Pek iyi değilim bugün.. Eve de yeni geldim, oğlumu yatırdım..
Sinir krizi geçiriyordum neredeyse..
Evde normal, sakin, sözümü dinleyen çocuk, evden çıkınca sanki ben yokmuşum gibi davranıyor, çağırsam gelmez, birşey derim dinlemez, bir de dede, babaanne şımartır, iyice çileden çıkardılar bugün beni.. Olay çıkarmadan eve zor attım kendimi, iyi ki beraber ya da çok yakın yaşamıyoruz, kesin aklımı kaçırırdım.. Yine iyi eşim hep diyor siz şımartıyorsunuz, sizi gördüğü için böyle yapıyor falan ama yine de yetmiyor bana, bir bırakın kendi çocuğuma nasıl davranacağıma kendim karar vereyim diyecektim de işte tuttum kendimi.. Neyse ya, sözde menümü yazıp çıkayım, bugün artık gelmem herhalde diyecektim, dinlenmek istiyorum çünki, o kadar sinirlerim bozuldu ki içimi dökecek yer arıyordum sanırım