- Konu Sahibi MissEbruli
-
- #1
Merhaba. Nereden başlayacağımı bilmiyorum, sanırım ortaya karışık yazıcam.
Yaklaşık 3hafta önce biten 6aylık bir ilişkim var. Hep tartışmalarımız olurdu ama son iki ay hiç yüzyüze görüşmedik(ilk zamanlar her haftasonu gelirdi, farklı şehirlerde yaşıyoruz), günlerce aramamaya başladı, hatta en son bir hafta aramadığı oluyordu. Bir iki defa ben aradım, sonra “ben sana adım atmaktan yoruldum, biraz da senin çaba göstermeni bekliyorum artık” dedim. Ertesi gün sabah arıyordu tabiri caizse gaza gelip, sonra yine aynı. Neden böyle yaptığını sorduğumda da “problemler var, seni kafamdaki evlilik profiline oturtamıyorum, seninle evlilik niyetiyle görüşüyoruz, o yüzden de şu an arayıp seninle ne konuşacağımı bilmiyorum” diyordu.
Karadenizlilerdi ve kültürlerine inanılmaz bağlılardı. Kendi kız kardeşini ist.a tus sınavına tek başına yollamadı, kendisi arabayla götürdü bekledi sınavdan sonra alıp getirdi. Benim de şehir dışına çıkmama izin vermiyordu. Yani izin derken ben “sözlü değiliz nişanlı değiliz böyle bişeye hakkın yok” diyordum ama hep tartışma oluyordu. Ve ben bu sene doğru düzgün yıllık izin bile yapamadım, sadece ailemle bi kere fethiyeye teyzemlerin yanına gidebildim.
Kız arkadaşlarımla akşam dışarı çıkmamı istemiyordu. Çıkmak dediysem bi cafeye gidip kahve içiyoruz, zaten hepsi kendini bilen insanlar, iki tanesi Kuran kursunda öğretmen. Detay olacak ama, ferace giymeme rağmen yok boynun göründü yok o ayakkabı dikkat çekiyor vs hep söylenirdi. Yırtık kotlar moda biliyorsunuz, ben de ferace içine bayanlar arasında giyiyorum, ona da izin vermedi. Büyük gözlük takmak küçük dağları ben yarattım demekmiş, küçük takacakmışım. Ona dahi karıştı.
Evli bir arkadaşımın evine gidemezmişim. (eşi evde yokken bile)
İlerde bir arkadaşımla görüşmemi istemezse görüşmeyecekmişim.
Trabzon'da çay tarlaları var iş güç oluyor, kendisi 8yıldır gitmemiş, ama bana diyor ki yıllık izinde gidecekmişiz, benim tarla işi yapamayacağımı biliyormuş ama evde temizlik yemek filan yaparmışım. Diyordum ki “sende hiç merhamet yok mu, 1sene çalışıp yorulcam, hem de çalışırken kendi evimin iki kişilik işini nasıl yetiştircem diye düşünürken orda tatilimde 4-5kişinin işini yapıcam?”. “4-5 kişi olsa yine iyi” diye dalga geçiyordu bir de. Evde çamaşırlarını takip edecekmişim, o kirliye atmasa da ben bilecekmişim hep giymek istediği şey elinin altında hazır olacakmış, annesi öyle yaparmış!
Neyi anlatacağımı şaşırdım kızlar.
Onların tarafta bir düğün vs olsa onun akrabalarının ondan beklentisi olurmuş gelsin yardım etsin diye, ama benim ailemin akrabalarımın beklentisi olmamalıymış benden, işimizi ayarlayabilirsek gidermişiz. Benim artık ayrı bir ailemin olduğunu bilmeleri gerekirmiş.
Teyzesi aradı bi gün tanışmak için, bana diyor ki “senin maaşın yüksekmiş, evini arabanı da almışsın, bizi korkutuyor biraz bu. Bizde evde erkeğin dediği olur, kadın bir adım geride durur. Sonra sorun olursa ‘sen baştan bunları biliyordun’ deriz bak” dedi bana kadın. Şok oldum ne diyeceğimi bilemedim. Kaldı ki ben zaten erkeğin önde olmasından hoşlanan bir insanım.
