Evliyim..eski sevgilimi gordum ve cok kotu oldum..ne yapmaliyim?

cicekdeniz376 .!.:

Iyi gunler arkadaslar,kisaca anlatmaya calisacagim.
Bundan 7 yil oncesi bir sevgilim vardi..hatta tam sevgili de sayilmaz flort diyebiliriz.Ayni benim gibi sosyal, eglenceli, ani yasayan biriydi.Aklimiza bi yere gitmek mi geldi kalkip gidiyoduk.Cocuklar gibi egleniyoduk birlikte, saatlerce muhabbet edip gozumuzden yas gelene kadar guluyorduk.Bu iliskim 2 yil surdu.Cok sevdim ama bir turlu devami gelmedi cunku iki sebep vardi.Birincisi asla sevdigini soylemiyordu.Seni seviyorum diyemese de insan bi sarki, siir gonderir ne biliyim bi canim, cicim der.Bana naber kiz diyordu, ayni asker arkadasi gibi.Sordugumda da ben sevdigimi soyleyemem bana ters diyordu.Asla sevilip sevilmedigimden emin olamiyordum.Ikincisi de ve asil onemlisi, cok samimi kiz arkadaslari vardi ve tam guven vermiyordu.bir gun arayip bir gun aramiyordu ve ben ona guvenemiyordum, bir gun beni aldatir mi baskasi da mi var diye aklimdan geciyordu. Nitekim birgun beni kiz arkadasiyla tanistirdi ve kiz guya yakin arkadasi mini etekli gelip adamin ayagina oturdu, ben şok gecirdim.yine de konu nereye gidecek diye bozuntuya vermedim ve oturup sohbet ettik.Kizin benden haberi yoktu, o gun haberi olmus, guya yakin arkadasi. Sonra da bi konuda tartistik kizla, sevgilim olacak kisi de kalkip tartismayin kizlar ikinizi de alicam deyip espri yapip ikimize de sarildi iste o zaman bu adama guvenilmez bosver kizim deyip ayrildim. Bu olaydan once de aramiz sogukken bi kizla ayni mekanda gormustum ve bu kim deyince yakin akrabam onla aramizda bisey olamaz zaten kiskanma demisti. Ve tahmin ettiginiz uzere o akrabam dedigi ve benleyken gorustugu kizla evlendi ve cocugu oldu.O kadar sinirlendim ki bunu ogrenince, ayni zamanda da hakliymisim onu terketmekle dedim.Ve asla da terkettikten sonrasinda ona karsi bir hissim olmadi.

Ondan kisa sure sonra da smdiki esimle tanistim.Sakin biriydi, asosyaldi,isinde gucundeydi.Biraz uyumsuzduk karakter olarak belki ama kimse 4 4luk olamaz, ama bu adamdan baba olur es olur dedim ve 1 yili bulmadan evlendim.1 yil icerisinde de cocugumuz oldu.Su an 4 yildir beraberiz ve 2 yasinda bir kizimiz var.O ilk 2 yilimiz gayet guzeldi.Ama cocuk olduktan sonra esimin bazi garip huylari cikmaya basladi. Temizlik, hastalik, ölüm takintisi cikti.Sabah kalkip bana diyor ki iste 7 yasinda bir cocuk bilmem hangi hastaliktan ölmüs. Iste filiancanin cocuguna araba carpmis ölmüs. Kizimiz ilk dogdu kimseyle gorusturmedi bebek hastalik kapmasin diye.Yurumeyi ogrenmesi evde bir trajedi gibi yasandi.Cunku ne yapsak ta cocuk dusuyordu ve cocuk dustugunde esim dolaplari yumrukluyordu, iste nasil olur nasil duser.Biz iyi anne baba degiliz.Sen iyi anne degilsin. cocuk hasta oldu atesi mi cikti, bana bagirmaya basliyodu, ne isin vardi da cocugu annene goturdun, onlardan bulasti, ya bogmaca olursa, ya cigerlerinde hasar kalirsa. Cocugu banyoya sokuyorum, saci islak kalmis diye bagriyor, kulak iltihabi olucakmis. Sadece cocukla da degil, aileme gereksiz yere bilendi.Babama laf sokuyor, kardesime kiziyor. Babam bize oturmaya geldiginde bana yerleri sildiriyor, babamin ayaklari pismiş. Su an hic arkadasi yok gibi.evden ise, isten eve gidiyor.iki arkadasi var onlarla da senede bir iki kere ancak gorusuyordur. Kendi ailesiyle arasi cok iyi degil, benim de iyi olmasini istemiyor.Annesiyle cok iyi anlasiyor, zaten bu takinti huylarini annesinden almis. Bu son 2 yildir surekli kendimi gergin hissediyorum.zaten cocuk bakimi zor ve gergin birsey, bir de bana nerdeyse hic yardim etmedigi gibi, daha cok ta geriyor.Her an bi yerden kavga mi cikicak, cocuk hastalanirsa yine bana bagirir mi, cocuk dusuyor, babasini mi sakinlestireyim, cocuga mi bakayim sasiriyorum.Sanki iki cocugum var biri 2 yasinda digeri de 15 yasinda bir ergen gibi hissediyorum.Haliyle ona karsi duygularim yavas yavas azaldi ve yok oldu.Ona karsi sogudum.Cinsellik icimden gelmiyor.Bunu onunla defalarca konustum, hatta mesaj bile yazdim,acaba konusulunca havada mi kaliyor diye.Bi sure psikologa gitti.Sonra da ben kendimi iyi hissediyorum deyip kendisi birakti.Ben de iste dayak yok,aldatma yok deyip, bu kadar sogumama ragmen oyle evli kalmaya devam ediyorum.Ki bu stresten dolayi once tiroit bezimle problem yasadim,sonra da bagrsaktan kanamam oldu.Iki ayri durum icin de stres kaynakli denildi.Hatta tekrar kanamam olursa biopsi gerekebilir dedi doktor.Acikcasi stresten dolayi hastalanir miyim diye de korkmaya basladim.

