- 14 Eylül 2024
- 18
- 11
- 35
-
- Konu Sahibi asyammmmmm
- #1
Eşiniz çok yorucu , benim eşim de bana aşırı bağımlı sürekli benimle planlar yapmak istiyor , bir kız arkadaşımla görüşsem bile kıskanıyor resmen , bana belli etmek istemiyor ama ben anlıyorum halinden, kesinlikle beni kısıtlamasına izin vermiyorum ki öyle bir yapım da yok kendisi bunu iyi biliyor, siz ne olursa olsun kendi bireysel alanlarınızdan vazgeçmeyin, ben doğum yapınca resmen eşim mutlu oldu çünkü gecem gündüzüm çocuk ve o oldu , ben de hemen 1 yıl dolar dolmaz ise başladım acilenİçimi dökmek istedim.11 yıllık evliyim ve 2 oğlum var.Biri 8 diğeri 6 yaşında.Esim normalde huyuna suyuna gittiginde ve onun isteklerine ters düşecek bir sey yapmadigimda ve istemediğimde çok iyi. Eşim gezme olsun eve yardımcı olma ve çocuklar konusunda çok ilgili.Özellikle çok iyi bir baba.Ama işte aması onsuz hiçbir şey yapmamı istemiyor .Arkadaşlarımla bulusmami bir yerlere gitmemi istemiyor.Sadece onunla bunları yapmamı istiyor.Kendime bir alan istiyorum.Cok defa güzel konuştuk yeri geldi kavga ettik.Yok benim yapım bu değişmem diyor.Kendimi çok yalnız hissediyorum onun dışında bir hayatım yok .Ev,iş ve gezersek beraber.Bazen boğulduğumu hissediyorum ama ona bu durumu anlatsam da anlamak istemiyor.Ben seni çok kıskanıyorum, seni çok seviyorum gibi aynı şeyler hep.Kafam çok karışık boşanmak istiyorum bazen kendim olurum belki diye ama çocuklar çok düşkün o da ilgili bir baba bu seferde bencillikmi yapıyorum diyorum.Ama sanki kendi hayatımı dışarıdan izliyorum biraz uzun oldu kusura bakmayın.
Bu sağlıklı bir davranış değil. Kıskanma da bir yere kadar. Sizin de eşinizin de kendi arkadaşlarınızla da buluşup bir şeyler yapıyor olmanız lazım. Böyle hayat geçmez, bence eşinizi terapiye gitmesi yönünde ikna edin.Ama işte aması onsuz hiçbir şey yapmamı istemiyor .Arkadaşlarımla bulusmami bir yerlere gitmemi istemiyor.
Ayy gerçekten aynısı bu kadar olur.Bazen diyorum keşke çıksa dışarı gelmese bor süre takılsa ama yok.O kadar aynı ki ben yenmeye çalışıyorum bunu.Ama çok ta başarılı olamıyorum galiba.Eşiniz çok yorucu , benim eşim de bana aşırı bağımlı sürekli benimle planlar yapmak istiyor , bir kız arkadaşımla görüşsem bile kıskanıyor resmen , bana belli etmek istemiyor ama ben anlıyorum halinden, kesinlikle beni kısıtlamasına izin vermiyorum ki öyle bir yapım da yok kendisi bunu iyi biliyor, siz ne olursa olsun kendi bireysel alanlarınızdan vazgeçmeyin, ben doğum yapınca resmen eşim mutlu oldu çünkü gecem gündüzüm çocuk ve o oldu , ben de hemen 1 yıl dolar dolmaz ise başladım acilenböyle adamlar iyidir hoştur, ilgilidir ama insanı çok bunaltıyorlar ilgisiyle, sürekli peşinde olması bir süre sonra sinir bozucu oluyor, evde bile farklı odada olsam hemen nerdesin yanıma gel der , asagi komşuya insem suratı asılır okullar açıldı da bi rahatladım
Evet terapiyi gittik ama bı fayda sağlamadı.Beni çok bunaltıyor bu durum.Kendimi kafeste gibi hissediyorum.Sanki ben değilmişim eşimin istediği biriymisim gibi.Bu sağlıklı bir davranış değil. Kıskanma da bir yere kadar. Sizin de eşinizin de kendi arkadaşlarınızla da buluşup bir şeyler yapıyor olmanız lazım. Böyle hayat geçmez, bence eşinizi terapiye gitmesi yönünde ikna edin.