Bu arada hep kendi içlerinden evleniyorlar. Ben sülaledeki tek yabancı gelin olacaktım. Hatta ailesi başta çok korkmuş izmirliyim falan diye. Neyse.
En son ve uzayıp ayrılığa giden tartışmamız; ilerde o bana bişey söylediğinde benim mantığıma uysa da uymasa da kabul edecekmişim, başka türlü bi evlilikle mutlu olmazmış. Ben de “ben köle gibi senin her dediğini yapamam. Böyle köle gibi kadınlar var, bulabilirsin istersen” dedim. “Evt, doğru, bulabilirim. Ben bir oyuncakçı dükkanına girdim, en göze çarpan en güzel oyuncağı beğendim ama bu neden ışıklı değil, diyorum farkındayım” diyordu.
En son yüzyüze oturup konuşalım sonra netleştirelim artık bu işi dedik(ki bu teklifi eden kendisiydi). “Geliyor musun yarın” diye aradığımda bana “gelmem neyi değiştirecek” dedi. Ben de “o zaman ben seni daha fazla zahmete sokmayayım, gelme biz bu işi bitirelim. Olmuyorsa zorlamanın manası yok” dedim. Sonra ne arama ne bişey. Whatsapp profilini siyah yapmış. Madem bu kadar karalar bağlayacaktın neden ilişkine sahip çıkmadın, bitirmek istemiyorsan neden ben bitirmek istemiyorum demedin.
Ben ailemden ayrı yaşıyorum ve açıkçası her istediğimi alabiliyorum, her istediğim yere gidebiliyorum. Ailem biraz rahat yetiştirdi beni. Daha doğrusu bana güvendikleri için kısıtlama ihtiyacı duymadılar. Ben mi acaba fazla özgürüm, evlilik bazı sınırlamalar getirir insanın hayatına, ben onları mı kaldıramıyorum. Bunun için psikoloğa dahi gittim.
“Konuyu neden açtın, biz ne yapalım” diyeceklere; hem dertleşmek hem de hatam varsa görmek ve bundan sonraki ilişkimde bu hatayı veya hataları yapmamak için yazıyorum.
Yaklaşık 3hafta önce biten 6aylık bir ilişkim var. Hep tartışmalarımız olurdu ama son iki ay hiç yüzyüze görüşmedik(ilk zamanlar her haftasonu gelirdi, farklı şehirlerde yaşıyoruz), günlerce aramamaya başladı, hatta en son bir hafta aramadığı oluyordu. Bir iki defa ben aradım, sonra “ben sana adım atmaktan yoruldum, biraz da senin çaba göstermeni bekliyorum artık” dedim. Ertesi gün sabah arıyordu tabiri caizse gaza gelip, sonra yine aynı. Neden böyle yaptığını sorduğumda da “problemler var, seni kafamdaki evlilik profiline oturtamıyorum, seninle evlilik niyetiyle görüşüyoruz, o yüzden de şu an arayıp seninle ne konuşacağımı bilmiyorum” diyordu.
Karadenizlilerdi ve kültürlerine inanılmaz bağlılardı. Kendi kız kardeşini ist.a tus sınavına tek başına yollamadı, kendisi arabayla götürdü bekledi sınavdan sonra alıp getirdi. Benim de şehir dışına çıkmama izin vermiyordu. Yani izin derken ben “sözlü değiliz nişanlı değiliz böyle bişeye hakkın yok” diyordum ama hep tartışma oluyordu. Ve ben bu sene doğru düzgün yıllık izin bile yapamadım, sadece ailemle bi kere fethiyeye teyzemlerin yanına gidebildim.
Kız arkadaşlarımla akşam dışarı çıkmamı istemiyordu. Çıkmak dediysem bi cafeye gidip kahve içiyoruz, zaten hepsi kendini bilen insanlar, iki tanesi Kuran kursunda öğretmen. Detay olacak ama, ferace giymeme rağmen yok boynun göründü yok o ayakkabı dikkat çekiyor vs hep söylenirdi. Yırtık kotlar moda biliyorsunuz, ben de ferace içine bayanlar arasında giyiyorum, ona da izin vermedi. Büyük gözlük takmak küçük dağları ben yarattım demekmiş, küçük takacakmışım. Ona dahi karıştı.