Derken bir gun bir mekanda eski sevgilimi ve karisini gordum. Boyle bir duygu ki sanki kalbime biri alip bir bicak sapladi.Neredeyse aglicaktim kendimi tuttum. Gozumun onunden film seridi gibi gecti.Biz ne kadar iyi anlasiyorduk, ne kadar egleniyorduk.Cocuklari da cok seviyordu.Onla evlenseydim nasil bir baba olurdu?belki evlenince bu kiz arkadaslariyla arasina set cekerdi.Ya da nolurdu ki aldatilmak daha mi kotu ki kendini hergun gergin ve mutsuz hissetmekten.Ister istemez boyle dusunceler oldu.O mekandan ciktik ve ben aglamaya basladim.Esim anlam veremedi ama ben bi bahane soyledim o an, cok ta kurcalamadi.Ve o gunden beri de eski sevgilim surekli ruyalarima giriyor.Geziyoruz egleniyoruz,sonra sabah kalkiyorum yine ayni gergin hayat.
Bu duygularimdan dolayi kendimi kotu de hissediyorum ama duygularina zincir vuramiyorsun sonucta.Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.
Siz ne dusunuyorsunuz, yorumunuz nedir?Bundan sonra ne yapmaliyim?tesekkur ediyorum
..

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Iyi gunler arkadaslar,kisaca anlatmaya calisacagim.
Bundan 7 yil oncesi bir sevgilim vardi..hatta tam sevgili de sayilmaz flort diyebiliriz.Ayni benim gibi sosyal, eglenceli, ani yasayan biriydi.Aklimiza bi yere gitmek mi geldi kalkip gidiyoduk.Cocuklar gibi egleniyoduk birlikte, saatlerce muhabbet edip gozumuzden yas gelene kadar guluyorduk.Bu iliskim 2 yil surdu.Cok sevdim ama bir turlu devami gelmedi cunku iki sebep vardi.Birincisi asla sevdigini soylemiyordu.Seni seviyorum diyemese de insan bi sarki, siir gonderir ne biliyim bi canim, cicim der.Bana naber kiz diyordu, ayni asker arkadasi gibi.Sordugumda da ben sevdigimi soyleyemem bana ters diyordu.Asla sevilip sevilmedigimden emin olamiyordum.Ikincisi de ve asil onemlisi, cok samimi kiz arkadaslari vardi ve tam guven vermiyordu.bir gun arayip bir gun aramiyordu ve ben ona guvenemiyordum, bir gun beni aldatir mi baskasi da mi var diye aklimdan geciyordu. Nitekim birgun beni kiz arkadasiyla tanistirdi ve kiz guya yakin arkadasi mini etekli gelip adamin ayagina oturdu, ben şok gecirdim.yine de konu nereye gidecek diye bozuntuya vermedim ve oturup sohbet ettik.Kizin benden haberi yoktu, o gun haberi olmus, guya yakin arkadasi. Sonra da bi konuda tartistik kizla, sevgilim olacak kisi de kalkip tartismayin kizlar ikinizi de alicam deyip espri yapip ikimize de sarildi iste o zaman bu adama guvenilmez bosver kizim deyip ayrildim. Bu olaydan once de aramiz sogukken bi kizla ayni mekanda gormustum ve bu kim deyince yakin akrabam onla aramizda bisey olamaz zaten kiskanma demisti. Ve tahmin ettiginiz uzere o akrabam dedigi ve benleyken gorustugu kizla evlendi ve cocugu oldu.O kadar sinirlendim ki bunu ogrenince, ayni zamanda da hakliymisim onu terketmekle dedim.Ve asla da terkettikten sonrasinda ona karsi bir hissim olmadi.

Ondan kisa sure sonra da smdiki esimle tanistim.Sakin biriydi, asosyaldi,isinde gucundeydi.Biraz uyumsuzduk karakter olarak belki ama kimse 4 4luk olamaz, ama bu adamdan baba olur es olur dedim ve 1 yili bulmadan evlendim.1 yil icerisinde de cocugumuz oldu.Su an 4 yildir beraberiz ve 2 yasinda bir kizimiz var.O ilk 2 yilimiz gayet guzeldi.Ama cocuk olduktan sonra esimin bazi garip huylari cikmaya basladi. Temizlik, hastalik, ölüm takintisi cikti.Sabah kalkip bana diyor ki iste 7 yasinda bir cocuk bilmem hangi hastaliktan ölmüs. Iste filiancanin cocuguna araba carpmis ölmüs. Kizimiz ilk dogdu kimseyle gorusturmedi bebek hastalik kapmasin diye.Yurumeyi ogrenmesi evde bir trajedi gibi yasandi.Cunku ne yapsak ta cocuk dusuyordu ve cocuk dustugunde esim dolaplari yumrukluyordu, iste nasil olur nasil duser.Biz iyi anne baba degiliz.Sen iyi anne degilsin. cocuk hasta oldu atesi mi cikti, bana bagirmaya basliyodu, ne isin vardi da cocugu annene goturdun, onlardan bulasti, ya bogmaca olursa, ya cigerlerinde hasar kalirsa. Cocugu banyoya sokuyorum, saci islak kalmis diye bagriyor, kulak iltihabi olucakmis. Sadece cocukla da degil, aileme gereksiz yere bilendi.Babama laf sokuyor, kardesime kiziyor. Babam bize oturmaya geldiginde bana yerleri sildiriyor, babamin ayaklari pismiş. Su an hic arkadasi yok gibi.evden ise, isten eve gidiyor.iki arkadasi var onlarla da senede bir iki kere ancak gorusuyordur. Kendi ailesiyle arasi cok iyi degil, benim de iyi olmasini istemiyor.Annesiyle cok iyi anlasiyor, zaten bu takinti huylarini annesinden almis. Bu son 2 yildir surekli kendimi gergin hissediyorum.zaten cocuk bakimi zor ve gergin birsey, bir de bana nerdeyse hic yardim etmedigi gibi, daha cok ta geriyor.Her an bi yerden kavga mi cikicak, cocuk hastalanirsa yine bana bagirir mi, cocuk dusuyor, babasini mi sakinlestireyim, cocuga mi bakayim sasiriyorum.Sanki iki cocugum var biri 2 yasinda digeri de 15 yasinda bir ergen gibi hissediyorum.Haliyle ona karsi duygularim yavas yavas azaldi ve yok oldu.Ona karsi sogudum.Cinsellik icimden gelmiyor.Bunu onunla defalarca konustum, hatta mesaj bile yazdim,acaba konusulunca havada mi kaliyor diye.Bi sure psikologa gitti.Sonra da ben kendimi iyi hissediyorum deyip kendisi birakti.Ben de iste dayak yok,aldatma yok deyip, bu kadar sogumama ragmen oyle evli kalmaya devam ediyorum.Ki bu stresten dolayi once tiroit bezimle problem yasadim,sonra da bagrsaktan kanamam oldu.Iki ayri durum icin de stres kaynakli denildi.Hatta tekrar kanamam olursa biopsi gerekebilir dedi doktor.Acikcasi stresten dolayi hastalanir miyim diye de korkmaya basladim.

