- 14 Mart 2018
- 225
- 161
- 23
- 34
Henüz 20 yaş olması fikirlerinin değişmesi için yeterli bir süreye sahip olacağın anlamına geliyor.bende 20 yaşında evlenip çocuk sahibi olmayı düşünmüyordum.Arkadaşlar birden aklıma geldi bunuda sormak istedim görüşlerinizi merak ediyorum. Benim ideallerim arasında evlenmek aile kurmak veya çocuk yapmak gibi şeyler hiç yok. Şuan hedefim olan kariyerime odaklanmak istiyorum. Arkadaşlarım bu konuda garipsiyor beni. Ben böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum ona bu kötülüğü yapamam. Evliliğide düşünmüyorum tamamen maddi kaynaklı imzalı sözleşmeye dayalı bir olay gibi geliyor. Öyle söz nişan gibi adetlerde gözüm yok ama davet tarzı düğünleri seviyorum atıyorum yazın büyük bir tekne kiralayıp parti vermek gibi. Bunada düğün denmez pek daha çok birlikteliğim olduğu bireyle ve sevenlerimizle bir kutlama gibi. Bu fikirlerimin değişmesi çok zor. Bana ve hayatımda zararı olur mu. Henüz 20 yaşındayım. Çocuk konusunda fikrimin değişmesi için o çocuğun bu dünyadaki kötülüklerle kolayca baş edebileceği kadar çok büyük mal varlığına sahip olmam lazım. Hayatta tek başına bile kalsa kimseye muhtaç olmamalı. Ama bu da imkansız. Bakamayacağım çocuğu ne diye getireyim dünyaya diye düşünüyorum. Garipsenecek kadar anormal mi sizce?
Üst kat komşum 70 yaşlarında bir teyze ve beş çocuk doğurmus. Malesef ki çocuklarının uğradığı bile yok. Bir miras olayı vardı en son altı ay önce üç cocugu geldi kavga gürültü gittiler. Diğer iki çocuğunu yıllardır görmüyor bile. Onunla ilgilenen apartmanda çok saygıdeğer bir abla ve 40 yıllık arkadaşı dostu. Kadın her gün gelir kiyamam. Tahmin ettiğiniz gibi her doğuranin çocukları gelip gitmiyor hatta umursamayor pek çoğu malesef20'li yaşlarda evlilik ve çocuk düşünmemeniz kadar normal birşey olamaz, ama ileride insan yaş aldıkça önemsediği şeyler de değişiyor, misal ben 20'li yaşlarımda hep gezeyim tozayım arkadaşlarımla takılayım isterdim, 30'lardan sonra ise daha çok ailemle, kardeşlerimle vakit geçirmeyi daha dingin bir hayat yaşamayı ister oldum. Bir de şunu düşünün, ileride yaşlandığınızda sizin kapınızı tek çalacak insanlar sizin arkadaşlarınız değil, aileniz, eşiniz çocuklarınız oluyor.
Ya benim üniversite zamanımda böyle değildi. Hiçbir arkadaşım okul biter bitmez evleneceğim demezdi evlenmediler de. Hepsi işe güce yoğunlaştı. Ama son zamanlarda burda da hep buna benzer yorumlar okuyorum, arkadaşlarım evlenmek istiyor, çevremdekiler de hep evleniyor vs. Sosyal medyanın etkisi bence. Düğün, kına, gelinlik, gelin tacına kadar hepsi gösteriş haline gelmiş bakıyorum da. Sırf o fotoğrafı çekip paylaşmak için yapılan ritüellere dönmüş. Kına gecesine burun kıvırırdı bir dönem şehirli insanlar. Şimdi bakıyorum en sosyetiği tahtlarda geziyor.Yok zaten düşündüğümden değil çevremdeki arkadaşlarım o kadar garipsiyorki biz mezun olur olmaz evleneceğiz sen ne yapacaksın diyorlar. Fikirlerimi söylediğimde nasihat vermeye çalışıyorlar. Hani kendimden şüphe ettim yanlış bir yolda mıyım diye. Çünkü ideallerim arasında evlilik çocuk yerine kariyerim var sadece. Ot ot yaşarsın diyorlar
Arkadaşlar birden aklıma geldi bunuda sormak istedim görüşlerinizi merak ediyorum. Benim ideallerim arasında evlenmek aile kurmak veya çocuk yapmak gibi şeyler hiç yok. Şuan hedefim olan kariyerime odaklanmak istiyorum. Arkadaşlarım bu konuda garipsiyor beni. Ben böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum ona bu kötülüğü yapamam. Evliliğide düşünmüyorum tamamen maddi kaynaklı imzalı sözleşmeye dayalı bir olay gibi geliyor. Öyle söz nişan gibi adetlerde gözüm yok ama davet tarzı düğünleri seviyorum atıyorum yazın büyük bir tekne kiralayıp parti vermek gibi. Bunada düğün denmez pek daha çok birlikteliğim olduğu bireyle ve sevenlerimizle bir kutlama gibi. Bu fikirlerimin değişmesi çok zor. Bana ve hayatımda zararı olur mu. Henüz 20 yaşındayım. Çocuk konusunda fikrimin değişmesi için o çocuğun bu dünyadaki kötülüklerle kolayca baş edebileceği kadar çok büyük mal varlığına sahip olmam lazım. Hayatta tek başına bile kalsa kimseye muhtaç olmamalı. Ama bu da imkansız. Bakamayacağım çocuğu ne diye getireyim dünyaya diye düşünüyorum. Garipsenecek kadar anormal mi sizce?
