Fobileriniz nelerdir, bunun için ne gibi önlemler alıyorsunuz?

Bende gece evde yalnız kalamıyorum ve öğrenciyim yanımda her zaman birileri olmayabiliyor nasıl yalnız kalmayı öğreneceğim hiç bilmiyorum

Çok fobim var ama en tuhafı megalofobi..yani büyük şeylerden kormak..büyük binalar,yapılar,dağlar ve özellikle gemiler..gemilerden çok korkuyorum bakmak istemiyorum , ürperiyorum..böyle çok büyük,yüksek kiliseler binalar heybetli yapılardanda..ama bu fobisi olanların (ki sanrm dünyada çok az kişide var) hemen çoğu en çok gemiden korkarmış

Yukseklik korkum vardi yendim.Igne fobim var,kan aldiramiyorum.Karanlik fobim var.Dar alanlardan nefret ederim.Boceklerden de igrenirim.

hemen hemen sosyal hayattaki (okuldaki, iş yerlerindeki) herkes. birinin beni izlediğini, beni takip ettiğini düşünmekten bazen kafayı yediğimi düşünüyorum. sürekli biri bana olan nefretini kusacakmış gibi geliyor. fobi mi yoksa ruhsal bir bozukluk mu bilmiyorum ama böyle.

slowly26 .!.:

Bnim fobiden kimsede yokmus saka gibi ama gercek yutkunma fobim var

Genişletmek için tıkla...

ben de var

kusmaya karşı bi fobim var:)
tahammül edemiyorum, fenalaşıyorum 3-5 gün kendime gelemiyorum desem yeridir:)

Kapali yer fobim var , ucak fobim var.

Uyku fobim vardı , uyumak işkenceydi resmen 3 gün hiç uyumaz gündüz 11 1 arası başımda birini tutarak ilaçla uyurdum uyandığım da sırılsıklam olmuş olurdum , yalnızlığı düşünmekte korkuturdu uyurken ya herkes giderse ölürse ben uyurken sevdiklerime zarar gelirse babam yüzünden böyle olmuştum ama biliyorum ben uyurken sarhoş gelip evi darmaduman ederdi kardeşlerim olduktan ve büyümeye başladıktan sonra böyle birşey başladı 7 yıl devam etti okul hayatım bile düzgün olmadı , eşimle tanıştığım dönemler buna çözüm getirmek zorunda olduğumun farkına vardım sabaha karşı çok kez onu uyandırdığımı bir mesajla delirttiğimi bilirim daha sonra yarım saatte bir uyuyup uyanma düzeni yaptım alarm çalıyor uyanıyordum 15 dakika durup tekrar uyuyordum ve 2 yıl böyle devam ettikten sonra evdeki sorunların da azalmasıyla bu korkumu yendim uyurken sadece yine başımda eşim oluyor uykuya geçene kadar sonra sorun yok :)

Fobi olarak sayılmıyor sanırım ama beni de küçükken çok sık araba, otobüs tutardı, şimdi baya azaldı yine etkiliyor ama mide bulantısı yapmıyor pek. Migrenim var bir de. Sağolasun bunlar yetiyordu zaten bi ara, fobiye gerek kalmadan :)

Normal de çok soğukkanlıyımdır ,kan da tutmaz acil bir durumda ama gözle ilgili herhangi bir şey oldu mu bayıltın beni daha iyi.bakamıyorum bayılcak gibi oluyorum.

çok yüksek bir binaya aşağıdan yukarıya bakmak benimmm fobimmmmm (((

benımde örümcek korkum var, öüm kopuyor. Hele ırı kalın bcaklı örümcekler gördügümde ödüm patlıyor resmen. Annem pıs evde örümcek olur derdı o yüzden evımı hep temız tutmaya calısırım bır de hıcret sırasında örümcegın Allahın ıznı ıle magara gırısıne ag örerek peygamber efendımızı ve hz.ebu bekırı korudugu ıcın ve Allahın yararttıgı bır canlı oldugu ıcın sevmeye calısıyorum. Örümcegı görür görmez bu olayı hatırlatıyorum kendıme ve benı rahatlatan tek sey bu oluyor korkum hala da devam etse bıle..

ucan bocek sinek turu seyler... bir de karanlik...

ışıkları acarim ve odadan kacarim sorun cozuldu

dar alanlarda kalmak sıkışmak kalmadım ama kötü hissediyorum düşününce.

Benim en büyük fobim kanser adını söylerken bile korkuyorum bu fobiyi yenmek için kendimle çok mücadele ettim ama olmuyor

korkmaktan korkum var

Evde yalnız kalınca gece korkarım ışık yakarım.asagilanma duygusu var.gelecek kaygısı var.bazı sahte arkadasliklar canımı yaktı.kendimi bulmak istiyorum evliyim bir çocuğum var.boş Boğazlıkla hitAP eden bi aile bireyim var.yani 28 yaşımdayım kendini dUzelt diyen bi kardeşim var yoruldum.menfaat için aranmaktan yoruldum.

karabagg .!.:

Evde yalnız kalınca gece korkarım ışık yakarım.asagilanma duygusu var.gelecek kaygısı var.bazı sahte arkadasliklar canımı yaktı.kendimi bulmak istiyorum evliyim bir çocuğum var.boş Boğazlıkla hitAP eden bi aile bireyim var.yani 28 yaşımdayım kendini dUzelt diyen bi kardeşim var yoruldum.menfaat için aranmaktan yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

Bende 28 yaşındayım panik atakla yıllardır uğraşıyorum...kafamda hep endişe var ya atak gelirse diye.heran kendimi dinliyorum...insanlar sadece işleri düştüğünde arıyolar benim zor zamanlarımda bitek ailem yanımda oldu...iyilik yap denize at diye boşuna dememişler herkes işine geldiği gibi bu hayatta...bizim gibi hassas insanlarda malesef içine atıp kimseye hayır diyemediği için en sonunda böyle panik atak yada depresyon sahibi oluyo.....