Derken bir gun bir mekanda eski sevgilimi ve karisini gordum. Boyle bir duygu ki sanki kalbime biri alip bir bicak sapladi.Neredeyse aglicaktim kendimi tuttum. Gozumun onunden film seridi gibi gecti.Biz ne kadar iyi anlasiyorduk, ne kadar egleniyorduk.Cocuklari da cok seviyordu.Onla evlenseydim nasil bir baba olurdu?belki evlenince bu kiz arkadaslariyla arasina set cekerdi.Ya da nolurdu ki aldatilmak daha mi kotu ki kendini hergun gergin ve mutsuz hissetmekten.Ister istemez boyle dusunceler oldu.O mekandan ciktik ve ben aglamaya basladim.Esim anlam veremedi ama ben bi bahane soyledim o an, cok ta kurcalamadi.Ve o gunden beri de eski sevgilim surekli ruyalarima giriyor.Geziyoruz egleniyoruz,sonra sabah kalkiyorum yine ayni gergin hayat.
Bu duygularimdan dolayi kendimi kotu de hissediyorum ama duygularina zincir vuramiyorsun sonucta.Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.
Siz ne dusunuyorsunuz, yorumunuz nedir?Bundan sonra ne yapmaliyim?tesekkur ediyorum
..

Genişletmek için tıkla...

perdono pero no olvido .!.:

Eşinizle mutsuzsanız boşanın. Siz eski sevgilinizi değil onun size hissettirdiklerini, eğlenceli hayatı özlüyorsunuz. Boşanın bence

Genişletmek için tıkla...

Mirta .!.:

Eski sevgilimle evlensem şöyle mi olurdu diye düşünmeniz gereksiz çünkü eski sevgiliniz sizi sevmiyomuş ki. Hatta sevgili miydiniz emin bile değilmişsiniz, flört gibi bir şeydik yazmışsınız, sevgi sözcüğü bile söylemiyormuş. Eminim karısına neler neler söylemiştir şimdiye kadar. Yani onunla devam etseniz de zaten sizinle evlenmezdi. Sizinle ilişkisine “sevgili” olarak isim bile koymamış o kadınla nikah kıymış.

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Iyi gunler arkadaslar,kisaca anlatmaya calisacagim.
Bundan 7 yil oncesi bir sevgilim vardi..hatta tam sevgili de sayilmaz flort diyebiliriz.Ayni benim gibi sosyal, eglenceli, ani yasayan biriydi.Aklimiza bi yere gitmek mi geldi kalkip gidiyoduk.Cocuklar gibi egleniyoduk birlikte, saatlerce muhabbet edip gozumuzden yas gelene kadar guluyorduk.Bu iliskim 2 yil surdu.Cok sevdim ama bir turlu devami gelmedi cunku iki sebep vardi.Birincisi asla sevdigini soylemiyordu.Seni seviyorum diyemese de insan bi sarki, siir gonderir ne biliyim bi canim, cicim der.Bana naber kiz diyordu, ayni asker arkadasi gibi.Sordugumda da ben sevdigimi soyleyemem bana ters diyordu.Asla sevilip sevilmedigimden emin olamiyordum.Ikincisi de ve asil onemlisi, cok samimi kiz arkadaslari vardi ve tam guven vermiyordu.bir gun arayip bir gun aramiyordu ve ben ona guvenemiyordum, bir gun beni aldatir mi baskasi da mi var diye aklimdan geciyordu. Nitekim birgun beni kiz arkadasiyla tanistirdi ve kiz guya yakin arkadasi mini etekli gelip adamin ayagina oturdu, ben şok gecirdim.yine de konu nereye gidecek diye bozuntuya vermedim ve oturup sohbet ettik.Kizin benden haberi yoktu, o gun haberi olmus, guya yakin arkadasi. Sonra da bi konuda tartistik kizla, sevgilim olacak kisi de kalkip tartismayin kizlar ikinizi de alicam deyip espri yapip ikimize de sarildi iste o zaman bu adama guvenilmez bosver kizim deyip ayrildim. Bu olaydan once de aramiz sogukken bi kizla ayni mekanda gormustum ve bu kim deyince yakin akrabam onla aramizda bisey olamaz zaten kiskanma demisti. Ve tahmin ettiginiz uzere o akrabam dedigi ve benleyken gorustugu kizla evlendi ve cocugu oldu.O kadar sinirlendim ki bunu ogrenince, ayni zamanda da hakliymisim onu terketmekle dedim.Ve asla da terkettikten sonrasinda ona karsi bir hissim olmadi.