Yapıyor ama çok nadir.Genelde gitmek istemiyorPeki esiniz arkadaşlarıyla ya da siz olmadan bir şeyler yapıyor mu?
böyle adamlar iyidir hoştur, ilgilidir ama insanı çok bunaltıyorlar ilgisiyle, sürekli peşinde olması
ben doğum yapınca resmen eşim mutlu oldu çünkü gecem gündüzüm çocuk ve o oldu
evde bile farklı odada olsam hemen nerdesin yanıma gel der
asagi komşuya insem suratı asılır
Sizce bunlar yetişkin bir erkekten bahsediyorsak sağlıklı davranışlar mı? Bu kıskançlık değil bence. Hani iş yerinde/çevrenizde erkeklerin de olduğu bir arkadaş grubunuz olur eşiniz kıskanır bir derece anlaşılır. Ama alttaki komşudan, kız arkadaşınızdan kıskanması hiç normal değil. Anne baba olmuş insanların kendi özel sosyal hayatları da olması gerekir, birbirlerinden bağımsız. Bu seviyeyi koruyabiliyorsanız ne ala ama eşinizin davranışları asla normal değil. Komik de değil.bir kız arkadaşımla görüşsem bile kıskanıyor
Bende öyle yapmaya çalışıyorum ama bazen huzursuzluk çıkmasın diye tamam diyorum.Zaten hatayı başta bunlara tamam diyerek yaptım. Ama işte şimdi gittikçe daha zor gelmeye başlıyor bana...Eşiniz gitme dese bile gidin.
Bugün de buna benzer bi konudan dolayı biz de tartıştık. Moralim çok bozuldu, evde kalacaktım. Ama sonra düşündüm, evde kalırsam hem onun istediği olmuş olacaktı. Hem de bir dahaki sefere çıkmak daha zor olacaktı. Ben de çıktım yalnız başıma. Buluşacağım arkadaş ve akrabalarla. O da kaldı evde.
İnat etmek değil de bazen de rest çekmek gerekiyor.
Kuzu kuzu gitmemezlik yapmıyorum aslında.Ama 1 gidiyorsam 5 gitmiyorum mesela.Genelde eşli olarak buluşuyoruz. Kız kıza çok nadir yani 2-3 ayda bir kere olursa o da.Aynen dediğiniz gibi bir süre sonra arkadaşım da kalmadı ki etrafında kendimi o yüzden çok yalnız hissediyorum.arkadaşınızla buluşacaksınız gitme dediğinde kuzu kuzu gitmiyor musunuz?
gerçi 11 yılda arkadaşınızda kalmamıştır.
çok değişik geldi adam bana.
hiç mi eşi dostu ahbabı yok. ev dışında sosyal bir çevresi yok.
