem ağladım hem yazdım.
Bazen burada geyiklere katıldığımda ağlayarak yazıyorum, yani
şu smile ı koyarken hüngür hüngür ağladığım zamanlar oluyor..
Demem o ki, insanlar böyle bir durumda destek arıyor, yazılacak ya da söylenecek iki kelime, size güç veriyor.
Burada yazılanları okumak insanı bir nebze dağıtıyor, hikayeler, dertler, geyikler normal hayata döndürüyor.
Vefat eden üyenin eşi de, konu açarak destek beklemiş olabilir, eşinin mesajlarını okuyup onu yad etmiş olabilir. Acısını burada paylaşıp bir nebze rahatlamak istemiş olabilir..
Nedir bu acımasızlık? Nedir bu inanmamazlık? İnsanlar acılarını türlü türlü yaşar, 5 parmağın 5 i bir değil ki insanlar nasıl bir olsun..,
Yapmayın etmeyin Allahaşkına..Nolur. Sahteyse bile, Allah ile onun arasındadır ve kendi vicdanıyla ilgilidir bu..Bize düşen insanlığı elden bırakmamaktır.
Kusura bakmayın, ben de sürecimi yazmış oldum..Bunu yaparken babamı yad etmiş oldum... Duygu sömürüsü diyen olur, ilgi çekmek istiyor diyen olur, o olur bu olur..Ama bu öyle bişey değil..
Şu ölüm ya da ağır hastalık konularına, aksi kanıtlanana kadar fake muamelesi yapmaktan vazgeçin.
aybalhatuna Allahtan rahmet, eşine ve ailesine bol sabırlar diliyorum..Mekanı cennet olsun.