Ondan kisa sure sonra da smdiki esimle tanistim.Sakin biriydi, asosyaldi,isinde gucundeydi.Biraz uyumsuzduk karakter olarak belki ama kimse 4 4luk olamaz, ama bu adamdan baba olur es olur dedim ve 1 yili bulmadan evlendim.1 yil icerisinde de cocugumuz oldu.Su an 4 yildir beraberiz ve 2 yasinda bir kizimiz var.O ilk 2 yilimiz gayet guzeldi.Ama cocuk olduktan sonra esimin bazi garip huylari cikmaya basladi. Temizlik, hastalik, ölüm takintisi cikti.Sabah kalkip bana diyor ki iste 7 yasinda bir cocuk bilmem hangi hastaliktan ölmüs. Iste filiancanin cocuguna araba carpmis ölmüs. Kizimiz ilk dogdu kimseyle gorusturmedi bebek hastalik kapmasin diye.Yurumeyi ogrenmesi evde bir trajedi gibi yasandi.Cunku ne yapsak ta cocuk dusuyordu ve cocuk dustugunde esim dolaplari yumrukluyordu, iste nasil olur nasil duser.Biz iyi anne baba degiliz.Sen iyi anne degilsin. cocuk hasta oldu atesi mi cikti, bana bagirmaya basliyodu, ne isin vardi da cocugu annene goturdun, onlardan bulasti, ya bogmaca olursa, ya cigerlerinde hasar kalirsa. Cocugu banyoya sokuyorum, saci islak kalmis diye bagriyor, kulak iltihabi olucakmis. Sadece cocukla da degil, aileme gereksiz yere bilendi.Babama laf sokuyor, kardesime kiziyor. Babam bize oturmaya geldiginde bana yerleri sildiriyor, babamin ayaklari pismiş. Su an hic arkadasi yok gibi.evden ise, isten eve gidiyor.iki arkadasi var onlarla da senede bir iki kere ancak gorusuyordur. Kendi ailesiyle arasi cok iyi degil, benim de iyi olmasini istemiyor.Annesiyle cok iyi anlasiyor, zaten bu takinti huylarini annesinden almis. Bu son 2 yildir surekli kendimi gergin hissediyorum.zaten cocuk bakimi zor ve gergin birsey, bir de bana nerdeyse hic yardim etmedigi gibi, daha cok ta geriyor.Her an bi yerden kavga mi cikicak, cocuk hastalanirsa yine bana bagirir mi, cocuk dusuyor, babasini mi sakinlestireyim, cocuga mi bakayim sasiriyorum.Sanki iki cocugum var biri 2 yasinda digeri de 15 yasinda bir ergen gibi hissediyorum.Haliyle ona karsi duygularim yavas yavas azaldi ve yok oldu.Ona karsi sogudum.Cinsellik icimden gelmiyor.Bunu onunla defalarca konustum, hatta mesaj bile yazdim,acaba konusulunca havada mi kaliyor diye.Bi sure psikologa gitti.Sonra da ben kendimi iyi hissediyorum deyip kendisi birakti.Ben de iste dayak yok,aldatma yok deyip, bu kadar sogumama ragmen oyle evli kalmaya devam ediyorum.Ki bu stresten dolayi once tiroit bezimle problem yasadim,sonra da bagrsaktan kanamam oldu.Iki ayri durum icin de stres kaynakli denildi.Hatta tekrar kanamam olursa biopsi gerekebilir dedi doktor.Acikcasi stresten dolayi hastalanir miyim diye de korkmaya basladim.

Derken bir gun bir mekanda eski sevgilimi ve karisini gordum. Boyle bir duygu ki sanki kalbime biri alip bir bicak sapladi.Neredeyse aglicaktim kendimi tuttum. Gozumun onunden film seridi gibi gecti.Biz ne kadar iyi anlasiyorduk, ne kadar egleniyorduk.Cocuklari da cok seviyordu.Onla evlenseydim nasil bir baba olurdu?belki evlenince bu kiz arkadaslariyla arasina set cekerdi.Ya da nolurdu ki aldatilmak daha mi kotu ki kendini hergun gergin ve mutsuz hissetmekten.Ister istemez boyle dusunceler oldu.O mekandan ciktik ve ben aglamaya basladim.Esim anlam veremedi ama ben bi bahane soyledim o an, cok ta kurcalamadi.Ve o gunden beri de eski sevgilim surekli ruyalarima giriyor.Geziyoruz egleniyoruz,sonra sabah kalkiyorum yine ayni gergin hayat.
Bu duygularimdan dolayi kendimi kotu de hissediyorum ama duygularina zincir vuramiyorsun sonucta.Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.
Siz ne dusunuyorsunuz, yorumunuz nedir?Bundan sonra ne yapmaliyim?tesekkur ediyorum
..

Genişletmek için tıkla...

MartiJonathon .!.:

Bir de hiçbir şey göründüğü gibi değil ki belki de o kadınla da evde kavgalar gergin anlar var. Belki aldatılıyor. Her insanın iyi ve kötü yönleri vardır.

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Iyi gunler arkadaslar,kisaca anlatmaya calisacagim.
Bundan 7 yil oncesi bir sevgilim vardi..hatta tam sevgili de sayilmaz flort diyebiliriz.Ayni benim gibi sosyal, eglenceli, ani yasayan biriydi.Aklimiza bi yere gitmek mi geldi kalkip gidiyoduk.Cocuklar gibi egleniyoduk birlikte, saatlerce muhabbet edip gozumuzden yas gelene kadar guluyorduk.Bu iliskim 2 yil surdu.Cok sevdim ama bir turlu devami gelmedi cunku iki sebep vardi.Birincisi asla sevdigini soylemiyordu.Seni seviyorum diyemese de insan bi sarki, siir gonderir ne biliyim bi canim, cicim der.Bana naber kiz diyordu, ayni asker arkadasi gibi.Sordugumda da ben sevdigimi soyleyemem bana ters diyordu.Asla sevilip sevilmedigimden emin olamiyordum.Ikincisi de ve asil onemlisi, cok samimi kiz arkadaslari vardi ve tam guven vermiyordu.bir gun arayip bir gun aramiyordu ve ben ona guvenemiyordum, bir gun beni aldatir mi baskasi da mi var diye aklimdan geciyordu. Nitekim birgun beni kiz arkadasiyla tanistirdi ve kiz guya yakin arkadasi mini etekli gelip adamin ayagina oturdu, ben şok gecirdim.yine de konu nereye gidecek diye bozuntuya vermedim ve oturup sohbet ettik.Kizin benden haberi yoktu, o gun haberi olmus, guya yakin arkadasi. Sonra da bi konuda tartistik kizla, sevgilim olacak kisi de kalkip tartismayin kizlar ikinizi de alicam deyip espri yapip ikimize de sarildi iste o zaman bu adama guvenilmez bosver kizim deyip ayrildim. Bu olaydan once de aramiz sogukken bi kizla ayni mekanda gormustum ve bu kim deyince yakin akrabam onla aramizda bisey olamaz zaten kiskanma demisti. Ve tahmin ettiginiz uzere o akrabam dedigi ve benleyken gorustugu kizla evlendi ve cocugu oldu.O kadar sinirlendim ki bunu ogrenince, ayni zamanda da hakliymisim onu terketmekle dedim.Ve asla da terkettikten sonrasinda ona karsi bir hissim olmadi.

