Selam kızlar bir derdim var ki bana 2. üyeliği aldıracak kadar saçmasapan bi durum.. Ama bunun doğru olmayacağını düşündüm ve almadan bu üyeliğimden dümdüz herşeyi olduğu gibi anlatmaya karar verdim.. Uzatmadan konuya gireyim yoksa her an anlatmaktan vazgeçebilirim.. Uzun olacak şimdiden zaman ayırdığınız için teşekkür ederim
Eşimle 5 yıldır birdikteyim 3 yıldır evliyiz.. Ve bu evlilikteki tek eksiğimiz bir bebek bana göre.. birbirimizi çok seviyoruz, çok iyi giden, gıptayla bakılan bi ilişkimiz var, beni üzdüğü gün hatta an sayısı bi elin 5 parmağını geçmez keza benim de öyle.. Tam birbirimize göre biçilmiş kaftanız desem yeridir.. Anlaşamadığımız hiçbi konu yok genelde fikirlerimiz bile aynıdır, cinselliğe gelince 5 yıldır aşkla sevişiyoruz birbirimizin gözünün içine bakıyoruz.. Hastalık dönemleri ve 2 riskli gebelik dönemlerimiz hariç 1 günden fazla boşluğumuz olmadı.. yani eksik bişey yok ne his ne tatmin yönünden.. bu 3 yılda 3 gebelik kaybı yaşadık birisi
tüp bebek diğerleri doğaldı.. O tüp bebek sürecinde alınan hormonlardanmıdır nedir bilmem, 15 yıl önce akupunkturla tedavi ettirdiğim ve 15 yıldır başağrısı nedir bilmediğim günlerim sona erdi ve ard arda migren nöbetlerim başladı.. Ve eşimle konuşup karar verdiğimiz akupunktur tedavisine bi üniversite hastanesinde rastgele seçtiğimiz bir profösörle başladım.. Bu süreçte tüp bebek doktoruma da gitmeye devam ettim bikaç ay kist tedavisi ve son olarak bi histeroskopi geçirdim.. bi yandan da tüp bebek doktorum akupunktura hormonları düzenlemesi ve stresimi azaltmaya yardımcı olması açısından devam etmemi önerdi.. Ve ben de bu tedavi sürecimi akupunktır doktoruma anlattım ve yardınımı rica ettim.. Ve hem migren için (2 aydır sadece 1 kez atak geçirdim) hem de tüp bebeğe başlamadan önce sürece yardımcı olması açısından son 2 seanstır da stresi ve hormonları düzenlemesi için devam etmekteyim..
Evet buraya kadar herşey normal gözüküyo farkındayım.. ama atladığım bişey var ki.. Bu akupunktur doktorundan utanarak söylüyorum etkileniyorum.. Bu arada kendisi anotomi profosörü ama sanırım özel ilgi alanı da psikoloji çünkü odasındaki kitaplıkta psikolojiden başka kitap yok.. Yanılmıyosam bu sebeple en başından beri çok fazla özel soru soruyo ve seanstan önce ufak bi terapi yapıoyoruz diyebilirim.. Yani geçtiğimiz hafta içinde neler olduğunu, kendimi nasıl hissettiğimi, genel olarak beni geren ve stresime neden olan durumları, kişileri, olayları çok detaya girmeden konuşuyoruz.. Sonra seansa başlıyoruz falan filan.. Adam benden en az 8-10 yaş büyük çocuklu çocuklu evli barklı adam.. Yani hoş biri olduğunu itiraf etmeliyim ama ne hoş insalarla karşılaşıyoruz her hoş adamdan etkilenicek olsak yanmıştık.. Önce bu bakış açısıyla seanslara devam ettim kendime saçmalama diye diye.. Adama evliliğimi, eşimi, mutluluğumu falan sürekli anlatıyorum güya mesafe mi koyuyorum kendimce artık bilmiyorum gerçekten.. Ama bu saçmasapan ilgim eksilmek yerine ivme kazanarak artıyo.. Adam iğneleri takarken elim ayağıma falan karışıyo napıcağımı şaşırıyorum.. Kalbimin atış sesi kendi kulağıma kadar geliyo.. En son seansta ayaklarıma, başıma iğneleri taktı, en son el bileklerime takıyodu, artık kalbimin sesini mi duydu nedir bilmiyorum "bi sorun var mı" diye sordu.. yok dedim acı falan herşey normal.. "peki benle ilgili bi sorun var mı?" dedi ben şok.. Yok dedim ama o neyi sordu ben neye yok dedim bilmiyorum gerçekten hiçbişey.. O seanstan sonra benimle birlikte çıktı hastaneden.. Sohbet ettik normal.. sonra ben gördüğüm ilk taksiye doğru hamle yaptım.. "Sizi bırakırdım ama burdan bi hastama gidiyorum malesef" dedi.. Ben de" yok hocam estağfsullah hiç gereği yok" diyip taksiye atladım kapımı falan açtı kapadı.. Taksi hareket etti ama ben gerçekten kalp krizi geçirecektim.. Noldu orda anlamadım anlamak da istemedim.. Yol boyunca tedaviyi bırakma düşüncesi sardı kapladı içimi.. Noluyo böyle lütfen bişey diyin.. Normal diyin.. Olabilir böyle şeyler falan diyin.. Kendimi inanılmaz kötü ve suçlu hissediyorum eşime karşı
