fikir ayrılıklarımız

daha önce de benzer bi konu açmıştım ama gerçekten biraz daha tavsiyeye ihtiyacım var, lütfen yargılamayın. 5 aylık güzel giden bir ilişkim var/dı. ikimiz de Kürt kökenliyiz ama ben büyükşehirde büyüdüm, Kürtçe bilmem, ailem ise bilir ve arada konuşur. Erkek arkadaşım ise doğuda yaşıyor, Kürt milliyetçisi olan bir şehirde diyeyim. Benim için Kürt,laz,çerkez bunlar hiçbir sorun değil ben adama bir kere ırkını sormadım bile hiç alakadar etmiyor o kadar umrumda değil ki. Ama erkek arkadaşım zırt pırt Kürt sorunu, Kürt meselesi, bize işkence ediyorlar, ırkçığlık yapıyorlar vs. Diyo. Bana asimile olmuşsun,aslını unutmuşsun, kendine Kürt deme sakın gibi şeyler söyledi kalbim çok kırılıyor. İlk başlarda böyle değildi, anlayamadım bu kadar yoğun olduğunu. Bayrak paylaşsam “bu kadar milliyetçi görünmeye çalışma” diyor, onun oy verdiği Kürt partisine (?) taban tabana karşı olduğum için beni aslımı unutmakla suçluyor. Ben desteklemiyorum ve hatta nefret ediyorum çünkü bir etnik grubun partisi olacağımı düşünmüyorum. ”bizim ayrı bir ülkemiz olsun isterdim” diyor bunu bile nasıl sineye çektim şimdi hayret ediyorum. Diyorum ülkemizde Kürt bakan da var vs. 30 bakanın 2si Kürt olunca olmuyor diyor. futbolda bile sırf Kürt takımı (?) diye takım tutuyor ben o takımın taraftarlarının terör örgütü propagandası yaptığını söyleyince beni ırkçılık ve faşistlikle suçladı kendimi çok kötü hissediyorum. ben bunların olabilme ihtimaline karşı ilişkimizin ikinci haftasında bu partiyi destekleyip desteklemediğini,ailesinin görüşlerini sormuştum ve oy vermediğini apolitik olduğunu ailesinin de senelerdir iktidar partisine verdiğini söylemişti. Gelgelelim bu seçimde hepsi o partiye verdi ve bunu da bana kabul ettirdi sesimi çıkaramadım, mesele oy da değil yalan söylemesiydi aslında. Ben terörist olarak gördüğüm şeyleri söyleyince (ki kanıtlı şeyler bunlar yani) sen nasıl Kürt’sün nasıl böyle dersin deyip bağırdı bana. O kadar milliyetçi arkadaşım oldu hiçbiri senin gibi ırkçı değil dedi halbuki bir şey de demedim şahsına…ben onu kabul etmişken o beni edemiyor ve çok sevmeme rağmen gerçekten çok soğuyorum bu tavırlarından. 10 saniyede bir Kürt olduğunu ezildiğini belirtme ihtiyacı duyuyor ben ne mutlu türküm diyene dediğim için aslımı inkar etmişim sanki gidip birini öldürmüşüm gibi davranıyor. Benim içimde böyle bir nefret yok ben bu öfkeyle büyümedim ailem de böyle değil Türklük Kürtlük konuşulmaz ne yapabilirim ki. 2 gün önce telefondayken bana bağırdı kendini düzelt törpüle diye o kadar kalbim kırıldı ki yüzüne kapattım telefonu iki gündür de yazmıyorum. Kürt olmasını sorun etsem (ki neden edeyim yani ben de Kürt kökenliyim bu benim için önemli bile değil) ilişkiye başlamazdım ama bu kadar yoğun milliyetçilik yapması öfke kusması ve benim öyle olmadığım için sürekli suçlanmam çok üzdü beni. Beni böyle bilmesi en çok koyan şey. Yaşı çok küçük, bence etrafından etkileniyor ama sevginin bunları tolere edebileceğini sanmıyorum hiç…sizce ne yapmalıyım, ilk ilişkim, ben de o da çok küçüğüz. Tavsiyelerinizi bekliyorum ablalarım