Ondan kisa sure sonra da smdiki esimle tanistim.Sakin biriydi, asosyaldi,isinde gucundeydi.Biraz uyumsuzduk karakter olarak belki ama kimse 4 4luk olamaz, ama bu adamdan baba olur es olur dedim ve 1 yili bulmadan evlendim.1 yil icerisinde de cocugumuz oldu.Su an 4 yildir beraberiz ve 2 yasinda bir kizimiz var.O ilk 2 yilimiz gayet guzeldi.Ama cocuk olduktan sonra esimin bazi garip huylari cikmaya basladi. Temizlik, hastalik, ölüm takintisi cikti.Sabah kalkip bana diyor ki iste 7 yasinda bir cocuk bilmem hangi hastaliktan ölmüs. Iste filiancanin cocuguna araba carpmis ölmüs. Kizimiz ilk dogdu kimseyle gorusturmedi bebek hastalik kapmasin diye.Yurumeyi ogrenmesi evde bir trajedi gibi yasandi.Cunku ne yapsak ta cocuk dusuyordu ve cocuk dustugunde esim dolaplari yumrukluyordu, iste nasil olur nasil duser.Biz iyi anne baba degiliz.Sen iyi anne degilsin. cocuk hasta oldu atesi mi cikti, bana bagirmaya basliyodu, ne isin vardi da cocugu annene goturdun, onlardan bulasti, ya bogmaca olursa, ya cigerlerinde hasar kalirsa. Cocugu banyoya sokuyorum, saci islak kalmis diye bagriyor, kulak iltihabi olucakmis. Sadece cocukla da degil, aileme gereksiz yere bilendi.Babama laf sokuyor, kardesime kiziyor. Babam bize oturmaya geldiginde bana yerleri sildiriyor, babamin ayaklari pismiş. Su an hic arkadasi yok gibi.evden ise, isten eve gidiyor.iki arkadasi var onlarla da senede bir iki kere ancak gorusuyordur. Kendi ailesiyle arasi cok iyi degil, benim de iyi olmasini istemiyor.Annesiyle cok iyi anlasiyor, zaten bu takinti huylarini annesinden almis. Bu son 2 yildir surekli kendimi gergin hissediyorum.zaten cocuk bakimi zor ve gergin birsey, bir de bana nerdeyse hic yardim etmedigi gibi, daha cok ta geriyor.Her an bi yerden kavga mi cikicak, cocuk hastalanirsa yine bana bagirir mi, cocuk dusuyor, babasini mi sakinlestireyim, cocuga mi bakayim sasiriyorum.Sanki iki cocugum var biri 2 yasinda digeri de 15 yasinda bir ergen gibi hissediyorum.Haliyle ona karsi duygularim yavas yavas azaldi ve yok oldu.Ona karsi sogudum.Cinsellik icimden gelmiyor.Bunu onunla defalarca konustum, hatta mesaj bile yazdim,acaba konusulunca havada mi kaliyor diye.Bi sure psikologa gitti.Sonra da ben kendimi iyi hissediyorum deyip kendisi birakti.Ben de iste dayak yok,aldatma yok deyip, bu kadar sogumama ragmen oyle evli kalmaya devam ediyorum.Ki bu stresten dolayi once tiroit bezimle problem yasadim,sonra da bagrsaktan kanamam oldu.Iki ayri durum icin de stres kaynakli denildi.Hatta tekrar kanamam olursa biopsi gerekebilir dedi doktor.Acikcasi stresten dolayi hastalanir miyim diye de korkmaya basladim.

Derken bir gun bir mekanda eski sevgilimi ve karisini gordum. Boyle bir duygu ki sanki kalbime biri alip bir bicak sapladi.Neredeyse aglicaktim kendimi tuttum. Gozumun onunden film seridi gibi gecti.Biz ne kadar iyi anlasiyorduk, ne kadar egleniyorduk.Cocuklari da cok seviyordu.Onla evlenseydim nasil bir baba olurdu?belki evlenince bu kiz arkadaslariyla arasina set cekerdi.Ya da nolurdu ki aldatilmak daha mi kotu ki kendini hergun gergin ve mutsuz hissetmekten.Ister istemez boyle dusunceler oldu.O mekandan ciktik ve ben aglamaya basladim.Esim anlam veremedi ama ben bi bahane soyledim o an, cok ta kurcalamadi.Ve o gunden beri de eski sevgilim surekli ruyalarima giriyor.Geziyoruz egleniyoruz,sonra sabah kalkiyorum yine ayni gergin hayat.
Bu duygularimdan dolayi kendimi kotu de hissediyorum ama duygularina zincir vuramiyorsun sonucta.Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.
Siz ne dusunuyorsunuz, yorumunuz nedir?Bundan sonra ne yapmaliyim?tesekkur ediyorum
..

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Iyi gunler arkadaslar,kisaca anlatmaya calisacagim.
Bundan 7 yil oncesi bir sevgilim vardi..hatta tam sevgili de sayilmaz flort diyebiliriz.Ayni benim gibi sosyal, eglenceli, ani yasayan biriydi.Aklimiza bi yere gitmek mi geldi kalkip gidiyoduk.Cocuklar gibi egleniyoduk birlikte, saatlerce muhabbet edip gozumuzden yas gelene kadar guluyorduk.Bu iliskim 2 yil surdu.Cok sevdim ama bir turlu devami gelmedi cunku iki sebep vardi.Birincisi asla sevdigini soylemiyordu.Seni seviyorum diyemese de insan bi sarki, siir gonderir ne biliyim bi canim, cicim der.Bana naber kiz diyordu, ayni asker arkadasi gibi.Sordugumda da ben sevdigimi soyleyemem bana ters diyordu.Asla sevilip sevilmedigimden emin olamiyordum.Ikincisi de ve asil onemlisi, cok samimi kiz arkadaslari vardi ve tam guven vermiyordu.bir gun arayip bir gun aramiyordu ve ben ona guvenemiyordum, bir gun beni aldatir mi baskasi da mi var diye aklimdan geciyordu. Nitekim birgun beni kiz arkadasiyla tanistirdi ve kiz guya yakin arkadasi mini etekli gelip adamin ayagina oturdu, ben şok gecirdim.yine de konu nereye gidecek diye bozuntuya vermedim ve oturup sohbet ettik.Kizin benden haberi yoktu, o gun haberi olmus, guya yakin arkadasi. Sonra da bi konuda tartistik kizla, sevgilim olacak kisi de kalkip tartismayin kizlar ikinizi de alicam deyip espri yapip ikimize de sarildi iste o zaman bu adama guvenilmez bosver kizim deyip ayrildim. Bu olaydan once de aramiz sogukken bi kizla ayni mekanda gormustum ve bu kim deyince yakin akrabam onla aramizda bisey olamaz zaten kiskanma demisti. Ve tahmin ettiginiz uzere o akrabam dedigi ve benleyken gorustugu kizla evlendi ve cocugu oldu.O kadar sinirlendim ki bunu ogrenince, ayni zamanda da hakliymisim onu terketmekle dedim.Ve asla da terkettikten sonrasinda ona karsi bir hissim olmadi.

