Benim 3. bölümümü okumak için babamı ve annemi ikna etmem 2 senemi aldı babama ilk yeniden okumak istediğimi söyleyince kale bile almadı beni ingilizce öğretmenliğinden vazgeçirmek için söylendi durdu ama mutsuzluğumu gördüler. Kendi bolumumun ne kadar cirkin bir ic yuzu oldugunu zaten biliyorlardı. Ben ingilizce öğretmenliği okuyorum ataması yüksek diye şimdi pek çalışamadım 2 3 ay kala karar vermiştim sınava girmeye. Hukuk okumak çok zor çok haklısınız ama eğer gercekten istiyorsanız ders çalışın. ölçüp tartın kendinizi yapabilecek misiniz biraz da gerçekçi hayaller kurmak lazım. Ama bana sorarsanız siz saglık psikolojisini gerçekten istemiyorsunuz sadece kurtuluş yolu gibi gördüğünüzü düşünüyorum ve akademisyen olamazsanız yaptığıniz yüksek lisans elinizde kalacak. Ama akademisyenlik istiyorsanız yüksek lisans yapın. İstediğiniz şeyin peşinden gidin sırf sizi kurtaracak diye kısa vadeli planlar yapmayın uzun vadeli düşünün.
Aslında kendi bölümünüzden atanmayı deneseniz çünkü bildiğim kadarıyla devlet memuruyken başka bir bölüm okur kazanırsanız kpssye gerek kalmadan kurumlar arası geçişinizi sağlıyorlar. Bu forumda da konusu vardı aslında hatta ben de yazmıştım sanırsam o konuya bakabilirsiniz. Forumda hukuk okumak isteyenler vardı sonradan sizin gibi.
Çok teşekkür ederim yanıtınız için. Kpss 'den 64 aldım. Bir dahaki KPSS ben mezun olduktan bir yıl sonra. 64 ile mezun olur olmaz atanabileceğimi sanmıyorum. "Hemşireler hemen atanıyor." zaten koca bir yalan. Liseden hemşire olan sınıfta birkaç kişi vardı, hem özel hastanede hem de devlet hastanesinde çalışan arkadaşlarım vardı. Ders programına göre ayarlıyorlar çalışma saatlerini. Fakat çok az uykuyla idare etmek durumunda kalıyorsun. Gece nöbete gidip gündüz okula geliyorsun çoğu zaman. Tabi hemşire her zaman iş bulabilir diye bir şeyde yok. İşsiz kalma gibi bir olasılık da her zaman mevcut. Hele de benim gibi deneyimsiz biri için.
Hemşireliği seçme hikayem çok uzun. Bir şekilde seçmek zorunda bırakıldım, sonrasında devam etmek zorundaydım. Buraya kadar gelmişken bırakamam artık. Lisede çok iyi bir öğrenciydim. Çevrem, arkadaşlarım benden tıp, diş hekimliği gibi bölümler beklerken hem sağlık sıkıntılarım hem de ailevi tonlarca sorunum sebebiyle istediğim gibi bir puan yapamadım. Sınıf grubunda kendi aralarında "Yazık ya o kadar ders çalışıyordu. İğneci, hemşire parçası oldu." gibi konuşmalarını okudum. Yanlış anlaşılmasın, hemşirelik her ne kadar toplum tarafından saygı duyulan bir meslek olmasa da hizmet alan tarafta yer aldığımda ben asla öyle düşünmüyorum. A sınıf bir hastane de olsa, en berbat devlet hastanesi de olsa, hasta olarak bulunduğumda hep dua ederim sağlık çalışanlarına ve asla zor bir hasta olmam. Ama bu döngünün hizmet veren tarafında yer almak istemiyorum. Bana uygun bir meslek olmadığını biliyordum zaten ama stajlarla bunu iyice anladım. Gerçekten formadan ayrı nefret ediyorum, hasta yakınından ayrı nefret ediyorum, hastaneden ayrı bir nefret ediyorum. İnsanlarla uğraşmak zaten zor, hasta insanlarla uğraşmak on kat daha zor. Mutlu değilim, mutlu olmayacağım.
Sağlık psikolojisine gelince, psikoloji ilgi duyduğum bir alandı. Ancak alan dışı yüksek lisans yapmak ne kadar garanti, ne kadar doğru bir yol bunu bilmiyorum. Çünkü hadi Ales 'e çok çalıştım puan yaptım diyelim. Alandışı yalnızca özel okullar kabul ediyor. Para döküp üstüne bir işe yaramazsa iyice bir intiharlık duruma gelebilirim. Günümüzde o kadar çok mezun mevcut ki zaten bir de.
Liseye tekrar dönme şansım olsa kesinlikle eşit ağırlık seçerdim. Zaten rehber hocam derdi hep "Sen yanlışlıkla sayısala düşmüş gibisin." diye. Sayısal derslerim takdir alacak kadar iyi ama coğrafyam kötü olduğu için seçmiştim sayısalı. Her neyse, ne yapacağımı ben de bilmiyorum. Ama bir an önce karar vermem gerekiyor. ALES mi çalışacağım, eşit ağırlık yks mi çalışacağım ben de bilmiyorum. Aynı zamanda beni idare edecek bir ailem de yok. Şu an bile bu isteğimi duysalar kalp krizi falan geçirirler. Bir şekilde para kazanmaya da mecburum yani .