O biraz da yetiştiriliş tarzıyla alakalı bence, çocuklar anne babalarından ne görürlerse ya da gözmezlerse onları yapıyorlar, ben yakın çevremde de çok şahidim. Sevgiyle, ilgiyle büyüyen çocuklar ilerde de aynı şekilde olurlar diye düşünüyorum. Şuan 36 yaşımdayım, genelde arkadaşlarımdan maalesef hep kıskançlık gördüm, ama kendi kardeşim öyle mi, her zaman benim için en iyisini isterÜst kat komşum 70 yaşlarında bir teyze ve beş çocuk doğurmus. Malesef ki çocuklarının uğradığı bile yok. Bir miras olayı vardı en son altı ay önce üç cocugu geldi kavga gürültü gittiler. Diğer iki çocuğunu yıllardır görmüyor bile. Onunla ilgilenen apartmanda çok saygıdeğer bir abla ve 40 yıllık arkadaşı dostu. Kadın her gün gelir kiyamam. Tahmin ettiğiniz gibi her doğuranin çocukları gelip gitmiyor hatta umursamayor pek çoğu malesef
Üst kat komşum 70 yaşlarında bir teyze ve beş çocuk doğurmus. Malesef ki çocuklarının uğradığı bile yok. Bir miras olayı vardı en son altı ay önce üç cocugu geldi kavga gürültü gittiler. Diğer iki çocuğunu yıllardır görmüyor bile. Onunla ilgilenen apartmanda çok saygıdeğer bir abla ve 40 yıllık arkadaşı dostu. Kadın her gün gelir kiyamam. Tahmin ettiğiniz gibi her doğuranin çocukları gelip gitmiyor hatta umursamayor pek çoğu malesef
ben tapuda çalışıyorum, o kadar çokkk anasıyla babasıyla ev için kavga eden, miras için kavga eden görüyorum ki hergün. İmza atarken kalemi birbirlerinin önüne fırlatıyorlar. Bu forumda bayağı bir yüzde yalnız kalmayayım evleneyim, yalnız kalmayayım çocuk yapayım düşüncesindeler ama o küçük bebekler küçük bir insan , tamam bebekken çok tatlılar da büyüyünce ana babayı bile saymıyor çoğu. Bizim gördüğümüz tanıdığımız çocuklarının üstüne titreyen anne babaları bile aramayan sormayan evlat çok fazla. Hayırlı evlat çok önemli.Bu yazı ileride yalnız kalmamak için çocuk yaparım diyenlere gelsin.
Böyle çok konu görüyorum burada, sırf ileride yalnız kalmayayım bana baksınlar diye düşünenler bu hikayeleri okumalı.
Çünkü artık devir değişti bazı çocuklar 18 yaşında üniversite ile evden gidiyor gidiş o gidiş.
Başka şehirde okuyor, sonra iş, güç,evlilik bir daha kırk yılda bir yanına gelebilirse ne ala.
Eskiden büyük aileler varmış.
Nineler, dedeler, anne, baba, çocuk beraber yaşarmış o artık çok nadirleşti en azından büyük şehirlerde.
Annelik çok zor.Bir de üstüne hayırsız evlat da cıkabilir.Ben o yüzden sıramı savmak istiyorum.
Ama hakkıyla annelik yapabilene saygım sonsuz.
Daha çok gençsiniz. İlerde de evlilik , çoluk çocuk istersiniz istemezsiniz sizin kararınız , kimse hiçbir şeye mecbur değil. Ama yorumlarınızda o kadar çok felaket senaryosu yazıyorsunuz ki . Hayatta ne zaman ne olacağı elbette belli değil . Ya bina üstüme yıkılırsa diyerek evin içinde oturmaktan vazgeçmiyoruz , yıkılma ihtimali var mı var. Evlilikte de çocuk dünyaya getirmekte de olumlu -olumsuz pek çok ihtimal var, hayat zaten böyle bir şey . Sen gençliğini yaşa kariyerine odaklan. Zamanla düşüncen değişirse ona göre yol tutarsın zaten.İşte siz şunu anlamıyorsunuz ben doğum esnasında vefat ettim bebeği kurtardılar diyelim, babada düzgün değil diyelim. O çocuk napacak? Hiç mi isyan etmeyecek? Devlet korumasında yetişip kendi ayaklarının üstünde durmaya çalışacak daha 18ine gelir gelmez. Bırakabileceğim hiç bir şey olmadıktan sonra neden bencilliğimin kurbanı olsun, hayatın bin bir türlü hali var. Olayı sadece maddiyatla bağlandırıyorsanız bu sizin sorununuz. Zaten refah içinde çocuk yetiştirebileceğimi bilsem fikrim değişir ve onu dünyanın kötülüklerine karşı eğitip öğretip ve kötülüklere değil iyiliklere uyan biri olarak yetiştiririm. Ama kalkıpta onun geçimini zor sağlayacaksam yada tek başına bile kalsa başka bir şeye muhtaç olcak olduktan sonra neden doğurayım üstüne bir de iyi ahlaklı dürüst bir evlat olsun diye uğraşayım. Dünyanın kahrını çeksin diye mi.
ben tapuda çalışıyorum, o kadar çokkk anasıyla babasıyla ev için kavga eden, miras için kavga eden görüyorum ki hergün. İmza atarken kalemi birbirlerinin önüne fırlatıyorlar. Bu forumda bayağı bir yüzde yalnız kalmayayım evleneyim, yalnız kalmayayım çocuk yapayım düşüncesindeler ama o küçük bebekler küçük bir insan , tamam bebekken çok tatlılar da büyüyünce ana babayı bile saymıyor çoğu. Bizim gördüğümüz tanıdığımız çocuklarının üstüne titreyen anne babaları bile aramayan sormayan evlat çok fazla. Hayırlı evlat çok önemli.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?