Ondan kisa sure sonra da smdiki esimle tanistim.Sakin biriydi, asosyaldi,isinde gucundeydi.Biraz uyumsuzduk karakter olarak belki ama kimse 4 4luk olamaz, ama bu adamdan baba olur es olur dedim ve 1 yili bulmadan evlendim.1 yil icerisinde de cocugumuz oldu.Su an 4 yildir beraberiz ve 2 yasinda bir kizimiz var.O ilk 2 yilimiz gayet guzeldi.Ama cocuk olduktan sonra esimin bazi garip huylari cikmaya basladi. Temizlik, hastalik, ölüm takintisi cikti.Sabah kalkip bana diyor ki iste 7 yasinda bir cocuk bilmem hangi hastaliktan ölmüs. Iste filiancanin cocuguna araba carpmis ölmüs. Kizimiz ilk dogdu kimseyle gorusturmedi bebek hastalik kapmasin diye.Yurumeyi ogrenmesi evde bir trajedi gibi yasandi.Cunku ne yapsak ta cocuk dusuyordu ve cocuk dustugunde esim dolaplari yumrukluyordu, iste nasil olur nasil duser.Biz iyi anne baba degiliz.Sen iyi anne degilsin. cocuk hasta oldu atesi mi cikti, bana bagirmaya basliyodu, ne isin vardi da cocugu annene goturdun, onlardan bulasti, ya bogmaca olursa, ya cigerlerinde hasar kalirsa. Cocugu banyoya sokuyorum, saci islak kalmis diye bagriyor, kulak iltihabi olucakmis. Sadece cocukla da degil, aileme gereksiz yere bilendi.Babama laf sokuyor, kardesime kiziyor. Babam bize oturmaya geldiginde bana yerleri sildiriyor, babamin ayaklari pismiş. Su an hic arkadasi yok gibi.evden ise, isten eve gidiyor.iki arkadasi var onlarla da senede bir iki kere ancak gorusuyordur. Kendi ailesiyle arasi cok iyi degil, benim de iyi olmasini istemiyor.Annesiyle cok iyi anlasiyor, zaten bu takinti huylarini annesinden almis. Bu son 2 yildir surekli kendimi gergin hissediyorum.zaten cocuk bakimi zor ve gergin birsey, bir de bana nerdeyse hic yardim etmedigi gibi, daha cok ta geriyor.Her an bi yerden kavga mi cikicak, cocuk hastalanirsa yine bana bagirir mi, cocuk dusuyor, babasini mi sakinlestireyim, cocuga mi bakayim sasiriyorum.Sanki iki cocugum var biri 2 yasinda digeri de 15 yasinda bir ergen gibi hissediyorum.Haliyle ona karsi duygularim yavas yavas azaldi ve yok oldu.Ona karsi sogudum.Cinsellik icimden gelmiyor.Bunu onunla defalarca konustum, hatta mesaj bile yazdim,acaba konusulunca havada mi kaliyor diye.Bi sure psikologa gitti.Sonra da ben kendimi iyi hissediyorum deyip kendisi birakti.Ben de iste dayak yok,aldatma yok deyip, bu kadar sogumama ragmen oyle evli kalmaya devam ediyorum.Ki bu stresten dolayi once tiroit bezimle problem yasadim,sonra da bagrsaktan kanamam oldu.Iki ayri durum icin de stres kaynakli denildi.Hatta tekrar kanamam olursa biopsi gerekebilir dedi doktor.Acikcasi stresten dolayi hastalanir miyim diye de korkmaya basladim.

Derken bir gun bir mekanda eski sevgilimi ve karisini gordum. Boyle bir duygu ki sanki kalbime biri alip bir bicak sapladi.Neredeyse aglicaktim kendimi tuttum. Gozumun onunden film seridi gibi gecti.Biz ne kadar iyi anlasiyorduk, ne kadar egleniyorduk.Cocuklari da cok seviyordu.Onla evlenseydim nasil bir baba olurdu?belki evlenince bu kiz arkadaslariyla arasina set cekerdi.Ya da nolurdu ki aldatilmak daha mi kotu ki kendini hergun gergin ve mutsuz hissetmekten.Ister istemez boyle dusunceler oldu.O mekandan ciktik ve ben aglamaya basladim.Esim anlam veremedi ama ben bi bahane soyledim o an, cok ta kurcalamadi.Ve o gunden beri de eski sevgilim surekli ruyalarima giriyor.Geziyoruz egleniyoruz,sonra sabah kalkiyorum yine ayni gergin hayat.
Bu duygularimdan dolayi kendimi kotu de hissediyorum ama duygularina zincir vuramiyorsun sonucta.Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.
Siz ne dusunuyorsunuz, yorumunuz nedir?Bundan sonra ne yapmaliyim?tesekkur ediyorum
..

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Iyi gunler arkadaslar,kisaca anlatmaya calisacagim.
Bundan 7 yil oncesi bir sevgilim vardi..hatta tam sevgili de sayilmaz flort diyebiliriz.Ayni benim gibi sosyal, eglenceli, ani yasayan biriydi.Aklimiza bi yere gitmek mi geldi kalkip gidiyoduk.Cocuklar gibi egleniyoduk birlikte, saatlerce muhabbet edip gozumuzden yas gelene kadar guluyorduk.Bu iliskim 2 yil surdu.Cok sevdim ama bir turlu devami gelmedi cunku iki sebep vardi.Birincisi asla sevdigini soylemiyordu.Seni seviyorum diyemese de insan bi sarki, siir gonderir ne biliyim bi canim, cicim der.Bana naber kiz diyordu, ayni asker arkadasi gibi.Sordugumda da ben sevdigimi soyleyemem bana ters diyordu.Asla sevilip sevilmedigimden emin olamiyordum.Ikincisi de ve asil onemlisi, cok samimi kiz arkadaslari vardi ve tam guven vermiyordu.bir gun arayip bir gun aramiyordu ve ben ona guvenemiyordum, bir gun beni aldatir mi baskasi da mi var diye aklimdan geciyordu. Nitekim birgun beni kiz arkadasiyla tanistirdi ve kiz guya yakin arkadasi mini etekli gelip adamin ayagina oturdu, ben şok gecirdim.yine de konu nereye gidecek diye bozuntuya vermedim ve oturup sohbet ettik.Kizin benden haberi yoktu, o gun haberi olmus, guya yakin arkadasi. Sonra da bi konuda tartistik kizla, sevgilim olacak kisi de kalkip tartismayin kizlar ikinizi de alicam deyip espri yapip ikimize de sarildi iste o zaman bu adama guvenilmez bosver kizim deyip ayrildim. Bu olaydan once de aramiz sogukken bi kizla ayni mekanda gormustum ve bu kim deyince yakin akrabam onla aramizda bisey olamaz zaten kiskanma demisti. Ve tahmin ettiginiz uzere o akrabam dedigi ve benleyken gorustugu kizla evlendi ve cocugu oldu.O kadar sinirlendim ki bunu ogrenince, ayni zamanda da hakliymisim onu terketmekle dedim.Ve asla da terkettikten sonrasinda ona karsi bir hissim olmadi.

Ondan kisa sure sonra da smdiki esimle tanistim.Sakin biriydi, asosyaldi,isinde gucundeydi.Biraz uyumsuzduk karakter olarak belki ama kimse 4 4luk olamaz, ama bu adamdan baba olur es olur dedim ve 1 yili bulmadan evlendim.1 yil icerisinde de cocugumuz oldu.Su an 4 yildir beraberiz ve 2 yasinda bir kizimiz var.O ilk 2 yilimiz gayet guzeldi.Ama cocuk olduktan sonra esimin bazi garip huylari cikmaya basladi. Temizlik, hastalik, ölüm takintisi cikti.Sabah kalkip bana diyor ki iste 7 yasinda bir cocuk bilmem hangi hastaliktan ölmüs. Iste filiancanin cocuguna araba carpmis ölmüs. Kizimiz ilk dogdu kimseyle gorusturmedi bebek hastalik kapmasin diye.Yurumeyi ogrenmesi evde bir trajedi gibi yasandi.Cunku ne yapsak ta cocuk dusuyordu ve cocuk dustugunde esim dolaplari yumrukluyordu, iste nasil olur nasil duser.Biz iyi anne baba degiliz.Sen iyi anne degilsin. cocuk hasta oldu atesi mi cikti, bana bagirmaya basliyodu, ne isin vardi da cocugu annene goturdun, onlardan bulasti, ya bogmaca olursa, ya cigerlerinde hasar kalirsa. Cocugu banyoya sokuyorum, saci islak kalmis diye bagriyor, kulak iltihabi olucakmis. Sadece cocukla da degil, aileme gereksiz yere bilendi.Babama laf sokuyor, kardesime kiziyor. Babam bize oturmaya geldiginde bana yerleri sildiriyor, babamin ayaklari pismiş. Su an hic arkadasi yok gibi.evden ise, isten eve gidiyor.iki arkadasi var onlarla da senede bir iki kere ancak gorusuyordur. Kendi ailesiyle arasi cok iyi degil, benim de iyi olmasini istemiyor.Annesiyle cok iyi anlasiyor, zaten bu takinti huylarini annesinden almis. Bu son 2 yildir surekli kendimi gergin hissediyorum.zaten cocuk bakimi zor ve gergin birsey, bir de bana nerdeyse hic yardim etmedigi gibi, daha cok ta geriyor.Her an bi yerden kavga mi cikicak, cocuk hastalanirsa yine bana bagirir mi, cocuk dusuyor, babasini mi sakinlestireyim, cocuga mi bakayim sasiriyorum.Sanki iki cocugum var biri 2 yasinda digeri de 15 yasinda bir ergen gibi hissediyorum.Haliyle ona karsi duygularim yavas yavas azaldi ve yok oldu.Ona karsi sogudum.Cinsellik icimden gelmiyor.Bunu onunla defalarca konustum, hatta mesaj bile yazdim,acaba konusulunca havada mi kaliyor diye.Bi sure psikologa gitti.Sonra da ben kendimi iyi hissediyorum deyip kendisi birakti.Ben de iste dayak yok,aldatma yok deyip, bu kadar sogumama ragmen oyle evli kalmaya devam ediyorum.Ki bu stresten dolayi once tiroit bezimle problem yasadim,sonra da bagrsaktan kanamam oldu.Iki ayri durum icin de stres kaynakli denildi.Hatta tekrar kanamam olursa biopsi gerekebilir dedi doktor.Acikcasi stresten dolayi hastalanir miyim diye de korkmaya basladim.

Derken bir gun bir mekanda eski sevgilimi ve karisini gordum. Boyle bir duygu ki sanki kalbime biri alip bir bicak sapladi.Neredeyse aglicaktim kendimi tuttum. Gozumun onunden film seridi gibi gecti.Biz ne kadar iyi anlasiyorduk, ne kadar egleniyorduk.Cocuklari da cok seviyordu.Onla evlenseydim nasil bir baba olurdu?belki evlenince bu kiz arkadaslariyla arasina set cekerdi.Ya da nolurdu ki aldatilmak daha mi kotu ki kendini hergun gergin ve mutsuz hissetmekten.Ister istemez boyle dusunceler oldu.O mekandan ciktik ve ben aglamaya basladim.Esim anlam veremedi ama ben bi bahane soyledim o an, cok ta kurcalamadi.Ve o gunden beri de eski sevgilim surekli ruyalarima giriyor.Geziyoruz egleniyoruz,sonra sabah kalkiyorum yine ayni gergin hayat.
Bu duygularimdan dolayi kendimi kotu de hissediyorum ama duygularina zincir vuramiyorsun sonucta.Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.
Siz ne dusunuyorsunuz, yorumunuz nedir?Bundan sonra ne yapmaliyim?tesekkur ediyorum
..

Genişletmek için tıkla...

cicekdeniz376 .!.:

Iyi gunler arkadaslar,kisaca anlatmaya calisacagim.
Bundan 7 yil oncesi bir sevgilim vardi..hatta tam sevgili de sayilmaz flort diyebiliriz.Ayni benim gibi sosyal, eglenceli, ani yasayan biriydi.Aklimiza bi yere gitmek mi geldi kalkip gidiyoduk.Cocuklar gibi egleniyoduk birlikte, saatlerce muhabbet edip gozumuzden yas gelene kadar guluyorduk.Bu iliskim 2 yil surdu.Cok sevdim ama bir turlu devami gelmedi cunku iki sebep vardi.Birincisi asla sevdigini soylemiyordu.Seni seviyorum diyemese de insan bi sarki, siir gonderir ne biliyim bi canim, cicim der.Bana naber kiz diyordu, ayni asker arkadasi gibi.Sordugumda da ben sevdigimi soyleyemem bana ters diyordu.Asla sevilip sevilmedigimden emin olamiyordum.Ikincisi de ve asil onemlisi, cok samimi kiz arkadaslari vardi ve tam guven vermiyordu.bir gun arayip bir gun aramiyordu ve ben ona guvenemiyordum, bir gun beni aldatir mi baskasi da mi var diye aklimdan geciyordu. Nitekim birgun beni kiz arkadasiyla tanistirdi ve kiz guya yakin arkadasi mini etekli gelip adamin ayagina oturdu, ben şok gecirdim.yine de konu nereye gidecek diye bozuntuya vermedim ve oturup sohbet ettik.Kizin benden haberi yoktu, o gun haberi olmus, guya yakin arkadasi. Sonra da bi konuda tartistik kizla, sevgilim olacak kisi de kalkip tartismayin kizlar ikinizi de alicam deyip espri yapip ikimize de sarildi iste o zaman bu adama guvenilmez bosver kizim deyip ayrildim. Bu olaydan once de aramiz sogukken bi kizla ayni mekanda gormustum ve bu kim deyince yakin akrabam onla aramizda bisey olamaz zaten kiskanma demisti. Ve tahmin ettiginiz uzere o akrabam dedigi ve benleyken gorustugu kizla evlendi ve cocugu oldu.O kadar sinirlendim ki bunu ogrenince, ayni zamanda da hakliymisim onu terketmekle dedim.Ve asla da terkettikten sonrasinda ona karsi bir hissim olmadi.

Ondan kisa sure sonra da smdiki esimle tanistim.Sakin biriydi, asosyaldi,isinde gucundeydi.Biraz uyumsuzduk karakter olarak belki ama kimse 4 4luk olamaz, ama bu adamdan baba olur es olur dedim ve 1 yili bulmadan evlendim.1 yil icerisinde de cocugumuz oldu.Su an 4 yildir beraberiz ve 2 yasinda bir kizimiz var.O ilk 2 yilimiz gayet guzeldi.Ama cocuk olduktan sonra esimin bazi garip huylari cikmaya basladi. Temizlik, hastalik, ölüm takintisi cikti.Sabah kalkip bana diyor ki iste 7 yasinda bir cocuk bilmem hangi hastaliktan ölmüs. Iste filiancanin cocuguna araba carpmis ölmüs. Kizimiz ilk dogdu kimseyle gorusturmedi bebek hastalik kapmasin diye.Yurumeyi ogrenmesi evde bir trajedi gibi yasandi.Cunku ne yapsak ta cocuk dusuyordu ve cocuk dustugunde esim dolaplari yumrukluyordu, iste nasil olur nasil duser.Biz iyi anne baba degiliz.Sen iyi anne degilsin. cocuk hasta oldu atesi mi cikti, bana bagirmaya basliyodu, ne isin vardi da cocugu annene goturdun, onlardan bulasti, ya bogmaca olursa, ya cigerlerinde hasar kalirsa. Cocugu banyoya sokuyorum, saci islak kalmis diye bagriyor, kulak iltihabi olucakmis. Sadece cocukla da degil, aileme gereksiz yere bilendi.Babama laf sokuyor, kardesime kiziyor. Babam bize oturmaya geldiginde bana yerleri sildiriyor, babamin ayaklari pismiş. Su an hic arkadasi yok gibi.evden ise, isten eve gidiyor.iki arkadasi var onlarla da senede bir iki kere ancak gorusuyordur. Kendi ailesiyle arasi cok iyi degil, benim de iyi olmasini istemiyor.Annesiyle cok iyi anlasiyor, zaten bu takinti huylarini annesinden almis. Bu son 2 yildir surekli kendimi gergin hissediyorum.zaten cocuk bakimi zor ve gergin birsey, bir de bana nerdeyse hic yardim etmedigi gibi, daha cok ta geriyor.Her an bi yerden kavga mi cikicak, cocuk hastalanirsa yine bana bagirir mi, cocuk dusuyor, babasini mi sakinlestireyim, cocuga mi bakayim sasiriyorum.Sanki iki cocugum var biri 2 yasinda digeri de 15 yasinda bir ergen gibi hissediyorum.Haliyle ona karsi duygularim yavas yavas azaldi ve yok oldu.Ona karsi sogudum.Cinsellik icimden gelmiyor.Bunu onunla defalarca konustum, hatta mesaj bile yazdim,acaba konusulunca havada mi kaliyor diye.Bi sure psikologa gitti.Sonra da ben kendimi iyi hissediyorum deyip kendisi birakti.Ben de iste dayak yok,aldatma yok deyip, bu kadar sogumama ragmen oyle evli kalmaya devam ediyorum.Ki bu stresten dolayi once tiroit bezimle problem yasadim,sonra da bagrsaktan kanamam oldu.Iki ayri durum icin de stres kaynakli denildi.Hatta tekrar kanamam olursa biopsi gerekebilir dedi doktor.Acikcasi stresten dolayi hastalanir miyim diye de korkmaya basladim.

Derken bir gun bir mekanda eski sevgilimi ve karisini gordum. Boyle bir duygu ki sanki kalbime biri alip bir bicak sapladi.Neredeyse aglicaktim kendimi tuttum. Gozumun onunden film seridi gibi gecti.Biz ne kadar iyi anlasiyorduk, ne kadar egleniyorduk.Cocuklari da cok seviyordu.Onla evlenseydim nasil bir baba olurdu?belki evlenince bu kiz arkadaslariyla arasina set cekerdi.Ya da nolurdu ki aldatilmak daha mi kotu ki kendini hergun gergin ve mutsuz hissetmekten.Ister istemez boyle dusunceler oldu.O mekandan ciktik ve ben aglamaya basladim.Esim anlam veremedi ama ben bi bahane soyledim o an, cok ta kurcalamadi.Ve o gunden beri de eski sevgilim surekli ruyalarima giriyor.Geziyoruz egleniyoruz,sonra sabah kalkiyorum yine ayni gergin hayat.
Bu duygularimdan dolayi kendimi kotu de hissediyorum ama duygularina zincir vuramiyorsun sonucta.Belki de eski sevgilimi ozledigimden degil sadece gergin olmayan, huzurlu ve eglenceli bir hayati ozluyorum aslinda.
Siz ne dusunuyorsunuz, yorumunuz nedir?Bundan sonra ne yapmaliyim?tesekkur ediyorum
..

Genişletmek için tıkla...