Çok mu güzel siniz?İçimi dökmek istedim.11 yıllık evliyim ve 2 oğlum var.Biri 8 diğeri 6 yaşında.Esim normalde huyuna suyuna gittiginde ve onun isteklerine ters düşecek bir sey yapmadigimda ve istemediğimde çok iyi. Eşim gezme olsun eve yardımcı olma ve çocuklar konusunda çok ilgili.Özellikle çok iyi bir baba.Ama işte aması onsuz hiçbir şey yapmamı istemiyor .Arkadaşlarımla bulusmami bir yerlere gitmemi istemiyor.Sadece onunla bunları yapmamı istiyor.Kendime bir alan istiyorum.Cok defa güzel konuştuk yeri geldi kavga ettik.Yok benim yapım bu değişmem diyor.Kendimi çok yalnız hissediyorum onun dışında bir hayatım yok .Ev,iş ve gezersek beraber.Bazen boğulduğumu hissediyorum ama ona bu durumu anlatsam da anlamak istemiyor.Ben seni çok kıskanıyorum, seni çok seviyorum gibi aynı şeyler hep.Kafam çok karışık boşanmak istiyorum bazen kendim olurum belki diye ama çocuklar çok düşkün o da ilgili bir baba bu seferde bencillikmi yapıyorum diyorum.Ama sanki kendi hayatımı dışarıdan izliyorum biraz uzun oldu kusura bakmayın.
Aynen öyle ilk zamanlarda belki bu kadar zorlamıyordu beni ama.... Yıllar geçtikçe daha çok zorlamaya başladı kendime alan bulamıyorum.Hapsedilmis gibi hissediyorumSizce bunlar yetişkin bir erkekten bahsediyorsak sağlıklı davranışlar mı? Bu kıskançlık değil bence. Hani iş yerinde/çevrenizde erkeklerin de olduğu bir arkadaş grubunuz olur eşiniz kıskanır bir derece anlaşılır. Ama alttaki komşudan, kız arkadaşınızdan kıskanması hiç normal değil. Anne baba olmuş insanların kendi özel sosyal hayatları da olması gerekir, birbirlerinden bağımsız. Bu seviyeyi koruyabiliyorsanız ne ala ama eşinizin davranışları asla normal değil. Komik de değil.
Yani daha 35 yaşındasınız, çocuklarınız da çok küçük değil. Bir arkadaşınızla çıkıp alışveriş yapıp bir yemek yemek, kahve içmek sizin için çok normal bir aktivite olmalı aslında. Ben yurtdışına taşındım, Türkiye'de iken bunları yapabildiğim bir çevrem vardı. Burada henüz pek samimi olduğum arkadaşım yok maalesef ve o kadar eksikliğini hissediyorum ki. Eşim benden o kadar bunaldı ki "İnşallah bulursun birini de çıkar gezersiniz diyor.". Onun iş yerinden ve daha önceki işlerinden burada yaşayanlar var, arada akşamları onlarla yemeğe gidiyor, maça gidiyor. Ben onu kıskanıyorum şu an.Aynen öyle ilk zamanlarda belki bu kadar zorlamıyordu beni ama.... Yıllar geçtikçe daha çok zorlamaya başladı kendime alan bulamıyorum.Hapsedilmis gibi hissediyorum
Benim etrafımda ben sizin gibi insanlar var ve o kadar özeniyorum ki eşleri hiç sıkıntı çıkarmıyor yani benim bir yere gitmem için resmen eşimden izin almam gerekiyor.Ama onlar eşine bunu bildiriyorlar sadece...Kendime çok kızıyorum gerçekten diyorum ki sen bu musun kendine gel diyorum ama işte...Baştan öyle davranamadığım için şuan değiştiremiyorumYani daha 35 yaşındasınız, çocuklarınız da çok küçük değil. Bir arkadaşınızla çıkıp alışveriş yapıp bir yemek yemek, kahve içmek sizin için çok normal bir aktivite olmalı aslında. Ben yurtdışına taşındım, Türkiye'de iken bunları yapabildiğim bir çevrem vardı. Burada henüz pek samimi olduğum arkadaşım yok maalesef ve o kadar eksikliğini hissediyorum ki. Eşim benden o kadar bunaldı ki "İnşallah bulursun birini de çıkar gezersiniz diyor.". Onun iş yerinden ve daha önceki işlerinden burada yaşayanlar var, arada akşamları onlarla yemeğe gidiyor, maça gidiyor. Ben onu kıskanıyorum şu an.