Evli bir arkadaşımın evine gidemezmişim. (eşi evde yokken bile)
İlerde bir arkadaşımla görüşmemi istemezse görüşmeyecekmişim.
Trabzon'da çay tarlaları var iş güç oluyor, kendisi 8yıldır gitmemiş, ama bana diyor ki yıllık izinde gidecekmişiz, benim tarla işi yapamayacağımı biliyormuş ama evde temizlik yemek filan yaparmışım. Diyordum ki “sende hiç merhamet yok mu, 1sene çalışıp yorulcam, hem de çalışırken kendi evimin iki kişilik işini nasıl yetiştircem diye düşünürken orda tatilimde 4-5kişinin işini yapıcam?”. “4-5 kişi olsa yine iyi” diye dalga geçiyordu bir de. Evde çamaşırlarını takip edecekmişim, o kirliye atmasa da ben bilecekmişim hep giymek istediği şey elinin altında hazır olacakmış, annesi öyle yaparmış!
Neyi anlatacağımı şaşırdım kızlar.
Onların tarafta bir düğün vs olsa onun akrabalarının ondan beklentisi olurmuş gelsin yardım etsin diye, ama benim ailemin akrabalarımın beklentisi olmamalıymış benden, işimizi ayarlayabilirsek gidermişiz. Benim artık ayrı bir ailemin olduğunu bilmeleri gerekirmiş.
Teyzesi aradı bi gün tanışmak için, bana diyor ki “senin maaşın yüksekmiş, evini arabanı da almışsın, bizi korkutuyor biraz bu. Bizde evde erkeğin dediği olur, kadın bir adım geride durur. Sonra sorun olursa ‘sen baştan bunları biliyordun’ deriz bak” dedi bana kadın. Şok oldum ne diyeceğimi bilemedim. Kaldı ki ben zaten erkeğin önde olmasından hoşlanan bir insanım.
Bu arada hep kendi içlerinden evleniyorlar. Ben sülaledeki tek yabancı gelin olacaktım. Hatta ailesi başta çok korkmuş izmirliyim falan diye. Neyse.
En son ve uzayıp ayrılığa giden tartışmamız; ilerde o bana bişey söylediğinde benim mantığıma uysa da uymasa da kabul edecekmişim, başka türlü bi evlilikle mutlu olmazmış. Ben de “ben köle gibi senin her dediğini yapamam. Böyle köle gibi kadınlar var, bulabilirsin istersen” dedim. “Evt, doğru, bulabilirim. Ben bir oyuncakçı dükkanına girdim, en göze çarpan en güzel oyuncağı beğendim ama bu neden ışıklı değil, diyorum farkındayım” diyordu.
En son yüzyüze oturup konuşalım sonra netleştirelim artık bu işi dedik(ki bu teklifi eden kendisiydi). “Geliyor musun yarın” diye aradığımda bana “gelmem neyi değiştirecek” dedi. Ben de “o zaman ben seni daha fazla zahmete sokmayayım, gelme biz bu işi bitirelim. Olmuyorsa zorlamanın manası yok” dedim. Sonra ne arama ne bişey. Whatsapp profilini siyah yapmış. Madem bu kadar karalar bağlayacaktın neden ilişkine sahip çıkmadın, bitirmek istemiyorsan neden ben bitirmek istemiyorum demedin.
Ben ailemden ayrı yaşıyorum ve açıkçası her istediğimi alabiliyorum, her istediğim yere gidebiliyorum. Ailem biraz rahat yetiştirdi beni. Daha doğrusu bana güvendikleri için kısıtlama ihtiyacı duymadılar. Ben mi acaba fazla özgürüm, evlilik bazı sınırlamalar getirir insanın hayatına, ben onları mı kaldıramıyorum. Bunun için psikoloğa dahi gittim.
“Konuyu neden açtın, biz ne yapalım” diyeceklere; hem dertleşmek hem de hatam varsa görmek ve bundan sonraki ilişkimde bu hatayı veya hataları yapmamak için yazıyorum.
Son düzenleyen: Moderatör: